Κανένας άλλος αγώνας διαρκείας στην εποχή του Μνημονίου δεν έχει καταφέρει να συγκινήσει, να
γεννήσει ελπίδα, να εμπνεύσει τόση αλληλεγγύη αλλά και να συμπυκνώσει τις εκπληκτικές δυνατότητες και αντιθέσεις της εργατικής τάξης, όπως αυτός στη Χαλυβουργία. Ο αγώνας αυτός, που συνεχίζεται για 57η μέρα, είναι ήδη ένας αγώνας κερδισμένος σε πολλά επίπεδα. Δύο μήνες απεργίας κόντρα σε ανυπέρβλητες δυσκολίες και με καθολική συμμετοχή αποτελούν νίκη έτσι και αλλιώς.
Άλλωστε, μόλις πρόσφατα οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία πέτυχαν τις πρώτες τους νίκες σε επίπεδο άμεσου οικονομικού αγώνα, αναγκάζοντας την εργοδοσία να αποσύρει τους σχεδιασμούς για εργασία εκ περιτροπής με ταυτόχρονες μειώσεις μισθών, καθώς και να ανακαλέσει 15 από τις 50 απολύσεις. Ο αγώνας αυτός επίσης έδειξε ότι είναι δυνατό η ανατρεπτική τάση της εργατικής τάξης να υπερισχύσει πάνω στην τάση υποταγής πάνω στη δυσκολία του συσχετισμού δύναμης. Να ανοίξει δρόμο για τα εργατικά συμφέροντα με τον εργατικό πολιτισμό της αλληλεγγύης, των ταξικών συλλογικών συμφερόντων, της δημοκρατίας της συνέλευσης, ενάντια στη λογική ότι έχουμε κοινά συμφέροντα με τους κεφαλαιοκράτες, σε επίπεδο επιχείρησης, κλάδου, χώρας ή ευρύτερα.
Η απεργία στη Χαλυβουργία πρέπει να κερδίσει και να στείλει ένα μήνυμα ελπίδας και νίκης σε όλους τους εργαζόμενους της χώρας. Είναι απαραίτητο, εδώ και τώρα, χωρίς να χάσουμε ημέρα, να μετατρέψουμε τις γιορτές σε μεγάλη γιορτή της αλληλεγγύης των εργαζομένων, με στήριξη υλική και πολιτική στη Χαλυβουργία και σε κάθε αγώνα που συνεχίζεται.
Το κείμενο είναι από την εφημερίδα "Πριν" και το βίντεο από την τηλεόραση του "902"
ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου