της Ισμας Μ. Τουλάτου
Πασχάλης: Αχ! Μωρέ Μανόλη Βάγνερ Στάσου, στάσου, στάσου, στάσου, Θα σου σπάσω τα πλευρά σου Και θα πης κι ευχαριστώ
Πρωτοµάστορας: Αϊντε µπρε Σαµάρη Σπύρο Σπύρο, Σπύρο, Σπύρο, Σπύρο Θα σε γδάρω, θα σε δείρω Κι ύστερα θε να χτιστώ.
Η παραπάνω µουσική... µονοµαχία – µε µπαγκέτες αντί για ξίφη – συνέβη στη σκηνή του θεάτρου «του Φαλήρου» το καλοκαίρι του 1916 στο πλαίσιο της περίφηµης επιθεώρησης «Ξιφίρ Φαλέρ», η οποία έµελλε να µείνει στη µνήµη των Αθηναίων για πολλά χρόνια ακόµη. Το νούµερο σατιρίζει τη διαµάχη ανάµεσα στην Εθνική και στην Επτανησιακή Μουσική Σχολή έτσι όπως εκδηλωνόταν εκείνο το διάστηµα µέσα από δύο παράλληλες, σχεδόν, πρεµιέρες: αυτή του «Πρωτοµάστορα» του – γεννηµένου στη Σµύρνη –
Πασχάλης: Αχ! Μωρέ Μανόλη Βάγνερ Στάσου, στάσου, στάσου, στάσου, Θα σου σπάσω τα πλευρά σου Και θα πης κι ευχαριστώ
Πρωτοµάστορας: Αϊντε µπρε Σαµάρη Σπύρο Σπύρο, Σπύρο, Σπύρο, Σπύρο Θα σε γδάρω, θα σε δείρω Κι ύστερα θε να χτιστώ.
Η παραπάνω µουσική... µονοµαχία – µε µπαγκέτες αντί για ξίφη – συνέβη στη σκηνή του θεάτρου «του Φαλήρου» το καλοκαίρι του 1916 στο πλαίσιο της περίφηµης επιθεώρησης «Ξιφίρ Φαλέρ», η οποία έµελλε να µείνει στη µνήµη των Αθηναίων για πολλά χρόνια ακόµη. Το νούµερο σατιρίζει τη διαµάχη ανάµεσα στην Εθνική και στην Επτανησιακή Μουσική Σχολή έτσι όπως εκδηλωνόταν εκείνο το διάστηµα µέσα από δύο παράλληλες, σχεδόν, πρεµιέρες: αυτή του «Πρωτοµάστορα» του – γεννηµένου στη Σµύρνη –