Το ερώτημα που εκ των πραγμάτων έχει τεθεί στις δυνάμεις της Αριστεράς, είναι περίπου το εξής: Θα κατακτήσουν την ικανότητα να συμβάλλουν ώστε να ανακοπεί ο σημερινός μνημονιακός κατήφορος και πολύ περισσότερο να διασφαλιστεί μια νέα προοδευτική πορεία διεξόδου από την κρίση και ανασυγκρότησης με σοσιαλιστικό ορίζοντα;
Το εκλογικό αποτέλεσμα, με το πρωτοφανές για τη μεταπολεμική περίοδο ποσοστό, αναθέτει στην Αριστερά μεγάλες ευθύνες σε συνθήκες βαθύτατης κρίσης, κρίσης οικονομικής και κρίσης του αστικού πολιτικού κατεστημένου.
ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ;
Θα μπορέσει η Αριστερά να ανταποκριθεί;
Ειδικότερα, θα μπορέσουν να ανταποκριθούν οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Οφείλουμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας !
Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τα σημερινά τους χαρακτηριστικά και για άλλους λόγους η καθεμία, δεν μπορούν να φέρουν σε πέρας τα επίκαιρα καθήκοντα.
ΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ !
Υστερούν και καθυστερούν. Και υστερούν, ίσως, πάρα πολύ έναντι των πελώριων, πράγματι, απαιτήσεων.
Το έφερε η ζωή ώστε η Αριστερά σε αυτή τη χώρα να αντιμετωπίζει (μάλλον για δεύτερη φορά στην ιστορία της ! ) μια γιγάντια πρόκληση για την οποία είναι ανέτοιμη η ίδια να την αντιμετωπίσει, ενώ οι ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες δεν είναι ιδιαίτερα ή και καθόλου υποβοηθητικές.
Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε τι πρέπει να γίνει;
Το χειρότερο για τις ηγεσίες της Αριστεράς σε αυτή τη συγκυρία θα ήταν, μπροστά στην πρόκληση και τις δικές τους δυσκολίες, να αυτοπαραιτηθούν, να αποστασιοποιηθούν και να εγκαταλειφθούν στη μακάρια «αυτοαπομόνωση», αναμένοντας παραλυτικά τη «δικαίωση» από την τελική επέλαση της αντίδρασης.
Το πιο επιπόλαιο για τις ηγεσίες της Αριστεράς θα ήταν να επιδείξουν «αφέλεια» και να εγκαταλειφθούν στην εύκολη ροή των κυμάτων της σταδιακής ενσωμάτωσης και σε ένα εξίσου εύκολο κυβερνητισμό.
Το πιο κωμικό για ορισμένες ηγεσίες θα ήταν να υποκαταστήσουν την ανάγκη μεγάλων ταξικών αγώνων και πλατιάς εργατικής και λαϊκής πολιτικής που θα απαντούν σε επείγουσες ανάγκες, με τον επαναστατικό βερμπαλισμό και την οραματική απογείωση, χωρίς σχέδιο μετάβασης!
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ !
Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι οι δυνάμεις της ελληνικής Αριστεράς να αλλάξουν και να αλλάξουν σε βάθος.
Να επιχειρήσουν, με επιστημονικό βάθος, μια μεγάλη σύγχρονη και ριζοσπαστική ιδεολογική, πολιτική και προγραμματική και οργανωτική ανασυγκρότηση.
Οι αλλαγές αυτές στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς ασφαλώς δεν θα γίνουν μονομιάς ούτε σε καταστάσεις θερμοκηπίου.
Θα πρέπει να γίνουν μέσα στον αγώνα και στην αναμέτρηση για την αλλαγή της κοινωνίας.
Μόνο που τώρα πρέπει αυτές οι αλλαγές να προχωρήσουν όχι απλώς γρήγορα αλλά με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από εκείνη των προκλήσεων και σε συνθήκες άγριας ταξικής σύγκρουσης.
Και το κυριότερο:
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ !
Μέσα στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να προχωρήσει άμεσα και με ταχύτητα φωτός μια κρίσιμη μετάβαση σε μια νέα κατάσταση κοινής δράσης, αλληλεγγύης, συνεργασίας και συμπαράταξης των δυνάμεών της!
Γνωρίζουμε τις διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ιδιαίτερα σε κρίσιμα θέματα όπως του ευρώ και της Ε.Ε., διαφορές που διασχίζουν και τον ίδιο τον ΣΥΝ.
Ωστόσο θεωρούμε ότι οι διαφορές αυτές δεν μπορούν να συνιστούν ανυπέρβλητο εμπόδιο σε ένα δρόμο συμπόρευσης και σύγκρουσης με την Ε.Ε., πολύ περισσότερο που μπορούν να αναζητηθούν επ' αυτών συνθετικές λύσεις.
Αν η ριζοσπαστική Αριστερά δεν κάνει τώρα και ταχύτατα το άλμα προς τη σύγκλιση και τη συμπόρευση, που μπορεί να γίνει μοχλός ανασυγκρότησής της, δεν κινδυνεύει απλώς να χάσει άλλο ένα τρένο αλλά να γνωρίσει συνολικά περιθωριοποίηση!
Το συνειδητοποιούν αυτό οι δυνάμεις της Αριστεράς και πρώτα απ' όλα οι ηγεσίες τους;
Εκτός αν κάποιοι ζουν στον κόσμο τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου