Από το Μαγείρεμα στη Χρεοκοπία

Γιώργος Βάμβουκας
Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ)
Τα κάλπικα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού και οι λαθροχειρίες στο σκέλος των πιστωτικών εσόδων, εκπέμπουν σήματα SOS περί επερχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδος το καλοκαίρι του 2014. Σήμερα, 7 Δεκεμβρίου 2013, οι μνημονιακοί ταγοί του Κοινοβουλίου, πρόκειται να υπερψηφίσουν τον άθλιο και κίβδηλο κρατικό προϋπολογισμό του 2014. Ένας προϋπολογισμός, που όπως θα διαπιστωθεί στη συνέχεια, είναι προάγγελος της επερχόμενης πτώχευσης των δημοσίων οικονομικών. Γιατί όμως η χώρα μας οδεύει προς εξαναγκαστική χρεοκοπία; Από τη στήλη αυτή, σε αρκετές αναλύσεις μας, έχουμε καταγγείλει ότι ο κ. Στουρνάρας και το επιτελείο του, με γνώση βέβαια του πρωθυπουργού και του κ. Προβόπουλου, προβαίνουν σε συστηματική αλλοίωση και λογιστικοποίηση των επίσημων δημοσιονομικών μεγεθών. Τα πρωτογενή ελλείμματα, ως δια μαγείας μετατρέπονται σε πρωτογενή πλεονάσματα, μέσω της ταχυδακτυλουργικής επεξεργασίας των πιστωτικών εσόδων.

Το κουβάρι όμως της κυβερνητικής απάτης αρχίζει να ξεδιπλώνεται, με την αποκάλυψη ότι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και ο λογαριασμός των πιστωτικών εσόδων είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Το παιχνίδι έχει στηθεί, με την αρμονική συνεργασία των συστημικών εμπορικών τραπεζών και του ΟΔΔΥΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους). Μέχρι πρότινος οι κύριοι Στουρνάρας και Προβόπουλος, έλεγαν ότι στο ΤΧΣ υπήρχε ένα πάπλωμα γύρω στα 9 δισ. ευρώ (€), το οποίο ήταν ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο, για την ενδεχόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Παραδόξως, το ποσό των 9 δισ. € λέγεται ότι εξαφανίστηκε και τούτο γιατί το ποσό αυτό έχει μεταπλαστεί σε πιστωτικά έσοδα. Πιο συγκεκριμένα, οι εμπορικές τράπεζες σιωπηρώς έλαβαν το ποσό των 9 δισ. €, με το οποίο σε συνεργασία με τον ΟΔΔΥΧ, μόχλευσαν από την πρωτογενή αγορά έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου. Εντούτοις, με την πρακτική αυτή, οι εμπορικές τράπεζες διευκολύνουν την κυβέρνηση να μαγειρεύει τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού.

Δηλαδή, οι χρεοκοπημένες εμπορικές τράπεζες, των οποίων τα χρέη προς το ευρωσύστημα ξεπερνούν τα 200 δισ. €, με την αγορά εντόκων γραμματίων, βοηθούν το ελληνικό δημόσιο να κλείνει τις τρύπες των διαχειριστικών του ελλειμμάτων. Η συγκεκριμένη πολιτική διευκολύνει την κυβέρνηση, να καλύπτει κρατικές δαπάνες με πιστωτικά έσοδα (έντοκα γραμμάτια), δαπάνες όμως που δεν υπολογίζονται στο κρατικό έλλειμμα και αθροίζονται κατευθείαν στο δημόσιο χρέος. Με αυτή την λογιστική μέθοδο, επιτυγχάνονται τα περίφημα πρωτογενή πλεονάσματα. Πλεονάσματα όμως που είναι στα χαρτιά. Κατ’ αυτό τον τρόπο, παρουσιάζεται το πρωτοφανές φαινόμενο, ο προϋπολογισμός να παρουσιάζει πρωτογενή πλεονάσματα και το δημόσιο χρέος να αυξάνει με ρυθμούς χιονοστιβάδας.

Αντί οι τράπεζες με τα δανειακά κεφάλαια, που αντλούν από το ευρωσύστημα, να χρηματοδοτούν τις ανάγκες νοικοκυριών και επιχειρήσεων, αγοράζουν έντοκα γραμμάτια, αποκομίζοντας βέβαια σημαντικά κέρδη από τόκους, λόγω των υψηλών επιτοκίων των εντόκων. Οι ανεγκέφαλοι του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, δεν αντιλαμβάνονται ότι με την συγκεκριμένη πολιτική, εκτοξεύουν σε αστρονομικά επίπεδα το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος, υποθηκεύοντας όχι μία, αλλά τουλάχιστον τρεις μελλοντικές γενιές ελλήνων; Δεν έχουν συναίσθηση των τεράστιων ευθυνών τους έναντι της πατρίδας, όταν κράτος και τράπεζες την περίοδο 2007-2013, εκτόξευσαν το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος από 308 σε 440 δις ευρώ και από 138,1% έφτασε να αποτελεί το 240,4% του ΑΕΠ;

Το ζήτημα με τα πιστωτικά έσοδα έχει προσλάβει σχιζοειδής διαστάσεις. Την μνημονιακή περίοδο 2010-2013, ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου μέσω των πιστωτικών εσόδων, ανήλθε στο ιλιγγιώδες ποσό των 374 δισ. €, εκ των οποίων τα 173 δισ. € ήταν έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου και ειδικές εκδόσεις ομολόγων. Αυτό σημαίνει ότι πιστωτικός δανεισμός 173 δισ. €, έφυγε από τα ταμεία των εμπορικών τραπεζών και πήγε στον άπατο κρατικό κορβανά. Χρεοκοπημένες τράπεζες, με δανεικά από το ευρωσύστημα, δανείζουν το πτωχευμένο ελληνικό κράτος, και τα σπασμένα, δηλαδή τα τοκοχρεολύσια, καλούνται με το αίμα τους, να τα καταβάλλουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις.



Η συμμορία του δικομματικού κατεστημένου δεν έχει το θεό της. Τι κάνουν όμως τα λείψανα των προοδευτικών δυνάμεων; Τα 58 παλληκάρια, με τις βίλες στη Μύκονο, τα κότερα και τις μεγαλοκαταθέσεις στο εξωτερικό, τι οραματίζονται καθισμένα στις πολυθρόνες τους των βορείων προαστίων; Μήπως, την αναμενόμενη χρεοκοπία της χώρας, που θα την πληρώσουν οι ήδη κλινικά νεκροί, δηλαδή οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι τίμιοι μικρομεσαίοι;