Νίκη της Καταλανικής Πολιτείας – Ήττα του Ραχόϊ: Αναλυτικά αποτελέσματα των εκλογών στην Καταλονία

Σπύρος Μπενετάτος

Οι δυνάμεις της ανεξαρτησίας νίκησαν! Η πολύμηνη καταστολή από το ισπανικό Κράτος, το άρθρο 155, η καθαίρεση της καταλανικής κυβέρνησης και η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, οι φυλακίσεις των πολιτικών ηγετών, οι δικαστικές διώξεις των ακτιβιστών και η οικονομική τρομοκρατία απέτυχαν να κάμψουν το ηθικό των πολιτών.
Τα αυ­το­νο­μι­στι­κά κόμ­μα­τα όχι μόνο πλειο­ψή­φη­σαν αι­σθη­τά ένα­ντι των ενω­τι­κών κομ­μά­των, αλλά δια­τη­ρούν την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία των εδρών του κα­τα­λα­νι­κού κοι­νο­βού­λιου (70 από τις 135 έδρες) και είναι πάλι σε θέση να σχη­μα­τί­σουν κυ­βέρ­νη­ση. Το κόμμα του Ραχόι, που ανα­δύ­θη­κε πλέον στα μάτια των Κα­τα­λα­νών ως ολο­φά­νε­ρο σύμ­βο­λο του φραν­κι­σμού, κα­τα­πο­ντί­στη­κε και από τις 11 προη­γού­με­νες έδρες του δια­τη­ρεί μόλις 3.

Παρά το ρεκόρ εκλο­γι­κής προ­σέ­λευ­σης (81,94%, κα­ταρ­ρί­πτο­ντας το προη­γού­με­νο ιστο­ρι­κό ρεκόρ του 74,85% που ση­μειώ­θη­κε στις εκλο­γές εκλο­γές του 2015), ο συ­σχε­τι­σμός με­τα­ξύ των δύο βα­σι­κών αντί­πα­λων μπλοκ δεν με­τα­βλή­θη­κε ου­σια­στι­κά: Οι τρεις συν­δυα­σμοί του αυ­το­νο­μι­στι­κού μπλοκ (το κόμμα του Που­ϊ­τζ­δε­μόν και οι συ­νερ­γα­ζό­με­νοι με αυτό – Μαζί για την Κα­τα­λο­νία - JuntsxCat, ο συ­να­πι­σμός γύρω από τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή Ρε­που­μπλι­κα­νι­κή Αρι­στε­ρά της Κα­τα­λο­νί­ας -ERC–CatSí- και η αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Λίστα Λαϊ­κής Ενό­τη­τας – CUP) συ­γκέ­ντρω­σαν το 47,49% των ψήφων, πο­σο­στό που πρα­κτι­κά συ­μπί­πτει με το 47,8% που πήραν στις εκλο­γές του 2015. (Η δια­δε­δο­μέ­νη πο­λι­τι­κή εκτί­μη­ση ότι η αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής στις εκλο­γές θα λει­τουρ­γού­σε σε βάρος του αυ­το­νο­μι­στι­κού μπλοκ απο­δεί­χθη­κε εσφαλ­μέ­νη.) Τα τρία κόμ­μα­τα του ενω­τι­κού μπλοκ (οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι Πο­λί­τες Ciudadanos –Cs, το κα­τα­λα­νι­κό σκέ­λος του σο­σια­λι­στι­κού κόμ­μα­τος - PSC–PSOE και το το­πι­κό πα­ράρ­τη­μα του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος ­–PP του Ραχόι) συ­γκέ­ντρω­σαν το 43,49% των ψήφων, ένα­ντι του 39,11% που έλα­βαν το 2015. Οι 4 πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες της ανό­δου τους συ­μπί­πτουν με τα πο­σο­στά υπο­χώ­ρη­σης της δύ­να­μης των εν­διά­με­σων ως προς το ζή­τη­μα της ανε­ξαρ­τη­σί­ας κομ­μά­των των εκλο­γών του 2015: της χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τι­κής Δη­μο­κρα­τι­κής Ένω­σης της Κα­τα­λο­νί­ας (unio.​cat - η οποία έχει πλέον οποία αυ­το­δια­λυ­θεί) που είχε πάρει 2,51% το 2015, και του αρι­στε­ρού σχη­μα­τι­σμού γύρω από το Podemos, Κα­τα­λο­νία από Κοι­νού - Μπο­ρού­με -CatComú–Podem, το οποίο έλαβε το 2015 το 8,94% των ψήφων και στις τω­ρι­νές εκλο­γές το 7,45%, υπο­χω­ρώ­ντας κατά 1,5%.

Στο εσω­τε­ρι­κό όμως των δύο βα­σι­κών μπλοκ οι εκλο­γές ανέ­δει­ξαν ση­μα­ντι­κές ανα­κα­τα­τά­ξεις:

Στο ενω­τι­κό μπλοκ (το μπλοκ που όχι μόνο αντι­τά­χθη­κε στην αυ­το­νο­μία, αλλά στή­ρι­ξε ανοι­χτά την εφαρ­μο­γή του άρ­θρου 155 και την κα­τα­σταλ­τι­κή πο­λι­τι­κή του Ραχόι), οι Ciudadanos θριάμ­βευ­σαν, καθώς ανα­δεί­χθη­καν πρώτο κόμμα στην Κα­τα­λο­νία, με 25,37% των ψήφων και 37 έδρες, σε θε­α­μα­τι­κή άνοδο σε σύ­γκρι­ση με τις επι­δό­σεις του στις εκλο­γές του 2015 (όπου έλαβε 17,9% και 25 έδρες). Δεν έχει βέ­βαια τη δυ­να­τό­τη­τα να διεκ­δι­κή­σει την κυ­βέρ­νη­ση, είναι όμως πλέον η ηγε­τι­κή δύ­να­μη του ενω­τι­κού μπλοκ στην Κα­τα­λο­νία. Αλλά και πέραν της Κα­τα­λα­νί­ας, η θε­α­μα­τι­κή του άνο­δος, αντι­πα­ρα­βαλ­λό­με­νη με τον κα­τα­πο­ντι­σμό του Λαϊ­κού κόμ­μα­τος, του επι­τρέ­πει πι­θα­νό­τα­τα να διεκ­δι­κή­σει την ηγε­μο­νία στο ευ­ρύ­τε­ρο επί­πε­δο του ισπα­νι­κού Κρά­τους. Όσο για το Σο­σια­λι­στι­κό κόμμα, αυτό βελ­τί­ω­σε μεν ελα­φρά τη θέση του (13,88% και 17 έδρες, ένα­ντι του 12,72% και των 16 εδρών του 2015), βρί­σκε­ται όμως, όπως έχουν τα πράγ­μα­τα, στη σκιά των Ciudadanos και, αν δεν δια­φο­ρο­ποι­η­θεί σε επί­μα­χα ζη­τή­μα­τα (ζη­τώ­ντας πρω­τί­στως την άρση του 155), κιν­δυ­νεύ­ει να πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­θεί στην Κα­τα­λο­νία. Έτσι, η συ­νο­χή του μπλοκ στο άμεσο μέλ­λον δεν είναι πλέον απο­λύ­τως δε­δο­μέ­νη.

Στο αυ­το­νο­μι­στι­κό μπλοκ, το κόμμα του Που­ϊ­τζ­δε­μόν ανέ­κτη­σε με­γά­λο μέρος της εκλο­γι­κής επιρ­ρο­ής που φαι­νό­ταν να έχει απο­λέ­σει στις δη­μο­σκο­πή­σεις του πε­ρα­σμέ­νου δια­στή­μα­τος, επι­τυγ­χά­νο­ντας, με ελά­χι­στη δια­φο­ρά ψήφων, να προη­γη­θεί της ERC, η οποία ξε­κί­νη­σε την προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία με με­γά­λο δη­μο­σκο­πι­κό προ­βά­δι­σμα (JuntsxCat: 21,65% & 34 έδρες, ERC–CatSí: 21,39% & 32 έδρες). Ο Που­ϊ­τζ­δε­μόν πα­ρα­μέ­νει, λοι­πόν, ο κύ­ριος υπο­ψή­φιος για την προ­ε­δρία της νέας κυ­βέρ­νη­σης της Κα­τα­λο­νί­ας. Ενώ τα δύο αυτά κόμ­μα­τα αύ­ξη­σαν το πο­σο­στό και τις έδρες τους σε σχέση με τις εκλο­γές του 2015 (αθροί­ζουν από κοι­νού το 43% των ψήφων και 66 έδρες, ενώ το 2015, όπου είχαν κα­τέ­βει ως ενιαί­ος συ­να­σπι­σμός, είχαν λάβει το 39,59% και 62 έδρες), το τρίτο κόμμα του μπλοκ, η CUP, έχασε πολύ με­γά­λο της εκλο­γι­κής της δύ­να­μης, παίρ­νο­ντας 4,45% και 4 έδρες, ένα­ντι του 8,21% και των 10 εδρών που είχε κερ­δί­σει το 2015. Οι έδρες της όμως είναι απα­ραί­τη­τες για τον σχη­μα­τι­σμό αυ­το­νο­μι­στι­κής κυ­βέρ­νη­σης (απαι­τού­νται 68 έδρες)και έτσι πα­ρα­μέ­νει, όπως και στις εκλο­γές του 2015, ο κρί­σι­μος ρυθ­μι­στής της κα­τά­στα­σης.

Ο σχη­μα­τι­σμός κυ­βέρ­νη­σης από τις αυ­το­νο­μι­στι­κές δυ­νά­μεις ανα­μέ­νε­ται δύ­σκο­λος, διότι πλέον βρί­σκο­νται άμεσα αντι­μέ­τω­ποι με το έλ­λειμ­μα στρα­τη­γι­κής που έγινε κα­τα­φα­νές το προη­γού­με­νο διά­στη­μα: κλι­μά­κω­ση της πί­ε­σης δια­πραγ­μά­τευ­σης, όπως πρε­σβεύ­ει πλέον ο Που­ϊ­τζ­δε­μόν και η ERC, ή μο­νο­με­ρής ανε­ξαρ­τη­σία, όπως συ­νε­χί­ζει να υπο­στη­ρί­ζει η CUP;

Το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα προ­κα­λεί –ή ξα­να­βά­ζει στο τρα­πέ­ζι- πολλά και καυτά ερω­τή­μα­τα για το κα­τα­λα­νι­κό κί­νη­μα και την αρι­στε­ρά, που υπερ­βαί­νουν κατά πολύ το παρόν ση­μεί­ω­μα. Όσα όμως κι αν είναι αυτά, κα­τα­δει­κνύ­ει ότι ο αγώ­νας –ένας μα­κρύς αγώ­νας- για τη συ­γκρό­τη­ση μιας αυ­το­δύ­να­μης Κα­τα­λα­νι­κής Πο­λι­τεί­ας συ­νε­χί­ζε­ται. Μια νέα φάση ξε­κι­νά. Δύ­σκο­λη και αβέ­βαιη, στην οποία όμως οι δυ­νά­μεις της ανε­ξαρ­τη­σί­ας απο­κτούν πρό­σθε­τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα, με πρώ­τι­στο το φιά­σκο στο οποίο οδη­γή­θη­κε η πο­λι­τι­κή κα­τα­στο­λής, με την οποία επι­χεί­ρη­σε να αντι­με­τω­πί­σει το κα­τα­λα­νι­κό αυ­το­νο­μι­στι­κό κί­νη­μα ο Ραχόι. Και δεύ­τε­ρον, την ευ­κα­ρία που δίνει στις δυ­νά­μεις της ανε­ξαρ­τη­σί­ας η νέα εντο­λή (που τους δώ­ρι­σε εκ των πραγ­μά­των ο …Ραχόι!) να χα­ρά­ξουν μια νέα, αυτή τη φορά συ­νε­κτι­κή, πο­λι­τι­κή για την επί­τευ­ξη της ανε­ξαρ­τη­σί­ας.

Δεν γνω­ρί­ζου­με βέ­βαια –αλλά θα γίνει σαφές τις ερ­χό­με­νες μέ­ρες- πώς θα συ­νε­χί­σει ο Ραχόι με την κα­τα­σταλ­τι­κή πο­λι­τι­κή του. Είναι όμως προ­φα­νές ότι τα αδιέ­ξο­δά της εντεί­νο­νται εκ­θε­τι­κά με το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα , βάσει του οποί­ου εξό­ρι­στοι ή φυ­λα­κι­σμέ­νοι κα­τα­λα­νοί πο­λι­τι­κοί κα­λού­νται να ξα­να­σχη­μα­τί­σουν κυ­βέρ­νη­ση. Η δυ­στο­πία των κα­τα­λα­νι­κών εκλο­γών, των πρώ­των εκλο­γών που διε­ξά­γο­νται στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση με πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους ή εξό­ρι­στους ηγέ­τες κοι­νο­βου­λευ­τι­κών πο­λι­τι­κών κομ­μά­των, συ­νε­χί­ζε­ται με νέα μορφή. Και το κα­τα­λα­νι­κό και ισπα­νι­κό αδιέ­ξο­δο συ­νε­χί­ζει να είναι συγ­χρό­νως ευ­ρω­παϊ­κό αδιέ­ξο­δο…

Rproject | Resist | Reclaim | Revolt