Παρατείνει τη στάση πληρωμών δημοσίου χρέους η Ουκρανία

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Τα νέα από τη διαμάχη των κρατών με τους πιστωτές ανά τον κόσμο μόνο αισιοδοξία δεν προκαλούν για όσους αρνούνται την άνευ όρων παράδοση τους στους δανειστές. Η απόφαση της νέας δεξιάς κυβέρνησης της Αργεντινής υπό τον Μαουρίσιο Μάκρι να αποπληρώσει «πλήρως και εγκαίρως» ακόμη κι εκείνο το χρέος στο οποίο ίσχυε η στάση πληρωμών, όπως κι η απόφαση της Κούβας να ρυθμίσει το χρέος που αρνιόταν να αναγνωρίσει από τη δεκαετία του ’80 αναμφισβήτητα ενισχύουν τα επιχειρήματα όσων θεωρούν την υποταγή στους πιστωτές μονόδρομο.


Υπάρχουν όμως κι άλλα παραδείγματα που, για όποιον προτίθεται να αξιοποιήσει την εμπειρία τους, δείχνουν ότι ένα κράτος διατηρεί το δικαίωμα να κηρύξει στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές του μονομερώς μάλιστα. Χωρίς δηλαδή να εξασφαλίσει την εκ των προτέρων σύμφωνη γνώμη τους (όπως έκανε η Ελλάδα το 2012 όταν ανέθεσε στους πιστωτές το σχεδιασμό της αναδιάρθρωσης, κι ετοιμάζεται να κάνει πάλι). Συνέβη αυτό μάλιστα χωρίς η συγκεκριμένη απόφαση να συνοδευτεί από αντίποινα και κυρώσεις της διεθνούς κοινότητας και σχετικών οργανισμών!

Η χώρα που προχώρησε στην παύση πληρωμών του εξωτερικού της χρέους είναι η Ουκρανία κι η χώρα που θίγεται από την απόφαση δεν είναι άλλη από τη Ρωσία! Ο νόμος που παρατείνει την παύση πληρωμών η οποία έληγε την 1ηΙουλίου 2016 ψηφίστηκε από την ουκρανική βουλή στις 12 Απριλίου και υπογράφτηκε από τον πρόεδρο της χώρας, Πέτρο Ποροσένκο, την Τετάρτη 4 Μαΐου. Το δάνειο συνολικού ύψους 15 δισ. ευρώ είχε υπογραφτεί το 2013 από τον τότε πρόεδρο της χώρας Βίκτορ Γιανουκόβιτς και το ρώσο πρόεδρο Βλαδίμιρ Πούτιν, με την πρώτη του δόση να πρέπει να αποπληρωθεί τον Δεκέμβριο του 2015. Η πληρωμή ποτέ δεν έγινε κι ούτε πρόκειται να γίνει σύντομα αν κρίνουμε από την ανοχή που επιδεικνύει η Δύση απέναντι στην απροθυμία του Κιέβου να εξοφλήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις του. Εντυπωσιακή επίσης είναι κι η αδιαφορία των διεθνών οργανισμών απέναντι στις διεκδικήσεις της Μόσχας, όπως κατατέθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου, όπου η Ρωσία ζήτησε την έντοκη αποπληρωμή του χρέους. Η ασυνήθιστη ενθάρρυνση της Δύσης απέναντι στο Κίεβο για την αθέτηση των δανειακών του υποχρεώσεων απορρέει προφανώς από το γεγονός ότι ο άμεσα θιγμένος είναι η Μόσχα.

Ακόμη κι έτσι όμως το παράδειγμα της Ουκρανίας δείχνει ότι η αποπληρωμή του δημόσιου εξωτερικού χρέους δεν αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα ή «υπόθεση τιμής» για ένα κράτος όπως είχε πει στο παρελθόν ο υπουργός Οικονομικών του Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου, αλλά εναπόκειται στο ίδιο το κράτος αν και πότε θα αποπληρώσει το χρέος του. Ο δρόμος επομένως είναι ανοιχτός…

Δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα Πριν