Χρήματα που οι γερμανικές τράπεζες δεν είχαν και τα οποία, σε μεγάλο βαθμό, τα είχαν δανειστεί με τη σειρά από τους άλλους. Άνευ ευρωζώνης, η Βundesbank (η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας) θα τους είχε «βάλει χέρι», καθώς μια τέτοια φυγή κεφαλαίων θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στο μάρκο και, μια αδυναμία των δανειζομένων να επιστρέψουν τα δανεικά, θα σήμαινε πως η ίδια η Βundesbank θα έπρεπε να σηκώσει αυτό το
δυσβάστακτο βάρος. Όμως, ελέω ευρωζώνης, μάρκο δεν υπήρχε πλέον και η Βundesbank εποίησε τη νήσσαν για τον απλούστατο λόγο ότι το βάρος μιας πιθανής αποτυχίας των γερμανικών τραπεζικών κινήσεων θα το σήκωνε ολόκληρη ευρωζώνη. Όπερ και εγένετο.
Εάν λ.χ. η Ελλάδα χρεοκοπούσε πλήρως απέναντι στη Γερμανία (δηλαδή δημόσιο, ελληνικές τράπεζες, ιδιωτικές εταιρίες,Έλληνες πολίτες αρνούνταν να επιστρέφουν δανεικά που είχαν πάρει από γερμανικές τράπεζες και οργανισμούς), οι γερμανικές αυτές ζημίες θα μοιράζονταν μεταξύ των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης, ανάλογα με το ποσοστό ιδιοκτησίας τους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με την Βundesbank να επωμίζεται μόνο το 28%. Εν συντομία, από τότε που ξέσπασε η κρίση, το ρίσκο που είχαν πάρει οι ανόητες γερμανικές τράπεζες στα χρόνια των παχιών αγελάδων (δανειοδοτώντας τους φίλους τους στις χώρες του Νότου) το μοιράστηκαν με την υπόλοιπη ευρωζώνη.
Από τον Δεκέμβρη τον 2009 μέχρι τον Δεκέμβρη του 2011 οι γερμανικές τράπεζες, και με τη βοήθεια των μνημονίων Ελλάδας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας, επαναπάτρισαν τουλάχιστον 290 δις. Από την άλλη, είχαμε (λόγω κρίσης) και την τεράστια πανικόβλητη εισροή καταθέσεων από τους πολίτες του Νότου προς τις γερμανικές τράπεζες (άλλο ένα σημαντικό όφελος των τραπεζιτών της Φρανκφούρτης). Σύνολο περί τα 470 δις από τον Δεκέμβρη του 2009 έως τον περασμένο Απρίλιο μεταφέρθηκαν σε γερμανικές τράπεζες.
Την ίδια περίοδο, μόνο από τα δικά μας δύο μνημόνια η Ελλάδα χρεώθηκε στην τρόικα 340 δις (ποσό το οποίο αναγκάστηκαν να μειώσουν κάπως μέσω του ΡSΙ) με στόχο την αναδιάρθρωση των χρεών προς ξένους πιστωτές, την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, και ένα ελάχιστο ποσό για να μην καταρρεύσει το ελληνικό δημόσιο. Από αυτά τα 340 δις, η Γερμανία χρεώθηκε μόνο τα 15 δις! Τα υπόλοιπα προήλθαν από την ΕΚΤ, την ΕΕ και το ΔΝΤ
Σνμπερασματικά, η κρίση έχει έναν μεγάλο κερδισμένο: τις γερμανικές τράπεζες και την Βundesbank, που οχυρώθηκαν πίσω από τα μνημόνια και τις ανοησίες που παρουσιάζονται ως λύσεις, με το ευτυχεί (για εκείνους) αποτέλεσμα να ελαχιστοποιήσουν τις ζημίες τους μοιραζόμενες τες με την υπόλοιπη ευρωζώνη. Ζημίες που ήταν με μαθηματική ακρίβεια σίγουρο ότι θα συνέθλιβαν τη Γερμανία, δεδομένων των τεράστιων ποσών που ηλιθιωδώς δάνεισαν οι γερμανικές τράπεζες στην περιφέρεια (και τα οποία είχαν, ως επί το πλείστον, δανειστεί κι εκείνες από άλλες πηγές).
Πώς λοιπόν διεσώθη; Η Ελλάδα; Δεν νομίζω.
Ομως ως εδώ. Εχοντας φορτώσει την ευρωζώνη με τόσο αβάσταχτο βάρος, ολόκληρο το σύστημα το οποίο απορρόφησε τις ζημιές των γερμανικών τραπεζών ( και τις μετέτρεψε σε ευρωπαϊκές ζημίες) καταρρέει. Αν συνεχίσουν να το αφήνουν ανυποστήριχτο τότε θα πέσει και θα τους πλακώσει.
Πράγματι και η Γερμανία αυτή την στιγμή είναι κερδισμένη από το ευρωσύστημα η κατάρρευσή του, την οποία θα επιφέρει η επιβολή σε αυτό της κυνικής διάσωσης των γερμανικών τραπεζών (χωρίς καμία πραγματική διάσωση κανενός άλλου), θα έχει ως αποτέλεσμα τη βαθύτερη κρίση που σημειώθηκε ποτέ σε ολόκληρη την οικονομική ιστορία της Γερμανίας μετά τον μεσοπόλεμο.
Αυτά, βλέπετε, έχει η αλόγιστη κατάχρηση των προνομίων εκ μέροος μιας υπερδύναμης που όπως σωστά είχε πει ο Πάγκαλος κάποτε διαθέτει γιγάντια δύναμη με μυαλό μικρού παιδιού.
Αναρτήθηκε απόhttp://tsak-giorgis.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου