Αυτό που έγινε τη Δευτέρα, 29 Ιουνίου στην Ελλάδα, θα αποτελεί γρίφο για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Οι τράπεζες έκλεισαν και τα ΑΤΜ μπορούσαν να δώσουν μόνο 60 ευρώ ανά λογαριασμό. Κι όμως, εκείνη την ημέρα, αντί να διαδραματιστούν σκηνές χάους και βίαιων ταραχών που θα έριχναν την κυβέρνηση, μια κοσμοπλημμύρα αντάξια της εποχής των «πλατειών» έπνιξε την πλατεία Συντάγματος, με συνθήματα εναντίον των δανειστών και υπέρ του ΟΧΙ στο κρίσιμο δημοψήφισμα της επόμενης Κυριακής.Περάσαμε την πρώτη μέρα στην Κόλαση και βγήκαμε όχι μόνο ζωντανοί, αλλά και πιο δυνατοί. Τώρα, μπορούμε να το φωνάξουμε πιο δυνατά: Ναι, μπορούμε! Ναι, η ιστορική αυτή μάχη μπορεί να κερδηθεί! Από εδώ και ο πανικός των εκβιαστών- βιαστών του ελληνικού λαού, των δικαίων, της περηφάνειας και της ίδιας της λογικής του. Αυτός ο πανικός ήταν που ανάγκασε τον Γιούνκερ να βγει μετά τα μεσάνυκτα για να βγάλει από το καπέλο το κουνέλι μιας νέας, υποτίθεται, πρότασης: «διάλεξε Αλέξη ένα μέτρο, όποιο θέλεις, και κάλεσε τον λαό να ψηφίσει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα». Τρικ άξιο πολιτικού παπατζή της πιο χαμηλής υποστάθμης. Όταν όλοι γνωρίζουν τον απόλυτο εκβιασμό που δέχθηκε η Ελλάδα με το ιταμό «the game is over» του Τουσκ, το πανάθλιο «ελπίζω να υπάρχει κανένας ενήλικος στην αίθουσα» της Λαγκάρντ και το «ή υπογράφετε μέχρι Κυριακή βράδυ, ή δεν ανήγουν οι τράπεζες τη Δευτέρα» του Κερέ.
Ο ελληνικός λαός ξέρει πολύ καλά ότι τις τράπεζες τις έκλεισαν οι ξένοι επικυρίαρχοι με τη βοήθεια του ντόπιου υπηρετικού προσωπικού τους- πολιτικών, τραπεζιτών, καναλαρχών. Θα έρθει η ώρα να δώσουν λόγο όλοι αυτοί για εθνικό έγκλημα, όταν θα βγούμε από το τούνελ στο φως. Αυτό που προέχει τώρα είναι να συνεχιστεί, σε όλα τα επίπεδα, αυτή η μάχη ζωής ή θανάτου όχι για την Αριστερά, αλλά για τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα, και να κερδηθεί.
Το πρώτο που απαιτείται είναι αποφασιστικότητα και ψυχραιμία απέναντι σε προκλήσεις, διχαστικές εκκλήσεις ή και προβοκάτσιες που θα οργανωθούν από το αντίπαλο στρατόπεδο και τα αδιαφανή κέντρα που το καθοδηγούν και το υπηρετούν. Ας αφήσουμε τους «αγανακτισμένους πολίτες» που θα διαδηλώσουν υπέρ του ΝΑΙ στην πρόταση- λαιμητόμο των δανειστών να εκτεθούν μόνοι τους. Άλλωστε, τους έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα ο ίδιος ο Γιούνκερ, που καλούσε, χωρίς να κοκκινίζει, τον ελληνικό λαό, Δευτέρα μεσημέρι, «να ψηφίσει ΝΑΙ όποιο κι αν είναι το ερώτημα»! Ο άθλιος υπαλληλίσκος του Λουξεμβούργου, που δουλειά του ήταν μια ζωή να διαχειρίζεται το υπ' αριθμόν ένα πλυντήριο μαύρου χρήματος της οικουμένης, ψάχνει όχι μόνο πολιτικούς, αλλά και λαούς που «θα λένε ΝΑΙ σε όλα, ανεξάρτητα από το ερώτημα»!!! Δηλαδή, νενέκους! ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΡΕΙ ΕΔΩ! Για μας, σε όλα τα ερωτήματα, η απάντηση είναι ο άνθρωπος, όχι τα κέρδη, είναι η Ελλάδα κι ο λαός της, όχι οι διεθνείς τοκογλύφοι.
Το δεύτερο, κρίσιμο ζήτημα, είναι να εξασφαλίσει η κυβέρνηση, με τάξη και αποτελεσματικότητα, την αντιμετώπιση των πιεστικών προβλημάτων των πιο ευπαθών στρωμάτων, όπως των συνταξιούχων- κάτι που ήδη επιχειρεί. Παράλληλα, χρειάζεται να κάνουν οι υπουργοί και τα στελέχη της απολύτως σαφές τι θα γίνει από Δευτέρα αν επικρατήσει το ΝΑΙ και αναλάβει ο Σαμαράς με έναν «συνασπισμό προθύμων» να υλοποιήσει τις εντολές των Βρυξελλών.
Τέλος, χρειάζεται να αντιμετωπιστεί πιο αποφασιστικά το βαρύ πυροβολικό του αντιπάλου, δηλαδή το επιχείρημα ότι το δημοψήφισμα είναι ουσιαστικά «ναι ή όχι στο ευρώ» και ότι έξοδος από το ευρώ θα αποτελούσε καταστροφή. Απέναντι σ' αυτή την καταστροφολογία, πρέπει να αντιτάξουμε τα εξής:
-Το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι αν λέμε ναι ή όχι σε λιτότητα, κοινωνική καταστροφή και υποδούλωση χωρίς τέλος. Η κυβέρνηση δεν θέτει θέμα ευρώ και κανείς δεν μπορεί να μας διώξει από το ευρώ αν δεν το αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι.
-Αν και μόνο το ενδεχόμενο του ΟΧΙ αναγκάζει τον Γιούνκερ να βγαίνει σαν φάντασμα τα χαράματα για να μας προσφέρει «καλύτερη πρόταση», καταλαβαίνει και ένα μικρό παιδάκι τι θα συμβεί με ένα συντριπτικό ΟΧΙ την Κυριακή το βράδυ. Δευτέρα πρωί θα μας καλέσουν σε νέες διαπραγματεύσεις, από καλύτερες για μας θέσεις. Δεν θας μας σπρώξουν έξω από το ευρώ γιατί δεν τους συμφέρει να αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ που με τόσο κόπο έφτιαξαν, προς όφελός τους.
-Οι καταστροφές με τις οποίες μας απειλούν στο υποθετικό σενάριο εξόδου από το ευρώ, έχουν ήδη συμβεί εντός ευρώ! Τις τράπεζες τις έκλεισαν αυτοί, εντός ευρώ! Πριν ανακαλύψουν τα κανάλια ουρές στα ΑΤΜ, υπήρξαν πολύ μακρύτερες ουρές που απέτυχαν να ανακαλύψουν επί πέντε χρόνια- ουρές πεινασμένων για τρόφιμα στο Πεδίο του Άρεως, ουρές καρκινοπαθών που δεν έβρισκαν φάρμακα, ουρές ανέργων, ουρές ανέργων, στρατιές αστέγων στους δρόμους και παιδιών που επικοινωνούν με τους γονείς τους μόνο μέσω SKYPE από το Λονδίνο ή το Βερολίνο. Ο Τόμσεν της τρόικας μας το είπε καθαρά: «Βαλκάνια είσαστε, γιατί να μην σας φτάνουν τα 300 ευρώ»; Αυτοί που λένε ότι θα γίνουμε Βαλκάνια εκτός ευρώ, θα πρέπει να αλλάξουν το σύνθημά τους: «Μένουμε Ευρώπη, γινόμαστε Βουλγαρία»!
-Ό,τι άποψη κι αν έχει κανείς για το αν πρέπει να μείνουμε ή όχι στο ευρώ, θα συμφωνήσει, αν δεν είναι μέλος των υποτελών ελίτ, ότι το ευρώ είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός. Οτι δεν μπορεί να αποτελεί ΤΗΝ υπέρτατη δημοκρατική και εθνική αξία, αλλά πρέπει να υποτάσσεται σε υπέρτερες αξίες, που μας συγκροτούν ως κράτος, ως έθνος και ως λαό: Την ανάγκη της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, την ανάγκη της λαϊκής επιβίωσης και της κοινωνικής συνοχής.
Τον Οκτώβρη του 1944, στη γνωστή, ιστορική ομιλία του στη, ο Άρης Βελουχιώτης διακήρυξε: «Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα με το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε»!
Υ.Γ. Μια και αναφέραμε τον Άρη, πως είναι δυνατό οι αγωνιστές της βάσης του ΚΚΕ να καταπιούν αυτή την αδιανόητη απόφαση της ηγεσίας του κόμματός τους για «άκυρο- αποχή»; Εχουν κάθε δικαίωμα να ασκούν την πιο σκληρή κριτική, ακόμη και πολεμική στον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά είναι δυνατόν το πάθος κατά του ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάζει το ιστορικό αυτό κόμμα σε ανιστόρητη «ουδετερότητα» σε μια μάχη ζωής ή θανάτου μεταξύ του ελληνικού λαού και του διεθνούς ιμπεριαλισμού; Κι είναι δικαιολογία ότι δεν τους αρέσει το ερώτημα του δημοψηφίσματος; Μήπως στο δημοψήφισμα του 1974, με το ερώτημα μοναρχία ή αστική δημοκρατία, έκαναν αποχή ή έριξαν άκυρο, δικό τους ψηφοδέλτιο, που θα έγραφε «Λαϊκή Δημοκρατία»; Το αντέχουν να γράψει η Ιστορία ότι το σκληρό καλοκαίρι του 2015 μια πολύ σκληρή και άνιση μάχη δόθηκε από τους Έλληνες αριστερούς, από το ανυπότακτο κομμάτι του ελληνικού λαού- πλην Λακεδαιμονίων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου