ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΧΕ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ (13/01/12) ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ.
Ακολουθεί η εισήγηση που έκανε ο ΞΕΡΑΣ Βαγγέλης
«Οι πολιτικοί-κομματικοί σχηματισμοί, είναι δημιουργήματα και μάλιστα δημιουργηθέντα επί σκοπόν, είναι δηλαδή ενώσεις, που καλούνται να υπηρετήσουν το σκοπό για τον οποίο καταστατικά δημιουργήθηκαν και υπό την αίρεση ότι αυτά είναι δημιουργήματα κοινωνικά, και όχι με τις δεσμεύσεις της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της τάξης που οικονομικά κυριαρχεί, διατελούν υπό την κοινωνική κρίση, με βάση το πολιτικό πρόγραμμα που καταθέτουν, που θεωρητικά είναι σύμφωνο, με την πολιτική-φιλοσοφική οπτική γωνία, που αντιμετωπίζει ο εκάστοτε σχηματισμός, τα δρώμενα ή τα ζητούμενα.
Όταν ο σχηματισμός στον οποίο αναφερόμαστε, δεν ανταποκρίνεται στην αποστολή του ως εργαλείο, τότε παύει να υπάρχει ο λόγος της σύστασής του, κινείται δηλαδή πέραν των ορίων του προορισμού του και μόνο δύο δυνατότητες είναι νοητές:
1. Μέσω των αισθητηρίων του αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης και αυτοδιαλύεται.
2. Δεν αντιλαμβάνεται την εκτροπή του και εξακολουθεί να λειτουργεί, δια των εντολοδόχων του και λειτουργεί σε μια τέτοια περίπτωση, υπηρετώντας σκοπούς, που έχουν εκτραπεί και καμία δεν έχουν σχέση με τον αρχικό σκοπό της σύστασης του.
Εμείς οι κοινωνοί, συστήνουμε τους πολιτικούς σχηματισμούς, εμείς ορίζουμε τους σκοπούς, εμείς κρίνουμε την ανταπόκριση στη σκοπιμότητα των συγκεκριμένων εργαλείων, γιατί περί εργαλείων πρόκειται, και στην περίπτωση που κρίνουμε ότι έχουν συσταθεί ως ανίκανα, ή έχουν καταστεί ανίκανα, ή τα τροποποιούμε καταστατικά, ή τα κρίνουμε ως ακατάλληλα στην υπηρέτηση του σκοπού και προς τούτο επαναδημιουργούμε στη θέση τους νέα σχήματα, ή τέλος κατανοούμε πως καμία δεν έχουμε σχέση με την τερατογέννησή μας και αποχωρούμε. Το να επιμένουμε να κατευθύνουμε ένα τραίνο, σε πορεία εκτός σιδηροδρομικών γραμμών, καθίσταται υπηρεσία δογματική, υποταγή στο ανέφικτο και τέλος καθίσταται εγωιστική παραδοχή στο αλάθητο.»
Συγκρατούμενοι και συγκρατούμενες, το σύγχρονο γκουαντάναμο διαμόρφωσης συνειδήσεων, είναι μια πραγματικότητα. Η φωτεινή πινακίδα, που έχει κρεμαστεί στην κεντρική είσοδο, δεν είναι ορατή από εμάς. Οι νέοι κρατούμενοι που ήρθαν σήμερα, ισχυρίζονται ότι διέκριναν τα εξής: « Νέα Τάξη Πραγμάτων. Παγκόσμιο πείραμα σύνθλιψης πειραματόζωων, με επίγνωση. Αφαίρεση γλώσσας και ιστορικής καταβολής. Μέγγενη σύσφιξης τριών στοιχείων. Μοναδικό δικαίωμα, το άγραφο δικαίωμα των κρατούντων.»
Στους χώρους κράτησης, πλανιένται τα φαντάσματα των δικών μας σκιών. Τόσο αμφίβολος είναι ο σωματότυπος τους, που είναι υπό αμφισβήτηση, ακόμα και αυτή η ύπαρξή μας. Και βέβαια εδώ δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν συμβάσεις, δεν υπάρχει τίποτε που να υπήρχε και χθες. Δεν αναγνωρίζεται τίποτε, παρά μόνο το δικαίωμα των κρατούντων. Ένας εκπρόσωπος των κρατούντων, προχθές των Θεοφανίων, στη Χαλκίδα, πήγε να διασκεδάσει με τα άδεια πιάτα των θνητών και όταν αυτοί φώναξαν, ότι το πιάτο τους είναι άδειο, συνελήφθησαν για παράβαση νόμου, που προνοήσαντες είχαν θεσπίσει και που ακόμα και αυτοί οι κρατούντες, πριν, τον αποκαλούσαν χουντικό. Τώρα, προς επιβεβαίωση του συστήματος στο οποίο ζούμε, δεν αποκάλεσαν χουντικό το νόμο, αποκάλεσαν όμως ιδιαίτερα προσβλητική τη συμπεριφορά των συγκρατουμένων, τους άφησαν ομως προσωρινά, ελεύθερους μεν αλλά εντός στρατοπέδου, δεν τους απάλλαξαν δε από τις κατηγορίες, για να κρατηθούν σε ομηρία και να συρθούν αργότερα σε δίκη.
Εμείς λοιπόν, οι κρατούμενοι αυτού του γκουαντάναμο, έχουμε από καιρού εκφράσει την επιβεβαίωση μας, ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί, που ανέδειξαν τους κρατούντες, δεν εκφράζουν το σκοπό, που ως κοινωνία τους αναδείξαμε και δεν έχουμε καμμία αυταπάτη, για το γεγονός του ότι η αφαίμαξή μας, δεν συνδράμει ούτε στο ελάχιστο για τη σωτηρία της πατρίδας, όπως οι κρατούντες ευαγγελίζονται. Παρά την εκφρασμένη με όλους τους τρόπους, άρση της εμπιστοσύνης μας, οι δεσμοφύλακες μας, δείχνουν ότι δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο, το έκνομο των ενέργειών τους.
Σκιές του γκουαντάναμο, σαν μετέχοντες των μυστηρίων, συζητάμε και εκφράζουμε την ανησυχία μας. Διάφορα ακούγονται. Και ο καθένας από μας, πρεσβεύει την ορθότητα των επιλογών του και το αλάθητο των εκτιμήσεων του. Κανένας μας δεν αποδέχεται, το βασικό ανθρώπινο κανόνα, ότι δηλαδή το λάθος, είναι σύμφυτο της ανθρώπινης ύπαρξης. Διάφορες οργανώσεις και τάσεις διαμορφώνονται, εντός των κρατητηρίων. Και όλοι στοχεύουν στην απελευθέρωση, ακόμα και αυτοί που πιστεύουν ότι θεϊκές τελικά δυνάμεις και η θέληση του Κυρίου, δεν θα επιτρέψουν την κράτηση του επίλεκτου λαού, ως τον αιώνα τον άπαντα.
Όμως εμείς, που μετέχουμε στο ΣΥΡΙΖΑ, παραδεχόμαστε και το ανθρώπινο και κυρίως αυτό. Δεν πιστεύουμε πως υπάρχουν αλάθητοι. Ακόμα κι αυτός ο Πάπας, διεκδικώντας το αλάθητο, πορεύτηκε σε λαθεμένη οδό. Μέσα από την πορεία μας, στα σίγουρα, δεν πορευτήκαμε αναμάρτητοι. Στις συνθήκες κράτησης μας, έχουμε να κάνουμε μία και μοναδική πρόταση. Είμαστε πολιτικός σχηματισμός, με σκοπό να εκφράσουμε, μια αριστερή πρόταση διακυβέρνησης, όπως εκτιμούμε ότι μας αρμόζει, να αναλάβουμε την κατ’ εντολή διαχείριση, μιας ελεύθερης κοινωνίας. Προέχει να συνεργαστούμε, με όποιους έχουν τη διάθεση και το σκοπό, να απελευθερώσουμε την Ελληνική κοινωνία, από την δοσιλογική τριανδρεία και στη συνέχεια, να δώσουμε τη μάχη των ιδεών, για να διαχειριστούμε την ελευθερία μας. Η κοινωνική εντολή στις παρούσες συνθήκες, είναι δεδομένη. Ο κόσμος, έχει στρέψει την προσοχή του, επάνω μας. Προσδοκά να βγει η αριστερά ενωμένη, σε μια διαδικασία αποδέσμευσης από την υποθήκευση της χώρας, με μια αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση. Μια κυβερνητική πρόταση, που θα λαμβάνει υπ’ όψη της, όλες τις τάσεις και τα ρεύματα. Όλες τις φωνές, που θα δηλώσουν συμμετοχή και δεν θα βασίζεται, στους μέσους όρους των αριθμών. Μια πρόταση, που θα αναδιανέμει τον πλούτο και θα έχει κοινωνικό πρόσωπο και ευαισθησία.
Μια πρόταση, που θα αποδείξει, πως οι μόνες κόκκινες γραμμές, που βάζει ο κ. Παπαδήμος, είναι αυτές, που καθιστούν τις επιταγές δίγραμμες και τις αποδίδει στους τοκογλύφους, των οποίων είναι γνήσιος εκπρόσωπος, αυθεντικός εκφραστής και λειτουργός «αντ’ αυτών.» Και τις χαράζει, μέσα από την υποδούλωση του λαού μας και την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας
Η όποια πρόταση όμως, νοείται ως πρόταση, όταν εκτός του υποκειμένου υπάρχει και το αντικείμενο. Λέμε δηλαδή, ότι για να κριθεί η αξιοπιστία της πρότασης μας, θα πρέπει ακόμα και στην περίπτωση της ανεδαφικότητας της, να συζητηθεί και από τη συζήτηση να προκύψει το ανεδαφικό, στα όρια και τους περιορισμούς της κοινωνικής απαίτησης. Και μέσα από την κοινωνική εντολή, όπως εμείς την προσλαμβάνουμε, για την ενότητα στην αριστερά, κάτω από τις παρούσες συνθήκες.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
μια εκφώνηση, που τόσο κακοποιήθηκε, από ένα των πολιτικών σχηματισμών, που ανέδειξε τους δεσμοφύλακες μας, κάποιοι από τους όμορους σχηματισμούς, κωφεύουν στα κελεύσματα της σημερινής κοινωνίας. Ξεκάθαρα εκφράζουν την εκτροπή τους, από σκοπό της ύπαρξης τους. Δηλώνουν χωρίς περιστροφές, ότι δεν θέλουν να κυβερνήσουν. Επιθυμούν σύμφωνα με τη δήλωση τους, μια αδύναμη κυβέρνηση και μια αξιόπιστη ισχυρή αντιπολίτευση, στην οποία εντάσσουν τον εαυτό τους.
Η σημερινή πρόσκληση, έχει το εξής περιεχόμενο:
Ανησυχούμε και συμμετέχουμε. Καλλιεργούμε το διάλογο για:
Α) Να συνεχίσουμε και εντείνουμε τη δράση μας στο κίνημα ανυπακοής ενάντια στα χαράτσια.
Β) Να αναπτύξουμε τη μάχη ενάντια στην εφεδρεία που στέλνει ουσιαστικά στην ανεργία και συγχρόνως θεωρεί ένα πλήθος 150.000 εργαζομένων ΄΄ανίκανο και άχρηστο΄΄ να συμβάλλει σε μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Γ) Να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη κύματος λαϊκής αντίστασης ενάντια στην ανεργία, ιδιαίτερα των νέων.
Δ) Να αντεπιτεθούμε στη νέα φοροεπιδρομή που από 1/1/12 έρχεται κατ’ αρχήν με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και του ψευδώς αποκαλούμενου τέλους αλληλεγγύης.
Ε) Να δυναμώσουμε και επεκτείνουμε τις δομές και τις δράσεις αλληλεγγύης.
Στ) Να πολιτικοποιήσουμε όλα τα επί μέρους στο σύνθημα : Δημοκρατία - εκλογές τώρα –να μιλήσει ο λαός - αλλαγή σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ν’ ανοίξουμε πλήρως τις πόρτες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Να ενταχθούν όσοι/ες θέλουν στη βάση της γενικής συμφωνίας με το πλαίσιο της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ. Να παρακολουθούμε και να εντάσσουμε στις δράσεις μας προοδευτικές πολιτικές διαφοροποιήσεις σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου. Συγχρόνως χρειάζεται να εντείνουμε την παρουσία μας στα Πανελλαδικά και τοπικά ΜΜΕ με διευρυμένη εκπροσώπηση από ΣΥΡΙΖΑ και απαίτηση παρουσίας. Τη πολιτική και κοινωνική μάχη , τη δίνουμε με περιορισμένα μέσα. Και με μια πίεση που αυξάνει διαρκώς, προκειμένου να αποδυναμωθεί η φωνή μας. Τη μάχη τη δίνουν πρώτα από όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην Αυγή και στον ραδιοφωνικό μας σταθμό.
.
Τέλος, αγαπητοί συμπολίτες, για να μην είμαι κουραστικός, συνοψίζω το πνεύμα της σημερινής πρόσκλησης στο σύνθημα:
Μόνο ενωμένοι θ’ απελευθερωθούμε.
Για να βγούμε από το συρματόπλεγμα, πρέπει να έχουμε υπ’ όψη, τόσο τη θέληση όσο και τη δυνατότητα των συγκρατουμένων μας. Με αλληλεγγύη θα ενισχύσουμε τη θέλησή μας και με τη δική μας και μόνο δύναμη θα γκρεμίσουμε το συρματόπλεγμα. Και για να ξανάρθουμε στην πραγματικότητα, μέσα στο γκρίζο του δικού μας γκουαντάναμο, υπάρχει ένα σημείο, που είναι διαρκώς φωτισμένο. Φτιάχτηκε για να τόχουν, στη δύσκολη στιγμή, οι δεσμοφύλακες. Κι επειδή είναι φωτισμένο, φωτίζει, θέλει δεν θέλει και τη μοναδική μας ελπίδα.
Είναι το ελικοδρόμιο της οροφής.
Ακολουθεί η εισήγηση που έκανε ο ΞΕΡΑΣ Βαγγέλης
«Οι πολιτικοί-κομματικοί σχηματισμοί, είναι δημιουργήματα και μάλιστα δημιουργηθέντα επί σκοπόν, είναι δηλαδή ενώσεις, που καλούνται να υπηρετήσουν το σκοπό για τον οποίο καταστατικά δημιουργήθηκαν και υπό την αίρεση ότι αυτά είναι δημιουργήματα κοινωνικά, και όχι με τις δεσμεύσεις της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της τάξης που οικονομικά κυριαρχεί, διατελούν υπό την κοινωνική κρίση, με βάση το πολιτικό πρόγραμμα που καταθέτουν, που θεωρητικά είναι σύμφωνο, με την πολιτική-φιλοσοφική οπτική γωνία, που αντιμετωπίζει ο εκάστοτε σχηματισμός, τα δρώμενα ή τα ζητούμενα.
Όταν ο σχηματισμός στον οποίο αναφερόμαστε, δεν ανταποκρίνεται στην αποστολή του ως εργαλείο, τότε παύει να υπάρχει ο λόγος της σύστασής του, κινείται δηλαδή πέραν των ορίων του προορισμού του και μόνο δύο δυνατότητες είναι νοητές:
1. Μέσω των αισθητηρίων του αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης και αυτοδιαλύεται.
2. Δεν αντιλαμβάνεται την εκτροπή του και εξακολουθεί να λειτουργεί, δια των εντολοδόχων του και λειτουργεί σε μια τέτοια περίπτωση, υπηρετώντας σκοπούς, που έχουν εκτραπεί και καμία δεν έχουν σχέση με τον αρχικό σκοπό της σύστασης του.
Εμείς οι κοινωνοί, συστήνουμε τους πολιτικούς σχηματισμούς, εμείς ορίζουμε τους σκοπούς, εμείς κρίνουμε την ανταπόκριση στη σκοπιμότητα των συγκεκριμένων εργαλείων, γιατί περί εργαλείων πρόκειται, και στην περίπτωση που κρίνουμε ότι έχουν συσταθεί ως ανίκανα, ή έχουν καταστεί ανίκανα, ή τα τροποποιούμε καταστατικά, ή τα κρίνουμε ως ακατάλληλα στην υπηρέτηση του σκοπού και προς τούτο επαναδημιουργούμε στη θέση τους νέα σχήματα, ή τέλος κατανοούμε πως καμία δεν έχουμε σχέση με την τερατογέννησή μας και αποχωρούμε. Το να επιμένουμε να κατευθύνουμε ένα τραίνο, σε πορεία εκτός σιδηροδρομικών γραμμών, καθίσταται υπηρεσία δογματική, υποταγή στο ανέφικτο και τέλος καθίσταται εγωιστική παραδοχή στο αλάθητο.»
Συγκρατούμενοι και συγκρατούμενες, το σύγχρονο γκουαντάναμο διαμόρφωσης συνειδήσεων, είναι μια πραγματικότητα. Η φωτεινή πινακίδα, που έχει κρεμαστεί στην κεντρική είσοδο, δεν είναι ορατή από εμάς. Οι νέοι κρατούμενοι που ήρθαν σήμερα, ισχυρίζονται ότι διέκριναν τα εξής: « Νέα Τάξη Πραγμάτων. Παγκόσμιο πείραμα σύνθλιψης πειραματόζωων, με επίγνωση. Αφαίρεση γλώσσας και ιστορικής καταβολής. Μέγγενη σύσφιξης τριών στοιχείων. Μοναδικό δικαίωμα, το άγραφο δικαίωμα των κρατούντων.»
Στους χώρους κράτησης, πλανιένται τα φαντάσματα των δικών μας σκιών. Τόσο αμφίβολος είναι ο σωματότυπος τους, που είναι υπό αμφισβήτηση, ακόμα και αυτή η ύπαρξή μας. Και βέβαια εδώ δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν συμβάσεις, δεν υπάρχει τίποτε που να υπήρχε και χθες. Δεν αναγνωρίζεται τίποτε, παρά μόνο το δικαίωμα των κρατούντων. Ένας εκπρόσωπος των κρατούντων, προχθές των Θεοφανίων, στη Χαλκίδα, πήγε να διασκεδάσει με τα άδεια πιάτα των θνητών και όταν αυτοί φώναξαν, ότι το πιάτο τους είναι άδειο, συνελήφθησαν για παράβαση νόμου, που προνοήσαντες είχαν θεσπίσει και που ακόμα και αυτοί οι κρατούντες, πριν, τον αποκαλούσαν χουντικό. Τώρα, προς επιβεβαίωση του συστήματος στο οποίο ζούμε, δεν αποκάλεσαν χουντικό το νόμο, αποκάλεσαν όμως ιδιαίτερα προσβλητική τη συμπεριφορά των συγκρατουμένων, τους άφησαν ομως προσωρινά, ελεύθερους μεν αλλά εντός στρατοπέδου, δεν τους απάλλαξαν δε από τις κατηγορίες, για να κρατηθούν σε ομηρία και να συρθούν αργότερα σε δίκη.
Εμείς λοιπόν, οι κρατούμενοι αυτού του γκουαντάναμο, έχουμε από καιρού εκφράσει την επιβεβαίωση μας, ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί, που ανέδειξαν τους κρατούντες, δεν εκφράζουν το σκοπό, που ως κοινωνία τους αναδείξαμε και δεν έχουμε καμμία αυταπάτη, για το γεγονός του ότι η αφαίμαξή μας, δεν συνδράμει ούτε στο ελάχιστο για τη σωτηρία της πατρίδας, όπως οι κρατούντες ευαγγελίζονται. Παρά την εκφρασμένη με όλους τους τρόπους, άρση της εμπιστοσύνης μας, οι δεσμοφύλακες μας, δείχνουν ότι δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο, το έκνομο των ενέργειών τους.
Σκιές του γκουαντάναμο, σαν μετέχοντες των μυστηρίων, συζητάμε και εκφράζουμε την ανησυχία μας. Διάφορα ακούγονται. Και ο καθένας από μας, πρεσβεύει την ορθότητα των επιλογών του και το αλάθητο των εκτιμήσεων του. Κανένας μας δεν αποδέχεται, το βασικό ανθρώπινο κανόνα, ότι δηλαδή το λάθος, είναι σύμφυτο της ανθρώπινης ύπαρξης. Διάφορες οργανώσεις και τάσεις διαμορφώνονται, εντός των κρατητηρίων. Και όλοι στοχεύουν στην απελευθέρωση, ακόμα και αυτοί που πιστεύουν ότι θεϊκές τελικά δυνάμεις και η θέληση του Κυρίου, δεν θα επιτρέψουν την κράτηση του επίλεκτου λαού, ως τον αιώνα τον άπαντα.
Όμως εμείς, που μετέχουμε στο ΣΥΡΙΖΑ, παραδεχόμαστε και το ανθρώπινο και κυρίως αυτό. Δεν πιστεύουμε πως υπάρχουν αλάθητοι. Ακόμα κι αυτός ο Πάπας, διεκδικώντας το αλάθητο, πορεύτηκε σε λαθεμένη οδό. Μέσα από την πορεία μας, στα σίγουρα, δεν πορευτήκαμε αναμάρτητοι. Στις συνθήκες κράτησης μας, έχουμε να κάνουμε μία και μοναδική πρόταση. Είμαστε πολιτικός σχηματισμός, με σκοπό να εκφράσουμε, μια αριστερή πρόταση διακυβέρνησης, όπως εκτιμούμε ότι μας αρμόζει, να αναλάβουμε την κατ’ εντολή διαχείριση, μιας ελεύθερης κοινωνίας. Προέχει να συνεργαστούμε, με όποιους έχουν τη διάθεση και το σκοπό, να απελευθερώσουμε την Ελληνική κοινωνία, από την δοσιλογική τριανδρεία και στη συνέχεια, να δώσουμε τη μάχη των ιδεών, για να διαχειριστούμε την ελευθερία μας. Η κοινωνική εντολή στις παρούσες συνθήκες, είναι δεδομένη. Ο κόσμος, έχει στρέψει την προσοχή του, επάνω μας. Προσδοκά να βγει η αριστερά ενωμένη, σε μια διαδικασία αποδέσμευσης από την υποθήκευση της χώρας, με μια αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση. Μια κυβερνητική πρόταση, που θα λαμβάνει υπ’ όψη της, όλες τις τάσεις και τα ρεύματα. Όλες τις φωνές, που θα δηλώσουν συμμετοχή και δεν θα βασίζεται, στους μέσους όρους των αριθμών. Μια πρόταση, που θα αναδιανέμει τον πλούτο και θα έχει κοινωνικό πρόσωπο και ευαισθησία.
Μια πρόταση, που θα αποδείξει, πως οι μόνες κόκκινες γραμμές, που βάζει ο κ. Παπαδήμος, είναι αυτές, που καθιστούν τις επιταγές δίγραμμες και τις αποδίδει στους τοκογλύφους, των οποίων είναι γνήσιος εκπρόσωπος, αυθεντικός εκφραστής και λειτουργός «αντ’ αυτών.» Και τις χαράζει, μέσα από την υποδούλωση του λαού μας και την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας
Η όποια πρόταση όμως, νοείται ως πρόταση, όταν εκτός του υποκειμένου υπάρχει και το αντικείμενο. Λέμε δηλαδή, ότι για να κριθεί η αξιοπιστία της πρότασης μας, θα πρέπει ακόμα και στην περίπτωση της ανεδαφικότητας της, να συζητηθεί και από τη συζήτηση να προκύψει το ανεδαφικό, στα όρια και τους περιορισμούς της κοινωνικής απαίτησης. Και μέσα από την κοινωνική εντολή, όπως εμείς την προσλαμβάνουμε, για την ενότητα στην αριστερά, κάτω από τις παρούσες συνθήκες.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
μια εκφώνηση, που τόσο κακοποιήθηκε, από ένα των πολιτικών σχηματισμών, που ανέδειξε τους δεσμοφύλακες μας, κάποιοι από τους όμορους σχηματισμούς, κωφεύουν στα κελεύσματα της σημερινής κοινωνίας. Ξεκάθαρα εκφράζουν την εκτροπή τους, από σκοπό της ύπαρξης τους. Δηλώνουν χωρίς περιστροφές, ότι δεν θέλουν να κυβερνήσουν. Επιθυμούν σύμφωνα με τη δήλωση τους, μια αδύναμη κυβέρνηση και μια αξιόπιστη ισχυρή αντιπολίτευση, στην οποία εντάσσουν τον εαυτό τους.
Η σημερινή πρόσκληση, έχει το εξής περιεχόμενο:
Ανησυχούμε και συμμετέχουμε. Καλλιεργούμε το διάλογο για:
Α) Να συνεχίσουμε και εντείνουμε τη δράση μας στο κίνημα ανυπακοής ενάντια στα χαράτσια.
Β) Να αναπτύξουμε τη μάχη ενάντια στην εφεδρεία που στέλνει ουσιαστικά στην ανεργία και συγχρόνως θεωρεί ένα πλήθος 150.000 εργαζομένων ΄΄ανίκανο και άχρηστο΄΄ να συμβάλλει σε μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Γ) Να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη κύματος λαϊκής αντίστασης ενάντια στην ανεργία, ιδιαίτερα των νέων.
Δ) Να αντεπιτεθούμε στη νέα φοροεπιδρομή που από 1/1/12 έρχεται κατ’ αρχήν με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και του ψευδώς αποκαλούμενου τέλους αλληλεγγύης.
Ε) Να δυναμώσουμε και επεκτείνουμε τις δομές και τις δράσεις αλληλεγγύης.
Στ) Να πολιτικοποιήσουμε όλα τα επί μέρους στο σύνθημα : Δημοκρατία - εκλογές τώρα –να μιλήσει ο λαός - αλλαγή σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ν’ ανοίξουμε πλήρως τις πόρτες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Να ενταχθούν όσοι/ες θέλουν στη βάση της γενικής συμφωνίας με το πλαίσιο της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ. Να παρακολουθούμε και να εντάσσουμε στις δράσεις μας προοδευτικές πολιτικές διαφοροποιήσεις σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου. Συγχρόνως χρειάζεται να εντείνουμε την παρουσία μας στα Πανελλαδικά και τοπικά ΜΜΕ με διευρυμένη εκπροσώπηση από ΣΥΡΙΖΑ και απαίτηση παρουσίας. Τη πολιτική και κοινωνική μάχη , τη δίνουμε με περιορισμένα μέσα. Και με μια πίεση που αυξάνει διαρκώς, προκειμένου να αποδυναμωθεί η φωνή μας. Τη μάχη τη δίνουν πρώτα από όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην Αυγή και στον ραδιοφωνικό μας σταθμό.
.
Τέλος, αγαπητοί συμπολίτες, για να μην είμαι κουραστικός, συνοψίζω το πνεύμα της σημερινής πρόσκλησης στο σύνθημα:
Μόνο ενωμένοι θ’ απελευθερωθούμε.
Για να βγούμε από το συρματόπλεγμα, πρέπει να έχουμε υπ’ όψη, τόσο τη θέληση όσο και τη δυνατότητα των συγκρατουμένων μας. Με αλληλεγγύη θα ενισχύσουμε τη θέλησή μας και με τη δική μας και μόνο δύναμη θα γκρεμίσουμε το συρματόπλεγμα. Και για να ξανάρθουμε στην πραγματικότητα, μέσα στο γκρίζο του δικού μας γκουαντάναμο, υπάρχει ένα σημείο, που είναι διαρκώς φωτισμένο. Φτιάχτηκε για να τόχουν, στη δύσκολη στιγμή, οι δεσμοφύλακες. Κι επειδή είναι φωτισμένο, φωτίζει, θέλει δεν θέλει και τη μοναδική μας ελπίδα.
Είναι το ελικοδρόμιο της οροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου