Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*
Στην Ελλάδα της οικονομικής λαίλαπας, όπου τα κοινωνικά δικαιώματα έχουν καταργηθεί και το κράτος- πρόνοιας στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ, φτάσαμε στο σημείο να διεκδικούμε τα βασικά και τα αυτονόητα, όπως για παράδειγμα στοιχειώδη δωρεάν παιδεία, περίθαλψη για χιλιάδες άπορους, ανασφάλιστους και μικρά παιδιά, μέριμνα για τους παρίες της κοινωνίας μας κλπ. Αυτά και άλλα πολλά εδώ και έξι χρόνια ελάχιστα απασχολούν τους κυβερνώντες. Προέχει η πληρωμή των δόσεων στους δανειστές. Τα νούμερα και οι αριθμοί είναι πάνω από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Η επίτευξη των στόχων τσαλαπατά και κουρελιάζει την
Στην Ελλάδα της οικονομικής λαίλαπας, όπου τα κοινωνικά δικαιώματα έχουν καταργηθεί και το κράτος- πρόνοιας στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ, φτάσαμε στο σημείο να διεκδικούμε τα βασικά και τα αυτονόητα, όπως για παράδειγμα στοιχειώδη δωρεάν παιδεία, περίθαλψη για χιλιάδες άπορους, ανασφάλιστους και μικρά παιδιά, μέριμνα για τους παρίες της κοινωνίας μας κλπ. Αυτά και άλλα πολλά εδώ και έξι χρόνια ελάχιστα απασχολούν τους κυβερνώντες. Προέχει η πληρωμή των δόσεων στους δανειστές. Τα νούμερα και οι αριθμοί είναι πάνω από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Η επίτευξη των στόχων τσαλαπατά και κουρελιάζει την