Σάββατο 12 Μαΐου 2018

Τριμερής Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου: Χορεύοντας με το διάβολο

Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη Μ. Ανατολή, φωτίζεται ακόμη καλύτερα το διαρκές πολιτικο-οικονονομικο-στρατιωτικό φλερτ της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ.
Δεν είχαν πε­ρά­σει παρά ελά­χι­στα 24ωρα από την τρι­με­ρή συ­νά­ντη­ση Τσί­πρα, Νε­τα­νιά­χου, Ανα­στα­σιά­δη στη Λευ­κω­σία και το Ισ­ρα­ήλ ξα­να­χτύ­πη­σε στό­χους μέσα στη Συρία, πα­ρα­βιά­ζο­ντας για άλλη μια φορά το διε­θνές δί­καιο.
Λίγες ημέ­ρες πριν, στη Λευ­κω­σία, οι τρεις ηγέ­τες, Ελ­λά­δας, Ισ­ρα­ήλ και Κύ­πρου είχαν κάνει ένα ακόμη βήμα στη δια­δι­κα­σία σύ­σφιγ­ξης των σχέ­σε­ων στο πλαί­σιο των σχε­δια­σμών του δυ­τι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού στην πε­ριο­χή, αλλά και στο πλαί­σιο της προ­σπά­θειας των τριών πλευ­ρών για απο­κλει­σμό της Τουρ­κί­ας από με­γά­λο μέρος των ΑΟΖ και συ­να­κό­λου­θα από τα απο­θέ­μα­τα υδρο­γο­ναν­θρά­κων της Α. Με­σο­γεί­ου.
«Ο μη­χα­νι­σμός που κα­θιε­ρώ­σα­με, με­του­σιώ­νει κα­θη­με­ρι­νά σε έργα το κοινό μας όραμα για ει­ρή­νη, στα­θε­ρό­τη­τα και ασφά­λεια στην εύ­φλε­κτη πε­ριο­χή μας», είπε με δι­πλω­μα­τι­κά κυ­νι­κό τρόπο ο Ανα­στα­σιά­δης, προ­σθέ­το­ντας ότι το τρι­με­ρές πλαί­σιο συ­νερ­γα­σί­ας έχει ήδη ανα­γνω­ρι­στεί σε διε­θνές επί­πε­δο. Ανα­φέρ­θη­κε δε και στις συμ­φω­νί­ες που υπο­γρά­φτη­καν, με­τα­ξύ άλλων, στους το­μείς της δια­συν­δε­σι­μό­τη­τας και των επι­κοι­νω­νιών, της και­νο­το­μί­ας, της υγεί­ας, της ενέρ­γειας, της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, της έρευ­νας και τε­χνο­λο­γί­ας, της πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής προ­στα­σί­ας, της ψη­φια­κής δι­πλω­μα­τί­ας, της άμυ­νας και της «κα­τα­πο­λέ­μη­σης της τρο­μο­κρα­τί­ας» (με αυτό, βέ­βαια, ο Νε­τα­νιά­χου εν­νο­εί απο­κλει­στι­κά και μόνον κάθε εί­δους πα­λαι­στι­νια­κή αντί­στα­ση). Βέ­βαια κύριο αντι­κεί­με­νο της συ­νά­ντη­σης ήταν η προ­ώ­θη­ση του αγω­γού Eastmed. «Επα­να­βε­βαιώ­σα­με τη δέ­σμευ­σή μας για να ερ­γα­στού­με με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα με στόχο την υπο­γρα­φή σχε­τι­κής δια­κρα­τι­κής συμ­φω­νί­ας εντός του 2018», υπο­γράμ­μι­σε ο Ανα­στα­σιά­δης. Ανα­φέρ­θη­κε και στο έργο της ηλε­κτρι­κής δια­σύν­δε­σης Ισ­ρα­ήλ-Κύ­πρου-Ελ­λά­δας, μέσω υπο­θα­λάσ­σιου κα­λω­δί­ου, γνω­στού και ως EuroAsiaInterconnector, λέ­γο­ντας ότι «επι­βε­βαιώ­σα­με την προ­σή­λω­ση μας στα επό­με­να βή­μα­τα προ­ώ­θη­σής του».
Ο Τσί­πρας από την πλευ­ρά του τό­νι­σε πως πλέον παίρ­νει σάρκα και οστά μια στρα­τη­γι­κή συ­νερ­γα­σία ανά­με­σα στις τρεις χώρες και πως οι τρεις χώρες έχουν μια κοινή αντί­λη­ψη για την ανά­γκη εμ­βά­θυν­σης της συ­νερ­γα­σί­ας τους, αλλά και για την ανά­γκη εξεύ­ρε­σης τρό­πων για την ασφα­λή με­τα­φο­ρά των ενερ­γεια­κών πηγών της Νο­τιο­α­να­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου προς τον ευ­ρω­παϊ­κό χώρο. Ο EastMed «δεν είναι μόνο ενερ­γεια­κό έργο, είναι ένα έργο ύψι­στης γε­ω­πο­λι­τι­κής ση­μα­σί­ας» είπε. Το γε­γο­νός ότι συμ­φω­νή­σα­με να υπο­γρά­ψου­με τη δια­κρα­τι­κή συμ­φω­νία το συ­ντο­μό­τε­ρο δυ­να­τό, εντός του 2018, χα­ρα­κτη­ρί­ζει τη ση­με­ρι­νή συ­νά­ντη­ση ως εξό­χως εποι­κο­δο­μη­τι­κή, ση­μεί­ω­σε.
Φυ­σι­κά τόσο ο Ανα­στα­σιά­δης όσο και ο Τσί­πρας, βρή­καν βήμα για να επι­τε­θούν στην Τουρ­κία. «Προ­κει­μέ­νου ο διά­λο­γος [σ.σ.: για τον Κυ­πρια­κό] να είναι δη­μιουρ­γι­κός και πα­ρα­γω­γι­κός, θα πρέ­πει η Τουρ­κία να απέ­χει από τις όποιες προ­κλη­τι­κές ενέρ­γειες ή πα­ρα­βιά­σεις των κυ­ριαρ­χι­κών δι­καιω­μά­των της Κυ­πρια­κής Δη­μο­κρα­τί­ας», είπε ο Κύ­πριος πρό­ε­δρος. Εξέ­φρα­σε πα­ράλ­λη­λα την ευ­γνω­μο­σύ­νη του κυ­πρια­κού λαού και του ιδίου για τις συ­νε­πείς και στα­θε­ρές θέ­σεις αρχής που επι­δει­κνύ­ουν Τσί­πρας και Νε­τα­νιά­χου για την επι­διω­κό­με­νη λύση, καθώς και για την αλ­λη­λεγ­γύη τους σε σχέση με τις τουρ­κι­κές ενέρ­γειες στην ΑΟΖ της Κυ­πρια­κής Δη­μο­κρα­τί­ας. Από την πλευ­ρά του ο Τσί­πρας εξέ­φρα­σε στή­ρι­ξη στις προ­σπά­θειες για μια δί­καιη και βιώ­σι­μη λύση προς όφε­λος ολό­κλη­ρου του κυ­πρια­κού λαού, η οποία θα εδρά­ζε­ται στις απο­φά­σεις του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας των Ηνω­μέ­νων Εθνών και θα συ­νά­δει με την ιδιό­τη­τα της Κύ­πρου ως μέ­λους της ΕΕ «με κα­τάρ­γη­ση των εγ­γυ­ή­σε­ων και απο­χώ­ρη­ση του κα­το­χι­κού στρα­τού». «Το­νί­σα­με ότι στη­ρί­ζου­με την επα­νέ­ναρ­ξη των συ­νο­μι­λιών, πά­ντο­τε στη βάση των πα­ρα­μέ­τρων που έθεσε ο γγ του ΟΗΕ», προ­σέ­θε­σε. Εξέ­φρα­σε πα­ράλ­λη­λα «ανη­συ­χία» για την έντα­ση στις ελ­λη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και τις «προ­κλη­τι­κές ενέρ­γειες της Τουρ­κί­ας στο Αι­γαίο, τη Νο­τιο­α­να­το­λι­κή Με­σό­γειο και την κυ­πρια­κή ΑΟΖ». «Η Τουρ­κία οφεί­λει να σέ­βε­ται τα κυ­ριαρ­χι­κά δι­καιώ­μα­τα των γει­τό­νων της, όπως αυτά πη­γά­ζουν από τις διε­θνείς συν­θή­κες και το διε­θνές δί­καιο», είπε. Ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ση­μεί­ω­σε συ­να­φώς ότι πρέ­πει να εντα­θεί η συ­νερ­γα­σία «ώστε όλες οι γει­το­νι­κές χώρες να μπού­νε σε μια λο­γι­κή σε­βα­σμού του διε­θνούς δι­καί­ου, αλλά και της καλής γει­το­νί­ας».
Όταν τα έλε­γαν όλα αυτά ο Ανα­στα­σιά­δης και ο Τσί­πρας είχαν μπρο­στά τους έναν πρω­θυ­πουρ­γό (τον Νε­τα­νιά­χου) ενός κρά­τους το οποίο έχει πα­ρα­βιά­σει τα κυ­ριαρ­χι­κά δι­καιώ­μα­τα όχι ενός, αλλά ΟΛΩΝ των γει­το­νι­κών κρα­τών, ει­σβάλ­λο­ντας συ­στη­μα­τι­κά σε αυτά και βομ­βαρ­δί­ζο­ντας κατά και­ρούς πε­ριο­χές τους. Ενός κρά­τους που έχει στρα­τό κα­το­χής σε πε­ριο­χές τριών γει­το­νι­κών χωρών του. Ενός κρά­τους που έχει πα­ρα­βιά­σει εκα­το­ντά­δες απο­φά­σεις του ΟΗΕ και του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας. Ενός κρά­τους που απο­τε­λεί τη μο­να­δι­κή χώρα στη Μ. Ανα­το­λή που δια­θέ­τει πυ­ρη­νι­κά όπλα. Ενός κρά­τους του οποί­ου ένας υπουρ­γός (ο Ντα­φτά­λι Μπέ­νετ) δή­λω­σε στις αρχές Μαΐου ότι αδια­φο­ρεί για τη θέ­λη­ση των πο­λι­τών μιας γει­το­νι­κής χώρας (του Λι­βά­νου): η δια­φαι­νό­με­νη νίκη της Χεζ­μπο­λάχ και των συμ­μά­χων της στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές στον Λί­βα­νο ση­μαί­νει ότι το κρά­τος του Λι­βά­νου δεν ξε­χω­ρί­ζει από το σι­ι­τι­κό κί­νη­μα που στη­ρί­ζε­ται από το Ιράν και το Ισ­ρα­ήλ δεν θα πρέ­πει να τα δια­χω­ρί­σει σε πι­θα­νό μελ­λο­ντι­κό πό­λε­μο, δή­λω­σε θρα­σύ­τα­τα και προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας ου­σια­στι­κά εγκλή­μα­τα πο­λέ­μου.
Σαν να μην έφθα­ναν αυτά ο κ. Τσί­πρας εξέ­φρα­σε ακόμη την ελ­πί­δα οι ΗΠΑ να συμ­βά­λουν με ου­σια­στι­κές πρω­το­βου­λί­ες για την επί­λυ­ση του Πα­λαι­στι­νια­κού, κα­τα­θέ­το­ντας συ­γκε­κρι­μέ­νο σχέ­διο. Οι ΗΠΑ; Την ώρα που οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι και λοι­ποί Ευ­ρω­παί­οι χά­νουν κάθε εμπι­στο­σύ­νη στον Τραμπ, κυ­ρί­ως λόγω της απο­χώ­ρη­σης της Ουά­σινγ­κτον από τη συμ­φω­νία για το Ιράν, υπάρ­χει ένας Ευ­ρω­παί­ος πρω­θυ­πουρ­γός που ελ­πί­ζει στις ΗΠΑ. Κα­τά­ντια…
Αλλά και ο Ανα­στα­σιά­δης δεν πήγε πίσω όσον αφορά τις προ­κλή­σεις: «Επα­να­λά­βα­με ότι οια­δή­πο­τε προ­σπά­θεια που υπο­σκά­πτει ή απει­λεί το δι­καί­ω­μα ύπαρ­ξης του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ είναι αδια­νό­η­τη και δεν μπο­ρεί να γί­νε­ται ανε­κτή», δή­λω­σε συ­ντασ­σό­με­νος στο μέ­τω­πο ΗΠΑ-Ισ­ρα­ήλ κατά του Ιράν. Το ότι το Ισ­ρα­ήλ «υπο­σκά­πτει ή απει­λεί» και στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απα­γο­ρεύ­ει την ύπαρ­ξη πα­λαι­στι­νια­κού κρά­τους, και πάλι ενά­ντια σε απο­φά­σεις του ΟΗΕ, ου­δό­λως τον ενο­χλεί βε­βαί­ως.
Ήταν φυ­σιο­λο­γι­κό που σε ένα τέ­τοιο κλίμα ο ίδιος ο Νε­τα­νιά­χου να είναι σαν το ψάρι μέσα στο νερό: Έκανε λόγο για μια «με­γά­λη συμ­μα­χία», την οποία οι­κο­δο­μούν οι τρεις χώρες, ση­μειώ­νο­ντας ότι «δεν υπάρ­χουν όρια» στο τι μπο­ρεί να επι­τευ­χθεί! «Εί­μα­στε τρεις Δη­μο­κρα­τί­ες της Ανα­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου, έχου­με κοινά συμ­φέ­ρο­ντα, ακρι­βώς επει­δή έχου­με κοι­νές αξίες. Εί­μα­στε προ­ση­λω­μέ­νοι στο ίδιο όραμα του πώς θα πρέ­πει να ορ­γα­νώ­νε­ται η κοι­νω­νία, πώς οι ελευ­θε­ρί­ες θα πρέ­πει να εν­θαρ­ρύ­νο­νται, πώς ο πλου­ρα­λι­σμός να προ­στα­τεύ­ε­ται». Οι Πα­λαι­στί­νιοι και άλλοι αρα­βι­κοί πλη­θυ­σμοί ξέ­ρουν πολύ καλά τι ση­μαί­νει η εφαρ­μο­γή αυτών των αρχών και αυτών των πο­λι­τι­κών από το σιω­νι­στι­κό κρά­τος.
Η επό­με­νη Τρι­με­ρής Σύ­νο­δος Κο­ρυ­φής θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στην πόλη Μπερ­σέ­μπα, στο Ισ­ρα­ήλ. Η Αθήνα και η Λευ­κω­σία θα μπουν ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο σε αυτή την αντι­δρα­στι­κή συμ­μα­χία με το σιω­νι­στι­κό κρά­τος, την αι­γυ­πτια­κή δι­κτα­το­ρία, την αμε­ρι­κα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση και τις με­γά­λες πε­τρε­λαϊ­κές εται­ρί­ες. Πραγ­μα­τι­κά είναι να απο­ρεί κα­νείς με την αντι­δρα­στι­κή ορμή με την οποία κι­νεί­ται ένας κατ’ όνομα αρι­στε­ρός ηγέ­της. Πριν από λίγο καιρό ο Τσί­πρας δή­λω­σε ότι μοι­ρά­ζε­ται κοι­νές αξίες με τον Τραμπ, τώρα με τον Νε­τα­νιά­χου. Δεν θα απο­τε­λέ­σει έκ­πλη­ξη αν ο Έλ­λη­νας πρω­θυ­πουρ­γός στα ζη­τή­μα­τα εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής βρε­θεί σύ­ντο­μα στο δεξί άκρο της Ευ­ρώ­πης, δε­ξιό­τε­ρα και από την απο­χω­ρού­σα από την ΕΕ, Βρε­τα­νία. Όλα αυτά βέ­βαια για να υπε­ρα­σπί­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα της ελ­λη­νι­κής άρ­χου­σας τάξης. Με το ίδιο κί­νη­τρο δηλ. με το οποίο κι­νεί­ται και στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας.
Πηγή: rproject.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου