H Μαρία Αννα Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Ν. Υόρκη. Η καταγωγή των γονιών της, Γιώργου Καλογερόπουλου και η Ευαγγελίας Δημητριάδου, ήταν από τον Μελιγαλά Μεσσηνίας και από τη Στυλίδα αντίστοιχα. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Astoria και αργότερα στο Manhattan όπου ο πατέρας της άνοιξε φαρμακείο και άλλαξε το όνομά του αρχικά σε “Kalos” και αργότερα σε “Callas”.
Από νωρίς εκδηλώνει το μεγάλο ταλέντο της στη μουσική και το 1931 ξεκινά μαθήματα πιάνου και σολφέζ. Την πρώτη της επαφή με τη μουσική την αποδεικνύει μια μαγνητοταινία από το 1935, στην οποία η Κάλλας, μόλις 12 ετών, με το ψευδώνυμο Νίνα Φορέστι μιλάει και κατόπιν τραγουδάει την άρια «un bel di vedremo» από τη Μαντάμ Μπάτερφλάϊ.
Ο γάμος των γονιών της τελικά έληξε το 1937, όταν η Ευαγγελία αποφάσισε να πάρει τις 2 κόρες της και να γυρίσει στην Ελλάδα. Η Μαρία γίνεται δεκτή δωρεάν από το Εθνικό Ωδείο και φοιτά στην τάξη της Μαρίας Τριβέλλα. Οι σχέσεις της με την μητέρα της δεν ήταν πότε καλές, καθώς η μητέρα έδειχνε αδυναμία στην αδερφή της Μαρίας. Σύμφωνα με την ίδια, η μητέρα της την υποχρέωνε να τραγουδάει για τους Γερμανούς κατακτητές προκειμένου να στηρίζει οικονομικά την οικογένεια τη δύσκολη περίοδο του πολέμου, όπως εκμυστηρεύτηκε στη mezzo-soprano και στενή της φίλη Giulietta Simionato. Η Μαρία Κάλλας ποτέ δεν συγχώρησε τη μητέρα της γι” αυτό.
Στις 27 Νοεμβρίου 1940 γίνεται η πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση με τη Λυρική Σκηνή. Ενσαρκώνει τη Βεατρίκη στο «Boccaccio» του Suppe. Μέχρι το 1945 συνεργάζεται με τη Λυρική Σκηνή και τραγουδά Tosca, Cavalleria, τη Σμαράγδα στον «Πρωτομάστορα» του Μ.Καλομοίρη, τη Μάρθα στο «Tiefland» του d” Albert και τη Leonora στο «Fidelio».
Στις 3 Αυγούστου 1947 κάνει την πρώτη εντυπωσιακή της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με την «La Gioconda» του Ponchielli. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη στη Βενετία. Ο ένας θρίαμβος διαδέχεται τον άλλο. Το 1949 εμφανίζεται στο Buenos Aires με τη Norma στο Theatro Collon. Το 1950 στο Μεξικό γίνεται Leonora στο «Il Trovatore», Fiorila στο «Il Turco in Italia» στη Ρώμη, Traviata στο Communale της Φλωρεντίας. Στο Communale της Φλωρεντίας ερμηνεύει την Ελένη στο «I Vespri Siciliani» και την Ευρυδίκη στο «Ορφέας και Ευρυδίκη».
Στην αρχή της καριέρας της, η Μαρία Κάλλας ήταν εύσωμη, μέχρι που το 1953 αποφασίζει να χάσει βάρος, το οποίο, όπως έλεγε η ίδια, την περιόριζε στη σκηνή και τη ζωή της. ‘Εχασε συνολικά 36 κιλά και έθεσε ως στόχο της να παραμείνει αδύνατη.
Για έξι χρόνια (1954-1960) κυριαρχεί στη Σκάλα του Μιλάνο. Η παράσταση της «Traviata» το 1955 σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι ήταν ένα θρίαμβος. Το 1957 επιστρέφει στην Αθήνα και εμφανίζεται στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το 1960 τραγουδάει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου Νόρμα και Μήδεια σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Στις 5 Ιουλίου 1965 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε παράσταση όπερας. Είναι στο Covent Garden του Λονδίνου με την «Tosca» σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι.
Το 1970 γυρίζει σε ταινία τη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Παζολίνι. Στις 8 Δεκεμβρίου 1973 είναι η τελευταία της δημόσια εμφάνιση όπου τραγούδησε άριες στην όπερα του Παρισίου, το κοινό μάλιστα την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές.
Η προσωπική της ζωή ήταν πάντα στο επίκεντρο. Η εμμονή της με τη δίαιτα και κυρίως ο έρωτας της για τον Αριστοτέλη Ωνάση, αποτελούσαν το βασικό θέμα εφημερίδων και περιοδικών. Ο γάμος της με τον κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερό της βιομήχανο Giovanni Battista Meneghini το 1949 αλλά όποιος άνδρας πέρασε από τη ζωή της, βρισκόταν στα πρωτοσέλιδα.
Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, 2 μόλις χρόνια μετά τον θάνατο του άνδρα που σημάδεψε την ζωή της του Αριστοτέλη Ωνάση. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και στις 3 Iουνίου του 1979 η στάχτη της σκορπίστηκε στο Aιγαίο, όπως επιθυμούσε.
http://www.ellines.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου