Γαλλία: Στην (αστική) Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!

Αλέξης Λιοσάτος
Το λαϊκό κίνημα αντέχει, η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς βρίσκεται σε δίνη, θα μπορούσαμε να περιγράψουμε την κατάσταση με δυο λόγια στη δεύτερη ισχυρότερη χώρα της Ευρωζώνης.
3 στους 4 πο­λί­τες συ­νε­χί­ζουν να απορ­ρί­πτουν το νόμο Ελ-Κομ­ρί που αυ­ξά­νει ώρες ερ­γα­σί­ας, μειώ­νει τις αμοι­βές και διευ­κο­λύ­νει τις απο­λύ­σεις. Οι γε­νι­κές απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις συ­γκέ­ντρω­σαν εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές σε όλη τη χώρα. Το κί­νη­μα «Όρ­θιοι τη Νύχτα» (Nuit Debout, κατά άλλες ελ­λη­νι­κές με­τα­φρά­σεις «Ολο­νυ­χτία» ή «Αγρύ­πνια») που ξύ­πνη­σε στις 31 Μάρτη κα­τα­λαμ­βά­νο­ντας δε­κά­δες
κε­ντρι­κές πλα­τεί­ες των γαλ­λι­κών πό­λε­ων συ­νε­χί­ζει ακά­θε­κτο επί ενά­μι­ση μήνα.
Αυτή η δράση άσκη­σε ασφυ­κτι­κή πίεση πάνω σε στε­λέ­χη και βου­λευ­τές του κυ­βερ­νώ­ντος Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος, με δε­κά­δες βου­λευ­τές να απει­λούν ότι δεν θα ψη­φί­σουν το νόμο, με τα συν­δι­κά­τα που έλεγ­χε το κόμμα και την κομ­μα­τι­κή νε­ο­λαία να συμ­με­τέ­χουν στις απερ­γί­ες, τις δια­δη­λώ­σεις, τις κα­τα­λή­ψεις. Ενώ ο νόμος βά­δι­ζε προς ψη­φο­φο­ρία στη Βουλή, πάνω από 40 βου­λευ­τές του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος υπο­λο­γι­ζό­ταν ότι θα κα­τα­ψη­φί­σουν, με ορατή την απει­λή τα­πεί­νω­σης της κυ­βέρ­νη­σης από τα κάτω, από το «πε­ζο­δρό­μιο». Έτσι ο Βαλς αιφ­νι­δια­στι­κά ανα­κοί­νω­σε την πε­ρα­σμέ­νη Τρίτη 10/5 την επι­κύ­ρω­ση του νόμου με προ­ε­δρι­κό διά­ταγ­μα, πα­ρα­κάμ­πτο­ντας τη Βουλή!

Μα­ζι­κές και μα­χη­τι­κές δια­δη­λώ­σεις έγι­ναν σε πολ­λές πό­λεις την Τρίτη 10/5 αλλά και την Πέμ­πτη 12/5 (μέρα της ψη­φο­φο­ρί­ας στην πρό­τα­ση μομ­φής), ενώ κα­θη­με­ρι­νά συ­νε­χί­ζο­νται οι συ­γκρού­σεις της νε­ο­λαί­ας με την αστυ­νο­μία, τα κλει­σί­μα­τα δρό­μων κι οι κα­τα­λή­ψεις σχο­λεί­ων. Όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι νέοι και νέες μα­θαί­νουν να αντι­πα­ρα­τί­θε­νται «βιαί­ως» με την αστυ­νο­μία, απα­ντώ­ντας στη σκλη­ρή κα­τα­στο­λή της δήθεν αρι­στε­ράς του κε­φα­λαί­ου. Τα συν­δι­κά­τα ανα­κοί­νω­σαν νέες απερ­γί­ες για 17 και 19 Μαΐου, ενώ οι σι­δη­ρο­δρο­μι­κοί και άλλοι ερ­γα­τι­κοί κλά­δοι προ­κή­ρυ­ξαν απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις.

Όσον αφορά την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, πρό­τα­ση μομ­φής προ­σπά­θη­σε να κα­τα­θέ­σει το Αρι­στε­ρό Μέ­τω­πο, που στή­ρι­ξαν οι Πρά­σι­νοι και 31 Σο­σια­λι­στές «αντάρ­τες» (παρά την απει­λή δια­γρα­φής τους), απο­τυγ­χά­νο­ντας για 2 μόλις βου­λευ­τές . Στη συ­νέ­χεια το Μέ­τω­πο της Αρι­στε­ράς προ­χώ­ρη­σε σε ακόμα μια κί­νη­ση αυ­το­χει­ρί­ας και κοι­νο­βου­λευ­τι­κού κρε­τι­νι­σμού, στη­ρί­ζο­ντας την πρό­τα­ση μομ­φής της σκλη­ρής Δε­ξιάς του Σαρ­κο­ζί (κάτι που αρ­νή­θη­καν ακόμα και οι αντάρ­τες του ΣΚ και οι Πρά­σι­νοι).

Το πα­κέ­το Ελ-Κομ­ρί θε­ω­ρεί­ται ήδη νόμος του κρά­τους, αλλά ακόμα δεν έχει λήξει η δια­δι­κα­σία επι­κύ­ρω­σης. Ο νόμος πρέ­πει να εγκρι­θεί από τη Γε­ρου­σία, έπει­τα ξανά από τη Βουλή και στο τέλος να υπο­γρα­φεί από τον πρό­ε­δρο Ολάντ. Συ­νε­πώς η δια­δι­κα­σία θα διαρ­κέ­σει του­λά­χι­στον μέχρι τις αρχές Ιου­νί­ου και αυτό ση­μαί­νει ότι το κί­νη­μα συ­νε­χί­ζε­ται, με δυ­να­τό­τη­τα κλι­μά­κω­σης , με την κυ­βέρ­νη­ση «Σο­σια­λι­στών» να βρί­σκε­ται σε θέση αδυ­να­μί­ας και το κόμμα κοντά στη διά­σπα­ση.

Το κί­νη­μα έχει δια­παι­δα­γω­γή­σει μια νέα γενιά αγω­νι­στών, πο­λι­τι­κά αλλά και στη μάχη με τα σώ­μα­τα κα­τα­στο­λής. Τσα­λά­κω­σε την ει­κό­να των Ολάντ-Βαλς, που υπο­χώ­ρη­σαν σε πλευ­ρές του νο­μο­σχε­δί­ου και πα­ρό­λα αυτά είδαν τους βου­λευ­τές τους να απει­θαρ­χούν.

Το δήθεν δη­μο­κρα­τι­κό προ­φίλ των κυ­βερ­νώ­ντων που τους δια­φο­ρο­ποιού­σε από τη Δεξιά έγινε κομ­μά­τια και θρύ­ψαλ­λα. Εκα­το­ντά­δες έχουν στα­λεί στα νο­σο­κο­μεία από τη βία της αστυ­νο­μί­ας το τε­λευ­ταίο δί­μη­νο, τα γαλ­λι­κά ΜΑΤ πυ­ρο­βο­λούν με «πλα­στι­κές» σφαί­ρες, πολ­λοί ανα­λυ­τές εκτι­μούν ότι αν συ­νε­χι­στεί αυτή η έκρυθ­μη κα­τά­στα­ση θα υπάρ­ξουν σύ­ντο­μα νε­κροί, με απρό­βλε­πτες συ­νέ­πειες.



Σή­με­ρα οι ηγέ­τες της κυ­βέρ­νη­σης και του ΣΚ συ­νε­χί­ζουν να τα­πει­νώ­νο­νται: από τη μια μεριά θα ήθε­λαν πολύ να δια­γρά­ψουν τους απεί­θαρ­χους για να δεί­ξουν δείγ­μα­τα πυγ­μής κι απο­φα­σι­στι­κό­τη­τας, αλλά αν το κά­νουν πέ­φτει η κυ­βέρ­νη­ση.



Η Δεξιά του Σαρ­κο­ζί είναι ανί­κα­νη να αξιο­ποι­ή­σει την κρίση της δε­ξιάς Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Σπα­ράσ­σε­ται από εσω­τε­ρι­κές συ­γκρού­σεις, με το κί­νη­μα ενά­ντια στο νόμο να δη­μιουρ­γεί επι­πλέ­ον εντά­σεις στο εσω­τε­ρι­κό της. Η Ακρο­δε­ξιά της Λεπέν, πα­ρα­δο­σια­κά εχθρι­κή απέ­να­ντι στα ρι­ζο­σπα­στι­κά κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, κρατά απο­στά­σεις από τις απερ­γί­ες και το Nuit Debout και δεν μπο­ρεί να κερ­δί­σει. Είναι ώρα για κλι­μά­κω­ση του κι­νή­μα­τος, είναι η ώρα της πο­λι­τι­κής αντε­πί­θε­σης και της Αρι­στε­ράς.



Το γαλ­λι­κό κί­νη­μα εδώ και αρ­κε­τές μέρες έχει κάνει ακόμα ένα πο­λι­τι­κό προ­χώ­ρη­μα, αυτό της προ­σπά­θειας διε­θνο­ποί­η­σης της αντί­στα­σης. Έτσι το κί­νη­μα των γαλ­λι­κών πλα­τειών κά­λε­σε σε ένα διε­θνές «Nuit Debout» στις 15 Μαΐου. Στην Ελ­λά­δα έχει υπάρ­ξει ήδη κά­λε­σμα από την Πρω­το­βου­λία «Αρ­κε­τά» σε διά­φο­ρες πό­λεις στις 7μμ. Η ΛΑΕ στη­ρί­ζει αυτό το κά­λε­σμα μαζί με άλλες αρι­στε­ρές συλ­λο­γι­κό­τη­τες. Ας μπού­με γερά σε αυτή τη μάχη: για να στη­ρί­ξου­με τους γάλ­λους συ­ντρό­φους μας, αλλά κυ­ρί­ως για να ακο­λου­θή­σου­με το πα­ρά­δειγ­μά τους και να ανα­τρέ­ψου­με τα μνη­μό­νια και τις επι­θέ­σεις Τσί­πρα-αφε­ντι­κών-δα­νει­στών.


Rproject | Resist | Reclaim | Revolt