Η νεολαία στη "χωματερή"

Οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων για τις συνθήκες θανάτου του 18χρονου στο τρόλεϊ στο Περιστέρι επιβάλλουν να ερευνηθεί η εκδοχή σύμφωνα με την οποία πρόκειται για ανθρωποκτονία από ενδεχόμενο δόλο. Σίγουρα ο ελεγκτής δεν ήθελε να σκοτώσει τον νέο. Μήπως όμως ελεγκτής και οδηγός ενήργησαν με τέτοιον τρόπο που μπορούσαν να προκαλέσουν το μοιραίο; Ποιος και γιατί άνοιξε την πόρτα με το όχημα εν κινήσει; Πώς βρέθηκε στο κενό ο 18χρονος, με τον ελεγκτή να τον κυνηγά; Δεν προδικάζουμε, αλλά διατυπώνουμε κι εμείς ερωτήματα. Η εισαγγελική αρχή έσπευσε να διοχετεύσει την πληροφορία (ΑΠΕ, Τετάρτη 14.8.2013) ότι η υπόθεση "δεν παρουσιάζει δικαστικό, αλλά κοινωνικό ενδιαφέρον". Γι' αυτό, τελικώς, δεν ασκήθηκε δίωξη για ανθρωποκτονία από αμέλεια και απλώς η υπόθεση αρχειοθετείται μέσω... της έρευνας!
Ο θάνατος για ένα εισιτήριο 1,20 ευρώ επιβεβαιώνει την προϊούσα απαξίωση της ζωής, ιδιαιτέρως των νέων, στις μέρες του Μνημονίου. Μια ολόκληρη γενιά οδηγείται στον Μινώταυρο... Μια κοινωνία φόρου υποτελής στην τρόικα (και στο χρεωκοπημένο δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης) στέλνει τα πιο "τυχερά" παιδιά της μετανάστες στο εξωτερικό, ενώ η μεγάλη πλειονότητα πορεύεται μέσα στο σκοτάδι της σχολικής υποβάθμισης, της ανεργίας και της οικογενειακής δυσπραγίας. Από το φθινόπωρο, μάλιστα, με πιο "αυστηρό" Λύκειο (διάβαζε: πιο ταξικό), χιλιάδες έφηβοι θα βιώνουν τη σχολική αποτυχία ως κοινωνική απόρριψη, θα εκδιώκονται από το σχολείο, με αποτέλεσμα οι στρατιές των ανέργων νέων να πολλαπλασιάζονται. Με αυτονόητα τα κοινωνικά παρεπόμενα...

Η νεολαία στα χρόνια του Μνημονίου οδηγείται στην κοινωνική "χωματερή". Προγραμματισμένα, εν ψυχρώ! Πλευρά αυτής της πορείας είναι και η ενίσχυση του υφέρποντος ρατσισμού κατά των νέων. Οι νέοι και οι νέες ανέκαθεν καλούνταν να αποδείξουν διπλά την αθωότητά τους. Τώρα ακούγονται και "τιτιβίσματα" δικαιολόγησης του θανάτου τους. Και μάλιστα από "πνευματικούς ανθρώπους" και πανεπιστημιακούς. Οι ρόλοι αντιστρέφονται. Το θύμα - αγόρι γίνεται θύτης ή, κατά την επιεικέστερη κρίση, ήταν ένα "κακό παιδί" που τιμωρήθηκε. Ο θύτης - ελεγκτής μετατρέπεται σε θύμα του καθήκοντός του. Μορφές συνηθισμένης (και ευρύτατα αποδεκτής) νεανικής παραβατικότητας (πόσοι νέοι, εδώ και χρόνια, δεν κάνουν άλλο ένα "σκασιαρχείο", αυτό από τον εισπράκτορα στα λεωφορεία;) εγκληματοποιούνται.

Η ιδιότητά του καθιστά τον νέο τουλάχιστον ύποπτο για πράξεις ή παραλείψεις, που οφείλονται σε καταστάσεις που δημιούργησαν οι μεγαλύτεροι και ιδιαίτερα η πολυσχιδής εξουσία. Οι νέοι καλούνται να απολογηθούν. Τώρα ακόμη και για τον απροσδόκητο θάνατό τους. Πρόκειται για άλλη μία όψη της συλλογικής συνενοχής που προωθεί το μνημονιακό κατεστημένο, μια παραλλαγή της παγκάλειας συκοφαντίας "όλοι μαζί τα φάγαμε".

Έσεται ήμαρ... Αυτή η προπαγάνδα, που αποσκοπεί στον διχασμό του λαού και στην παρακίνηση σε πράξεις κοινωνικού αυτοματισμού, έπεσε το κενό. Έτσι και τώρα η αναζήτηση "εχθρών" στο πρόσωπο των πιο κοινωνικά περιφρονημένων, των νέων, θα προκαλέσει αντίθετη αντίδραση. Η κοινωνία αναγνωρίζει στο μέλλον της στη νεολαία. Κι αυτό θα είναι ο εφιάλτης για την εξουσία - Μινώταυρο.

http://www.avgi.gr/