Η μετατροπή της Πελοποννήσου σε Ειδική Οικονομική Ζώνη θα σημάνει, ανεξάρτητα από προθέσεις, τη μετατροπή της Πελοποννήσου σε αποικιακή ζώνη του Γερμανικού Κεφαλαίου. Διότι Ειδική Οικονομική Ζώνη σημαίνει περιοχή με διαφορετικό φορολογικό, εργασιακό και διοικητικό καθεστώς σε σχέση με την υπόλοιπη επικράτεια της χώρας. Συνεπώς δεν είναι εργαλείο ανάπτυξης της Πελοποννήσου προς το συμφέρον των ανέργων, των εργαζομένων, των αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων της Πελοποννήσου, αλλά ένα εργαλείο του κεφαλαίου, κυρίως του Γερμανικού, με στόχο την κινεζοποίηση της Πελοποννήσου. Συνεπώς «καλή» Ειδική Οικονομική Ζώνη δεν μπορεί να υπάρξει, όπως φαντασιώνεται ο κ. Τατούλης.
Η «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου», μετά τα δημοσιεύματα του τύπου στα τέλη Ιουλίου ότι το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών ετοιμάζει τη δημιουργία περιφερειών που θα υπόκεινται σε ειδικό καθεστώς, με δικό τους εργατικό δίκαιο, ιδιαίτερο φορολογικό σύστημα, καθώς και ειδικό τρόπο σχεδιασμού των επιχειρήσεων, όλα αυτά υπό την αιγίδα ενός εντεταλμένου της κυβέρνησης, ο οποίος θα βρίσκεται στην αποκλειστική υπηρεσία των ξένων επενδυτών, έθεσε το θέμα με επερώτηση στα τέλη Ιουλίου. Επανήλθαμε με νέα επερώτηση μετά τις 10 Οκτωβρίου, όταν ο κ. Τατούλης είπε ότι όραμά του για την ανάπτυξη της Πελοποννήσου είναι και η μετατροπή της Πελοποννήσου σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη» ή Ε.Ο.Ζ.
Τι είναι όμως αυτές οι ζώνες, που στοχεύουν και πώς λειτουργούν όπου εφαρμόστηκαν;
Είναι όντως ένα εργαλείο ανάπτυξης που η αριστερά δεν μπορεί να καταλάβει; Είναι απλά ένα διοικητικό μέτρο που θα διευκολύνει την αναπτυξιακή διαδικασία σε μια συγκεκριμένη και εκ των προτέρων προσδιορισμένη περιοχή (ζώνη); Είναι έμπνευση του Τατούλη η υπάρχει διεθνής εμπειρία με συγκεκριμένα αποτελέσματα;
Με τον όρο αυτό προσδιορίζονται διάφορες οριοθετημένες περιοχές οι οποίες συνήθως έχουν διαφορετικό φορολογικό, εργασιακό ή/και διοικητικό καθεστώς σε σχέση με την υπόλοιπη επικράτεια της κάθε χώρας.
Τη συζήτηση για την ανάπτυξη τέτοιων ζωνών επισήμως στη χώρα μας άνοιξε το καλοκαίρι ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομίας Στέφαν Κάπφερερ, ο οποίος υποστήριξε πως «οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται εγγυήσεις για να επενδύσουν στην Ελλάδα, αλλά να διαμορφωθεί ένα ελκυστικό πλαίσιο προσέλκυσης επενδύσεων.
Ένα τέτοιο πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει ειδικές οικονομικές ζώνες με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδυτές...».
Στο ελληνικό μοντέλο διαχείρισης τέτοιων ζωνών κατά τους Γερμανούς αξιοποιούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια του Ε.Σ.Π.Α. κάτω από την «άριστη συνεργασία» των υπουργείων Οικονομίας Ανάπτυξης Γερμανίας - Ελλάδας, με τρεις κινήσεις:
· Πρώτον: Η Γερμανία βάζει όρους και ζητεί προϋποθέσεις και ευνοϊκές συνθήκες για να επενδύσει στην υπερχρεωμένη Ελλάδα.
· Δεύτερον: Η Γερμανία προτείνει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (Ε.Ο.Ζ.) και συνδέει την αξιοποίηση του Ε.Σ.Π.Α. αποκλειστικά με τις ζώνες αυτές.
· Τρίτον: Η Γερμανία απαιτεί να επενδυθεί το Ε.Σ.Π.Α. με δικούς της όρους (ευνοϊκούς για τη γερμανική οικονομία), αποκλειστικά στις υπό γερμανική διαχείριση Ε.Ο.Ζ. και η Ελλάδα... υπακούει.
Στο θέμα των Ε.Ο.Ζ. αναφέρθηκε και ο Ο. Ρεν – ευρωπαίος επίτροπος – απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή. «Στο πλαίσιο της καθιέρωσης Ε.Ο.Ζ., η κυβέρνηση μπορεί να προβλέψει απαλλαγές από τους εισαγωγικούς και τους εξαγωγικούς δασμούς, να απλοποιήσει τους τελωνειακούς και διοικητικούς ελέγχους και τις διαδικασίες, να ακολουθήσει φιλελεύθερη συναλλαγματική πολιτική και να παρέχει φορολογικά κίνητρα. Αυτά είναι τα κίνητρα που προσφέρει μια κυβέρνηση για την προσέλκυση νέων επενδυτών. Στη συνέχεια είναι δυνατό να δημιουργηθούν διάφορα είδη ειδικών οικονομικών ζωνών, π.χ. ζώνες ελεύθερου εμπορίου, ζώνες μεταποίησης προς εξαγωγή, βιομηχανικές ζώνες, ελεύθεροι λιμένες, κ.λπ..» (Το Βήμα – 31/10/11)
Πρακτικά πως λειτουργούν οι Ε.Ο.Ζ. που περιγράφει παραπάνω ο Ρέν; Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Οι επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός των Ε.Ο.Ζ. χρησιμοποιούν εισαγόμενες πρώτες ύλες χωρίς δασμούς. Αξιοποιούν τη φορολογική ασυλία και δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. Αυτά σε συνδυασμό με τη χαμηλή διασύνδεσή τους με την εγχώρια οικονομία, δείχνει ότι το όφελος για την οικονομία της φιλοξενούσας χώρας είναι μηδαμινό. Παράλληλα, με πρόσχημα την απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών και στο όνομα της δήθεν «καταπολέμησης της γραφειοκρατίας» καταλύεται η όποια έννοια προστασίας του περιβάλλοντος, των αρχαιολογικών χώρων, κλπ. (κυριαρχεί σε απόλυτο βαθμό η λογική του fast track).
Όσο για τις θέσεις εργασίας, το όποιο όφελος είναι αμελητέο μπροστά στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Σύμφωνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 - 12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων, ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. Πράγμα που σημαίνει ότι για να πάρει ο εργάτης το μεροκάματό του πρέπει να πετύχει το πλάνο παραγωγής. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας. Σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις Ε.Ο.Ζ. της Κίνας το μέσο ωράριο εργασίας κυμαίνεται από 54 έως 77 ώρες τη βδομάδα.
Αυτό είναι – σε συντομία – το καθεστώς υπό το οποίο λειτουργούν οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που επιδιώκουν να στήσουν και στη χώρα μας οι κυρίαρχοι κύκλοι του κεφαλαίου. Γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί και στην Ελλάδα ένα πρότυπο «ανάπτυξης» που έχει ήδη εφαρμοστεί σε χώρες όπως η Κίνα, Αγκόλα, Μπαγκλαντές, Βραζιλία, Ινδία, Ιράν, Ιορδανία, Καζακστάν, Ομάν, Πακιστάν, Φιλιππίνες, Πολωνία, Νότια Κορέα, Ρωσία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Καμπότζη, Περού κ.α. Φαίνεται ότι μαζί με όλα τα άλλα μέτρα που εφαρμόζουν η θα εφαρμόσουν στο άμεσο μέλλον οι κυβερνήσεις του μνημονίου είναι η «κινεζοποίηση» του επιπέδου ζωής του έλληνα εργαζόμενου χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο τις Ε.Ο.Ζ.
Για την ιστορία αλλά και την σημειολογία, το καθεστώς των Ε.Ο.Ζ. εφαρμόστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα για πρώτη φορά στην Πολωνία. Οι χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ που εφαρμόστηκαν θεραπείες ΣΟΚ, όπως η Πολωνία, είχαν πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις για την κοινωνίες τους. Μεταξύ άλλων, υψηλή ανεργία με ταυτόχρονο υψηλό πληθωρισμό. Χαρακτηριστικό είναι το φαινόμενο, ολόκληρος ο μηνιαίος μισθός ενός εργαζόμενου να μην επαρκεί ούτε για την κάλυψη της διαμονής (ενοίκιο). Ως εκ τούτου, οι χώρες αυτές αντιμετώπισαν γιγάντιες μεταναστευτικές εκροές, μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Επίσης αντιμετώπισαν εκτόξευση της εγκληματικότητας, του τζόγου, της πορνείας, της διαφθοράς και της παραοικονομίας.
Από το 2009 στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει ένα νεοφιλελεύθερο πείραμα. Σήμερα στην Ελλάδα εφαρμόζεται μια «θεραπείας ΣΟΚ». Είναι η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που εντάχθηκε σε μηχανισμό «διάσωσης» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών τύπου Λατινικής Αμερικής ή ακόμα σκληρότερων. Η ανεργία καλπάζει μαζί με τις πληθωριστικές πιέσεις. Και το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) μειώνεται (αρνητική ανάπτυξη).
Το νεοφιλελεύθερο επιχείρημα του κ. Τατούλη, με το οποίο έπεισε τα περισσότερα μέλη της παράταξής του, έχει ως εξής: «Τα επενδυτικά κίνητρα οδηγούν σε ξένες άμεσες επενδύσεις και οι ξένες άμεσες επενδύσεις σε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας». Εμείς απαντάμε ότι το παραπάνω επιχείρημα είναι το ιδεολογικό προπέτασμα, οι ξένοι επενδυτές στοχεύουν σε μια οικονομική διείσδυση αποικιοκρατικού τύπου. Είναι τραγικό όμως να υιοθετείται αυτό το επιχείρημα από την πλειοψηφία του Π.Σ. Πελοποννήσου.
Μελέτες του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) έχουν δείξει επανειλημμένα ότι το πρόβλημα των επενδύσεων στην Ελλάδα δεν είναι πρόβλημα κόστους εργασίας ή φορολογίας αλλά συχνών μεταβολών του θεσμικού πλαισίου και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων. Με απλά λόγια δεν είναι το κόστος εργασίας, οι εργασιακές σχέσεις και η φορολογία στην Ελλάδα που είναι το αντικίνητρο των επενδύσεων αλλά η έλλειψη σταθερού θεσμικού πλαισίου.
Επιπλέον, οι ξένες επενδύσεις δεν είναι πανάκεια. Πρώτον, τα κέρδη από τις ξένες άμεσες επενδύσεις διαφεύγουν στην μητρική εταιρεία. Δεύτερον, οφείλουμε να εξετάσουμε τι τύπου επενδύσεις είναι αυτές. Για παράδειγμα την οικολογική και περιβαλλοντική επιβάρυνση. Τι θέσεις εργασίας δημιουργούν; Πού μας κατατάσσουν στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας;
Συνεπώς οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες είναι ένα νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα. Ένας «Δούρειος Ίππος» της πολιτικής τύπου ΣΟΚ με σκοπό την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και την αποικιοκρατική επέλαση διεθνών επενδυτικών συμφερόντων, που επιθυμούν να επικαρπωθούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και να καταγράψουν κέρδη χωρίς κανένα κοινωνικό αντάλλαγμα.
Το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και η τελευταία συμφωνία των Βρυξελλών αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Είναι η λεηλασία του δημοσίου πλούτου, η δημιουργία ζωνών εργασιακού μεσαίωνα και φορολογικής ασυλίας, είναι τα συμβόλαια-συμφωνίες για την ανεξέλεγκτη δράση του γερμανικού κυρίως κεφαλαίου στην Ελλάδα. Είναι τελικά η δημιουργία «αποικιοκρατικών» ζωνών επενδύσεων με αποκλειστικό στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Η προωθούμενη δημιουργία περιφερειών που θα υπόκεινται σε «ειδικό καθεστώς», βάζει την Ελλάδα σε έναν νέο ρόλο «πειραματόζωου», όπου η ενδεχόμενη «επιτυχία», θα δρομολογήσει την εφαρμογή του όχι μόνο στη χώρα μας αλλά συνολικά στην Ευρώπη. Η λύση στο πρόβλημα της ανάπτυξης δεν είναι η «κινεζοποίηση» της ελληνικής περιφέρειας και της Ελλάδας συνολικά αλλά η ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ευρώπης και της ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίες εκτός των άλλων ξηλώνουν και τα λίγα υπολείμματα κοινωνικού κράτους που έχουν απομείνει.
Χαρακτηριστική περίπτωση Ε.Ο.Ζ. είναι το λεγόμενο «πρόγραμμα Ήλιος».
Η Ελλάδα δεσμεύεται όλα τα έσοδα από το ΗΛΙΟΣ να πάνε για αποπληρωμή του δανείου, μέχρι το ποσό των 15 δισ. ευρώ. Είναι η πρώτη φορά που ένα μελλοντικό επενδυτικό πρόγραμμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης δεσμεύει όλα τα μελλοντικά του έσοδα για την αποπληρωμή των δανείων! Και ποιος θα αγοράζει το ρεύμα; Η Γερμανία!
Ποιος θα πουλά το ρεύμα; Η Γερμανία!
Ποίου οι εταιρείες θα ωφεληθούν από την κατασκευή του έργου; Οι γερμανικές!
Πόση ποσότητα ρεύματος θα απορροφάται από την διψασμένη ενεργειακά τοπική αγορά; Ούτε μισό watt!
Η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια για τη Γερμανία με πολύ χαμηλότερο κόστος απ' ότι παράγεται στην Γερμανία λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας στη χώρα.
Οι Γερμανοί θα εισπράττουν τις επιδοτήσεις από την τράπεζα KfW και τα λεφτά που θα βγάζουν θα τα εισπράττουν πάλι οι ... Γερμανοί. Πρακτικά πρόκειται για ένα δεύτερο κατοχικό δάνειο: Οι Γερμανοί ζητάνε την έκταση, δανεική κι αγύριστη, την εκμεταλλεύονται, αποκομίζουν πολλαπλά οφέλη (φτηνή ενέργεια, έργο σε γερμανικές εταιρείες, επιδοτήσεις κλπ) και στην Ελλάδα μένει το αμφίβολο όφελος αποπληρωμής δανείων.
Και λέμε αμφίβολο γιατί το πόσο θα πωλείται το ρεύμα θα καθοριστεί από τους Γερμανούς!
Δηλαδή έχουμε τον δανειστή ο οποίος εκμεταλλεύεται περιουσία του δανειζόμενου και πληρώνει όσα ο δανειστής θέλει!
Μάλιστα έχει συσταθεί ειδική ομάδα στην Κομισιόν, η οποία έχει ως αντικείμενο το συγκεκριμένο project.
Για να γίνει κατανοητή η έκταση της κομπίνας, παραθέτω τα λόγια του καθηγητή του Τεχνικού Πανεπιστημίου Μονάχου Τόμας Χαμάχερ που έχει εμπλακεί στο έργο και ο οποίος καταγγέλλει:
«Και στην περίπτωση του ΗΛΙΟΣ αυτοί που κερδίζουν είναι οι κατασκευαστές των ηλιακών μονάδων δηλαδή γερμανικές και κινεζικές εταιρίες και όχι οι ελληνικές. Οι Έλληνες δεν θα έχουν κανένα κέρδος». Κατόπιν αυτών, το άρθρο 13 μήπως θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μιας πρώτης εισαγγελικής έρευνας;
Την ώρα που η κυβέρνηση και η τρόικα έχει βάλει στο «κρεβάτι του Προκρούστη» ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και πιέζει να μειωθούν τα όρια των κατώτερων μισθών, όσο και να γενικευθεί το μοντέλο της προσωρινής – ενοικιαζόμενης απασχόλησης, ο Τατούλης και η πλειοψηφία του Π.Σ. Πελοποννήσου άνοιξαν την κερκόπορτα για να πετύχουν με πιο εύκολο τρόπο τις επιδιώξεις τους.
Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του Γερμανικού κεφαλαίου η κα Μέρκελ πρόσφατα διόρισε τον κ. Χανς Φούχτελ, ως Υφυπουργός Ελλάδος!!! Ο κύριος αυτός θα προσπαθήσει με το αζημίωτο να προωθήσει τα συμφέροντα των γερμανικών εταιριών, κυρίως στους τομείς του τουρισμού, των υποδομών και της επεξεργασίας των λυμάτων και στερεών αποβλήτων.
Ανεξάρτητα από την πολύ δύσκολη θέση που βιώνουν οι πολίτες της Πελοποννήσου και πρώτα απ’ όλα οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι οποίοι έχουν τριπλασιαστεί στα τελευταία δύο χρόνια, δεν είναι «όραμά» τους η μετατροπή της Πελοποννήσου σε αποικιακή ζώνη του γερμανικού κεφαλαίου. Η «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου» θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μη μετατραπεί η Πελοπόννησος σε προτεκτοράτο του γερμανικού κεφαλαίου. Θα επιδιώξουμε να δημιουργήσουμε ένα πλατύ κίνημα αντίστασης όλου του λαού της Πελοποννήσου, ώστε το «όραμα» του κου Τατούλη και όσων Περιφερειακών Συμβούλων συμμερίζονται την άποψή του για τη μετατροπή της Πελοποννήσου σε Ειδική Οικονομική Ζώνη να μη γίνει πράξη.
12/12/2011
Ο επικεφαλής του συνδυασμού
«Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου»
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΕΤΡΑΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου