Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για διάθεση “κοινωνικού” μερίσματος, από το ματωμένο από τη λεηλασία του λαού πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 στους χαμηλοσυνταξιούχους και για αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, που δέχονται προσφυγική πίεση, αποτελούν πρώτα απ’ όλα κίνηση πανικού του λόγω της κοινωνικής κατάρρευσης της κυβέρνησής του.
Επίσης προσπάθεια αναζήτησης από την κυβέρνηση κοινωνικών ερεισμάτων ενόψει των νέων αντιλαϊκών μέτρων, που έχει συμφωνήσει στα πλαίσια της 2ης αξιολόγησης και του νέου 4ου μνημονίου. Έχει δηλαδή στόχο να αποσπάσει την ανοχή του λαού στη συνέχισηενός μνημονιακού δρόμου, που τα επόμενα χρόνια θα γεννήσει περισσότερους φτωχούς και πάμφτωχους.
Ο Πρωθυπουργός, αφού πρώτα η κυβέρνησή του με το 3ο μνημόνιο, ολοκλήρωσε την ακραία φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων που ξεκίνησαν με το 1ο και 2ο μνημόνιο οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και κυρίως των χαμηλοσυνταξιούχων με την περικοπή του ΕΚΑΣ, και λίγο πριν προωθήσει το 4ομνημόνιο, ανακοίνωσε ορισμένα μέτρα γι’ αυτούς που οι πολιτικές του έκαναν παμφτωχούς, θυμίζοντας τη λαϊκή παροιμία «να σε κάψω Γιάννη, να σ΄ αλείψω λάδι».
Είχε μάλιστα ο Πρωθυπουργός το πολιτικό θράσος να συγκρίνει το εφ’ άπαξ ποσό που ανακοίνωσε για τους χαμησυνταξιούχους με την εξαγγελία του τότε ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του 2015 για χορήγηση 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους, η οποία, όμως δεν θα δινόταν μία φορά ως φιλανθρωπία αλλά για κάθε χρόνο και ήταν πολύ μεγαλύτερη (700 ευρώ) και την οποία αναίρεσε με την υπογραφή του 3ου μνημονίου.
Ακόμα, όμως, και αυτά τα ψίχουλα, τα οποία δεν μπορούν να συγκριθούν με το μέγεθος της μνημονιακής λεηλασίας που προηγήθηκε ή αυτής που έρχεται, που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός, αφορούν ένα πολύ μικρό μέρος από τα 6,3 εκατομμύρια των συμπολιτών μας, που, λόγω των εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών, είτε ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας είτε κινδυνεύουν άμεσα να βρεθούν κάτω από αυτά.
Οι συνταξιούχοι ο λαός και η νεολαία διεκδικούν ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση και εργασία, αξιοπρεπείς συντάξεις, αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, γενναίες κοινωνικές πολιτικές, στήριξη και αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, και όχι ψίχουλα κρατικής φιλανθρωπίας, ως μπαλώματα και άλλοθι των εφαρμοζόμενων ανθρωποκτόνων μνημονιακών πολιτικών.
Για να διασφαλιστούν, όμως όλα αυτά, απαιτείται να ακυρωθούν τα μνημόνια και να ανατραπούν όσοι τα εφαρμόζουν ή τα στηρίζουν. Χρειάζεται δηλαδή να υπάρξει αντιμνημονιακή ανατροπή και να προωθηθεί μία εναλλακτική στα μνημόνια της λιτότητας πολιτική ρήξης με την ευρωζώνη, επανάκτησης νομισματικής κυριαρχίας με την έκδοση εθνικού νομίσματος, διαγραφής του δημοσίου χρέους, γενναίας σεισάχθειας (διαγραφής) στα χρέη των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, εθνικοποίησης των τραπεζών, παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού της οικονομίας και κοινωνίας. Και πρώτα απ΄ όλα απαιτείται η συγκρότηση ευρύτατου πολιτικού και εκλογικού μετώπου όλων των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, που με τους αγώνες και τη στήριξη του λαού θα προωθήσει αυτό τον ελπιδοφόρο στόχο.
ΜΑΡΙΑ ΗΛΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου