του Τάσου Σταυρόπουλου
Στις 4 Δεκεμβρίου η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ κατέθεσε 2 τροπολογίες στη Βουλή : Στην πρώτη επαναφέρει το άρθρο 4 του νόμου Αρσένη, που δεν μπόρεσε να περάσει η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 , για να εμποδίζει τις αποφάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων για κήρυξη απεργίας, αφού «θα απαιτείται η ψήφιση του 50% των μελών- οικονομικά τακτοποιημένων- των πρωτοβάθμιων σωματείων για να προκηρυχθεί απεργία». Στη δεύτερη ο εργοδότης , σε περίπτωση
εργατικού ατυχήματος « καταβάλλει τη δαπάνη αποζημίωσης με δικαστική απόφαση, κατά τον αστικό κώδικα, εφόσον διαπιστώνεται ότι το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή του προστηθέντος από αυτόν προσώπου».
Η πρώτη τροπολογία ήταν το 69ο προαπαιτούμενο, ανάμεσα στα 113 προαπαιτούμενα, που είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση στην τρόικα να περάσει από τη Βουλή, στα πλαίσια της νέας αξιολόγησης.
Και οι δύο τροπολογίες αποσύρθηκαν προσωρινά, μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν. Η ουσία όμως είναι μία: Η Κυβέρνηση Τσίπρα περνάει αντιεργατικές ρυθμίσεις που καμία κυβέρνηση δε θα μπορούσε να περάσει «αβρόχοις ποσίν». Είναι τόσο δουλική απέναντι στη τρόικα που ξεπουλάει κάθε δημόσια περιουσία αντί πινακίου φακής, καταργεί την κοινωνική ασφάλιση και αλυσοδένει τους εργαζόμενους με αντιεργατικές ρυθμίσεις που θα ζήλευαν και πιο δεξιές κυβερνήσεις ή εργοδότες σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι οι περισσότεροι βουλευτές σήμερα ήταν συνδικαλιστικά στελέχη, όταν ο Σύριζα ήταν στην αντιπολίτευση και είχαν καταγγείλει το άρθρο 4 του Αρσένη και τους πλειστηριασμούς. Σήμερα χωρίς τσίπα υπερασπίζονται αντιλαϊκά μέτρα που καμιά άλλη κυβέρνηση δε θα τολμούσε να τα φέρει στη Βουλή. Με τη στάση τους αφαιρούν και το τελευταίο φύλλο συκής από οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση που θα θελήσει να ισοπεδώσει τους εργαζόμενους.
Αν δεν υπάρξει συντονισμένη αντίδραση των εργαζομένων- ανέργων – συνταξιούχων απέναντι σε μια ξεπουλημένη κυβέρνηση για ανατροπή της ίδιας και της πολιτικής της, ο αντιλαϊκός κατήφορος θα συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου