Με μια «Ανακοίνωση – Πρόσκληση» (29/3/2012) προς το σωματείο «Τρίαινα» των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η διεύθυνση της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΑΕ» ζητάει «διαβουλεύσεις για εισαγωγή συστήματος εκ περιτροπής απασχόλησης» στα ναυπηγεία, επικαλείται την
«μηδενική δραστηριότητα πλέον της εταιρείας σε εκτέλεση έργων και παραγγελιών χωρίς διαφαινόμενη προοπτική επανέναρξης δραστηριοτήτων στο άμεσο μέλλον που να δικαιολογούν η να κατοχυρώνουν τις σημερινές θέσεις εργασίας» και την «ζοφερή προοπτική σαν συνέπεια της ύφεσης που πλήττει την Ελληνική οικονομία» και εντελώς ξεδιάντροπα και θρασύτατα «γνωστοποιεί» την «καθιέρωση της εκ περιτροπής εργασίας για μια (1) ημέρα την εβδομάδα» από την 18 Απριλίου 2012!
Η εξωφρενική αυτή απόφαση στην πραγματικότητα αποτελεί ενέργεια διάλυσης και κλεισίματος του ναυπηγείου και πετάει στο δρόμο τους εργάτες του.
Δύο ακριβώς χρόνια, (από τον Απρίλη του 2010), μετά την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας που υπέγραψε ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλος, (τότε ως υπουργός Εθν. Άμυνας της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου) αναδεικνύονται με τραγικό τρόπο οι ψευτιές και οι διαβεβαιώσεις, που αράδιαζε με την γνωστή ευγλωττία του, για την δήθεν σωτηρία του ναυπηγείου και της δουλειάς των εργαζομένων με την συμφωνία αυτή.
Ο μεγαλόσχημος Βενιζέλος με τους υφυπουργούς του και τον πρωθυπουργό του (Γιωργάκη), έβαλαν την Βουλή να ψηφίσει μια συμφωνία με την οποία χάρισαν το ναυπηγείο Σκαραμαγκά στους αραβογερμανούς επενδυτές «τους». Τους δώρισαν εκατοντάδες εκατομμύρια που ζητούσαν για δουλειές που δεν έκαναν και τους προπλήρωσαν άλλα τόσα (450) για παραγγελίες που ποτέ δεν έκαναν ούτε και έχουν σκοπό να κάνουν. Με την κατάπτυστη αυτή συμφωνία τους, ακρωτηρίασαν το ναυπηγείο από το εμπορικό του τμήμα. Το μετέτρεψαν σε παράρτημα της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας και το περιόρισαν αυστηρά σε στρατιωτικές δραστηριότητες. «Νομιμοποίησαν» την απάτη των γερμανών με το τροχαίο υλικό και το πέταμα στο δρόμο των 200 εργαζομένων του. Και, ταυτόχρονα, υπέσκαψαν φανερά το μέλλον και την ύπαρξη ολόκληρου του ναυπηγείου και των υπόλοιπων εργαζομένων του! Επιδεινώνοντας, έτσι την μακροχρόνια καταστροφική πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που οδήγησε στην αποκρατικοποίησή του, στην παράδοσή του στα νύχια των γερμανών επενδυτών, στην σταθερή υποβάθμιση και συρρίκνωσή του, στην σημερινή απειλή πλήρους διάλυσής του.
Σ΄ αυτή την πορεία μεγάλο και ουσιαστικό ρόλο διαδραμάτισε η γραφειοκρατία του κρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) που έλεγχε το σωματείο «Τρίαινα». Που αντί για την οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στην καταλήστευση του ναυπηγείου και την υπονόμευση των κατακτήσεων και των ταξικών συμφερόντων, είχε αναλάβει την τιθάσευσή τους και την υποταγή τους στα εκάστοτε σχέδια των «φίλιων» υπουργών και κυβερνήσεων, μαζί και των εργοδοτών.
Η σημερινή αποθράσυνση της αραβογερμανικής εργοδοσίας -που με την «εκ περιτροπής εργασίας» της μιας (1) ημέρας την εβδομάδα, βάζει την τελευταία πινελιά στο έργο καταστροφής του ναυπηγείου και των εργαζομένων- οφείλεται κατά κύριο λόγο στην πολιτική και την τακτική που ακολούθησε ως τώρα και η σημερινή πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου Τρίαινα (ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ).
Μια πολιτική και μια τακτική ατέρμονου διαλόγου, υπόγειων διαβουλεύσεων, συνεχών υποχωρήσεων και παθητικής αναμονής. Μια πολιτική και τακτική ταξικής συνεργασίας, συμφιλίωσης και εργασιακής «ειρήνης», όπως την βλέπουμε καθαρά να διατυπώνεται στα δύο τελευταία κείμενα του Δ.Σ. που παραθέτουμε (Ανακοίνωση και Επιστολή της Τρίαινας 3/4/2012).
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού, για να αναγνωρίσει, η πλειοψηφία του Δ.Σ. του σωματείου, ότι η ενέργεια αυτή της εργοδοσίας αποτελεί άμεση απειλή για κλείσιμο του ναυπηγείου και πέταμα των εργαζομένων στο δρόμο. Και να αποφασίσει, επιτέλους, να κάνει έστω και μια ελάχιστη κίνηση κινητοποίησης.
Στις 4 Απρίλη 2012, στη διάρκεια της συνάντησης με την διεύθυνση της εταιρείας, το προεδρείο του σωματείου, κάλεσε τους εργαζόμενους σε κινητοποίηση έξω από τα γραφεία. Κάλεσμα που είχε άμεση ανταπόκριση και καθολική συμμετοχή με έντονη αγωνιστική διάθεση. Και αποφάσισε για τις 5 Απρίλη 4ωρη στάση εργασίας και πραγματοποίηση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εθν. Άμυνας.
Οι ενέργειες αυτές βέβαια, όσο αναγκαίες κι αν ήταν, δεν φτάνουν για να έχουν από μόνες τους κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει να συνοδευτούν αμέσως από μια κλιμάκωση οργανωμένων κινητοποιήσεων και κυρίως από μια οργανωμένη δράση για την άμεση προετοιμασία να περάσει το ναυπηγείο στα χέρια των εργαζομένων.
Ο δρόμος της οργανωμένης και δυναμικής μαζικής κινητοποίησης των εργαζομένων, κλιμακούμενη όσο χρειάζεται ήταν και είναι ο μοναδικός τρόπος για την ανατροπή των καταστροφικών σχεδίων της εργοδοσίας και των εργατικών κατακτήσεων.
Το Δ.Σ. του σωματείου πρέπει να εγκαταλείψει τον λήθαργο στον οποίο το ίδιο είχε αφεθεί και μαζί είχε ρίξει τους εργαζόμενους. Να εγκαταλείψει την πολιτική της ταξικής συνεργασίας του συμβιβασμού και της «συνεννόησης» που αποθρασύνουν όλο και περισσότερο τους εργοδότες.
Απέναντι στα απαράδεκτα και διαλυτικά εκβιαστικά σχέδια της αδίστακτης εργοδοσίας η μόνη προοπτική που μπορεί να σώσει το ναυπηγείο και τις δουλειές είναι η συγκροτημένη και μεθοδευμένη ανάπτυξη απ΄ όλες τις δυνάμεις και παρατάξεις του σωματείου ενός κοινού αγώνα για την οργάνωση και κινητοποίηση όλων των εργαζομένων.
Να συγκληθεί αμέσως έκτακτη Γενική Συνέλευση όλων των εργαζομένων. Και με πρόταση του Δ.Σ. να αποφασίσει απέναντι στην απειλή της εργοδοσίας για κλείσιμο του ναυπηγείου να αντιπαραταχθεί η κατάληψή του από τους οργανωμένους, από το σωματείο, εργαζόμενους. Κάθε λογική «συνεννόησης» και συνεργασίας με την εργοδοσία, λογική που εμπεριέχεται στην πολιτική της πλειοψηφίας του Δ.Σ. του σωματείου, όπως εκφράζεται στα κείμενα της Ανακοίνωση και τηνΕπιστολή του που αναδημοσιεύουμε, δεν θα εμποδίσει τους εργοδότες να υλοποιήσουν τα καταστροφικά τους σχέδια.
Η πρόταση της «Εργοστασιακής Επιτροπής» (ΠΑΜΕ) για «απεργιακές κινητοποιήσεις, καθημερινές, με σχέδιο και πρόγραμμα» παρ΄ ότι φαντάζει αγωνιστική στην πραγματικότητα είναι κενού περιεχομένου. Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει μια απεργία σ΄ ένα εργοστάσιο που στην ουσία δε λειτουργεί; Πως θα υποχρεωθεί σε υποχώρηση από τα συγκεκριμένα αντεργατικά του σχέδια ο εργοδότης από απεργίες όταν δεν υπάρχει καθόλου παραγωγή; Για άλλη μια φορά οι υπεύθυνοι της «Εργοστασιακής Επιτροπής» κινούνται πίσω από την κατάσταση. Στην ουσία, οι προτάσεις τους δεν διαφέρουν ως προς το αποτέλεσμα με τις αστείες προτάσεις εκείνου του μέλους του ΔΣ που πρότεινε ως τρόπο αντιμετώπισης της εργοδοτικής επίθεσης κλεισίματος του ναυπηγείου με ταξιδάκι "διαμαρτυρίας" στις Βρυξέλες!!
Στην συγκεκριμένη κατάσταση και μέσα στις σημερινές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο ναυπηγείο, η μόνη αποτελεσματική μέθοδο δράσης που μπορεί να αναχαιτίσει το κλείσιμο και την διάλυση είναι το Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο όλων των παρατάξεων και των δυνάμεων του ναυπηγείου με σκοπό την οργάνωση και τον αγωνιστικό συντονισμό των εργαζομένων για την κατάληψη του ναυπηγείου, για να περάσει στα χέρια των εργαζομένων, στην προοπτική της εθνικοποίησής του και του ενιαίου εθνικοποιημένου ναυπηγοεπισκευαστικού φορέα .http://www.ergatikidimokratia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου