Δήλωση του Εθνικού Εκτελεστικού της Sinistra Anticapitalista

Ανακοίνωση των συντρόφων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Ιταλία, μετά την νίκη του Όχι στο δημοψήφισμα του Ρέντσι
Το ιτα­λι­κό εκλο­γι­κό σώμα τι­μώ­ρη­σε με ένα κα­θα­ρό «όχι» τις δη­μο­ψη­φι­σμα­τι­κές ελ­πί­δες του Ματέο Ρέν­τσι, παρά το ομό­φω­νο υπο­στη­ρι­κτι­κό σφυ­ρο­κό­πη­μα της τη­λε­ό­ρα­σης, του Τύπου, σύσ­σω­μων των ερ­γο­δο­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, του κό­σμου των τρα­πε­ζών, σχε­δόν όλων των «opinion makers» (δια­μορ­φω­τών της κοι­νής γνώ­μης). Οι πο­λί­τες και οι πο­λί­τι­σες της Ιτα­λί­ας, σε ευ­ρεία πλειο­ψη­φία, απέρ­ρι­ψαν τον εκ­βια­σμό και την πο­λι­τι­κή του φόβου, το φά­ντα­σμα «του άλ­μα­τος στο σκο­τά­δι».

Ο συ­νταγ­μα­τι­κός νόμος με τον οποίο η κυ­βέρ­νη­ση Ρέν­τσι απαι­τού­σε να με­ταρ­ρυθ­μί­σει 47 άρθρα του ιτα­λι­κού συ­ντάγ­μα­τος βυ­θί­στη­κε ολο­κλη­ρω­τι­κά. Ήταν μια αλ­λα­γή του συ­ντάγ­μα­τος σε αυ­ταρ­χι­κή κα­τεύ­θυν­ση, την οποία οδή­γη­σε να εγκρι­θεί από ένα πα­ρά­νο­μο κοι­νο­βού­λιο, μια κυ­βέρ­νη­ση που είχε επι­βλη­θεί από τον πρό­ε­δρο Να­πο­λι­τά­νο, για να κάνει τους κρα­τι­κούς θε­σμούς πιο υπά­κουους στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές.

Και πράγ­μα­τι, το απο­τέ­λε­σμα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος είναι πάνω απ’ όλα η πιο κα­θα­ρή από­δει­ξη της κρί­σης συ­ναί­νε­σης, όσον αφορά την αντι­κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης.

Η με­γά­λη συμ­με­το­χή στην ψη­φο­φο­ρία (λίγο κάτω από 70%, το οποίο φτά­νει στο 65,5% αν συ­νυ­πο­λο­γί­σου­με τις ψή­φους του εξω­τε­ρι­κού) είναι η πιο υψηλή από όλα τα δη­μο­ψη­φί­σμα­τα τα τε­λευ­ταία 20 χρό­νια.

Το απο­τέ­λε­σμα του Όχι (σχε­δόν το 60%, δη­λα­δή σχε­δόν 20 εκα­τομ­μύ­ρια αν­δρών και γυ­ναι­κών) είναι αξιο­ση­μεί­ω­τα πα­ρό­μοιο με εκεί­νο του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος για το δια­ζύ­γιο το 1974, και ήταν ομο­γε­νώς κυ­ρί­αρ­χο σε όλες τις πε­ριο­χές (εκτός από το Νότιο Τι­ρό­λο, και την Εμί­λια Ρο­μά­να και την Το­σκά­νη –αν και στις δύο τε­λευ­ταί­ες ήταν ελά­χι­στη η δια­φο­ρά), ανα­δει­κνύ­ο­ντας την κα­τα­δί­κη και του συ­νο­λι­κού έργου της κυ­βέρ­νη­σης και του ηγέτη της. Από την άλλη το ΝΑΙ συ­γκε­ντρώ­νει ένα πο­σο­στό ου­σια­στι­κά ίσο με τα πο­σο­στά του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος και των συμ­μά­χων του στην κυ­βέρ­νη­ση.

Ο χα­λα­ρός συ­να­σπι­σμός που κέρ­δι­σε τη μάχη του ΟΧΙ, δεν είναι προ­φα­νώς σε θέση να αξιο­ποι­ή­σει την επι­τυ­χία του. Η Δεξιά πα­ρα­μέ­νει διαι­ρε­μέ­νη και -ευ­τυ­χώς- δεν έχει ακόμα μια ξε­κά­θα­ρη ηγε­σία. Το Κί­νη­μα 5 Αστέ­ρων δεν δια­θέ­τει καμία κα­θα­ρή στρα­τη­γι­κή και πρό­γραμ­μα, εκτός από την εκλο­γι­κή του επι­βε­βαί­ω­ση. Η «αρι­στε­ρά» του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος κατά πάσα πι­θα­νό­τη­τα θα απορ­ρο­φη­θεί στην εσω­τε­ρι­κή μάχη που αρ­χί­ζει στο κόμμα μετά την ήττα. Η «ρι­ζο­σπα­στι­κή» Αρι­στε­ρά πα­ρα­μέ­νει σε με­γά­λη πο­λι­τι­κή ασά­φεια, την οποία θα οξύ­νει η συ­ζή­τη­ση που ανοί­γει μέσα στο Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα.

Η CGIL, που παρά την ατολ­μία του ΟΧΙ της, επι­βρα­βεύ­ε­ται από το απο­τέ­λε­σμα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος. Αλλά απο­φά­σι­σε να πα­ρα­δο­θεί στις απαι­τή­σεις των αφε­ντι­κών υπο­γρά­φο­ντας μια απα­ρά­δε­κτη σύμ­βα­ση για τους με­ταλ­λουρ­γούς. Αυτό θα έχει κα­τα­στρο­φι­κό αντί­κτυ­πο στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις τις συμ­βά­σεις στο δη­μό­σιο τομέα.

Η κυ­βέρ­νη­ση πλη­ρώ­νει το βαρύ τί­μη­μα της «πλη­θω­ρι­κό­τη­τας» του πρω­θυ­πουρ­γού της και ο κε­ντρι­κός προ­σω­πι­κός ρόλος που έπαι­ξε αυτός στην εκ­στρα­τεία για το ΝΑΙ κάνει ανα­πό­φευ­κτη την πα­ραί­τη­σή του.

Αλλά την πα­ραί­τη­ση της κυ­βέρ­νη­σης Ρέν­τσι πρέ­πει να δια­δε­χτεί η διά­λυ­ση του κοι­νο­βου­λί­ου και η κή­ρυ­ξη νέων εκλο­γών. Το κοι­νο­βού­λιο που είναι ήδη πα­ρά­νο­μο -όπως και ο νόμος στη βάση του οποί­ου εκλέ­χθη­κε- μετά από αυτό το δη­μο­ψή­φι­σμα είναι ολο­κλη­ρω­τι­κά μη αντι­προ­σω­πευ­τι­κό και μα­κριά από τη λαϊκή θέ­λη­ση. Οι νέες εκλο­γές πρέ­πει να προ­κη­ρυ­χθούν άμεσα και στη βάση της από­φα­σης του Συ­νταγ­μα­τι­κού Δι­κα­στη­ρί­ου το 2014.

Μα πάνω απ’ όλα, δη­μο­κρα­τι­κή νίκη στο δη­μο­ψή­φι­σμα και η πα­ραί­τη­ση της κυ­βέρ­νη­σης πρέ­πει να γί­νουν αφορ­μή για μια επα­νεκ­κί­νη­ση της κοι­νω­νι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης και των αγώ­νων στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας, στα σχο­λεία και τα πα­νε­πι­στή­μια, για την υπε­ρά­σπι­ση των δι­καιω­μά­των μας, του πε­ρι­βάλ­λο­ντος, για τη βελ­τί­ω­ση των συν­θη­κών ζωής και δου­λειάς.

μετάφραση Τάσος Φάκος

Rproject | Resist | Reclaim | Revolt