Εμείς θα νικήσουμε στο τέλος, με τρόπο που δεν μπορείτε να διανοηθείτε!

Η πόλη αργοπεθαίνει.. Η χώρα αργοπεθαίνει…. Στους δρόμους δεν κυκλοφορεί ψυχή… Ούτε γάτα- λες και τα ζώα ακόμα έχουν μυριστεί τον κίνδυνο, την καταιγίδα που πλησιάζει… Οι γείτονες συζητάνε κλεφτά- συνομωτικά: μαζεύουν τρόφιμα, για όταν γίνει το μπαμ… Τσεκάρουν ποιος έχει τι, ετοιμάζουν αλυσίδα αλληλοβοήθειας… Οσοι ακόμα μπορούν να σκεφτούν- γιατί το μυαλό παραλύει τέτοιες ώρες… Είμαστε στο μάτι του κυκλώνα- αυτή η περίεργη ηρεμία γύρω, σαν αναμονή για κάτι  κατακλυσμιάιο…. Κάθε μέρα έρχονται ραβασάκια: ΕΤΑΚ, ΕΤΥΔΕ, φόροι… Ποσά αδιανόητα, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να φουντώνουν το μέσα σου περισσότερο. Εχεις μια περίεργη ηρεμία, μια περίεργη αποφασιστικότητα, που γιγαντώνεται…. Όσα μπορείς να πληρώσεις, χωρίς να σου κόψουν βασικά αγαθά, τα αφήνεις για πρώτη φορά απλήρωτα- και για πρώτη φορά, δε σε νοιάζει κιόλας καθόλου…

Ξέρεις ότι τα τηλέφωνα σου (και όλων σου των γνωστών) παρακολουθούνται και κάνεις πλάκα μ αυτό. Αισθάνεσαι τη διάλυση της χώρας σου στο πετσί σου, βλέπεις τι έρχεται παρακάτω και νιώθεις θλίψη, αλλά και οργή, πόνο αλλά και αποφασιστικότητα… Χαίρεσαι τις τελευταίες όμορφες στιγμές με τους δικούς σου ανθρώπους, γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι το αύριο θα είναι πολύ διαφορετικό- σαν αμερικάνικη ταινία β’ διαλογής, που ως τώρα έβλεπες κανα Σάββατο που καθόσουα σπίτι, γιατί δεν είχες τι να κάνεις….

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ! ΤΡΑΓΟΜΟΡΦΑ ΕΡΠΕΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΕΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ….

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ… ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ…

Γιάννα Ζαφειροπούλου στο facebook