«Αν το ανεχτείς αυτό, τα παιδιά σου θα είναι τα επόμενα»

Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»
αναδημοσίευση από kar.org.rg
Η διάσημη πλέον αφίσα από τον ισπανικό εμφύλιο, με τα βομβαρδιστικά και το άψυχο παιδικό κορμάκι και το σύνθημα «αν το ανεχτείς αυτό, τα παιδιά σου θα είναι τα επόμενα» προσπαθούσε να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τους βομβαρδισμούς σε πόλεις και αμάχους από τις δυνάμεις του Φράνκο. Υπήρξε προφητική⋅ και δυστυχώς είναι απελπιστικά επίκαιρη. Μια ει­κό­να ενός άλλου άψυ­χου παι­δι­κού κορ­μιού έχει κάνει το γύρο του κό­σμου. 

Πρό­κει­ται για τη φω­το­γρα­φία του Αϊλάν Κουρ­ντί, του τρί­χρο­νου μωρού από τη Συρία που βρέ­θη­κε πνιγ­μέ­νο στα τουρ­κι­κά πα­ρά­λια. Η δύ­να­μη της ει­κό­νας ήταν τόσο ισχυ­ρή, που δεν στά­θη­κε δυ­να­τό να αγνοη­θεί από το διε­θνή τύπο, και τα­ξί­δε­ψε σε όλο τον κόσμο ως σύμ­βο­λο του δρά­μα­τος των προ­σφύ­γων. Εφη­με­ρί­δες όπως ο Independent, που μέχρι χθες φι­λο­ξε­νού­σε άρθρα για τη μά­στι­γα της με­τα­νά­στευ­σης και θε­τι­κές ανα­λύ­σεις για τις αντι­με­τα­να­στευ­τι­κές προ­τά­σεις του Κά­με­ρον, βγή­καν με πρω­το­σέ­λι­δο την ει­κό­να του Αϊλάν.

Είναι χι­λιά­δες οι πρό­σφυ­γες που έχουν πνι­γεί στη Με­σό­γειο. Είναι χι­λιά­δες αυτοί που βιώ­νουν τις απάν­θρω­πες συν­θή­κες στο μακρύ και επι­κίν­δυ­νο τα­ξί­δι που περ­νά­ει από τους θα­λάσ­σιους δρό­μους του Αι­γαί­ου, τα ελ­λη­νι­κά νησιά, τα σύ­νο­ρα με τη Μα­κε­δο­νία και στη συ­νέ­χεια τη Σερ­βία, την Ουγ­γα­ρία, την Αυ­στρία, ώσπου να φτά­σουν σε όποια χώρα της Βό­ρειας Ευ­ρώ­πης θε­ω­ρούν ότι έχουν μια ελ­πί­δα να ζή­σουν αν­θρώ­πι­να. Και κάθε σταθ­μός αυτής της δια­δρο­μής απο­τε­λεί νέα τα­λαι­πω­ρία και εμπε­ριέ­χει νέους κιν­δύ­νους.

Αυτή η δια­δρο­μή απο­τε­λεί επι­λο­γή των ευ­ρω­παϊ­κών κυ­βερ­νή­σε­ων. Η Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο εδώ και χρό­νια κλεί­νει τα μάτια μπρο­στά στο πρό­βλη­μα και προ­σπα­θεί μέσω της απο­τρο­πής να μειώ­σει τον αριθ­μό των προ­σφύ­γων που περ­νούν τα σύ­νο­ρά της, να τους απο­θαρ­ρύ­νει από αυτό το εγ­χεί­ρη­μα – αδιά­φο­ρο αν αυτή η μέ­θο­δος οδη­γεί σε χι­λιά­δες θα­νά­τους.

Η «ασφά­λεια» των συ­νό­ρων είναι κύριο μέ­λη­μα της ΕΕ, στο όνομα των Ευ­ρω­παί­ων πο­λι­τών. Επι­χει­ρή­θη­κε να δη­μιουρ­γη­θεί φόβος στους λαούς της Ευ­ρώ­πης για τον κίν­δυ­νο που αντι­προ­σω­πεύ­ουν οι πρό­σφυ­γες – θα αυ­ξη­θεί η εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα, η οι­κο­νο­μία δεν τους αντέ­χει, θα αλ­λοιώ­σουν την ευ­ρω­παϊ­κή κουλ­τού­ρα, ακόμα και ότι μέσα στις βάρ­κες κρύ­βο­νται τζι­χα­ντι­στές που έρ­χο­νται για να κά­νουν τρο­μο­κρα­τι­κές ενέρ­γειες. Όμως όλη αυτή η προ­πα­γάν­δα κα­τέρ­ρευ­σε μπρο­στά στην αδυ­σώ­πη­τη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα του δρά­μα­τος των προ­σφύ­γων. Και έγινε σε όλους σαφές ότι η ασφά­λειά μας δεν απει­λεί­ται από τους πρό­σφυ­γες. Αντί­θε­τα, κα­νείς δεν μπο­ρεί να αι­σθά­νε­ται ασφα­λής όταν πνί­γο­νται μωρά στην πόρτα του. Γιατί όταν το επι­τρέ­πεις να συμ­βεί, κα­νείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο επό­με­νος.



www.​kar_.org_.gr_2015-09-04_09-51-20_screen-shot-2015-09-04-at-12.​50.​29-pm-1.​jpg




Οι ευ­ρω­παϊ­κές κυ­βερ­νή­σεις όσο κι αν θέ­λουν δεν μπο­ρούν πια να κά­νουν ότι δεν βλέ­πουν. Αλλά είναι βέ­βαιο ότι θα προ­σπα­θή­σουν να αντι­με­τω­πί­σουν το ζή­τη­μα όσο πιο επι­δερ­μι­κά γί­νε­ται και κά­νο­ντας όσο το δυ­να­τόν λι­γό­τε­ρα. Ωστό­σο, τα κι­νή­μα­τα αλ­λη­λεγ­γύ­ης που έχουν δη­μιουρ­γη­θεί όπου υπάρ­χουν πρό­σφυ­γες είναι εντυ­πω­σια­κά, και δεί­χνουν ότι ανοί­γει ο δρό­μος να απαι­τή­σου­με πολλά πε­ρισ­σό­τε­ρα. Δεν πρέ­πει να μεί­νου­με μόνο στη στή­ρι­ξη των προ­σφύ­γων και στην εξα­σφά­λι­ση στοι­χειω­δών όρων επι­βί­ω­σης στην προ­σω­ρι­νή τους πα­ρα­μο­νή, αλλά να προ­βά­λου­με τις διεκ­δι­κή­σεις δυ­να­μι­κά, ώστε να βά­λου­με τέλος στην Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο.

Γκρέ­μι­σμα του φρά­χτη του Έβρου και δη­μιουρ­γία ασφα­λών διό­δων προς την Ελ­λά­δα, δη­μιουρ­γία κέ­ντρων προ­σω­ρι­νής φι­λο­ξε­νί­ας για όσους θέ­λουν να φύ­γουν, στε­λέ­χω­ση των υπη­ρε­σιών για την άμεση κα­τα­γρα­φή των προ­σφύ­γων, μο­νο­με­ρής κα­τάρ­γη­ση των συν­θη­κών του Δου­βλί­νου, άσυλο με πλήρη δι­καιώ­μα­τα για όσους θέ­λουν να μεί­νουν, όλα αυτά πρέ­πει άμεσα και μα­χη­τι­κά να διεκ­δι­κή­σει το κί­νη­μα στην Ελ­λά­δα. Και σε κάθε ευ­ρω­παϊ­κή χώρα οι αλ­λη­λέγ­γυοι θα πρέ­πει να αγω­νι­στούν για τα αι­τή­μα­τα αυτά. Τα κρο­κο­δεί­λια δά­κρυα των ηγε­τών της ΕΕ δεν πεί­θουν κα­νέ­ναν, όταν θρη­νούν για τον μικρό Αϊλάν αλλά δεν κά­νουν τί­πο­τα να απο­τρέ­ψουν πα­ρό­μοιες τρα­γω­δί­ες. Και­ρός να τους ανα­γκά­σου­με. Χι­λιά­δες ζωές εξαρ­τώ­νται από αυτό, και κα­νείς δεν ξέρει ποιοι θα είναι τα επό­με­να θύ­μα­τα των κλει­στών συ­νό­ρων.

το σκί­τσο είναι του Μahnaz Yazdani