Η αλήθεια είναι πως πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι δεν επρόκειτο να κλείσει το θέμα του προϋπολογισμού της προσεχούς επταετίας εύκολα και αναίμακτα σ' αυτό το Συμβούλιο Κορυφής. Και τούτο διότι τίποτε δεν επείγει και υπάρχει αρκετός χρόνος -ολόκληρο το 2013- για να βρεθεί μια συναινετική συμφωνία.
Οι 27 ηγέτες, ύστερα από την πρώτη ημέρα του Συμβουλίου Κορυφής την Πέμπτη, που, ουσιαστικά, αφιερώθηκε σε διμερείς συναντήσεις, προκειμένου να «στρογγυλέψουν» άλλοι τις αξιώσεις τους για μεγάλες περικοπές στους προϋπολογισμούς και άλλοι τις απαιτήσεις τους για ειδικές, κατά τα συμφέροντα της χώρας τους, χρηματοδοτήσεις, συνεδρίασαν πραγματικά την Παρασκευή το μεσημέρι για να διαπιστώσουν πολύ γρήγορα ότι δεν μπορούσαν να καλύψουν εύκολα τις αποστάσεις που τους χώριζαν.
Έτσι ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον, που ζητούσε ένα κάθετο πετσόκομμα των πόρων του προϋπολογισμού, κατήγγειλε τις μεθόδους εργασίας του Χ. Βαν Ρομπάι λέγοντας ότι αυτές δεν ήταν παρά «μαστορέματα της τελευταίας στιγμής» και πως «δεν είναι δυνατόν να ανεχθεί κανείς τη μεταφορά πόρων από τη μια 'γραμμή' του προϋπολογισμού σε κάποια ή κάποιες άλλες για να γίνει αρεστός σε κάποιες χώρες», καθώς και ότι «δεν είναι δυνατόν να κάνουμε τεράστιες περικοπές δαπανών στις χώρες μας κι έπειτα να ερχόμαστε στις Βρυξέλλες και να ψηφίζουμε φουσκωμένους κοινοτικούς προϋπολογισμούς».
Υπενθυμίζεται ότι η τελευταία πρόταση του Χ. Βαν Ρομπάι ήταν, για την προσεχή επταετία, δαπάνες της τάξης των 973 δισ. ευρώ, όπως ήθελαν η Γαλλία, η Ιταλία και η Πολωνία, δηλαδή μια αφαίρεση 75 δισ. ευρώ περίπου σε σχέση προς την πρώτη πρόταση που είχε συντάξει η Κομισιόν. Ο Ντ. Κάμερον είχε ζητήσει να κοπούν ακόμη 40 δισ. ευρώ (σύνολο δηλαδή 120 δισ. ευρώ), αλλά ακόμη και η Άν. Μέρκελ, που ζήτησε κι αυτή περικοπές, δεν έφθασε στο ακραίο σημείο του Βρετανού πρωθυπουργού, τον οποίο υποστήριζαν η Σουηδία, η Ολλανδία κι από κοντά η Φινλανδία.
Ολάντ: Δεν θα τον εγκρίνει το ευρωκοινοβούλιο
Κατά την άποψη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς τα 973 δισ. ευρώ ήταν το ελάχιστο ποσό που θα μπορούσε να αποδεχθεί και να εγκρίνει το Ευρωκοινοβούλιο. «Αν υπάρξει νέα πρόταση του κ. Βαν Ρομπάι με λιγότερα χρήματα, αμφιβάλλω πολύ αν θα τον εγκρίνει η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», είπε χαρακτηριστικά ο Φρ. Ολάντ.
Η τελευταία πρόταση του Χ. Βαν Ρομπάι για 973 δισ. ευρώ αντιπροσωπεύει το 1,01% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, αλλά είχε ανακατανείμει τα ποσά με τέτοιο τρόπο, ώστε μείωνε τις περικοπές από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) από 25,5 δισ. ευρώ σε 17,5 δισ. ευρώ για να ευχαριστήσει τη Γαλλία. Υπενθυμίζεται ότι οι γεωργικές δαπάνες και ενισχύσεις αντιπροσώπευαν μέχρι το 1980 το 80% περίπου του κοινοτικού προϋπολογισμού και έχουν φθάσει ν' αντιπροσωπεύουν σήμερα μόλις το 40%.
Η Κομισιόν στην πρώτη πρότασή της τις είχε ορίσει στο επίπεδο των 386 δισ. ευρώ, το ένα τρίτο δηλαδή στους νέους προϋπολογισμούς της επταετίας, ενώ ο Χ. Βαν Ρομπάι τις κατέβασε κι άλλο, στα 364,4 δισ. ευρώ, πριν τις αυξήσει λίγο, κατά 8 δισ. ευρώ.
Τα ταμεία συνοχής
Ως προς τις πολιτικές για τη συνοχή (διαρθρωτικά ταμεία), μείωσε την αρχικά προτεινόμενη μείωση των 30 δισ. ευρώ κατά 10,6% ευρώ για να ικανοποιήσει τις χώρες της συνοχής, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, η οποία θα αύξανε το αρχικό ποσό για το επόμενο ΕΣΠΑ της, που αρχικά είχε ορισθεί στα 11,2 δισ. ευρώ και θα πήγαινε στα 12 και κάτι δισ. ευρώ.
Μ' αυτές τις αναδιανομές ο Χ. Βαν Ρομπάι κατάφερε όχι μόνο να μην ικανοποιήσει κανέναν, αλλά, αντίθετα, να τους δυσαρεστήσει όλους, ιδίως τους Γάλλους, που θεώρησαν ότι είναι απαράδεκτες οι περικοπές στην ΚΑΠ, από την οποία είναι οι πρώτοι που επωφελούνται.
Υπενθυμίζεται ότι το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2007-2013 είχε προσδιοριστεί στο ύψος του ενός τρισεκατομμυρίου 34 δισ. ευρώ (1,034 τρισ.). Η Κομισιόν είχε ζητήσει αρχικά για την επόμενη επταετία (2014-2020) μια αύξηση της τάξης του 5%, δηλαδή 1,091 τρισ. ευρώ, αλλά ο Χ. Βαν Ρομπάι στις δικές του προτάσεις είχε κόψει αυτό το ποσό στο ύψος του 1,01 τρισ. ευρώ, για να καταλήξει τελικά στα 979 δισ. ευρώ την Παρασκευή.
Όσο για την Ελλάδα και τον Αντ. Σαμαρά, άκρα του τάφου σιωπή. Οι μόνες «πρωτοβουλίες» του Έλληνα πρωθυπουργού που ανακοινώθηκαν, χωρίς όμως το περιεχόμενό τους, ήταν οι συναντήσεις του με τον κ. Γιούνκερ, τον κ. Μπαρόζο και τον κ. Ρομπάι, συνάντησε δηλαδή τους πιο ακατάλληλους για να βοηθήσουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα καυτά προβλήματά της σχετικά με τον δανεισμό της και τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις για τη μάταια αναζητούμενη ανάπτυξή της.
Μέτωπο λιτότητας Μέρκελ - Κάμερον
Από την πλευρά της η Άν. Μέρκελ, οπαδός και αυτή των «λογικών» περικοπών, δεν ήθελε με κανέναν τρόπο την απομόνωση του Ντ. Κάμερον, γνωρίζοντας τη θύελλα των αντιδράσεων που αντιμετωπίζει στη χώρα του από την εφαρμογή πολιτικών μεγάλης λιτότητας. Για τον λόγο αυτόν δε πίεσε καθόλου να συνεχιστεί αυτό το Συμβούλιο Κορυφής που θα έβαζε τον Βρετανό ομόλογό της σε ακόμη πιο δύσκολη θέση.
«Δεν είναι κάτι το δραματικό αν θεωρήσουμε πως η σημερινή ημέρα (Παρασκευή) δεν είναι παρά μια πρώτη φάση των διαπραγματεύσεών μας» είπε η ίδια. «Κι αν χρειαστεί μπορούμε να προχωρήσουμε αργότερα σε μια δεύτερη φάση διαπραγματεύσεων» κατέληξε. «Ποτέ δεν υπήρξε σε Συμβούλια Κορυφής για τους προϋπολογισμούς συμφωνία με την πρώτη φορά» δήλωσε από την πλευρά του ο Λουξεμβούργιος πρωθυπουργός Ζ.Κ. Γιούνκερ, κάτι που επιβεβαίωσε και ο Χ. Βαν Ρομπάι λέγοντας πως «για να κλείσει ένα τόσο μεγάλο ζήτημα χρειάζονται τουλάχιστον δύο Συμβούλια Κορυφής, εκ των οποίων το πρώτο έχει διερευνητικό χαρακτήρα...».
Όσο για τις χώρες της συνοχής (ανατολική και νότια Ευρώπη), ο Γάλλος πρόεδρος είπε ότι «η Γαλλία θέλησε από την αρχή αυτού του Συμβουλίου να τις στηρίξει για ν' ακουστεί η φωνή τους στις διεκδικήσεις τους για την ΚΑΠ, τα διαρθρωτικά ταμεία και τις διάφορες αναπτυξιακές πολιτικές».
Αξίζει να αναφερθεί ένα χαρτί που παρουσίασε ο Ντ. Κάμερον, στο οποίο είχε υπολογίσει μείωση των λειτουργικών δαπανών της Ένωσης που θύμιζε λίγο την Ελλάδα της τρόικας, αφού σ' αυτό είχε υπολογίσει την ανάγκη για μείωσή τους κατά 10% με αύξηση του χρόνου εργασίας των ευρωυπαλλήλων και έξοδο στη σύνταξη στα 68 χρόνια αντί των 63 σήμερα, με ανώτατη σύνταξη το 60% του τελευταίου μισθού τους και όχι το 70% που ισχύει τώρα.
«Γιατί η Κομισιόν ζητάει από τους Ιταλούς, τους Έλληνες και άλλους λαούς να βγαίνουν στη σύνταξη στα 67-68 και δεν εφαρμόζει η ίδια αυτή την απαίτησή της στους υπαλλήλους της;» ρώτησε ο Ντ. Κάμερον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου