Από το κούρεμα στην επιμήκυνση - Εκεί που έφτυναν τώρα γλύφουν

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΜΒΟΥΚΑΣΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ εξελίξεις με το δημόσιο χρέος, από τη μια μεριά πιστοποιούν τον ψηφοθηρικό καιροσκοπισμό της μνημονιακής παρεούλας Σαμαρά-Βενιζέλου- Στουρνάρα και από την άλλη αποκαλύπτουν το τεράστιο μέγεθος της κυβερνητικής αναλγησίας. Ως γνωστό, από το καλοκαίρι του 2013 κύκλοι του ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), με την παρότρυνση του αμερικανικού παράγοντα, διέδιδαν ότι το τρίτο κούρεμα του δημοσίου χρέους της Ελλάδος είναι αδήριτη ανάγκη για την αποφυγή μιας
ενδεχόμενης χρεοκοπίας (default). Σε αντιδιαστολή με τις προτροπές του ΔΝΤ για κούρεμα του ελληνικού δημοσίου χρέους, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε απέρριπταν το ενδεχόμενο του κουρέματος και πρότειναν την εναλλακτική πολιτική της επιμήκυνσης του χρέους έως και 50 χρόνια. Επιμήκυνση που θα συνοδευόταν με τη μείωση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων και τη διεύρυνση της περιόδου αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων.

Οι αχυράνθρωποι της κυβέρνησης πουλώντας “μαγκιά” για εσωτερική ψηφοθηρία, διαλαλούσαν μέχρι πρότινος ότι θα πολεμούσαν για την πατρίδα, θα ύψωναν ανάστημα στην Μέρκελ και θα επέβαλαν στους ξένους πιστωτές την πολιτική ενός τρίτου κουρέματος του δημοσίου χρέους. Ωστόσο, η νεώτερη ελληνική ιστορία διδάσκει ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις στέκονται σούζα στους εκπροσώπους των προστάτιδων δυνάμεων και εκτελούν υπάκουα τις εντολές τους. Δυστυχώς και για πολλοστή φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, με ενορχηστρωτή τον κ. Σαμαρά, άρχισε να προπαγανδίζει την πολιτική της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ότι δηλαδή η επιμήκυνση και η μείωση των επιτοκίων των ομολόγων συνιστούν την προσφορότερη πολιτική για τη χώρα.

Τα καθεστωτικά μιντιακά φερέφωνα ήδη διαρρέουν ότι το κούρεμα του χρέους θα ήταν αυτοκτονία για την Ελλάδα. Η πολιτική του κουρέματος θα έστελνε το αποκρουστικό μήνυμα στις διεθνείς χρηματαγορές, ότι, τα Δημόσια Οικονομικά κατέρρευσαν και άρα η Ελλάδα χρεοκόπησε. Δηλαδή, τα δύο κουρέματα του δημοσίου χρέους κατά τη διάρκεια του 2012, δεν αποτέλεσαν έμπρακτη ομολογία των ελληνικών κυβερνήσεων ότι η χώρα χρεοκόπησε;

Και ο πιο αδαής με την οικονομική επιστήμη αντιλαμβάνεται ότι αν μια χώρα προβεί σε κούρεμα ή αναδιάρθρωση του κρατικού της χρέους βάσει συμφωνίας με τους ξένους πιστωτές, ουσιαστικά και τυπικά η χώρα αυτή παραδέχεται τη χρεοκοπία της.

Τελικά, οι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος και Στουρνάρας έκαναν ολική επαναφορά. Εκεί που έφτυναν, τώρα γλύφουν. Αυτό που απέρριπταν και το κατηγορούσαν, σήμερα το αποδέχονται και το διαλαλούν. Η γερμανική συνταγή περί επιμήκυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, έγινε το όραμα της κομπανίας Σαμαρά-Βενιζέλου-Στουρνάρα.

Αυτό είναι το ήθος και η ηθική της υφιστάμενης κυβερνητικής εξουσίας. Ωστόσο, στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες στριφογυρνάει μια σκέψη. Και η σκέψη αυτή έχει να κάνει με την πορεία του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης. Το υπουργείο Οικονομικών θα έπρεπε από τα μέσα Απριλίου, να είχε δώσει στη δημοσιότητα το Δελτίο του Δημοσίου Χρέους, που θα προσδιόριζε το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης τον Μάρτιο του 2014.

Τον Δεκέμβριο του 2013, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης ήταν 321,5 δις ευρώ, χωρίς όμως να περιλαμβάνεται ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου σε ξένο συνάλλαγμα (δολάρια, γιεν, αγγλικές στερλίνες, κ.ά.). Διαισθάνομαι και εκτιμώ ότι το Μάρτιο του 2014 το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης μάλλον ξεπερνά τα 325 δις ευρώ και ενδέχεται να υπερβαίνει το 180% του ΑΕΠ.



Αν όντως το κρατικό χρέος σημείωσε περαιτέρω αύξηση, οι φούσκες της παρεούλας Σαμαρά-Βενιζέλου-Στουρνάρα περί πρωτογενών πλεονασμάτων πάνε περίπατο. Και πώς να μην πάνε περίπατο, όταν από τις αρχές του 2014 και μέχρι σήμερα, το ελληνικό δημόσιο έχει δανειστεί τουλάχιστον 30 δις ευρώ υπό τη μορφή εντόκων γραμματίων, ειδικών εκδόσεων ομολόγων, κ.λπ.