Το ήθος της Μπεατρίθ Ταλεγόν

του Κώστα Καναβούρη
Ας μην αφήσουμε – μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο των γεγονότων – να περάσει απαρατήρητη μια πολιτική πράξη που προσφέρεται για πολλές σκέψεις και πολλά συμπεράσματα. Πρόκειται για την πολιτική πράξη της Μπεατρίθ Ταλεγόν στελέχους του σοσιαλιστικού κόμματος της Ισπανίας και πρώην γ.γ. της Νεολαίας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (τον φορέα δηλαδή όπου μεγαλούργησε ως πρόεδρος – και δεν ξέρω μήπως ακόμα μεγαλουργεί – ο γίγας Γιώργος Παπανδρέου), να αποχωρήσει από το κόμμα της λόγω της στάσης που κρατά στο ελληνικό πρόβλημα.

«Είμαι περήφανη – δήλωσε λίγο μετά την κοινοποίηση της απόφασής της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον Γιώργη – Βύρωνα Δάβο – που μπορώ να βρίσκομαι δίπλα στους Έλληνες τ’ αδέλφια μου. Αποφάσισα να εγκαταλείψω το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ισπανίας εξαιτίας της έλλειψης αλληλεγγύης που έχει δείξει στην ελληνική κοινωνία».

Λέει κι άλλα στην συγκινητική της συνέντευξη. Το καίριο όμως δεν βρίσκεται στη συγκίνηση. Βρίσκεται στο ότι ο λόγος της κυρίας Ταλεγόν είναι υπόδειγμα ευθύτητας και καθαρού, πεντακάθαρου πολιτικού σκεπτικού. Είναι επίσης απάντηση σε όσους πιστεύουν και διατείνονται ότι το συναίσθημα δεν έχει θέση στον πολιτικό λόγο, ξεχνώντας ότι το συναίσθημα είναι συμπυκνωμένη λογική.

Πώς όμως μπορούμε να εξηγήσουμε το περιεχόμενο της αλληλεγγύης, χωρίς να το θέσουμε υπό το φως του συναισθήματος; Που δεν είναι γλυκασμός, δεν είναι δακρυφόρος απάτη, αλλά αντίθετα είναι το ωραίο φως μιας διαφορετικής μορφής κριτικού ελέγχου των πράξεων. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να πει η φρενιασμένη ορδή που προσπαθεί για την αποτυχία της ελληνικής κυβέρνησης, λες και σε μια καθολική καταστροφή υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι, για μια τέτοια υψηλόφρονα ενέργεια όπως της Μπεατρίθ Ταλεγόν. Αλλά και τι να πουν εκείνοι που τους είναι άγνωστη η έννοια του πολιτικού ήθους; Εκείνοι δεν είχαν την ευθιξία, μιας έστω παραίτησης, για όσα κατά καιρούς έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Εδώ ολόκληρος Πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής, έσπευσε να κλείσει άρον – άρον τη Βουλή για να παραγραφούν τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών και στελεχών του κόμματός του. Και ύστερα μουγγάθηκε για έξι χρόνια, λες και ήταν δικαίωμά του η σιωπή, για να μιλήσει στο δημοψήφισμα και να ταχθεί υπέρ των δανειστών και της ανελέητης πρότασής τους.

Πώς να το κάνουμε: άλλο είναι το ήθος της Μπεατρίθ Ταλεγόν και άλλο του Κώστα Καραμανλή. Διαλέγει κανείς και συντάσσεται με όποιον τον εκφράζει και πράττει αναλόγως. Τόσο απλά.




πηγή: artinews.gr