Η Ελλάδα βιώνει σήμερα πρωτοφανείς συνθήκες, πρωτόγνωρες μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εθνική της κυριαρχία έχει φαλκιδευτεί, καθώς βρίσκεται υπό την ασφυκτική επιτροπεία της...
τρόικας και καλείται να συναινέσει στις επιταγές της με το πιστόλι στον κρόταφο. Το δημοκρατικό μας πολίτευμα έχει και αυτό πλήρως φαλκιδευτεί, καθώς η χώρα κυβερνάται από δοτό πρωθυπουργό εκλεκτό της τρόικας και μια συγκυβέρνηση η οποία βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με το εκλογικό σώμα. Αυτή η μη εκλεγμένη «πολιτική συμμαχία» δεσμεύει σήμερα τη χώρα με διεθνείς συμβάσεις που θα καθορίσουν την τύχη της για τις επόμενες 2 ή 3 γενιές.
Αυτό είναι το σκοτεινό πλαίσιο μέσα στο οποίο παίρνονται σήμερα μέτρα που θα οδηγήσουν, εφόσον δεν ανατραπούν, στη βίαιη καταπτώχευση και εξαθλίωση του ελληνικού λαού, θα καταστήσουν την Ελλάδα τριτοκοσμική χώρα, με μισθούς πείνας, βορά στις επενδύσεις των Γερμανών και των άλλων «εταίρων» μας. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, μεθοδεύουν τη μετατροπή μεγάλων περιοχών της χώρας σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), που θα καταστήσουν την Ελλάδα ένα ιδιότυπο Μπανγκλαντές της Ν. Ευρώπης.
Περικοπές - χαράτσια
Με τα νέα μέτρα, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα μειώνονται μέχρι και 50%. Σε αυτήν την εισοδηματική συρρίκνωση πρέπει να προστεθούν η αύξηση της άμεσης φορολογίας, τα χαράτσια, οι αυξήσεις των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, κ.λπ.) που ανεβάζουν κατακόρυφα το κόστος ζωής, οι αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λπ.). Παράλληλα έχουν ήδη μειωθεί δραματικά οι συντάξεις των απόμαχων της ζωής, και τώρα περικόπτονται κι άλλο. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων έχουν και αυτοί περικοπεί ήδη τουλάχιστον κατά 25% και πρόκειται να περικοπούν κι άλλο μέχρι τον Ιούνιο.
Ταυτόχρονα καταργείται το θεσμικό πλαίσιο προστασίας της εργασίας που οικοδομήθηκε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο και το οποίο είναι βασική συνιστώσα του δημοκρατικού πολιτεύματος και του «κοινωνικού συμβολαίου», που ίσχυσε και ισχύει ακόμη σε ολόκληρη την υπόλοιπη ανεπτυγμένη Ευρώπη. Φυσικά η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων θα οδηγήσει σε νέα οριζόντια μείωση των αποδοχών σε επίπεδα αναλογικά του νέου κατώτατου μισθού πείνας. Παράλληλα καταργείται η μονιμότητα στις ΔΕΚΟ και τις τράπεζες, ενώ δρομολογούνται απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015.
Όλοι ξέρουμε ότι η συνταγή της ακραίας λιτότητας που επέβαλε η τρόικα τα 2 προηγούμενα χρόνια, οδήγησε ήδη σε διαρκώς επιδεινούμενο φαύλο κύκλο ύφεσης, η οποία συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, αδυναμία είσπραξης εσόδων για το κράτος, πάγωμα της αγοράς και λουκέτα, οδήγησε ουσιαστικά σε πάγωμα ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας. Η δραματικότερη όμως έκφανση της ύφεσης είναι η εκτόξευση της ανεργίας ήδη στο 21% κατά τα επίσημα στοιχεία (ΕΛΣΤΑΤ), ενώ η πραγματική ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη. Τις συνέπειες της συνταγής που σκοτώνει τις δείχνει η εκτόξευση της ανεργίας στην Ελλάδα από το 14% στο 21% μόλις σε έναν χρόνο (Νοέμβριος 2010 - Νοέμβριος 2011), πράγμα πρωτοφανές. Σε τι ύψη θα φθάσει η ανεργία με τα νέα μέτρα; Η χώρα θα μετατραπεί σε χώρα ανέργων, εξαθλιωμένων και επαιτών.
Είναι απίστευτο πως κάποιοι παρανοϊκοί εγκέφαλοι πίστεψαν ότι είναι δυνατόν να συρρικνώσουν τόσο δραματικά, τόσο βίαια και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα το βιοτικό επίπεδο ενός ολόκληρου λαού.
Οι υπογραφές της ντροπής
Και σαν να μην έφθανε η πλειοψηφία της ντροπής στο ελληνικό Κοινοβούλιο (12.2) και οι υπογραφές της ντροπής των δύο πολιτικών αρχηγών του δικομματισμού, οι ιθύνοντες της ευρωζώνης με επικεφαλής την καγκελαρία θέτουν συνέχεια νέους και εξευτελιστικούς όρους για τη χορήγηση του δανείου. Εκτός από την απαίτηση (διά στόματος Σόιμπλε) να αποφασίσουν αυτοί ποτέ και αν θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα, για να καταλύσουν και τα τελευταία ίχνη δημοκρατίας στη χώρα μας, απαιτούν τώρα μόνιμη παραμονή της τρόικας στην Ελλάδα, με αυξημένες εξουσίες και, το κυριότερο, τη δημιουργία του διαβόητου «ειδικού ταμείου», στο οποίο θα δεσμεύονται ακόμα και έσοδα του ελληνικού κράτους για την αποπληρωμή των δανείων, πράγμα το οποίο θα οδηγήσει σε πλήρη εξαθλίωση τον ελληνικό λαό και, επιπλέον, ισοδυναμεί με την εισαγωγή του υπερεπιτρόπου (υπερ-πρωθυπουργού) από το παράθυρο και την πλήρη κατάλυση της ελληνικής οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας. Το τραγικό είναι ότι, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσιογραφικές πληροφορίες, ακόμη και αυτό το δέχθηκαν τα κόμματα του χρεοκοπημένου δικομματισμού με επικεφαλής τον εκλεκτό της τρόικας.
Το αδιέξοδο
Αλλά ο δρόμος καταστροφής της Ελλάδας και του ελληνικού λαού δεν καθιστά καν ορατή την επίτευξη του στόχου, για τον οποίο χορηγείται το «θανατηφόρο» φάρμακο. Τη βιωσιμότητα δηλαδή του ελληνικού χρέους. Σύμφωνα με την έκθεση βιωσιμότητας της ίδιας της τρόικας, το χρέος το 2020 θα φθάσει στο 129% του ΑΕΠ, όταν στον μηχανισμό στήριξης μπήκαμε με χρέος 120% του ΑΕΠ. Τώρα αναζητούνται επιπλέον δισ. ευρώ για να επιτευχθεί ο στόχος… του 120%, το οποίο το 2010 θεωρείτο μη βιώσιμο, εξ ου και μπήκαμε στον μηχανισμό στήριξης. Κυριολεκτική παράνοια. Και πού θα βρεθούν τα επιπλέον δισ.; Το να ζητηθούν και πάλι από τον ελληνικό λαό είναι μάταιο. Δεν μπορείς να αποσπάσεις τίποτα από οικονομικά εξαθλιωμένους ανθρώπους.
Αλλά ο δρόμος αυτός ήταν προδιαγεγραμμένος. Η διαρκής συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ (το 2011 έφθασε στο πρωτοφανές 7%), η αδυναμία είσπραξης εσόδων από το κράτος λόγω της επιδεινούμενης ύφεσης και κατά συνέπεια η αύξηση και όχι η μείωση των ελλειμμάτων καθιστούν αδύνατη την επίτευξη του στόχου. Ακόμα πιο αδύνατη θα καταστεί με τα νέα μέτρα. Γιατί επιμένουν; Σε αυτό θα επανέλθουμε παρακάτω.
Ο δοτός πρωθυπουργός διατύπωσε και πάλι στο Υπουργικό Συμβούλιο της 10.2 και στο διάγγελμά του (11.2) το εκβιαστικό δίλημμα ότι, αν δεν συναινέσουμε στα νέα μέτρα, δεν θα υπάρξει νέο δάνειο και θα οδηγηθούμε σε χαοτική χρεοκοπία. Εξέπεμψε επίσης τη φαιά προπαγάνδα ότι η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία (με αυτό εννοούν τη στάση πληρωμών) και η επιστροφή στη δραχμή θα είναι καταστροφή σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα. Ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι το κράτος δεν θα μπορεί να πληρώνει μισθούς, συντάξεις κ.λπ., ότι θα υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα. Αυτό είναι το πλαίσιο κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού, που εκπέμπεται εδώ και δύο χρόνια από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα έξωθεν ελεγχόμενα κέντρα εξουσίας.
Εθνικό νόμισμα
Κατ’ αρχήν, αν κηρύξει στάση πληρωμών η χώρα μας, όπως έχει κάθε δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή αν πάψουμε να πληρώνουμε τα υπέρογκα τοκοχρεολύσια που πληρώνουμε τώρα, το ελληνικό κράτος θα είναι σε θέση να εκπληρώσει όλες
τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες (μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία κ.λπ.). Σημειωτέον ότι ο προϋπολογισμός του 2011 έκλεισε με μόλις 0,5% του ΑΕΠ πρωτογενές έλλειμμα. Είναι βέβαιο ότι, αν αντιστραφεί ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, γρήγορα το ελληνικό κράτος θα μπορέσει να πραγματοποιήσει πρωτογενή πλεονάσματα*, εννοείται χωρίς την εφαρμογή μέτρων μνημονιακού τύπου.
Παράλληλα με την παύση πληρωμών, το ελληνικό κράτος μπορεί να προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του «επαχθούς» (ή «επαίσχυντου» κατά τη νομική ορολογία) μέρους του χρέους και να διαπραγματευθεί όρους αποπληρωμής του εναπομένοντος χρέους υπό καθεστώς κυρίαρχης χώρας και όχι χώρας υπό κατοχή. Αλλά δεν αρκεί η παύση πληρωμών.
Οικονομική κυριαρχία
Αν δεν ανακτήσουμε την οικονομική μας κυριαρχία, αν δηλαδή δεν διαθέτουμε νομισματική και συναλλαγματική πολιτική, με άλλα λόγια αν δεν διαθέτουμε εθνικό νόμισμα, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε αργό θάνατο στο πλαίσιο της ευρωζώνης, καθώς το σκληρό νόμισμα και η νομισματική ένωση (ΟΝΕ) οδηγούν στην αποδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας (βιομηχανίας και γεωργίας). Αυτό ισχύει για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο προς όφελος του ευρωπαϊκού Βορρά και κυρίως της Γερμανίας. Επιστρέφοντας στη δραχμή θα είναι επιθυμητή μια σημαντική υποτίμηση, που θα δώσει μεγάλη ώθηση στις ελληνικές εξαγωγές και θα οδηγήσει σε επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, αύξηση της βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής αλλά και του τουρισμού. Με την υποτίμηση, την οποία εφαρμόζουν κατά καιρούς και οι πλέον προηγμένες χώρες, μεταφέρει κανείς το κόστος στο εξωτερικό, σε αντίθεση με την εσωτερική υποτίμηση που εφαρμόζεται τώρα και η οποία οδηγεί σε εξαθλίωση τον ελληνικό λαό. Παράλληλα, τα εισαγόμενα προϊόντα θα ακριβύνουν κατά το μέτρο της υποτίμησης, πράγμα που επίσης θα βοηθήσει την ελληνική οικονομία, καθώς θα οδηγήσει σε υποκατάσταση των εισαγωγών.
Μέγας μύθος είναι επίσης ότι θα υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα. Μπορεί κανείς να μας εξηγήσει γιατί δεν είχαμε τέτοιες ελλείψεις πριν από μόλις 10 χρόνια επί δραχμής; Και μη μας πουν ότι τότε δανειζόταν το κράτος, για τον απλούστατο λόγο ότι τις εισαγωγές δεν τις κάνει το κράτος, αλλά ο ιδιωτικός τομέας. Βεβαίως σειρά εισαγομένων προϊόντων θα ακριβύνει κατά το μέτρο της υποτίμησης. Το πρόβλημα δεν είναι τα τρόφιμα, στα οποία η Ελλάδα είναι αυτάρκης κατά το 90%. Μάλιστα, τα τυχόν εισαγόμενα τρόφιμα μπορούν να υποκατασταθούν αμέσως από αύξηση της ελληνικής γεωργικής παραγωγής (έλλειψη αυτάρκειας έχουμε στο κρέας, το οποίο πάντως σήμερα υπερκαταναλώνουμε και το οποίο δεν είναι βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής. Ας επιστρέψουμε λοιπόν σε αυτήν). Φαιά προπαγάνδα είναι και η σχετική με τα φάρμακα. Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία είναι από τους ελάχιστους αναπτυγμένους τομείς της ελληνικής βιομηχανίας. (Έχει εξειδικευθεί στον τομέα των φαρμάκων δεύτερης γενιάς [generica]). Μάλιστα, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Spiegel» (14.2.2012), εάν οι βιομηχανίες αυτές συνεργαστούν καλύτερα στο μέλλον με ερευνητικά κέντρα πανεπιστημίων, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία έχει τη δυνατότητα να καταστεί μία από τις πιο ισχυρές στον κόσμο. Πρόβλημα θα αντιμετωπίσουμε όχι έλλειψης καυσίμων, αλλά μεγάλης αύξησης της τιμής τους, που θα επιβαρύνει τον πληθωρισμό.
Είναι βέβαιο ότι για μια σύντομη μεταβατική περίοδο θα αντιμετωπίσουμε σειρά δυσκολιών, με ορατή όμως την έξοδο από την κρίση και τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και του μέλλοντος των Ελλήνων. Το σημαντικότερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε είναι η διασφάλιση της βιωσιμότητας του τραπεζικού συστήματος, το οποίο πρέπει να περιέλθει για ένα διάστημα υπό κρατικό έλεγχο.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε θα είναι η μείωση της αξίας των καταθέσεων κατά το ποσοστό του πληθωρισμού, λόγω αύξησης των τιμών των εισαγομένων προϊόντων. Επειδή οι καταθέσεις κατά το μεγαλύτερο μέρος τους σήμερα αντιπροσωπεύουν αποταμιεύσεις ζωής του ελληνικού λαού (οι έχοντες και κατέχοντες έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους έξω), θα πρέπει να προστατευθεί πάση θυσία η αξία των καταθέσεων αυτών. Τεχνικοί τρόποι υπάρχουν, αλλά δεν είναι δυνατόν να επεκταθούμε εδώ.
Τέλος, ένα άλλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε θα είναι ο πληθωρισμός. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επιβληθούν έλεγχοι τιμών σε βασικά είδη κατανάλωσης για ένα μικρότερο, ή μεγαλύτερο, χρονικό διάστημα, μέχρι να τεθεί σε επανεκκίνηση η οικονομία και να απορροφηθεί ο πληθωρισμός. Αλλά από τη στιγμή που θα διαθέτουμε νομισματική πολιτική, θα καταφύγουμε και στον κλασικό τρόπο αντιμετώπισης του πληθωρισμού μέσω των βασικών επιτοκίων. Εξάλλου, μέσω των βασικών επιτοκίων ρυθμίζεται ολόκληρη η οικονομία. Με άλλα λόγια, η νομισματική και συναλλαγματική πολιτική, το εθνικό νόμισμα θα επαναφέρουν την κυριαρχία επί της οικονομίας της χώρας μας.
Είναι σαφές ότι υπάρχει έξοδος από την κρίση. Το δίλημμα «ή υποτασσόμαστε ή καταστρεφόμαστε» είναι ψευδές και τρομοκρατικό, είναι ένα δίλημμα γερμανικής κοπής, ένα δίλημμα κοπής των διεθνών τοκογλύφων.
Ξεπούλημα του πλούτου
Αφήσαμε για το τέλος ένα άλλο μεγάλο έγκλημα που συντελείται σε βάρος της χώρας μας: Την καταλήστευση του εθνικού μας πλούτου. Η δανειακή σύμβαση που υπεγράφη και αυτή που θα υπογραφεί υποθηκεύουν προς όφελος των δανειστών τη δημόσια περιουσία, καθώς προβλέπουν την «αμετάκλητη και άνευ όρων» παραίτηση της Ελλάδας από κάθε ένσταση λόγω εθνικής κυριαρχίας κατά οποιασδήποτε πράξης των δανειστών σε σχέση με τα δάνεια (συντηρητική και αναγκαστική κατάσχεση, αναγκαστική εκτέλεση, πλειστηριασμό κ.λπ.). Όπως επισημαίνουν οι συνταγματολόγοι, ο όρος παραίτησης από τις ενστάσεις της εθνικής κυριαρχίας όχι μόνο αντίκειται στο ελληνικό σύνταγμα, αλλά είναι πρωτοφανής, χωρίς προηγούμενο στην ιστορία των διεθνών συμβάσεων.
Έτσι, υποθηκεύονται προς όφελος των διεθνών τοκογλύφων οι δημόσιες επιχειρήσεις, οι δημόσιες υποδομές, τα δημόσια κτήρια πάσης φύσεως, η δημόσια γη, αλλά και οποιαδήποτε άλλη μορφή πλούτου, όπως πετρέλαιο ή φυσικό αέριο (βλ. κοιτάσματα Κρήτης). Όταν κανείς διερωτάται γιατί εξωθούν την Ελλάδα σε ένα τέτοιο αδιέξοδο δρόμο διαρκούς υπερχρέωσης, δεν μπορεί παρά να σκεφθεί ότι στόχος εντέλει είναι όχι μόνο η εξαθλίωση μισθών και ημερομισθίων που θα καταστήσουν ολόκληρη τη χώρα Ειδική Οικονομική Ζώνη για τις γερμανικές επενδύσεις, αλλά και η καταλήστευση του συνολικού πλούτου της χώρας και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης.
Ο ασφυκτικός έλεγχος και οι εκβιασμοί της τρόικας έχουν καταστήσει ήδη τη χώρα μας άτυπο προτεκτοράτο των Βρυξελλών, δηλαδή της Γερμανίας. Αυτοί όμως που κυβερνούν σήμερα τη Γερμανία έχουν κοντή μνήμη. Ξεχνούν ότι κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η σημαντικότερη αντίσταση που πραγματοποιήθηκε στην Ευρώπη ήταν αυτή στην Ελλάδα, έτσι που ο Τσώρτσιλ υποχρεώθηκε να πει: «Δεν πολεμούν οι Έλληνες σαν ήρωες. Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Ο ελληνικός λαός μπορεί να αντλήσει από τις αστείρευτες δυνάμεις που διαθέτει, να ανατρέψει τις πολιτικές καταδυνάστευσής του, να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία και την Εθνική Ανεξαρτησία και να διασφαλίσει το μέλλον, το δικό του και των επερχόμενων ελληνικών γενιών.
*Πρωτογενές έλλειμμα ή πλεόνασμα ονομάζεται το έλλειμμα ή το πλεόνασμα του προϋπολογισμού μετά την αφαίρεση από τα έξοδα του κράτους των τόκων εξυπηρέτησης του χρέους.
Διδάγματα από την Αργεντινή
Διδάγματα Ιστορίας: Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 η Αργεντινή κάλεσε σε βοήθεια το ΔΝΤ, το οποίο της επέβαλε τόσο κτηνώδη μέτρα, ώστε προκλήθηκε κοινωνική έκρηξη (Δεκέμβριος 2001). Αίμα χύθηκε στους δρόμους (30 διαδηλωτές νεκροί). Η χώρα άλλαξε πέντε προέδρους σε τρεις εβδομάδες. Ο Ντε λα Ρούε το έσκασε από το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο για να μη λιντσαριστεί. Διέξοδος δόθηκε με την ανάδειξη νέας ηγεσίας της χώρας, η οποία κήρυξε στάση πληρωμών, εγκατέλειψε τη σύνδεση του πέσο με το δολάριο (που είχε στραγγαλίσει την οικονομία της χώρας) και προχώρησε σε μεγάλη υποτίμηση και αναδιάρθρωση του χρέους της. Η ανάκαμψη της Αργεντινής υπήρξε θεαματική, με ρυθμούς ανάπτυξης γύρω στο 9% την περίοδο 2003-2007. Το 2005 είχαν συσσωρευθεί τόσα πλεονάσματα στα ταμεία του κράτους, ώστε κάλεσαν το ΔΝΤ και αποπλήρωσαν πριν από τη λήξη τους όλα τα χρέη τους προς το ΔΝΤ και έστειλαν το τελευταίο στον διάβολο. Η ανεργία έπεσε κατακόρυφα. Από 25% στις αρχές της κρίσης στο 8,5% το 2006 και εξής. Οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 17% ετησίως από το 2002, ένα ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από τον πληθωρισμό (12,5% το 2005, 10% το 2006, 15% το 2007 κ.λπ.). Η Αργεντινή εξακολουθεί και σήμερα να αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς, έχει
επανέλθει στις αγορές και είναι μέλος του G20. Αυτά, γιατί μεγάλη παραπληροφόρηση έχει υπάρξει και για την Αργεντινή. Όσο για τα τανκς έξω από τις τράπεζες, που μας είπε ο κ. Πάγκαλος και το διαδίδουν πάσης φύσεως παπαγάλοι, αυτό συνέβη επί κυβέρνησης Ντε λα Ρούε και Σία, όταν αυτοί οι προδότες της Αργεντινής που αιματοκύλησαν τη χώρα τους, δέσμευσαν καθ’ υπόδειξη του ΔΝΤ τις καταθέσεις των πολιτών.
πηγη /http://topontiki.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου