Από την Βέρα Ντίκεϋ
Είναι παράξενο πώς καταφέραμε να συνηθίσουμε ως κοινωνία και ως άτομα το θέαμα των αστέγων. Για την Ελλάδα είναι πρόσφατο πρόβλημα, η ιδιοτυπία της κοινωνίας μας δεν επέτρεπε μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες τέτοια νοσηρά φαινόμενα, παρά μόνον σποραδικά. Κάποιες λίγες σκιές έβρισκαν απάγκιο στην πλατεία Βάθη, φιγούρες ενός αλλόκοτου και απόμακρου θιάσου, εντελώς διαφορετικοί από εμάς, τους τακτοποιημένους στα κουτιά μας κατοίκους, ενοίκους, στεγασμένους. Όχι ότι ακόμα κι ένας άστεγος