Δημήτρης Καζάκης: Η φάρσα που αποκαλείται έξοδος στις αγορές

Τελικά θα βγούμε στις αγορές. Ζήτω! Ουρά! Ή επί το ελληνικότερο, εβίβα εις υγείαν των κορόιδων! Ποια είναι τα κορόιδα; Πάντως όχι οι αγορές και οι κερδοσκόποι. Με κίνητρα καθαρά προεκλογικού πανικού, η κυβέρνηση προτίθεται να εκδώσει 5ετές ομόλογο ονομαστικής αξίας 2 δις ευρώ για να φανεί ότι βγαίνει στις αγορές. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση επιχειρεί να δανειστεί ποσό που κάλλιστα θα μπορούσε να εισπράξει με τρίμηνα, ή εξάμηνα έντοκα γραμμάτια, μόνο που με το πενταετές θα πληρώσει υπερδιπλάσιο επιτόκιο. Το επιτόκιο αναμένεται να κινηθεί ανάμεσα στο 5-6% ετήσια. Θυμίζουμε ότι το
ιστορικό μέσο επιτόκιο δανεισμού του ελληνικού κράτους μέσα στο ευρώ πριν από την ένταξη στα μνημόνια ήταν κάτω του 4%. Και μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Με άλλα λόγια για την προεκλογική εκστρατεία της κυβέρνησης, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει πάνω από 500 εκατομμύρια μόνο σε τόκους γι’ αυτό το ομόλογο.


Σε ποιους; Μα στα φιλαράκια της κυβέρνησης που μέσα στα χρόνια των μνημονίων αποκόμισαν δις ευρώ χάρις στο PSI, την κρατική χρηματοδότηση των τραπεζών και την κερδοσκοπία στο ελληνικό χρηματιστήριο που κανονικά θα έπρεπε να είχε κλείσει – λόγω του ιδιαίτερα μεγάλου αριθμού εταιρειών υπό επιτήρηση, ή σε αναστολή διαπραγμάτευσης – αλλά κρατιέται ανοιχτό μόνο και μόνο για να παίζουν τα παιχνίδια τους οι αετονύχιδες εντός και εκτός Ελλάδας. Μόνο και μόνο για να συνεχίσουν να ξεπλένουν χρήμα οι τραπεζίτες και όσοι διασυνδέονται μ’ αυτούς.
Δεν ξέρουμε λεπτομέρειες για το ομόλογο αυτό. Δηλαδή, σε τι δίκαιο θα εκδοθεί (ελληνικό, ή αγγλικό) και τι CAC θα προβλέπει σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής. Με άλλα λόγια τι εγγυήσεις (εμπράγματες, ή άλλες) θα προσφέρει στους κατόχους του σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής. Όπως και να έχει το συγκεκριμένο ομόλογο είναι ματωμένα χρήματα από το αίμα του ελληνικού λαού, που ανακυκλώνονται από τις επιχορηγήσεις του δημόσιου ταμείου προς τις τράπεζες και την ασύδοτη κερδοσκοπία με το PSI και μετά.
Το αστείο – αν δεν ήταν τραγικό για την κατάσταση του λαού και της χώρας – με την όλη υπόθεση είναι το γεγονός ότι ανάλογες διαπιστώσεις κάνει κι ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση. Ωραία. Καλό αυτό. Όμως, γιατί μένουν μόνο στην καταγγελία; Γιατί διαπιστώνουν αυτήν την κατάφωρα καταχρηστική πρακτική από μια κυβέρνηση, η οποία δεν διαθέτει κανένα λαϊκό, ή εκλογική έρεισμα, και δεν κάνουν το επόμενο αυτονόητο βήμα; Να δηλώσουν δηλαδή ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν το συγκεκριμένο ομόλογο ως χρέος του ελληνικού λαού.
Αν θέλουν όντως να θέσουν θέμα βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους της Ελλάδας, γιατί δεν ξεκινούν από αυτό το ομόλογο; Αφού ξέρουν ότι πρόκειται για μια απόλυτα στημένη δουλειά ανάμεσα σε συνεταιράκια για να τα οικονομήσουν αφενός κι αφετέρου για να διευκολύνουν τον προεκλογικό αγώνα της κυβέρνησης, στις παραμονές της ολοκληρωτικής της κατάρρευσης. Αφού δηλώνουν μάλιστα ότι τα 2 δις ευρώ δεν τα χρειάζεται επειγόντως αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, τότε γιατί δεν δηλώνουν ευθαρσώς ότι όποιος αγοράσει αυτό το ομόλογο θα χάσει τα λεφτά του;

Γιατί δεν το κάνει ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που πλασάρεται η διάδοχη κυβέρνηση της χώρας; Τι φοβάται; Θα αρκούσε μια επίσημη δήλωσή του και αμέσως θα τιναζόταν στον αέρα όλο το παιχνίδι της κυβέρνησης. Κανείς δεν θα τολμούσε να ακουμπήσει αυτό το ομόλογο. Αλλά κι αν το αγόραζε, η επόμενη κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να το ακυρώσει χωρίς καμιά συνέπεια για το ελληνικό δημόσιο. Γιατί δεν το κάνει; Γιατί δεν μας δείχνει από τώρα την αποφασιστικότητα που λέει ότι θα δείξει απέναντι στους δανειστές προκειμένου να πετύχει την μείωση του δημόσιου χρέους; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.