Μελέτη της αμερικανικής εταιρίας επενδύσεων Phoenix Capital Research δίνει μάλιστα ιδιαίτερη έμφαση στο γερμανικό χρέος. Επικαλούμενο δημοσιευμένη έκθεση του αμερικανικού ινστιτούτου Cato για λογαριασμό τηςEurostat του 2009, υποστηρίζει ότι οι μη χρηματοδοτούμενες οφειλές της Γερμανίας ανέρχονται κοντά στο 418% του ΑΕΠ! Το γερμανικό ινστιτούτο οικονομικών ερευνών OWN αναφέρει ότι οι γερμανικές τράπεζες χρειάζονται 147 δις. ευρώ σε καινούργια κεφάλαια για να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τις υποχρεώσεις τους.
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια ας δούμε τον πρώτο από τους πολύ ενδιαφέροντες πίνακες που εμπεριέχει η ως άνω έκθεση. Με βάση τα στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ, οι υποχρεώσεις των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ολόκληρης της ΕΕ ανέρχονται σε 148% του ΑΕΠ. Δηλαδή οι τράπεζες της ΕΕ χρωστούν περισσότερα από όσα παράγει συνολικά η ΕΕ! Πρώτη έρχεται η Ιρλανδία με 664% του ΑΕΠ, ακολουθεί η Βρετανία με 735% του ΑΕΠ η Γαλλία με 148% του ΑΕΠ. Οι υποχρεώσεις των γερμανικών τραπεζών ανέρχονται σε 95% του ΑΕΠ ενώ αυτές των ελληνικών σε μόλις 21% του ΑΕΠ.
Ακολουθεί αναλυτικά ο πίνακας:
ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ(% ΤΟΥ ΑΕΠ)
ΧΩΡΑ ΠΟΣΟΣΤΟ
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ 65%
ΙΤΑΛΙΑ 99%
ΙΡΛΑΝΔΙΑ 664%
ΕΛΛΑΔΑ 21%
ΙΣΠΑΝΙΑ 113%
ΒΡΕΤΑΝΙΑ 735%
ΓΑΛΛΙΑ 148%
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 95%
ΣΥΝΟΛΟ ΕΕ 148%
Από τον παραπάνω πίνακα βλέπουμε ότι η Ελλάδα με το δημόσιο χρέος της τάξης του 130% του ΑΕΠ είναι παρωνυχίδα, μπροστά στις οφειλές των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών, που είναι και η καρδιά του προβλήματος. Από την αρχή της κρίσης άλλωστε η Ελλάδα με μόλις 0,6% της οικονομίας της ευρωζώνης δεν αποτελούσε σοβαρή απειλή σε σχέση για παράδειγμα με το 11% της ευρωζώνης που αντιπροσωπεύει η ισπανική οικονομία.
Έπρεπε ωστόσο να δαιμονοποιηθεί και να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα για να υποκύψουν και οι υπόλοιποι λαοί των οποίων οι χώρες με μικρή διαφορά φάσης εισέρχονταν στον μηχανισμό στήριξης, καθώς η κρίση ήταν εξαρχής συστημική. Είχε να κάνει δηλαδή με το γεγονός ότι οι σημερινές καπιταλιστικές οικονομίες στηρίζονται ούτως ή άλλως στην υπερχρέωση και στην ικανότητα του διεθνούς τραπεζικού συστήματος να πουλά χρήμα και μαζί με αυτό «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», όπως φάνηκε από τα πολυμήχανα «τοξικά» προϊόντα που είχαν κατακλύσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές την δεκαετία του 2000.
Η ωρολογιακή βόμβα του ιδιωτικού χρέους είναι ζήτημα μηνών να σκάσει αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι:
. Οι γαλλικές τράπεζες πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν πάνω από το 30% του σινολογικού τους χρέους.
. Οι ισπανικές και ιταλικές τράπεζες χρειάζονται να αναχρηματοδοτήσουν περισσότερο από το 33% του συνολικού τους χρέους.
. Οι γερμανικές τράπεζες πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν πάνω από το 40% του συνολικού τους χρέους
. Οι ιρλανδικές τράπεζες πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν σχεδόν το μισό(50%) του συνολικού τους χρέους.
Πρόσθετο στοιχεία ανησυχίας είναι το εξίσου τεράστιο χρέος που έχουν οι εκτός χρηματοπιστωτικού τομέα ιδιωτικές επιχειρήσεις και το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν να αναχρηματοδοτήσουν χρέη που λήγουν σε μία περίοδο που οι επενδυτές χάνουν την όρεξη να επενδύσουν σε κρατικά χρέη(ομόλογα).
Πρώτες σε χρέη έρχονται οι ελληνικές επιχειρήσεις με οφειλές που ανέρχονται στο 218% του μετοχικού τους κεφαλαίου και ακολουθούν: οι ισπανικές επιχειρήσεις με 152%, οι πορτογαλικές με 145%, οι ιταλικές επιχειρήσεις με 135%, οι ιρλανδικές με 113%, οι γερμανικές με 105%, οι βρετανικές με 89% και οι γαλλικές με 76%.
ΛΗΞΗ ΟΜΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ(% ΤΟΥ ΑΕΠ)
2011 2012
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ 21,6% 21%
ΙΤΑΛΙΑ 22,8% 23.1%
ΙΡΛΑΝΔΙΑ 19,5% 18%
ΕΛΛΑΔΑ 24% 26%
ΙΣΠΑΝΙΑ 19,3% 18,7%
ΒΡΕΤΑΝΙΑ 15,7% 13,6%
ΓΑΛΛΙΑ 20,6% 19,7%
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 11,4% 10,5%
Κατά την Phoenix δύο είναι οι τρόποι αντιμετώπισης του ευρωπαϊκού προβλήματος. Ο πρώτος τα χρέη να τροποποιηθούν σε χρήμα)monetize), κάτι που θα οδηγούσε σε υπερπληθωρισμό ή να καταρρεύσουν χώρες και επιχειρήσεις, προκαλώντας Υπέρ-Αποπληθωρισμό(mega-deflation), δηλαδή κατάρρευση των τιμών και στασιμότητα μεγάλης κλίμακας. Η πρώτη λύση αποκλείεται αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η Γερμανία θα συναινούσε στο να κοπεί πληθωριστικό χρήμα, άρα και να αποχωρούσε από το ευρώ. Με δεδομένη την εμπειρία της Βαϊμάρης κάτι τέτοιο αποκλείεται.
Οι κεντρικές τράπεζες Fed και ΕΚΤ οι οποίες έχουν καταφέρει κάπως να διαχειριστούν μέχρι στιγμής την κρίση είναι αδύνατον να τα βγάλουν πέρα με μία κρίση που θα σαρώνει όλη την Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα ξεπερνά σε μέγεθος τα 46 τρις. δολάρια(τρεις φορές σχεδόν το σύνολο του ΑΕΠ της ΕΕ). Επιπλέον η ευρωζώνη των 17 κρατών μελών κάθε άλλο παρά ενιαία οντότητα θυμίζει όπως φάνηκε και από την τελευταία σύνοδο κορυφής, όπου ακούστηκαν γενικότητες και ένα ακόμη ηχηρό «νάιν» από την Μέρκελ στο «νέο αστέρι» της Ευρώπης, τον Φρανσουά Ολάντ.
Μπορεί τα παραπάνω να ακούγονται σενάρια μιας ακόμη «κακής» αμερικανικής φίρμας που συνωμοτεί με το ευρώ και τη διάλυση της ευρωζώνης. Αλλά από αγορές και χρήμα μαθαίνεις την αλήθεια, έτσι δεν μας λένε καθημερινά τα τρομοκρατημένα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ που λοιδορούν τον ελληνικό λαό επειδή σηκώνει κεφάλι;
Πηγή:http://oikonomiallomati.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου