Το χαλί του Τσίπρα στον Ερντογάν είναι κόκκινο από το αίμα των Τούρκων Δημοκρατών...

Ανακοίνωση του Σχεδίου Β

"Το χαλί του Τσίπρα στον Ερντογάν είναι κόκκινο από το αίμα των Τούρκων Δημοκρατών..."
Πρώτο: Στις 5 Δεκεμβρίου αρχίζουν οι δίκες ακαδημαϊκών που διαμαρτυρήθηκαν για τις επιθέσεις του τουρκικού στρατού με ερπυστριοφόρα σε αμάχους κουρδικών κοινοτήτων. Οι εισαγγελείς εισηγούνται ποινές φυλάκισης μέχρι 7,5 χρόνια. Ανήμερα της άφιξης του Ρ. Τ. Ερντογάν στην Αθήνα αρχίζει η δίκη του Σ. Ντεμιρτάς, συμπροέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών της Τουρκίας εναντίον του οποίου έχουν ασκηθεί πολλαπλές διώξεις από το κράτος. Πραγματικός λόγος: υποστηρίζει τη διαδικασία ειρήνευσης μεταξύ εθνοτήτων σε μια Τουρκία που η κυριαρχία του κυβερνώντος ΑΚΡ στηρίζεται στην έξαρση του εθνικισμού και του μίσους. Κρατούνται επίσης χιλιάδες μέλη του ίδιου κόμματος, 10 βουλευτές του και 80 εκλεγμένοι δήμαρχοι κουρδικών περιοχών, τη διοίκηση των οποίων ασκούν διορισμένοι από την κυβέρνηση. Εκατοντάδες δημοσιογράφοι που έγραψαν για τις παραβιάσεις πολιτικών δικαιωμάτων ή διεξήγαγαν δημοσιογραφική έρευνα για την τουρκική παρέμβαση στη Συρία ή για τα σκάνδαλα και τις διώξεις της κυβέρνησης είναι φυλακισμένοι. Καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, δημόσιοι υπάλληλοι, στρατιωτικοί επίσης. Όπως αριστεροί αγωνιστές και ακτιβιστές κοινωνικών δικαιωμάτων. Ουδείς γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό διωκόμενων και κρατούμενων. Εικάζεται ότι ανέρχεται σε πολλές χιλιάδες. Το πανάρχαιο κέντρο του Ντιγιαμπακίρ κατεδαφίζεται, οι κάτοικοι διώχνονται βιαίως. Η ανάπλαση δίνεται σε φιλικούς επιχειρηματίες. Το «τερπνόν μετά του ωφελίμου». Πολλές συνοικίες και χωριά βρίσκονται υπό απαγόρευση κυκλοφορίας με αυστηρούς στρατιωτικούς ελέγχους εισόδου και εξόδου.

Δεύτερο: Ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, απαντώντας σε επερώτηση βουλευτών της ΝΔ για την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου και τι θα διεκδικήσει η κυβέρνηση (εδώ η υποκρισία περισσεύει!), διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση «δεν θα αφήσει να πέσει τίποτα κάτω» από τα "εθνικά" επίδικα που συμμερίζονται και τα δύο αυτά κόμματα.

Για τον ελληνικό λαό όμως ένα πράγμα είναι απολύτως καθαρό: η κυβέρνηση Τσίπρα στον σύντομο βίο της , με δαιμονιώδη ταχύτητα, έχει αφήσει «να πέσουν πολλά κάτω» στις σχέσεις της με τα επιθετικά, δικτατορικά και αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής (Ισραήλ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία κ.ά.) ιδίως όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών, την εσωτερική και εξωτερική βία, την εξαπόλυση πολέμων και την επιθετικότητα, προκειμένου να προωθηθούν συμφέροντα μεγάλων ενεργειακών και κατασκευαστικών ομίλων. Και δεν υπάρχει κανένα δείγμα ότι θα πράξει διαφορετικά στην περίπτωση της Τουρκίας.

Τρίτο: Οι ενέργειες της κυβέρνησης του Σύριζα στον τομέα των ελληνο-τουρκικών σχέσεων αναλαμβάνονται σ’ ένα νέο πλαίσιο που ορίζεται ιδίως από την ένταση μεταξύ της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και κυρίαρχων χωρών της ΕΕ, όπως η Γερμανία. Η επιδίωξη να καλύψει, πιθανώς, το κενό που διαφαίνεται και να προβληθεί ως «βασική χώρα» στα σχέδια των οργανισμών αυτών στην περιοχή συνάδει με μια ακόμη διαχρονική επιθυμία της ελληνικής κυρίαρχης τάξης: να «αναβαθμιστεί» στον καταμερισμό ισχύος σε μια περιοχή όπου εντείνονται οι οικονομικοί και γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί. Η προίκα της είναι τα μνημόνια και η φτώχεια που έχουν επιφέρει στον ελληνικό λαό και στη χώρα.

Αυτό συνεπάγεται ακόμη πιο μειωμένες αντιστάσεις στην περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας σε εξοπλισμούς, πολέμους, και βαθύτερη εξάρτηση από ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Τέταρτο: Οι εθνικιστές κραυγάζουν για την επίσκεψη Ερντογάν, το κύριο ζήτημα είναι όμως ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει ούτε τα κότσια, ούτε το ηθικό ανάστημα, ούτε την ανεξάρτητη κατεύθυνση στην εξωτερική πολιτική ώστε να επεξεργαστεί και να διεκδικήσει, προς όφελος της ειρήνης, του ελληνικού και του τουρκικού λαού, την επίλυση ζητημάτων όπως η επιθετικότητα, το θέμα των προσφύγων, η ενιαία, ανεξάρτητη και χωρίς στρατεύματα κατοχής Κύπρο, η δημοκρατία και η ευημερία των εργαζομένων στις δύο χώρες ή οι διαβόητες «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο που ευνοούν τη μετατροπή του σε πεδίο δράσης του ΝΑΤΟ και των στρατιωτικών επιχειρήσεων της ΕΕ.

Πέμπτο: Η προς όφελος ορισμένων επιχειρήσεων των δύο χωρών συμφωνίες που συζητούνται και προπαγανδίζονται από τον υπουργό των Εξωτερικών δεν μπορούν να αποσπαστούν από το γεγονός ότι επιχειρήσεις της μνημονιακής Ελλάδας μπορούν πλέον να ανταγωνιστούν με πιο ευνοϊκούς όρους το φθηνό εργατικό κόστος των τουρκικών και να συνεργαστούν μαζί τους στη «μεγάλη αγορά της Τουρκίας» εις βάρος τόσο των Ελλήνων όσο και των Τούρκων εργαζομένων.

Έκτο: Έχοντας συνεργήσει και με το παραπάνω στην εκπτώχευση του λαού και της ίδιας της της χώρας, έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα σε παρία διεθνώς, η κυβέρνηση, με την ενθάρρυνση της μνημονιακής αντιπολίτευσης, στηρίζει και την εξωτερική πολιτική της σε μια Ελλάδα που έχουν διαμορφώσει τα ευρωπαϊκά προγράμματα «διάσωσης» -- εργασιακά φθηνή, προς πώληση, υποταγμένη-- και σ' εκείνους τους επιθετικούς διεθνείς οργανισμούς που όχι μόνο αδιαφορούν για την ειρήνη και την αμοιβαία επωφελή συνεργασία, αλλά στρατιωτικοποιούν την περιοχή, υποθάλπουν συγκρούσεις για τη νέα μοιρασιά ρόλων ανάμεσα σε χώρες, ημικρατικές οντότητες και διάφορους άλλους πληρεξουσίους τους.

Γι’ αυτό και τα πολλά συγχαρητήρια των εκπροσώπων τους προς τον κ. Τσίπρα. Τόσο καλό παιδί…"

Αθήνα 4.12.2017