Φωτογραφία: Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι στον τάφο του Αντόνιο Γκράμσι.
Κάτι άλλαξε, θεμελιακά, είναι ολοφάνερο. Τι είναι αυτό που άλλαξε; Άλλοτε, όλοι ήθελαν να είναι οι ζευγολάτες της ιστορίας, ήθελαν να παίξουν τους ενεργητικούς ρόλους, ο καθένας τους ήθελε να παίξει έναν ενεργητικό ρόλο. Κανένας δεν ήθελε να είναι "η κοπριά" της ιστορίας. Αλλά είναι δυνατό να οργώσεις αν πρώτα δεν λιπάνεις τη γη; Ο ζευγολάτης και η κοπριά είναι και τα δύο απαραίτητα. Θεωρητικά, αυτό το δέχονται όλοι. Αλλά στην πράξη; Κοπριά για κοπριά, καλύτερα να κάνεις πίσω, να γυρίσεις στη σκιά, στο σκοτάδι. Τώρα, κάτι έχει αλλάξει, αφού υπάρχουν εκείνοι που προσαρμόζονται "φιλοσοφικά" για να είναι "κοπριά", εκείνοι που ξέρουν πως είναι αυτό που πρέπει να είναι...Δεν υπάρχει ούτε καν η επιλογή ανάμεσα στο να ζήσεις μια μέρα σαν λιοντάρι ή εκατό χρόνια σαν πρόβατο. Δεν ζεις σαν λιοντάρι, ούτε για ένα λεπτό, κάθε άλλο: ζεις σαν κάτι πολύ κατώτερο από ένα πρόβατο για πολλά πολλά χρόνια, και ξέρεις πως έτσι πρέπει να ζήσεις.
Τα τετράδια της φυλακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου