Μια παράδοξη νεκρολογία..
Ο σημαντικός συγγραφέας Γιόζεφ Ροτ (1894-1939), σαρκαστικός και ρηξικέλευθος, σπουδαίος εικονογράφος της μεσοπολεμικής κεντρικής Ευρώπης, του οποίου η ιδιοσυγκρασία είχε επηρεασθεί από τον χρόνιο αλκοολισμό, στο παρόν ανέκδοτο κείμενό του καταθέτει μια παράδοξη, θα έλεγα, νεκρολογία στον Φραγκίσκο Ιωσήφ τον Πρώτο.
Φυσικά γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι η γλώσσα του είναι σαρκαστική απέναντι στη φυσιογνωμία του Αυτοκράτορα αλλά ταυτόχρονα εισπράττουμε και μια αμφιθυμία: γιατί ο Ροτ (στρατιώτης στον καταλυτικό Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τιμητική φρουρά κατά την κηδεία του Φραγκίσκου Ιωσήφ, μπροστά στον νεκρό και σε ό, τι αυτός εκπροσωπεί) κοιτάζει μέσω του φαινομένου αστραπιαία και μεγεθυντικά την ίδια τη ζωή του. Το όποιο μεγαλείο του θανόντος γίνεται μια παράδοξη λυδία λίθος μέσω της οποίας (κρίνει και) κρίνεται.
Παρά τη μικρή του έκταση το κείμενο είναι δραστικό, γιατί ακριβώς μέσα από τον αμφιλογικό του χαρακτήρα κερδίζει τις εντυπώσεις.