14 χρόνια από την δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι

Γένοβα, 20 Ιουλίου, 2001. Ο 23χρονος Κάρλο Τζουλιάνι κείτεται νεκρός. Δολοφονείται στους δρόμους της Γένοβας από αστυνομικό, μιας Γένοβας που σείεται από διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης και της συνάντησης των 8 ηγετών των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη (G8).
«Με αυτήν τη βάρβαρη σφαγή, το μήνυμα που μας στέλνουν είναι ότι η αντι-παγκοσμιοποίηση αποτελεί ποινικό αδίκημα. Το προτεταμένο όπλο εμπρός στο πρόσωπο ενός Ιταλού αναρχικού που έχει καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, απεικονίζει την κλιμάκωση των επιχειρήσεων των ενόπλων δυνάμεων του κεφαλαίου» Mumia Abu-Jamal

Γένοβα, 20 Ιουλίου, 2001. Ο 23χρονος Κάρλο Τζουλιάνι κείτεται νεκρός. Δολοφονείται στους δρόμους της Γένοβας από αστυνομικό, μιας Γένοβας που σείεται από διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης και της συνάντησης των 8 ηγετών των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη (G8).

Μια προειδοποίηση ήταν ο Τζουλιάνι όποιος αντιδρά, καταστέλλεται με κάθε κόστος, ότι «θερίζεις σπέρνεις» έγραφε απροκάλυπτα και με ειρωνικό ύφος το περιοδικό «Time».

Η δολοφονία του Τζουλιάνι σημαδεύει την συλλογική μνήμη χιλιάδων ανθρώπων ανά τον πλανήτη. Η Γένοβα είναι η μοναδική σύνοδος που έγινε συνώνυμη με την βιαιότητα και την καταστολή, ενός τεράστιου ειρηνικού κινήματος που γέμισε τους δρόμους της Ιταλίας.



Εκείνη την Παρασκευή, οι συγκρούσεις έχουν αρχίσει μεταξύ του πλήθους και των αστυνομικών. Δακρυγόνα και χημικά απ'τη μια, ρίψη αντικειμένων και πέτρες, απ’ την άλλη. Στη πλατεία «Gaetano Alimonda» ο Τζουλιάνι πλησιάζει με ένα πυροσβεστήρα ένα αστυνομικό αυτοκίνητο. Ο αστυνομικός Mario Placanica σημαδεύει ευθεία τον 23χρονο αναρχικό και τον πυροβολεί στο κεφάλι. Ο Τζουλιάνι βρίσκεται ξαπλωμένος στην άσφαλτο, αλλά η καρδιά του συνεχίζει να χτυπά, συνεχίζει να χτυπά ακόμα και όταν ο δεύτερος αστυνομικός και οδηγός του αυτοκινήτου βάζει την όπισθεν περνώντας πάνω από το σώμα του, και έπειτα προς τα εμπρός περνώντας για δεύτερη φορά από πάνω του και σταματώντας τελικά λίγο πιο κάτω. Ο Τζουλιάνι ξεψύχησε εκεί μπροστά σε χιλιάδες διαδηλωτές που πάγωσαν, μπροστά σε χιλιάδες τηλεθεατές που είδαν ξανά και ξανά το όχημα να περνά πάνω από τον ήδη χτυπημένο Τζουλιάνι.

Τα γεγονότα μετά γνωστά, και αναμενόμενα. Η αστυνομική αυθαιρεσία εκείνης της μέρας «πέρασε στα ψιλά». Ο αστυνομικός τέθηκε υπό κράτηση αλλά αθωώθηκε στην δίκη καθώς ο δικαστής απεφάνθη πως η σφαίρα χτύπησε τον Κάρλο μετά από εξοστρακισμό. Αθώος και ο οδηγός, ο Τζουλιάνι ήταν ήδη νεκρός αποφάνθηκαν οι δικαστές αν και ο ιατροδικαστής επιβεβαιώνει ότι η καρδιά του νεαρού χτυπούσε ακόμα.

40.000 ήταν η μόνη δικαιοσύνη που έδωσαν στην οικογένεια του Τζουλιάνι. Ο δολοφόνος αφέθηκε και ζει ελεύθερος και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα τη στιγμή που πυροβόλησε, συνεπώς δεν έκανε κατάχρηση εξουσίας χρησιμοποιώντας υπερβολική βία.

Για τους περισσότερους «ο Κάρλο ζει» μέσα από τα τραγούδια, τα συνθήματα, τα γράφιτι, την τέχνη, τους αγώνες.

http://left.gr