Σαν σήμερα δύο μεγάλοι Έλληνες ποιητές συναντώνται. Στις 30 Οκτωβρίου 1896 ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε, ενώ στις 30 Οκτωβρίου 1988 ο Τάσος Λειβαδίτης έφυγε από την ζωή. Με το ποιητικό τους έργο προσπάθησαν να αποτυπώσουν τη βαθύτατη υπαρξιακή τους απελπισία. Ο πρώτος, με το στίχο του, το σαρκασμό του, προσεγγίζει την πραγματικότητα και τον άνθρωπο μέσα στην κοινωνία της αδικίας χωρίς να μπορεί να δει διέξοδο.Ο δεύτερος, στην εποχή της κατοχής και των μεταπολεμικών χρόνων, μάχεται με την ποίησή του στο πλευρό του λαού.Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης έλεγε στα 1988 για τον Κ. Καρυωτάκη:«Ο
Καρυωτάκης ήταν επαναστατημένος ενάντια στην Ελλάδα του 1928 με τους λασπωμένους δρόμους το χειμώνα, τη σκόνη το καλοκαίρι, με το χαμηλό επίπεδο ζωής, τη δυστυχία των δημοσίων υπαλλήλων που τους έκανε οκνηρούς και αδιάφορους, ριζωμένους στις καρέκλες τους με τους ατέλειωτους καφέδες».
Επαναστατημένος για τη δική του καταδίωξη, επειδή αυτός ήταν υπάλληλος υπεύθυνος, γλωσσομαθής, έξω από την εποχή του. Και ήταν ακόμα παρεξηγημένος από όλους τους συγχρόνους του.
Ο Καρυωτάκης δεν ήταν minor ποιητής, ήταν μεγάλος ποιητής όπως τον βλέπει τώρα η νέα γενιά κι όπως άλλαξαν γνώμη περί το τέλος της ζωής τους και τον είδαν μεγάλο, οι άλλοτε αρνητές του, Εμπειρίκος και Εγγονόπουλος. Όσο για τον Σεφέρη, δύσκολα κρυβόταν η εκτίμησή του».
Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με λίαν καλώς. Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων», δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1919 και δεν έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος σε διάφορες υπηρεσίες της εποχής.
Ο ποιητής είναι αναγνωρισμένος συνδικαλιστής και εκλέγεται γραμματέας της Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών. Εξαιτίας της δραστηριότητάς του, είχε τεθεί στο στόχαστρο από κύκλους του υπουργείου του. Το 1927 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες». Το 1928 πήρε δυσμενή μετάθεση για τη Νομαρχία της Πρέβεζας.
Τον Ιούλιο του 1928 έβαλε τέλος στην ζωή του.
(Εδώ θα βρείτε την εκπομπή που είχε κάνει ο Φρέντυ Γερμανός για τον Κ. Καρυωτάκη).
Από την άλλη ο Τάσος Λειβαδίτης, ταύτιζε την υπαρξιακή του αγωνία με την ιστορική πραγματικότητα, γι αυτό και ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951.
Καρυωτάκης ήταν επαναστατημένος ενάντια στην Ελλάδα του 1928 με τους λασπωμένους δρόμους το χειμώνα, τη σκόνη το καλοκαίρι, με το χαμηλό επίπεδο ζωής, τη δυστυχία των δημοσίων υπαλλήλων που τους έκανε οκνηρούς και αδιάφορους, ριζωμένους στις καρέκλες τους με τους ατέλειωτους καφέδες».
Ο Καρυωτάκης δεν ήταν minor ποιητής, ήταν μεγάλος ποιητής όπως τον βλέπει τώρα η νέα γενιά κι όπως άλλαξαν γνώμη περί το τέλος της ζωής τους και τον είδαν μεγάλο, οι άλλοτε αρνητές του, Εμπειρίκος και Εγγονόπουλος. Όσο για τον Σεφέρη, δύσκολα κρυβόταν η εκτίμησή του».
Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με λίαν καλώς. Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων», δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1919 και δεν έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος σε διάφορες υπηρεσίες της εποχής.
Ο ποιητής είναι αναγνωρισμένος συνδικαλιστής και εκλέγεται γραμματέας της Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών. Εξαιτίας της δραστηριότητάς του, είχε τεθεί στο στόχαστρο από κύκλους του υπουργείου του. Το 1927 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες». Το 1928 πήρε δυσμενή μετάθεση για τη Νομαρχία της Πρέβεζας.
Τον Ιούλιο του 1928 έβαλε τέλος στην ζωή του.
(Εδώ θα βρείτε την εκπομπή που είχε κάνει ο Φρέντυ Γερμανός για τον Κ. Καρυωτάκη).
Από την άλλη ο Τάσος Λειβαδίτης, ταύτιζε την υπαρξιακή του αγωνία με την ιστορική πραγματικότητα, γι αυτό και ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951.
Στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και μετά στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ’ όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951. Το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» θεωρήθηκε «κήρυγμα ανατρεπτικό» και κατασχέθηκε.
Τελικά το δικαστήριο τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών. Στο ελληνικό κοινό ο Τάσος Λειβαδίτης εμφανίστηκε το 1946, μέσα από τις στήλες του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (τεύχ. 55,15-11-46) με το ποίημα «Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη». Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας» και εργάστηκε επίσης σαν κριτικός ποίησης στην εφημερίδα Αυγή, από το 1954.
Πηγή: stokokkino.gr - Επιμέλεια: Πέτρος Καραϊσκάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου