Επίκαιρο δοκίμιο Πόσες φορές θελουμε να ρίξουμε μια γενναία μούντζα στα μούτρα οποιου μας εκνευρίζει η νιωθουμε οτι μας κοροιδεύει κατάμουτρα?Ανάλογα με την ενταση η μούντζα ειναι μονή ή διπλή.
Επισης,η μουντζα ειναι ελληνικο προιόν[καποιος να την ....
κατοχυρώσει] Η μουντζα για τον ελληνα ειναι πάντα επικαιρη[δεν χρειάζονται περισσότερα. Ακομη,η μουντζα διδάσκεται στο μαθημα ''η γλωσσα του σώματος''.
Στο λαικό γλωσσάρι των Αρκάδων μούντζα, η χειρονομία με ανοιχτή την παλάμη. Η μούντζα γίνεται με την παλάμη του χεριού. Ο υβρίζων τείνει το χέρι του προς τον υβριζόμενο και "δείχνει" σε αυτόν την ανοιχτή του παλάμη ενώ τα δάκτυλα του χεριού του είναι τεντωμένα.
Ο υβρίζων πρέπει να δίνει την εντύπωση πως κολλάει το χέρι του στο πρόσωπο του υβριζόμενου, όσο μακριά και να βρίσκεται. Προκειμένου να δοθεί έμφαση, κάποιες φορές η μούντζα γίνεται με τα δύο χέρια.
Σε αυτή την περίπτωση οι δύο παλάμες του υβρίζοντος είναι η μία πίσω από την άλλη. Η μούντζα συνοδεύεται συχνά από υβριστικές φράσεις και επιφωνήματα όπως "να!", "όρσε!", "να μαλάκα!", "πάρ'τα να μη στα χρωστάω" κ.ά..
Η μούντζα περιγράφεται ειρωνικά ως το "παράσημο της ανοιχτής παλάμης". Πρέπει να σημειωθεί πως όσο πιο κοντά στο πρόσωπο του υβριζόμενου πλησιάσει το χέρι, τόσο μεγαλύτερη απαξίωση εκφράζει. Σημειώνεται επίσης ότι συχνά η αντίδραση του υβριζόμενου μπορεί να είναι είτε της ίδιας μορφής (μούντζα), αλλά και πολύ εντονότερη, είτε φραστική, χειρονομία ή και χειροδικία.
Ιστορία
Η χρήση της μούντζας ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου, και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων. Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι η χρήση της μούντζας χρονολογείται πολύ παλιοτερα, στην Αρχαία Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή, μία χειρονομία αντίστοιχη της μούντζας χρησιμοποιόταν αρχικά στα Ελευσίνια μυστήρια και συνοδευόταν από κατάρες που απευθύνονταν προς τον "εχθρό", το "Κακό" κ.λ.π.. Ωστόσο, αυτή η άποψη για την προέλευση της μούντζας έχει αμφισβητηθεί έντονα. [απο βικπεδια]
Μούντζα και 500 δραχμές μεταλλικές .
Η μούντζα επιβίωσε από τη βυζαντινή αυτοκρατορία. Η ανοιχτή παλάμη την οποία επιδεικνύουμε προς κάθε ενδιαφερόμενο προς εξύβριση ήταν ποινή για ελαφριά αδικήματα από τα βυζαντινά δικαστήρια. Τα δικαστήρια των βυζαντινών προσανατολίζονταν για τις μικρές ποινές σε πράξεις που θα μειώσουν την αξιοπρέπεια τον πολιτών. Η μούντζα λοιπόν εκτελούταν έτσι: Ο δικαστής ακούμπαγε την παλάμη του σε στάχτη και στη συνέχεια στο πρόσωπο του κατηγορούμενου.
Διπλή Μούντζα : Η επιστροφή.
Γνωστή στους δρόμους και σαν η μούντζα του πεζού, καθώς κανένας οδηγός που σέβεται τον εαυτό του δεν θα άφηνε το τιμόνι για να μουντζώσει και με τα δυο χέρια. Ενισχυμένη εκδοχή της απλής μούντζας με ιδιαίτερη έμφαση στο αντικείμενο, καθώς κεντράροντας και τα δυο χέρια (με εκτεταμένα πάντα τα δάχτυλα) στο οπτικό πεδίο του υποκειμένου του επιτρέπουμε να συγκεντρωθεί με μέγιστη προσήλωση στο εύσημον που του αποδίδεται.
http://www.ramnousia.com/
Επισης,η μουντζα ειναι ελληνικο προιόν[καποιος να την ....
κατοχυρώσει] Η μουντζα για τον ελληνα ειναι πάντα επικαιρη[δεν χρειάζονται περισσότερα. Ακομη,η μουντζα διδάσκεται στο μαθημα ''η γλωσσα του σώματος''.Στο λαικό γλωσσάρι των Αρκάδων μούντζα, η χειρονομία με ανοιχτή την παλάμη. Η μούντζα γίνεται με την παλάμη του χεριού. Ο υβρίζων τείνει το χέρι του προς τον υβριζόμενο και "δείχνει" σε αυτόν την ανοιχτή του παλάμη ενώ τα δάκτυλα του χεριού του είναι τεντωμένα.
Ο υβρίζων πρέπει να δίνει την εντύπωση πως κολλάει το χέρι του στο πρόσωπο του υβριζόμενου, όσο μακριά και να βρίσκεται. Προκειμένου να δοθεί έμφαση, κάποιες φορές η μούντζα γίνεται με τα δύο χέρια.
Σε αυτή την περίπτωση οι δύο παλάμες του υβρίζοντος είναι η μία πίσω από την άλλη. Η μούντζα συνοδεύεται συχνά από υβριστικές φράσεις και επιφωνήματα όπως "να!", "όρσε!", "να μαλάκα!", "πάρ'τα να μη στα χρωστάω" κ.ά..
Η μούντζα περιγράφεται ειρωνικά ως το "παράσημο της ανοιχτής παλάμης". Πρέπει να σημειωθεί πως όσο πιο κοντά στο πρόσωπο του υβριζόμενου πλησιάσει το χέρι, τόσο μεγαλύτερη απαξίωση εκφράζει. Σημειώνεται επίσης ότι συχνά η αντίδραση του υβριζόμενου μπορεί να είναι είτε της ίδιας μορφής (μούντζα), αλλά και πολύ εντονότερη, είτε φραστική, χειρονομία ή και χειροδικία.
Ιστορία
Η χρήση της μούντζας ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου, και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων. Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι η χρήση της μούντζας χρονολογείται πολύ παλιοτερα, στην Αρχαία Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή, μία χειρονομία αντίστοιχη της μούντζας χρησιμοποιόταν αρχικά στα Ελευσίνια μυστήρια και συνοδευόταν από κατάρες που απευθύνονταν προς τον "εχθρό", το "Κακό" κ.λ.π.. Ωστόσο, αυτή η άποψη για την προέλευση της μούντζας έχει αμφισβητηθεί έντονα. [απο βικπεδια]
Μούντζα και 500 δραχμές μεταλλικές .
Η μούντζα επιβίωσε από τη βυζαντινή αυτοκρατορία. Η ανοιχτή παλάμη την οποία επιδεικνύουμε προς κάθε ενδιαφερόμενο προς εξύβριση ήταν ποινή για ελαφριά αδικήματα από τα βυζαντινά δικαστήρια. Τα δικαστήρια των βυζαντινών προσανατολίζονταν για τις μικρές ποινές σε πράξεις που θα μειώσουν την αξιοπρέπεια τον πολιτών. Η μούντζα λοιπόν εκτελούταν έτσι: Ο δικαστής ακούμπαγε την παλάμη του σε στάχτη και στη συνέχεια στο πρόσωπο του κατηγορούμενου.
Διπλή Μούντζα : Η επιστροφή.
Γνωστή στους δρόμους και σαν η μούντζα του πεζού, καθώς κανένας οδηγός που σέβεται τον εαυτό του δεν θα άφηνε το τιμόνι για να μουντζώσει και με τα δυο χέρια. Ενισχυμένη εκδοχή της απλής μούντζας με ιδιαίτερη έμφαση στο αντικείμενο, καθώς κεντράροντας και τα δυο χέρια (με εκτεταμένα πάντα τα δάχτυλα) στο οπτικό πεδίο του υποκειμένου του επιτρέπουμε να συγκεντρωθεί με μέγιστη προσήλωση στο εύσημον που του αποδίδεται.
http://www.ramnousia.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου