Στις 9:30 το πρωί του Σαββάτου, Τούρκοι πολίτες που είναι αντίθετοι με τον πόλεμο που διεξάγει η κυβέρνησή τους [εναντίον των Κούρδων] συγκεντρώθηκαν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Άγκυρας, σε μια διαδήλωση που διοργάνωσε μια ευρεία συμμαχία οργανώσεων μερικές εκ των οποίων ήταν : οι δύο μεγάλες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες, Συνομοσπονδία Εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα (KESK) και Συνομοσπονδία Προοδευτικών Συνδικάτων Τουρκίας (DISK), το Εθνικό Επιμελητήριο Αρχιτεκτόνων και Μηχανικών (TMMOB), η Ένωση Γιατρών (Tabipler Birliği) και το Κίνημα του Ιουνίου (Haziran
Hareketi) που συγκροτήθηκε το 2013 για να δώσει διαρκή οργανωτική μορφή στις διαμαρτυρίες για το Πάρκο Γκεζί. Λίγο πριν τις 10 π.μ. oι διαδηλωτές άρχισαν να βαδίζουν προς την Πλατεία Sıhiyye , όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί από τις 12:00-16:00 μια συγκέντρωση με σύνθημα “Αδιάλλακτα ενάντια στον πόλεμο, απαιτούμε ειρήνη τώρα” (Savaşa İnat, Barış Hemen Şimdi).
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία προς όφελος ποιων ήταν μια τέτοια συγκέντρωση: της τουρκικής κοινωνίας και ιδίως του πληθυσμού που ζει στις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας που ο πόλεμος τον διαλύει, είτε είναι Κούρδοι, Άραβες ή Τουρκμένιοι, των οικογενειών των νέων που υπηρετούν στον τουρκικό στρατό, είτε συμφωνούν είτε όχι με τους πολεμικούς σκοπούς του κράτους, της εργατικής τάξης της Τουρκίας που έχει ανάγκη να ενωθεί ενάντια σ' αυτούς που τη χωρίζουν με βάση θρησκευτικές, φυλετικές ή εθνοτικές ταυτότητες. Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ποιους αμφισβητούσε: εκείνους που γαντζώνονται στην εξουσία χρησιμοποιώντας τις θρησκευτικές διαμάχες, χειραγωγώντας τα θρησκευτικά και εθνοτικά μίση για να συγκαλύψουν την εκ μέρους τους συνεχή σφαγή εργατών, γυναικών, μειονοτήτων. Δεν μπορεί παρά να υπάρχει ελάχιστη αμφιβολία ότι αυτά τα λόγια αφορούν το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) όπως και τις φονταμενταλιστικές συμμορίες στις οποίες, όπως κατηγορείται, προσφέρει καταφύγιο και εξοπλίζει για να διεξάγουν τον πόλεμο στη Συρία.
Δεν θα πρέπει να σπαταλάμε χρόνο ψάχνοντας αγωνιωδώς να βρούμε ποιο σκέλος της αντιδραστικής αυτής συμμαχίας είναι τυπικά υπεύθυνο για τις διπλές βομβιστικές επιθέσεις μέσα στο πλήθος των διαδηλωτών στις 10:04 π.μ., καθώς η διαδήλωση είχε φτάσει στο Πάρκο Νεολαίας, απέναντι από το σταθμό. Ελάχιστη διαφορά υπάρχει αν οι δράστες είναι μια διεθνής ομάδα τζιχαντιστών ή κάποια άλλη μέσα από τη χώρα, εφόσον αυτές οι ομάδες ουσιαστικά έχουν σχηματίσει μέτωπο εναντίον των Κούρδων και εναντίον κάθε προοδευτικής δυνατότητας γενικά, από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τη Δαμασκό.
Η πρώτη αντίδραση του κράτους στις βομβιστικές επιθέσεις ήταν να τιμωρήσει τα θύματα. Η αστυνομία απέκλεισε την περιοχή, μπλοκάροντας τα ασθενοφόρα και ρίχνοντας δακρυγόνα σ' εκείνους που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους τραυματίες. Σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας, 86 διαδηλωτές είναι νεκροί, 97 σύμφωνα με την Ένωση των Γιατρών. Η γιατρός Χαντέ Αρπάτ έγραψε ότι η αντίδραση της αστυνομίας εμπόδισε την ίδια και άλλους γιατρούς να φτάσουν έγκαιρα κοντά στους τραυματίες. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ορισμένα θύματα, για τον αριθμό των οποίων υπάρχει η παραπάνω διαφορά, πέθαναν από τα δακρυγόνα και όχι από τις εκρήξεις.
Εάν η προτεραιότητα ήταν να υπάρξουν όσο το δυνατόν περισσότεροι θάνατοι, ακολούθησε χωρίς χρονοτριβή η λογοκρισία. Η Ρυθμιστική Αρχή Τηλεοπτικών Μεταδόσεων (RTÜK) απαγόρευσε προσωρινά την κάλυψη του συμβάντος και η πρόσβαση στο Twitter και στο Facebook εμποδίστηκε.
Απέναντι στην κριτική της αντιπολίτευσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατέφυγε αμέσως στην κλασική μέθοδο τουρκικής πολεμικής: έριξε την ευθύνη στα θύματα. Ο υπουργός Δασών και Αλιείας Βεϊζέλ Έρογλου θύμισε ψυχρά στο ακροατήριό του, “Ξέρετε, είμαστε προ των εκλογών, έτσι θα περνούσαν το όριο [του 10%, για την είσοδο στο Κοινοβούλιο] παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους σαν θύματα, αυτές ήταν οι προκλητικές πράξεις που έγιναν “. Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ένας από τους δύο προεδρεύοντες του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, σημείωσε ότι “υπάρχουν υπουργοί του ΑΚΡ που ισχυρίζονται δημόσια ότι εμείς οι ίδιοι διαπράξαμε βομβιστική ενέργεια κατά των εαυτών μας”.
Όσοι εντρυφούν στην τουρκική πολιτική θα αναγνωρίσουν αμέσως [στα λόγια του υπουργού] τη μεταφορά για εντεταλμένους προβοκάτορες: ο στόχος της δεν ήταν απλώς οι Κούρδοι ηγέτες. Οι Αλεβίτες και οι αριστεροί διανοούμενοι που σφαγιάστηκαν στο Ξενοδοχείο Madımak στη Σεβάστεια, *το 1994, θα μπορούσαν να αφηγηθούν το μύθο μιας παρόμοιας αναθεωρημένης ιστορίας, όπως επίσης το προσωπικό της έγκυρης και υπέρ του κοσμικού κράτους εφημερίδας Cumhuriyet (“Δημοκρατία”), της οποίας ο εξέχων αρθρογράφος Ιλχάν Σελτσούκ , συνελήφθη το 2008, τότε 83 ετών, με την υποψία ότι σχεδίαζε επίθεση εναντίον της εφημερίδας του για να παρακινήσει σε στρατιωτικό πραξικόπημα. Γενικά, οι δίκες για τις συνωμοσίες “Βαριοπούλα” και Εργκένεκον που τερματίστηκαν το 2013 (και ακυρώθηκαν αμέσως μετά, όταν το AKP και οι σύμμαχοί του του τάγματος του Φετουλάχ Γκιουλέν στην αστυνομία και στο δικαστικό σώμα στράφηκαν το μεν εναντίον των δε και τούμπαλιν) βάθυναν την κατανόηση των Τούρκων περί της αληθοφάνειας των τραυμάτων που επιφέρει κανείς στον εαυτό του.
Ακόμη, αυτό το είδος των κατηγοριών έχει φτάσει στο απόγειό του στη μακρά σειρά επιθέσεων σε συγκεντρώσεις, στα γραφεία και εναντίον συμπαθούντων του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) στη διάρκεια του τρέχοντος έτους, μετά από τις οποίες το AKP μονίμως ανεβάζει τους τόνους περί “τρομοκρατίας” , με την οποία το ακροατήριο στο οποίο στοχεύει είναι εκπαιδευμένο να ακούει “Κούρδους”.
Έτσι, χθες το απόγευμα (11/10) κατά τη διάρκεια δηλώσεων του πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου προς τον Τύπο, κάθε πέμπτη λέξη περίπου ήταν “τρόμος” ή “τρομοκρατία”, με μια κλιμάκωση που στόχευε τον Ντεμιρτάς. “Εάν αυτός στρέψει τον πόνο των πολιτών μας που έχασαν τη ζωή τους από την τρομοκρατία σήμερα σε μια κλήση για εμφύλιο πόλεμο, εάν πει 'αυτό είναι έγκλημα του κράτους εναντίον του λαού' και καλέσει το λαό να εξεγερθεί εναντίον του κράτους, τότε αυτή η στάση... θα διερευνηθεί, θα διωχθεί ποινικά και θα καταδικαστεί”. Ο Νταβούτογλου υποσχέθηκε ότι “εάν κάποιος πρέπει να απαιτήσει εκδίκηση εγώ είμαι εδώ, είμαι στο Ντιαρμπακίρ, στο Ικόνιο, είμαι παντού στην Τουρκία”. Δεν είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς εις βάρος ποιου θα ζητηθεί εκδίκηση.
Οι ηθικιστές μπορούν να συζητούν τη θέση περί δικαιοσύνης της εκδίκησης, αλλά η δικαιοσύνη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) αποτελεί ειδική περίπτωση, στην οποία η εκδίκηση επιβάλλεται στα θύματα. Γι' αυτό πρόσφατα αφέθηκε ελεύθερος ο αστυνομικός Αχμέτ Σαμπάζ που σκότωσε το διαδηλωτή Ετέμ Σαρισουλούκ στους δρόμους της Άγκυρας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων για το Πάρκο Γκεζί, παρόλο που είχε καταδικαστεί για φόνο, ενώ μέλη της οικογένειας του Σαρισουλούκ αντιμετώπισαν κατηγορίες για εξύβριση του Σαμπάζ στη διάρκεια της δίκης και δέχτηκαν επισκέψεις ενόπλων στη γειτονιά τους. Γι' αυτό μια νεαρή γυναίκα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για το φόνο του κατ΄ εξακολούθηση βιαστή της, ενώ αμέτρητοι γυναικοκτόνοι άντρες καταδικάζονται σε μικρές ποινές λόγω επίδειξης “καλής συμπεριφοράς” κατά τη διάρκεια των δικών.
Όπου οι εγκληματίες προστατεύονται και οι κατήγοροί τους μετατρέπονται σε εγκληματίες, όλοι εκτός από τους άφοβους περπατούν με προσοχή. Ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου απέφυγε να απευθύνει “προσωπικές κατηγορίες”, αλλά εντούτοις ρώτησε εάν “αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να κυβερνάται η Τουρκία”. Ο αναπληρωτής του, βουλευτής Ουμούτ Οράν, ήταν πιο σταράτος, ζήτησε την παραίτηση του επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας (MIT) και του υπουργού Εσωτερικών, γιατί απέτυχαν να εμποδίσουν μαζικούς φόνους κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, στο μεγαλύτερο γήπεδο ποδοσφαίρου, στο μεγαλύτερο πάρκο αναψυχής, σε μουσεία και άλλα πολιτιστικά κέντρα της πρωτεύουσας. Αν δεν παραιτηθούν, είπε ο Οράν, η υπηρεσιακή κυβέρνηση που έχει ως βασικό της καθήκον να επιβλέψει τη διεξαγωγή των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου θα αποκαλύψει τον πραγματικό της σκοπό που είναι απλά να διατηρήσει το ΑΚΡ στην εξουσία. Σε μια συνέντευξη Τύπου αργότερα την ίδια ημέρα, στο ερώτημα αν οι συνάδελφοί του υπουργοί θα έπρεπε να παραιτηθούν έκανε τον υπουργό Δικαιοσύνης Κενάν Ιπέκ να γελάσει.
Ενώ πολλά ακόμη δεν έχουν ειπωθεί, απέμεινε στον Σελαχατίν Ντεμιρτάς να συνδέσει τις τελείες. “Εάν δεν υπάρχουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα [σ' αυτό το έγκλημα], θα παραιτηθεί έστω και ένας από τους ηγέτες που απέτυχαν να το εμποδίσουν; Ούτε ένας. Αυτό σημαίνει ότι είναι ικανοποιημένοι. Είναι πολύ ικανοποιημένοι με την εικόνα που εμφανίστηκε. Αυτή δεν είναι επίθεση στην ενότητα του κράτους μας και του λαού μας, αυτή είναι μια επίθεση εναντίον του λαού μας από το κράτος μας”.
Αναμφίβολα η κυβέρνηση ελάχιστα θα σκεφθεί όσα έχουν τεθεί μέχρι στιγμής ανοιχτά. Μπορεί οι “γείτονες” της Τουρκίας στο κόμμα του Σύριζα να διακηρύσσουν ότι “το καθεστώς Ερντογάν (sic?) είναι υπόλογο για την κλιμάκωση της επίθεσης εναντίον της ειρήνης και της δημοκρατίας στην Τουρκία και την ευρύτερη περιοχή”,αλλά φιλοκυβερνητικπό παράγοντες, όπως το αφεντικό του οργανωμένου εγκλήματος Σεντάτ Πεκέρ, θα συνεχίσουν να κάνουν δηλώσειςτου τύπου “όταν διακυβεύεται η αυτοάμυνά μας, θα κάνουμε το αίμα τους να ρέει στα χαντάκια”. Ο Πεκέρ έκανε αυτή τη δήλωση που χειροκροτήθηκε σε μια συγκέντρωση στην ιδιαίτερη πατρίδα του Ερντογάν, Ριζούντα , μία ημέρα πριν από την επίθεση. Στο κάτω-κάτω, είναι απλώς λόγια... Όπως ακριβώς λόγια ήταν στην περίπτωση του φιλοκυβερνητικού δημοσιογράφου Τζεμ Κιουτσούκ, που έγραψε, απευθυνόμενος στον δημοσιογράφο Αχμέτ Χακάν, “θα σε λιώσουμε σαν έντομο”, και όταν τρεις κακοποιοί με ταυτότητες μέλους του AKP επιτέθηκαν στον Χακάν και τον χτύπησαν καταμεσής του δρόμου έκανε τον έκπληκτο.
Ωστόσο, αν η κυβέρνηση δεν αισθάνεται πλέον την ανάγκη να κρύψει τις προθέσεις της, ούτε η αντιπολίτευση πρέπει να το κάνει. Την περασμένη νύχτα συγκεντρώθηκαν χιλιάδες στην Πλατεία Ταξίμ απαιτώντας να παραιτηθεί η κυβέρνηση. Κάποιοι άνθρωποι είναι πραγματικά άφοβοι.
Σημείωση: το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών αναφέρει ότι οι νεκροί έφτασαν τους 128.
* Σφαγή της Σεβάστειας (τουρκικά:Madımak Olayları ή Sivas Katliamı) είναι η δολοφονία 37 Τούρκων Αλεβιτών και δύο υπαλλήλων στο ξενοδοχείο Madımak στη Σεβάστεια, στην Ανατολική Τουρκία. Την ημέρα εκείνη Τούρκοι Αλεβίτες (μεταξύ των οποίων πολλοί καλλιτέχνες, συγγραφείς και μουσικοί) είχαν συγκεντρωθεί στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο όπου θα διεξαγόταν ένα πολιτιστικό φεστιβάλ των Αλεβιτών προς τιμήν του Αλεβίτη ποιητή του 16ου αιώνα Πιρ Σουλτάν Αμπντάλ . Φανατικοί ισλαμιστές έσπασαν τα μπλόκα της αστυνομίας (που δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να τους εμποδίσει) γύρω από το ξενοδοχείο, επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους και έβαλαν φωτιά στο κτίριο με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι. Η επίθεση διήρκεσε 8 ώρες χωρίς καμιά παρέμβαση της αστυνομίας. (Σ.τ.Μ. Πηγή: Wikipedia.)
Το Justus Links είναι ψευδώνυμο ακαδημαϊκού που κατοικεί στην Άγκυρα
Πηγή: ιστοσελίδα Counterpunch, 12/10/2015. Το άρθρο αυτό αρχικά δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδαLeft/East.
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου