Από την Βέρα Ντίκεϋ // *
Ξυπνάω το πρωί. Πλένομαι. Πίνω έναν καφέ. Μπαίνω στον υπολογιστή μου. Ξεκινάω την δουλειά μου. Με παίρνει τηλέφωνο ένας φίλος, κάνω ένα διάλλειμα. Πάω για ψώνια. Γυρνάω στο σπίτι. Βάζω θερμοσίφωνο, κάνω ένα μπάνιο, βάζω πλυντήριο, αλλάζω ρούχα. Τρώω κάτι πρόχειρο, δεν έχω όρεξη για μαγείρεμα. Συνεχίζω την δουλειά μέχρι το απόγευμα. Σταματάω, φτάνει τόσο. Πάω για ένα ποτό και μιλάω με τους φίλους μου για την κρίση. Γυρνάω σπίτι μου. Χώνομαι στα σκεπάσματα, τα λέω με τον εαυτό μου. Κοιμάμαι και ξεχνάω. Μια συνηθισμένη μέρα. Η ζωή μας πάνω – κάτω. Μας
Ξυπνάω το πρωί. Πλένομαι. Πίνω έναν καφέ. Μπαίνω στον υπολογιστή μου. Ξεκινάω την δουλειά μου. Με παίρνει τηλέφωνο ένας φίλος, κάνω ένα διάλλειμα. Πάω για ψώνια. Γυρνάω στο σπίτι. Βάζω θερμοσίφωνο, κάνω ένα μπάνιο, βάζω πλυντήριο, αλλάζω ρούχα. Τρώω κάτι πρόχειρο, δεν έχω όρεξη για μαγείρεμα. Συνεχίζω την δουλειά μέχρι το απόγευμα. Σταματάω, φτάνει τόσο. Πάω για ένα ποτό και μιλάω με τους φίλους μου για την κρίση. Γυρνάω σπίτι μου. Χώνομαι στα σκεπάσματα, τα λέω με τον εαυτό μου. Κοιμάμαι και ξεχνάω. Μια συνηθισμένη μέρα. Η ζωή μας πάνω – κάτω. Μας