Το σχέδιο ενός οδικού χάρτη εξόδου από το ευρώ περιέχει, σύμφωνα με τον κ. Λαπαβίτσα, ορισμένα πολύ ξεκάθαρα πράγματα: "Πτώχευση σε ό, τι αφορά στο δημόσιο χρέος. Δεύτερον εθνικοποίηση των τραπεζών. Να βρεις τον δημόσιο επίτροπο, μια ομάδα επίλεκτων δημοσίων υπαλλήλων και τεχνοκράτες που ξέρουν τι κάνουν και να διώξεις το ιδιωτικό μάνατζμεντ" (Vids)
Κωνσταντοπούλου:"Το μνημόνιο που συγκροτήθηκε ως πλαίσιο αποπληρωμής ενός χρέους που δεν έπρεπε να αναλάβει να αποπληρώσει το ελληνικό κράτος και ο ελληνικός λαός αποτελεί εργαλείο εξόντωσης, δολοφονίας, όχι μόνο της κοινωνίας αλλά και της..
Δημοκρατίας. Προωθείται μέσα από αντιδημοκρατικές μεθόδους όπως είναι η παράκαμψη του κοινοβουλίου",τόνισε η Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου σε ομιλίας της για το ελληνικό χρέος.
Δείτε το βίντεο:
Δείτε το βίντεο:
Ορισμένοι από τους σημαντικότερους διανοητές, οικονομολόγους και δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο βρίσκονται στην Αθήνα στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου με τίτλο "Η ανάδυση της Δημοκρατίας: Από τις Εξεγέρσεις στο "Συμβάν".
Το συνέδριο συνδιοργανώνεται από το Global Center for Advanced Studies και τη σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ανάμεσα στους κεντρικούς ομιλητές του συνεδρίου είναι οι: Tariq Ali, Μαρία Αριστοδήμου, Bruno Bosteels,Κώστας Δoυζίνας, Jodi Dean, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Στάθης Κουβελάκης, Paul Mason, Μαρία Νικολακάκη, Leo Panitch. Στο συνέδριο θα μιλήσουν επίσης εκπρόσωποι των Podemo, Die Linke, Sinn Fein, Left Blog, Left Ecology and Freedom.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ο Κώστας Λαπαβίτσας ανέφερε πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποσύρει τη συμφωνία και να φύγει από την ευρωζώνη.Το συνέδριο συνδιοργανώνεται από το Global Center for Advanced Studies και τη σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ανάμεσα στους κεντρικούς ομιλητές του συνεδρίου είναι οι: Tariq Ali, Μαρία Αριστοδήμου, Bruno Bosteels,Κώστας Δoυζίνας, Jodi Dean, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Στάθης Κουβελάκης, Paul Mason, Μαρία Νικολακάκη, Leo Panitch. Στο συνέδριο θα μιλήσουν επίσης εκπρόσωποι των Podemo, Die Linke, Sinn Fein, Left Blog, Left Ecology and Freedom.
Για το δημοψήφισμα:
"Οι πλούσιοι ψήφισαν "ναι", οι φτωχοί "όχι" στο δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα έδειξε ότι η νεολαία μίλησε. Η νεολαία πρέπει να εκπαιδευτεί. Να καταλάβει πως δεν είμαστε δεινόσαυροι της αριστεράς. Η νεολαία ταξιδεύει, έχει επαφή με τη Ευρώπη. Αν λέγαμε "ναι", θα χάναμε τη νεολαία μας".
Πλάνο εξόδου:
"Πλάνο υπάρχει. Δεν αναπτύχθηκε όμως ποτέ. Το πλάνο χρειάζεται πολιτική βούληση για να εφαρμοστεί. Πρώτο απ' όλα πρέπει να υπάρξει χρεωκοπία ως προς το χρέος".
Το σχέδιο ενός οδικού χάρτη εξόδου από το ευρώ περιέχει, σύμφωνα με τον κ. Λαπαβίτσα, "ορισμένα πολύ ξεκάθαρα πράγματα":
"Πρώτον πτώχευση σε ό, τι αφορά στο δημόσιο χρέος. Το όπλο των φτωχών είναι η πτώχευση. Η Ελλάδα πρέπει να κηρύξει χρεοκοπία για το χρέος της. Η πτώχευση για το χρέος είναι ένας τρόπος για μια βαθιά διαγραφή του. Δεύτερον εθνικοποίηση των τραπεζών. Αποτελεσματική εθνικοποίηση των τραπεζών. Να βρεις τον δημόσιο επίτροπο, μια ομάδα επίλεκτων δημοσίων υπαλλήλων και τεχνοκράτες που ξέρουν τι κάνουν και να διώξεις το ιδιωτικό μάνατζμεντ.
Οι τράπεζες λοιπόν πρέπει να εθνικοποιηθούν. Να περάσουν σε κρατικό έλεγχο με τεχνοκράτες που θα ελέγχουν που θα συνεργάζονται με το κράτος και τα ιδιωτικά συμφέροντα να φύγουν από τη μέση.
Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να επιβάλει το συντομότερο δυνατόν ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και θα πρέπει να επιβάλει αμέσως σε ελέγχους τις τράπεζες.
Να συνεχίσουν οι τράπεζες με capital controls που θα επιτρέπουν στον μέσο πολίτη να εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Όλα όσα ελέγχονται από τον ελληνικό Νόμο μπορούν να περάσουν σε εθνικό νόμισμα. Να οργανωθούν επίσης τα αποθέματα σε πρώτες ύλες. Δεν γίνεται αυτό μέσα σε μία μέρα, χρειάζεται ετοιμασία.
Υπάρχουν τρία κλειδιά: ενέργεια, το οποίο ουσιαστικά σημαίνει πετρέλαιο, τρόφιμα και φάρμακα. Θα πρέπει να συνεργαστούμε με άλλες δυνάμεις και να φτιάξουμε νέες συμμαχίες".
Η ομιλία του Κώστα Λαπαβίτσα:
therealnews on livestream.com. Broadcast Live Free
Οι ερωτήσεις του ακροατηρίου:
Watch live streaming video from therealnews at livestream.com
Μετά την ομιλία του ο κ. Λαπαβίτσας ερωτήθηκε γιατί δεν παραιτείται
"Θέλω να σας πω ότι κανείς δεν μου είπε να παραιτηθώ. Η Αριστερή Πλατφόρμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησε τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν θέλει να διαλυθεί το κόμμα. Είναι μια κυβέρνηση που πρέπει να συνεχίσει. Κανείς δεν θέλει να διαιρέσει την κυβέρνηση, το ζήτημα είναι να μην αποδεχόμαστε τα μνημόνια, αυτή είναι η αρχή μας, να παλεύει για όσα μαχόταν και πριν από πέντε χρόνια.
Για την έδρα μου. Ο λαός της Ημαθίας με εξέλεξε και για εκείνους είμαι στη Βουλή, από τον κόσμο. Δεν είμαι στη Βουλή από επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Υπέγραψα το καταστατικό και δεν με πίεσαν να παραιτηθώ. Εγώ δεν πάω κόντρα στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μιλάει για αποδοχή των μνημονίων. Μένω λοιπόν προσηλωμένος σε αυτό το καταστατικό. Η παραμονή μου δεν έχει να κάνει με την ηθική, έχει να κάνει με πολιτική στρατηγική. Σε ζητήματα ηθικής δεν δέχομαι κουβέντα".
Η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τη διαγραφή του χρέους και για τη σχετική μελέτη της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους (η ομιλία της στα ελληνικά):
Watch live streaming video from therealnews at livestream.com
«Η ανάδυση της δημοκρατίας» πραγματοποιείται στην Αθήνα από τις 16 ώς τις 19 Ιουλίου
Οι εργασίες του συνεδρίου θα γίνουν στα ελληνικά και τα αγγλικά και θα υπάρχει μετάφραση για τις κεντρικές ομιλίες που θα γίνουν στα αγγλικά.
Η είσοδος για το ακροατήριο είναι ελεύθερη.
Διαβάστε εδώ το αναλυτικό πρόγραμμα των ομιλιών. Διεύθυνση Σόλωνος 57.
Σε πρόσφατο κείμενο του, ο Κώστας Λαπαβίτσας έγραφε:
"Ποιός τελικά ακολούθησε το δρόμο του Σόιμπλε;
Πολύς θόρυβος έγινε τις τελευταίες μέρες για το ότι - δήθεν - η εναλλακτική πορεία που εγώ πρότεινα στην κυβέρνηση, αντί για το νέο μνημόνιο, είναι η ίδια με του Σόιμπλε.
Ουδέν αναληθέστερον, έστω κι αν τα ΜΜΕ επικαλούνται "κυβερνητικές πηγές".
Η ριζοσπαστική εναλλακτική λύση για την Ελλάδα περιλαμβάνει έξοδο από το ευρώ, με βαθιά διαγραφή του χρέους, δημόσια ιδιοκτησία και διοίκηση των τραπεζών, έλεγχο των κεφαλαιακών ροών, άρση της λιτότητας και πολλά άλλα μέτρα που και μόνο στο άκουσμά τους θα κινδύνευε με αποπληξία ο στυγνός Γερμανός δικηγόρος ο οποίος διαχειρίζεται το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης.
Το γενικό περίγραμμα αυτής της λύσης υπάρχει από καιρό, αλλά δυστυχώς οι πολιτικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια δεν επέτρεψαν ούτε καν το άνοιγμα της σχετικής συζήτησης, πόσο μάλλον την επεξεργασία και την ανοιχτή παρουσίασή της σην κοινωνία. Η επίσημη γραμμή ήταν ότι θα πετυχαίναμε συμφωνία μέσα στο ευρώ γιατί τελικά οι "εταίροι" θα έκαναν πίσω. Τους είχαμε στο χέρι … Υπήρχε τόση βεβαιότητα για τη θέση αυτή που δεν χρειαζόταν καν να συζητηθεί οποιαδήποτε άλλη επιλογή. Κι έτσι, όταν οι "εταίροι" μας άσκησαν τον αναμενόμενο ωμό εκβιασμό, καταντήσαμε να δεχτούμε ένα νέο μνημόνιο.
Ποιος όμως ήταν ακριβώς ο εκβιασμός που μας άσκησαν;
Από πολύ επίσημα χείλη ακούστηκε ότι το δίλημμα ήταν τρομακτικό: ένα κακό, κάκιστο μνημόνιο, ή μια άτακτη χρεοκοπία με έξοδο από το ευρώ. Το δεύτερο υποτίθεται ότι θα ήταν απόλυτα καταστροφικό και άρα η κυβέρνηση – με βαριά καρδιά – αποδέχτηκε το πρώτο.
Ειπώθηκε επίσης ότι υπήρχε και κάποια "λύση Σόιμπλε", που πρότεινε προσωρινή έξοδο από το ευρώ, αλλά και μόνο η σύνδεση ενός δρόμου για την Ελλάδα με το όνομα του κατεξοχήν βασανιστή της αρκεί για να την κάνει αποτρόπαια στα μάτια των πολιτών. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η απαράδεκτη σύνδεση που επιχειρείται του Σόιμπλε με την εναλλακτική λύση της ριζοσπαστικής εξόδου.
Το μνημόνιο, λοιπόν, εμφανίζεται ως μονόδρομος για μια ακόμη φορά. Είναι όμως έτσι; Τι πραγματικά πρότεινε ο Σόιμπλε;
Στη διαπραγματευτική ομάδα δεν μετέχω, ούτε και ποτέ είχα ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στις διαπραγματεύσεις, άρα δε μπορώ να ξέρω από πρώτο χέρι τι έγινε στις συνομιλίες. Διαβάζω όμως τα δημοσιοποιημένα κείμενα. Στις 10 Ιουλίου κυκλοφόρησε ένα κείμενο από επίσημες γερμανικές πηγές, το οποίο παραθέτω στα αγγλικά και μεταφρασμένο στα ελληνικά, που φαίνεται να είναι το πραγματικό "δίλημμα Σόιμπλε" για την ελληνική κυβέρνηση.
Ο Σόιμπλε φαίνεται ότι έδωσε δύο επιλογές στην Ελλάδα.
Η πρώτη ήταν ουσιαστικά να υπογράψουμε μνημόνιο που θα περιλάμβανε σκληρή λιτότητα, ενισχυμένη με τρία ακόμη μέτρα: 1) τον σχηματισμό ταμείου 50 δις για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, 2) την αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής υπό την εποπτεία της ΕΕ, 3) τον αυτόματο περιορισμό των δαπανών σε περίπτωση που οι στόχοι της λιτότητας δεν επιτυγχάνονται.
Η δεύτερη ήταν να υπάρξει προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ (για μια πενταετία), σε περίπτωση που δεν θα υπήρχαν εγγυήσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους και την εκτέλεση του προγράμματος λιτότητας. Η προσωρινή έξοδος θα συνοδευόταν από αναδιάρθρωση του χρέους στη βάση της πρακτικής της Λέσχης του Παρισιού. Θα υπήρχε επίσης ανθρωπιστική βοήθεια για την αντιμετώπιση των άμεσων επιπτώσεων της εξόδου, καθώς και τεχνική βοήθεια που μάλλον θα ήταν η στήριξη της ισοτιμίας του νέου νομίσματος.
Επαναλαμβάνω ότι η προσωρινή έξοδος που προτείνει ο Σόιμπλε απέχει παρασάγγας από τη ριζοσπαστική έξοδο. Είναι πιθανό ο Σόιμπλε να ζητούσε την επιβολή όρων για να υπάρξει η στήριξη της νέας ισοτιμίας. Είναι επίσης πιθανό η διαγραφή του χρέους, αν συνέβαινε, να μην ήταν αρκετά βαθιά και επίσης να συνοδευόταν από δύσκολες διαδικασίες και όρους. Είναι βέβαιο, τέλος, ότι η πρότασή του δεν θα περιείχε ριζικά μέτρα αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος σε δημόσια βάση και με τρόπο που να ευνοεί την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τη σεισάχθεια των ιδιωτικών χρεών.
Το πρόβλημα είναι αλλού. Είναι φανερό ότι η ελληνική κυβέρνηση, παρά τα όσα λέγονται, δεν πήγε κόντρα στον Σόιμπλε. Απλώς διάλεξε τον πρώτο δρόμο που της πρόσφερε ο οικονομικός προκουράτορας της Ευρώπης. Το κείμενο που ψηφίστηκε στη Βουλή βασίζεται ξεκάθαρα στην πρόταση Σόιμπλε: σκληρό μνημόνιο, ταμείο εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, νεοαποικιακή επιτήρηση, αυτόματος περιορισμός των δαπανών και πολλά άλλα τρομακτικά μέτρα, ιδίως για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο Σόιμπλε τελικά επέβαλε τη θέλησή του. Το νέο, κάκιστο, μνημόνιο δεν αποτελεί διέξοδο που μας πρόσφεραν οι Γάλλοι "φίλοι" μας. Ο Σόιμπλε το καθόρισε και η διαπραγμάτευση ήταν για τις λεπτομέρειες.
Το πρόβλημα είναι όμως ακόμη μεγαλύτερο. Το υποτιθέμενο δίλημμα "μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ" δεν φαίνεται να τέθηκε ποτέ από τον Σόιμπλε. Άλλες ήταν οι επιλογές που μας έδωσε. Γιατί, λοιπόν, η ελληνική πλευρά αποφάσισε να ακολουθήσει τον πρώτο δρόμο του Σόιμπλε; Ποιός υπολόγισε το κόστος και τις επιπτώσεις των δύο επιλογών και με ποιά κριτήρια; Γιατί προτιμήσαμε να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχτούμε ένα νέο μνημόνιο; Και πότε ενημερώθηκε ο ελληνικός λαός, ή ακόμη και τα συλλογικά όργανα του Σύριζα;
Τα ερωτήματα αυτά είναι αμείλικτα και απαιτούν απάντηση. Όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι η πλευρά μας πήγε απροετοίμαστη στις διαπραγματεύσεις, με τελείως λανθασμένη αντίληψη της "Ευρώπης". Ήταν απαραίτητο να υπάρχει Σχέδιο Β, με τεχνική επεξεργασία και άμεση λαϊκή συμμετοχή.
Ο δρόμος των μνημονίων που τελικά διάλεξε η κυβέρνηση θα τραυματίσει κι άλλο τη οικονομία και την κοινωνία και είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί ανεφάρμοστος. Ο Σύριζα θριάμβευσε στις εκλογές γιατί υποσχέθηκε απόρριψη των μνημονίων, βαθιά αλλαγή οικονομικής πολιτικής και ριζοσπαστικές τομές στην ελληνική κοινωνία. Η Ελλάδα συνεχίζει να τα χρειάζεται όλα αυτά, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Έγινε όμως πλέον ξεκάθαρο ότι το πρόγραμμα του Σύριζα είναι παντελώς ανέφικτο χωρίς έξοδο από την ΟΝΕ.
Χρειαζόμαστε ολική αλλαγή στρατηγικής που θα στηρίζεται στη διαμόρφωση σχεδίου εξόδου από τη ΟΝΕ σε συνεχή διαβούλευση με τον ελληνικό λαό. Για να γίνει αυτό απαιτείται καταρχήν να συζητηθεί με ειλικρίνεια τι προτάθηκε στις διαπραγματεύσεις και πως πάρθηκε η απόφαση που τελικά οδήγησε στο νέο μνημόνιο. Στη συζήτηση αυτή πρέπει επειγόντως να συμμετέχουν τα όργανα και οι συλλογικότητες του Σύριζα".
"Οι πλούσιοι ψήφισαν "ναι", οι φτωχοί "όχι" στο δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα έδειξε ότι η νεολαία μίλησε. Η νεολαία πρέπει να εκπαιδευτεί. Να καταλάβει πως δεν είμαστε δεινόσαυροι της αριστεράς. Η νεολαία ταξιδεύει, έχει επαφή με τη Ευρώπη. Αν λέγαμε "ναι", θα χάναμε τη νεολαία μας".
Πλάνο εξόδου:
"Πλάνο υπάρχει. Δεν αναπτύχθηκε όμως ποτέ. Το πλάνο χρειάζεται πολιτική βούληση για να εφαρμοστεί. Πρώτο απ' όλα πρέπει να υπάρξει χρεωκοπία ως προς το χρέος".
Το σχέδιο ενός οδικού χάρτη εξόδου από το ευρώ περιέχει, σύμφωνα με τον κ. Λαπαβίτσα, "ορισμένα πολύ ξεκάθαρα πράγματα":
"Πρώτον πτώχευση σε ό, τι αφορά στο δημόσιο χρέος. Το όπλο των φτωχών είναι η πτώχευση. Η Ελλάδα πρέπει να κηρύξει χρεοκοπία για το χρέος της. Η πτώχευση για το χρέος είναι ένας τρόπος για μια βαθιά διαγραφή του. Δεύτερον εθνικοποίηση των τραπεζών. Αποτελεσματική εθνικοποίηση των τραπεζών. Να βρεις τον δημόσιο επίτροπο, μια ομάδα επίλεκτων δημοσίων υπαλλήλων και τεχνοκράτες που ξέρουν τι κάνουν και να διώξεις το ιδιωτικό μάνατζμεντ.
Οι τράπεζες λοιπόν πρέπει να εθνικοποιηθούν. Να περάσουν σε κρατικό έλεγχο με τεχνοκράτες που θα ελέγχουν που θα συνεργάζονται με το κράτος και τα ιδιωτικά συμφέροντα να φύγουν από τη μέση.
Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να επιβάλει το συντομότερο δυνατόν ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και θα πρέπει να επιβάλει αμέσως σε ελέγχους τις τράπεζες.
Να συνεχίσουν οι τράπεζες με capital controls που θα επιτρέπουν στον μέσο πολίτη να εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Όλα όσα ελέγχονται από τον ελληνικό Νόμο μπορούν να περάσουν σε εθνικό νόμισμα. Να οργανωθούν επίσης τα αποθέματα σε πρώτες ύλες. Δεν γίνεται αυτό μέσα σε μία μέρα, χρειάζεται ετοιμασία.
Υπάρχουν τρία κλειδιά: ενέργεια, το οποίο ουσιαστικά σημαίνει πετρέλαιο, τρόφιμα και φάρμακα. Θα πρέπει να συνεργαστούμε με άλλες δυνάμεις και να φτιάξουμε νέες συμμαχίες".
Η ομιλία του Κώστα Λαπαβίτσα:
therealnews on livestream.com. Broadcast Live Free
Οι ερωτήσεις του ακροατηρίου:
Watch live streaming video from therealnews at livestream.com
Μετά την ομιλία του ο κ. Λαπαβίτσας ερωτήθηκε γιατί δεν παραιτείται
"Θέλω να σας πω ότι κανείς δεν μου είπε να παραιτηθώ. Η Αριστερή Πλατφόρμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησε τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν θέλει να διαλυθεί το κόμμα. Είναι μια κυβέρνηση που πρέπει να συνεχίσει. Κανείς δεν θέλει να διαιρέσει την κυβέρνηση, το ζήτημα είναι να μην αποδεχόμαστε τα μνημόνια, αυτή είναι η αρχή μας, να παλεύει για όσα μαχόταν και πριν από πέντε χρόνια.
Για την έδρα μου. Ο λαός της Ημαθίας με εξέλεξε και για εκείνους είμαι στη Βουλή, από τον κόσμο. Δεν είμαι στη Βουλή από επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Υπέγραψα το καταστατικό και δεν με πίεσαν να παραιτηθώ. Εγώ δεν πάω κόντρα στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μιλάει για αποδοχή των μνημονίων. Μένω λοιπόν προσηλωμένος σε αυτό το καταστατικό. Η παραμονή μου δεν έχει να κάνει με την ηθική, έχει να κάνει με πολιτική στρατηγική. Σε ζητήματα ηθικής δεν δέχομαι κουβέντα".
Η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τη διαγραφή του χρέους και για τη σχετική μελέτη της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους (η ομιλία της στα ελληνικά):
Watch live streaming video from therealnews at livestream.com
«Η ανάδυση της δημοκρατίας» πραγματοποιείται στην Αθήνα από τις 16 ώς τις 19 Ιουλίου
Οι εργασίες του συνεδρίου θα γίνουν στα ελληνικά και τα αγγλικά και θα υπάρχει μετάφραση για τις κεντρικές ομιλίες που θα γίνουν στα αγγλικά.
Η είσοδος για το ακροατήριο είναι ελεύθερη.
Διαβάστε εδώ το αναλυτικό πρόγραμμα των ομιλιών. Διεύθυνση Σόλωνος 57.
Σε πρόσφατο κείμενο του, ο Κώστας Λαπαβίτσας έγραφε:
"Ποιός τελικά ακολούθησε το δρόμο του Σόιμπλε;
Πολύς θόρυβος έγινε τις τελευταίες μέρες για το ότι - δήθεν - η εναλλακτική πορεία που εγώ πρότεινα στην κυβέρνηση, αντί για το νέο μνημόνιο, είναι η ίδια με του Σόιμπλε.
Ουδέν αναληθέστερον, έστω κι αν τα ΜΜΕ επικαλούνται "κυβερνητικές πηγές".
Η ριζοσπαστική εναλλακτική λύση για την Ελλάδα περιλαμβάνει έξοδο από το ευρώ, με βαθιά διαγραφή του χρέους, δημόσια ιδιοκτησία και διοίκηση των τραπεζών, έλεγχο των κεφαλαιακών ροών, άρση της λιτότητας και πολλά άλλα μέτρα που και μόνο στο άκουσμά τους θα κινδύνευε με αποπληξία ο στυγνός Γερμανός δικηγόρος ο οποίος διαχειρίζεται το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης.
Το γενικό περίγραμμα αυτής της λύσης υπάρχει από καιρό, αλλά δυστυχώς οι πολιτικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια δεν επέτρεψαν ούτε καν το άνοιγμα της σχετικής συζήτησης, πόσο μάλλον την επεξεργασία και την ανοιχτή παρουσίασή της σην κοινωνία. Η επίσημη γραμμή ήταν ότι θα πετυχαίναμε συμφωνία μέσα στο ευρώ γιατί τελικά οι "εταίροι" θα έκαναν πίσω. Τους είχαμε στο χέρι … Υπήρχε τόση βεβαιότητα για τη θέση αυτή που δεν χρειαζόταν καν να συζητηθεί οποιαδήποτε άλλη επιλογή. Κι έτσι, όταν οι "εταίροι" μας άσκησαν τον αναμενόμενο ωμό εκβιασμό, καταντήσαμε να δεχτούμε ένα νέο μνημόνιο.
Ποιος όμως ήταν ακριβώς ο εκβιασμός που μας άσκησαν;
Από πολύ επίσημα χείλη ακούστηκε ότι το δίλημμα ήταν τρομακτικό: ένα κακό, κάκιστο μνημόνιο, ή μια άτακτη χρεοκοπία με έξοδο από το ευρώ. Το δεύτερο υποτίθεται ότι θα ήταν απόλυτα καταστροφικό και άρα η κυβέρνηση – με βαριά καρδιά – αποδέχτηκε το πρώτο.
Ειπώθηκε επίσης ότι υπήρχε και κάποια "λύση Σόιμπλε", που πρότεινε προσωρινή έξοδο από το ευρώ, αλλά και μόνο η σύνδεση ενός δρόμου για την Ελλάδα με το όνομα του κατεξοχήν βασανιστή της αρκεί για να την κάνει αποτρόπαια στα μάτια των πολιτών. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η απαράδεκτη σύνδεση που επιχειρείται του Σόιμπλε με την εναλλακτική λύση της ριζοσπαστικής εξόδου.
Το μνημόνιο, λοιπόν, εμφανίζεται ως μονόδρομος για μια ακόμη φορά. Είναι όμως έτσι; Τι πραγματικά πρότεινε ο Σόιμπλε;
Στη διαπραγματευτική ομάδα δεν μετέχω, ούτε και ποτέ είχα ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στις διαπραγματεύσεις, άρα δε μπορώ να ξέρω από πρώτο χέρι τι έγινε στις συνομιλίες. Διαβάζω όμως τα δημοσιοποιημένα κείμενα. Στις 10 Ιουλίου κυκλοφόρησε ένα κείμενο από επίσημες γερμανικές πηγές, το οποίο παραθέτω στα αγγλικά και μεταφρασμένο στα ελληνικά, που φαίνεται να είναι το πραγματικό "δίλημμα Σόιμπλε" για την ελληνική κυβέρνηση.
Ο Σόιμπλε φαίνεται ότι έδωσε δύο επιλογές στην Ελλάδα.
Η πρώτη ήταν ουσιαστικά να υπογράψουμε μνημόνιο που θα περιλάμβανε σκληρή λιτότητα, ενισχυμένη με τρία ακόμη μέτρα: 1) τον σχηματισμό ταμείου 50 δις για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, 2) την αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής υπό την εποπτεία της ΕΕ, 3) τον αυτόματο περιορισμό των δαπανών σε περίπτωση που οι στόχοι της λιτότητας δεν επιτυγχάνονται.
Η δεύτερη ήταν να υπάρξει προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ (για μια πενταετία), σε περίπτωση που δεν θα υπήρχαν εγγυήσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους και την εκτέλεση του προγράμματος λιτότητας. Η προσωρινή έξοδος θα συνοδευόταν από αναδιάρθρωση του χρέους στη βάση της πρακτικής της Λέσχης του Παρισιού. Θα υπήρχε επίσης ανθρωπιστική βοήθεια για την αντιμετώπιση των άμεσων επιπτώσεων της εξόδου, καθώς και τεχνική βοήθεια που μάλλον θα ήταν η στήριξη της ισοτιμίας του νέου νομίσματος.
Επαναλαμβάνω ότι η προσωρινή έξοδος που προτείνει ο Σόιμπλε απέχει παρασάγγας από τη ριζοσπαστική έξοδο. Είναι πιθανό ο Σόιμπλε να ζητούσε την επιβολή όρων για να υπάρξει η στήριξη της νέας ισοτιμίας. Είναι επίσης πιθανό η διαγραφή του χρέους, αν συνέβαινε, να μην ήταν αρκετά βαθιά και επίσης να συνοδευόταν από δύσκολες διαδικασίες και όρους. Είναι βέβαιο, τέλος, ότι η πρότασή του δεν θα περιείχε ριζικά μέτρα αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος σε δημόσια βάση και με τρόπο που να ευνοεί την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τη σεισάχθεια των ιδιωτικών χρεών.
Το πρόβλημα είναι αλλού. Είναι φανερό ότι η ελληνική κυβέρνηση, παρά τα όσα λέγονται, δεν πήγε κόντρα στον Σόιμπλε. Απλώς διάλεξε τον πρώτο δρόμο που της πρόσφερε ο οικονομικός προκουράτορας της Ευρώπης. Το κείμενο που ψηφίστηκε στη Βουλή βασίζεται ξεκάθαρα στην πρόταση Σόιμπλε: σκληρό μνημόνιο, ταμείο εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, νεοαποικιακή επιτήρηση, αυτόματος περιορισμός των δαπανών και πολλά άλλα τρομακτικά μέτρα, ιδίως για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο Σόιμπλε τελικά επέβαλε τη θέλησή του. Το νέο, κάκιστο, μνημόνιο δεν αποτελεί διέξοδο που μας πρόσφεραν οι Γάλλοι "φίλοι" μας. Ο Σόιμπλε το καθόρισε και η διαπραγμάτευση ήταν για τις λεπτομέρειες.
Το πρόβλημα είναι όμως ακόμη μεγαλύτερο. Το υποτιθέμενο δίλημμα "μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ" δεν φαίνεται να τέθηκε ποτέ από τον Σόιμπλε. Άλλες ήταν οι επιλογές που μας έδωσε. Γιατί, λοιπόν, η ελληνική πλευρά αποφάσισε να ακολουθήσει τον πρώτο δρόμο του Σόιμπλε; Ποιός υπολόγισε το κόστος και τις επιπτώσεις των δύο επιλογών και με ποιά κριτήρια; Γιατί προτιμήσαμε να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχτούμε ένα νέο μνημόνιο; Και πότε ενημερώθηκε ο ελληνικός λαός, ή ακόμη και τα συλλογικά όργανα του Σύριζα;
Τα ερωτήματα αυτά είναι αμείλικτα και απαιτούν απάντηση. Όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι η πλευρά μας πήγε απροετοίμαστη στις διαπραγματεύσεις, με τελείως λανθασμένη αντίληψη της "Ευρώπης". Ήταν απαραίτητο να υπάρχει Σχέδιο Β, με τεχνική επεξεργασία και άμεση λαϊκή συμμετοχή.
Ο δρόμος των μνημονίων που τελικά διάλεξε η κυβέρνηση θα τραυματίσει κι άλλο τη οικονομία και την κοινωνία και είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί ανεφάρμοστος. Ο Σύριζα θριάμβευσε στις εκλογές γιατί υποσχέθηκε απόρριψη των μνημονίων, βαθιά αλλαγή οικονομικής πολιτικής και ριζοσπαστικές τομές στην ελληνική κοινωνία. Η Ελλάδα συνεχίζει να τα χρειάζεται όλα αυτά, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Έγινε όμως πλέον ξεκάθαρο ότι το πρόγραμμα του Σύριζα είναι παντελώς ανέφικτο χωρίς έξοδο από την ΟΝΕ.
Χρειαζόμαστε ολική αλλαγή στρατηγικής που θα στηρίζεται στη διαμόρφωση σχεδίου εξόδου από τη ΟΝΕ σε συνεχή διαβούλευση με τον ελληνικό λαό. Για να γίνει αυτό απαιτείται καταρχήν να συζητηθεί με ειλικρίνεια τι προτάθηκε στις διαπραγματεύσεις και πως πάρθηκε η απόφαση που τελικά οδήγησε στο νέο μνημόνιο. Στη συζήτηση αυτή πρέπει επειγόντως να συμμετέχουν τα όργανα και οι συλλογικότητες του Σύριζα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου