Η ιστορία με τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο έχει παρελθόν και βάθος. Τα επεισόδια πολλά και σοβαρά. Προκλητικότητα, πολεμική φρασεολογία, παραβιάσεις εναέριου και θαλάσσιου χώρου και κυρίως κυνήγι εξοπλισμών σε μια θάλασσα με πολλά θύματα και πολεμικές συγκρούσεις από τη μυθολογική εποχή μέχρι σήμερα. Στο Αιγαίο που αντί να ενώνει, χωρίζει. Στη θάλασσα που φέρνει την άλλη θάλασσα, σύμφωνα με τον Σεφέρη, ακούγονται ξανά στρατιωτικές ιαχές εξαιτίας της ιταμότητας της
Τουρκίας, η οποία επιχειρεί με οθωμανική νοοτροπία να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες στα Ίμια δημιουργώντας μια ακόμη σοβαρή κρίση στην περιοχή.
Το ζήτημα των Ιμίων ξεκίνησε το 1996, όταν πρωθυπουργός ήταν ο κ. Σημίτης και ΥΠΕΞ ο κ. Πάγκαλος. Τότε που η ελληνική κυβέρνηση ταπεινωμένη ευχαρίστησε τους Αμερικανούς και αποδέχτηκε το γκριζάρισμα της περιοχής και την απόφαση του ΝΑΤΟ να κατεβούν η ελληνική σημαία από τα Ίμια. Τα επόμενα χρόνια οι διεκδικήσεις και οι απειλές εντάθηκαν. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να διεμβολίσει το πλοίο ανοικτής θάλασσας του λιμενικού σώματος, «Γαύδος», μια τουρκική ακταιωρός. Τον προηγούμενο μήνα σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής προκάλεσε ζημιές στην κανονιοφόρο «Νικηφόρος». Όλα τα παραπάνω, αν συνδυαστούν με τον δεκαήμερο αποκλεισμό του πλωτού γεωτρύπανου της ιταλικής ΕΝΙ, η οποία θα έκανε έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση στην περιοχή.
Όσοι θεωρούν ότι αυτή η προκλητική στάση της Τουρκίας είναι μια προσπάθεια να εξάγει τα εσωτερικά της προβλήματα και να συγκαλύψει την αποτυχία της στο Αφρίν της Συρίας κάνουν τεράστιο λάθος. Όσοι, ακόμα, πιστεύουν ότι η Αμερική λόγω των κακών σχέσεων με την Τουρκία θα στηρίξει τις ελληνικές θέσεις είναι ανιστόρητοι. Η τουρκική διπλωματία είναι γνωστό ότι εργάζεται μεθοδικά, με επιμονή και υπομονή. Όπως τα βρήκε με τη Ρωσία, θα αποκαταστήσει και τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Όπως δημιούργησε τετελεσμένα στην Κύπρο, το ίδιο θα επιχειρήσει, όταν δοθεί η ευκαιρία, να κάνει και στο Αιγαίο. Ο στόχος της είναι η αλλαγή των συνόρων με την ανοχή ή και τις ευλογίες του ΝΑΤΟ και, όπως είχε πει και ο κ Ερντογάν, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα, η αναθεώρηση και επικαιροποίηση της συνθήκης της Λωζάννης. Στη λογική αυτή αμφισβητείται και η συνθήκη των Παρισίων του 1947 με την οποία οι βραχονησίδες Ίμια δόθηκαν στην Ελλάδα. Οι κινήσεις της Τουρκίας αποδεικνύουν ότι όχι μόνο ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές, αλλά ότι το θέμα των Ιμίων και γενικότερα του Αιγαίου έχει μπει πολύ ψηλά στην ατζέντα της εξωτερικής της πολιτικής. Οι επόμενες κινήσεις της αναμένεται να είναι περισσότερο εχθρικές και πιο επικίνδυνες.
Η Τουρκία βρίσκει την Ελλάδα στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων 50 χρόνων και προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί. Η χώρα δεν μπορεί να στηρίζεται ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε στα ευχολόγια, ούτε στις γενικόλογες ανακοινώσεις και στις χλιαρές προτροπές της Ε.Ε. Πρέπει, επίσης, να γίνει σαφές, σε όσους επιδίδονται σε μια πλειοδοσία πατριωτισμού και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν εκλογικά την κρίση των Ιμίων, ότι προσφέρουν χείριστη υπηρεσία στην Ελλάδα. Χρειάζεται, ακόμη, να γίνει κατανοητό ότι το «πάρθιον βέλος» θα χτυπήσει στο Αιγαίο. Εκεί βρίσκεται ο πραγματικός κίνδυνος και όχι στην ονομασία των Σκοπίων με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Η ελληνική πλευρά (κυβέρνηση και κόμματα) είναι ανάγκη να ενημερώσουν γρήγορα τη διεθνή κοινότητα για τη συμπεριφορά της Τουρκίας και παράλληλα να στείλουν προς όλους ένα μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας. Η αριστερά, επιπλέον, πρέπει να συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση χτίζοντας συμμαχίες με συγγενείς ιδεολογικά δυνάμεις στην Τουρκία και την Ευρώπη και αναδεικνύοντας τη σοβαρότητα του προβλήματος. Από την άλλη η χώρα χρειάζεται μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα σπάει τα στεγανά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και χτίσιμο νέων συμμαχιών. Η κρίση στα Ίμια διαρκεί 22 έτη και χρόνο με το χρόνο η περιοχή γκριζάρει ακόμη περισσότερο. Οι αντιδράσεις πρέπει να είναι άμεσες προτού αρχίζει να κοκκινίζει. Για να μην ξαναζήσουμε γεγονότα σαν και αυτά που μας αναφέρει ο νομπελίστας ποιητής στο ποίημα Αργοναύτες («….δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά…..»).
*Εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου