Ο Κρούγκμαν προβλέπει ΟΧΙ στο ελληνικό δημοψήφισμα, σε ένα άρθρο φωτιά για την ευρωζώνη

Δείτε πώς μέσα σε 4 παραγράφους καταφέρνει ο Krugman να συμπυκνώσει την ουσία του ευρωπαϊκού προβλήματος.
Ευρω-λυκόφως (Eurodämmerung)
Τα πράγματα καταρρέουν στην Ευρώπη – ο κεντρικός της άξονας δε μπορεί να βαστήξει. Ο Παπανδρέου πρόκειται να διοργανώσει δημοψήφισμα – το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα ΟΧΙ. Τα ιταλικά δεκαετή ομόλογα έφτασαν το 6,29% σε χρόνο ντε τε – αυτό όμως είναι εκείνο το επίπεδο στο οποίο το κόστος...
της αναχρηματοδότησης του υφιστάμενου χρέους οδηγεί στη χρεοκοπία, ακόμα και αν η Ιταλία έχει πρωτογενές πλεόνασμα. Και ενώ άπαντες πιέζουν ταυτόχρονα για δημοσιονομική λιτότητα, η ύφεση φαίνεται σχεδόν βέβαια, επιδεινώνοντας όλα τα άλλα προβλήματα της ηπείρου. Εδώ και δύο χρόνια καταγράφω αυτήν την ανελλιπή σειρά αποτυχιών και δυστυχώς έχει καταντήσει κουραστικό το να πιστοποιώ συνέχεια από τη μελέτη της σειράς ότι η πορεία ήταν αναμενόμενη. Ας τολμήσουμε επιτέλους να πούμε ότι το ευρώ ήταν μια εγγενώς λανθασμένη ιδέα που θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο αν ήταν δεδομένη η συνολική ισχύς της ευρωπαϊκής οικονομίας, αν ο πληθωρισμός ήταν αυξημένος συνολικά σε σημαντικό βαθμό και μόνο αν τα κρατικά ομόλογα που δέχονται κερδοσκοπικές επιθέσεις διέθεταν χρονικά απεριόριστη πίστωση από τους υπόλοιπους. Ωστόσο, οι ευρωπαϊκές ελίτ αντιλαμβάνονται την ιδέα της οικονομίας ως ένα παιχνίδι ηθικής, επιβάλλουν γενικευμένη λιτότητα, περιορίζουν το χρήμα παρά το χαμηλό πληθωρισμό και είναι τόσο απασχολημένοι με την τιμωρία των αμαρτωλών που τους διαφεύγει ότι μπορεί να ανατιναχτούν τα πάντα χωρίς την ύπαρξη ενός αποτελεσματικού δανειστή της τελευταίας στιγμής. Η ερώτηση που προσπαθώ να απαντήσω αυτή τη στιγμή είναι το πώς θα παιχτεί η τελική πράξη. Σχετικά με αυτό μπορώ να μαντέψω θεόρατα επιτόκια του.... ιταλικού χρέους που οδηγούν σε μία γιγαντιαία φυγή των καταθέσεων από τις ιταλικές τράπεζες, τόσο λόγω των φόβων σχετικά με τη φερεγγυότητα των ιταλικών τραπεζών μετά από μία κρατική χρεοκοπία, όσο και από το φόβο ότι η Ιταλία τελικά θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το ευρώ. Κάτι τέτοιο οδηγεί στη συνέχεια σε κλείσιμο των τραπεζών για λόγους έκτακτης ανάγκης, και μόλις αυτό συμβεί, η απόφαση της Ιταλίας να εγκαταλείψει το ευρώ και να εγκαταστήσει τη νέα λιρέτα θα είναι η πιο αναμενόμενη. Ποια είναι η επόμενη στάση? Μα η Γαλλία φυσικά… Όλα αυτά ακούγονται σα σκηνές από την Αποκάλυψη και εξωπραγματικά. Μα πώς θα μπορούσε αυτή η κατάσταση να επιλυθεί από μόνη της? Ο μόνος δρόμος που βλέπω για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο συμπεριλαμβάνει μία πλήρη αλλαγή των στόχων της ΕΚΤ και μάλιστα γρήγορα. Πέρα από όλα αυτά, κ. Draghi σας φαίνεται απολαυστική η νέα σας δουλειά?
/lalipouli.blogspot.com/krugman.blogs.nytimes.com