Έφυγε από τη ζωή το ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

Μετά από μία δύσκολη και γενναία μάχη με τον καρκίνο, ο διαχειριστής του ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ άφησε την τελευταία του πνοή, αλλά και μία παρακαταθήκη. Δίδαξε με την αγωνιστική του στάση. Αιώνιος σύντροφος, στάθηκε ως πραγματικός αγωνιστής μπροστά στον πιο δυνατό εχθρό που είχε να αντιμετωπίσει. Μπορεί ο θάνατος να νίκησε σε αυτή την τελευταία μάχη, αλλά τον πόλεμο για αξιοπρέπεια τον κέρδισε ο Χρίστος Σαντατσόγλου. Απέδειξε πως πράγματι έχει Ψυχή Βαθιά.

Το ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ αποτέλεσε μία μεγάλη αγάπη του, ένα έργο ενημέρωσης και επαναστατικής ζύμωσης. Οι αναγνώστες του έχουν τον χαιρετισμό του.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει το Σάββατο 24/3/2018, στις 12.30 μμ, στο Β΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Σύντροφέ μας, θα μας λείψεις.

Όταν η Ελλάδα έμπαινε στο ΝΑΤΟ

Του Νίκου Ζαχαριάδη

Το πώς αντιλαμβανόντουσαν την πάλη στα μεγάλα και εθνικά ζητήματα οι κομμουνιστές είναι ένα ζήτημα ανοικτό και έχει ξεσηκώσει πολλές συζητήσεις. Μεταφέρουμε εδώ ένα απόσπασμα από ένα έργο του Νίκου Ζαχαριάδη γραμμένο το 1951-52 με τίτλο «Προβλήματα καθοδήγησης στο ΚΚΕ», δηλαδή 3 μόλις χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Ο Ν.Ζ. επιχειρηματολογεί για την τακτική του κόμματος ώστε να αποτραπεί η είσοδος στο ΝΑΤΟ. Κι αφήνουμε τον αναγνώστη να κάνει συγκρίσεις με την εν γένει συμπεριφορά

"Το Αρχοντόπουλο και η Πανωραία"

Το κάστρο του Αρχοντόπουλου

.Ο γυάλινος πύργος του μάγου που έχει φυλακισμένη την Πανωραία.

Το μαγικό δάσος.

Το φτωχό καλυβάκι της γριάς.

Ξαναζωντανεύουν στο θεάτρου Περιγιαλίου από την πειραματική σκηνή.

Στις 3,4,10,17 & 18 Μαρτίου 2018 ώρα 6:30 μ.μ


Σκηνοθεσία: Γωγώ Ξανθάκη

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Νίκη Κατσαρού, Ηλίας Λεκκας, Βαγγέλης Τζελέπης, Εβίτα Δραγούνη, Ντίνος Δουβής, Γωγώ Ξανθάκη, Βενετία Μπαλάφα, Λιάνα Σπηλιοπούλου, Χρήστος Πετρόπουλος, Θανάσης Κατσίγιαννης.

Τηλ. 2741086330- 6973803911




​

Πόσο μακριά είναι το Αφρίν;

Πώς να διαφωνήσεις με μια χιονοθύελλα;
Τι σημαίνει να αγαναχτήσεις με ένα κεραυνό;
Τι νόημα έχει να καταγγείλεις ένα σεισμό;
Κάπως έτσι παρατηρούμε τη φοβερή ανθρωποσφαγή στη Συρία. Μέσω διαδικτύου, τηλεοράσεων, ήχου και εικόνας…
Είναι τόσο το πλεόνασμα της βίας και η εξοικείωση με αυτήν, που αυτή η βία πλέον δεν ξεχωρίζει. Έγινε εικόνα και βίωμα της κανονικότητας.
Η εξοικείωση με το θάνατο και τον πόλεμο, σε όλο της το μεγαλείο.