ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Β και οι εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου

Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου έγιναν υπό το κράτος αιφνιδιασμού και εκβιασμού. Μέρος της τακτικής των Σύριζα-ΑΝΕΛ για την υφαρπαγή της ψήφου ενός λαού που εξέφρασε ένα δυναμικό ΟΧΙ στην υποταγή στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και σε μια νύχτα είδε να ανατρέπεται βίαια η βούλησή του. Τα αποτελέσματα των εκλογών ανέδειξαν μια Βουλή πιο συντηρητική.
Σε συντριπτικά ποσοστά κυριαρχούν οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τα σκληρά προγράμματα λιτότητας – μνημόνια, ως αναγκαίο όρο για την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Ταυτόχρονα, η ναζιστική Χρυσή Αυγή, παρά τις μικρές απώλειες, φαίνεται να σταθεροποιεί τη δύναμή της. Ακόμη και στο ΚΚΕ που είναι κατά της λιτότητας και των μνημονίων κυριαρχούν δυνάμεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θεωρούν καταστροφική για τη χώρα μας και για τους εργαζόμενους την αποδέσμευσή της από την Ευρωζώνη, που αποτελεί κομβικό σημείο για την έξοδο από την κρίση.
Οι διαφορές μεταξύ των μνημονιακών δυνάμεων, του Σύριζα και της ΝΔ, είναι ρητορικές και περιορίζονται στην καλύτερη διαχείριση και εφαρμογή(!) των μνημονίων. Τα περιθώρια άσκησης κυβερνητικής πολιτικής είναι μηδαμινά , εφόσον υπάρχει μόνιμη ευρωπαϊκή επιτροπεία στη χώρα μας με την παρουσία ενός υπερπρωθυπουργού του Ολλανδού Μάαρτεν Φερβέι και της 20μελούς σκιώδους κυβέρνησής του.
Ενέκρινε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός τα προγράμματα λιτότητας; Η απάντηση που δίνουν η νέα κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, η ΝΔ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι καταφατική. Αυτό επεδίωκαν όλοι μέσω της 7μηνης “διαπραγμάτευσης”. Όμως, τόσο το ποσοστό της αποχής, όσο και η σκληρή πραγματικότητα που ήδη διαμορφώνεται για τη ζωή της πλειονότητας του πληθυσμού δείχνουν ότι δεν πρόκειται να επέλθει η πολυπόθητη “πολιτική σταθερότητα”. Η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον κόσμο της εργασίας, που ελλείψει εναλλακτικής, της έδωσε μια “δεύτερη ευκαιρία”, ενώ η ΝΔ θα βρεθεί σε έναν κυκεώνα αναζήτησης ταυτότητας, χωρίς άμεσα ορατό τέλος.
Το ΣΧΕΔΙΟ Β υποστήριξε στις εκλογές της 20/9 τη Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ), γιατί θεώρησε θετικό βήμα τη μη ψήφιση του 3ου μνημονίου εκ μέρους των βουλευτών της αριστερής πλατφόρμας, την αποχώρησή τους από τον Σύριζα και την ίδρυση της ΛΑΕ. Με την είσοδο της ΛΑΕ στη Βουλή θα μπορούσε να εκφραστεί πιο ριζοσπαστικά, σ' αυτό το πεδίο, η αντίθεση του λαού στη λιτότητα με την αμφισβήτηση της Ευρωζώνης. Η μη επίτευξη αυτού του αποτελέσματος δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες.
Η ΛΑΕ βρέθηκε στις συμπληγάδες των αντικειμενικών αντιξοοτήτων και των δικών της ολιγωριών. Εξέπεμψε θολό πολιτικό μήνυμα και δεν κατόρθωσε να δώσει το στίγμα της ευρύτερης δυνατής μετωπικής και δημοκρατικής συγκρότησης στα ψηφοδέλτιά της, που θα εξασφάλιζε μια μεγαλύτερη δυναμική. Ειδικά στο θέμα της Ευρωζώνης που οι δυνάμεις του συστήματος, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και ο Σύριζα , ασκούσαν μεγάλη πίεση, η ΛΑΕ με το να εκπέμπει συγκεχυμένο μήνυμα αποδυνάμωσε την εναλλακτική λύση τη στιγμή που ο λαός είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχουν δυνατότητες ανατροπής της λιτότητας εντός των ορίων που επιβάλλουν οι ευρωζωνικές δεσμεύσεις. Επί πλέον η έλλειψη αυτοκριτικής εκ μέρους της αριστερής πλατφόρμας -και της ΛΑΕ γενικότερα- για την πολύμηνη παραμονή της στην Κυβέρνηση οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του λαού στην αποχή ή στον Σύριζα, με το πρόσχημα μιας δεύτερης ευκαιρίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ΣΧΕΔΙΟ Β επέλεξε να μη συμμετάσχει στα ψηφοδέλτιά της.
Η αλήθεια για τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου πρέπει να λέγεται: Οι δυνάμεις που επεχείρησαν, σε αντίθεση με τον Σύριζα, να εκφράσουν τη συνεπή αντίσταση στα μνημόνια δεν έπεισαν. Διαμορφώνεται ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην εκλογική έκφραση των λαϊκών στρωμάτων και στην πραγματικότητα της ζωής τους, που απαιτεί τη διαμόρφωση πειστικού λόγου, εναλλακτικής πολιτικής πρότασης και ενωτικές κινήσεις, μέσω των οποίων μπορεί να εκφραστεί η ευρύτερη δυνατή αντίστασή τους στη λεηλασία που υφίστανται και θα υποστούν ακόμη περισσότερο από τη νέα κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Και από την άποψη αυτή είναι βαρύτατη η ευθύνη των δυνάμεων της αριστεράς -εξωκοινοβουλευτκής και μη- που επί 5,5 χρόνια θυσιάζουν στο βωμό των θεωρητικών διαφορών τους τη συγκρότηση του αναγκαίου πολιτικού μετώπου εξόδου των εργαζομένων από την κρίση. Το ΣΧΕΔΙΟ Β, παραμένει σταθερά προσανατολισμένο στη δημιουργία ενός πλατύτερου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, δημοκρατικά συγκροτημένου, που θα έχει στο επίκεντρό του τη μη αναγνώριση και τη στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος και την απελευθέρωση από τα δεσμά της Ευρωζώνης, και θα συνεχίσει τις προσπάθειές του για την επεξεργασία των προτάσεών του και τη διαμόρφωση εναλλακτικής λύσης.