Παρακολούθησα πριν από λίγες ημέρες τη συνέντευξη του υπουργού Εργασίας κ.Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό στο κρατικό κανάλι. Στη συνέχεια άκουσα δηλώσεις της κας Γεροβασίλη και του υφυπουργού κ.Πετρόπουλου. Στα λόγια τους υπήρχε ένα στοιχείο εγκωμιαστικό. Σχεδόν διθυραμβικό. Προσπαθούσα να βρω μια αιτία για να εξηγήσω αυτά τα επικά, αλλά συνάμα προκλητικά που άκουγα. Μια λέξη μου ήρθε στο μυαλό για μια ακόμη φορά: η προπαγάνδα. Με τη βοήθεια πάντα της κρατικής ΕΡΤ. Ναι, η κυβέρνηση συντονισμένα θριαμβολογούσε για μια πρόταση που κατέθεσε στους δανειστές και όχι για μια απόφαση, για κάτι που κέρδισε.
Πανηγύριζε, άραγε, στο όνομα τίνος; Των πιστωτών που ελπίζουν ότι θα υλοποιηθεί, επιτέλους, το σχέδιο τους, το οποίο δεν τόλμησαν να ψηφίσουν οι προηγούμενοι ή στο όνομα της ελληνικής κοινωνίας για την οποία υποτίθεται ότι αγωνίζεται για να μη ζήσει μια ολοκληρωτική καταστροφή και έναν αφανισμό;
Η πραγματικότητα δυστυχώς δε χωράει ωραιοποιήσεις και ψευτοπαλικαριές. Γιατί ακόμη και αν δεχτούμε ότι ο όλεθρος έχει αποχρώσεις και διαβαθμίσεις, αλλάζει τελικά κάτι στη φύση του; Δεν είναιεξοργιστικό και ταυτόχρονα γελοίο να ισχυρίζεσαι ότι εξασφαλίζεις, υπό προϋποθέσεις, ελάχιστη κατώτατη σύνταξη 384 (!) ευρώ για να αποφύγεις φαινόμενα ακραίας φτώχειας; Να επιμένεις ότι δε γίνεται περικοπή στις συντάξεις, όταν όλοι οι νέοι συνταξιούχοι θα τις παίρνουν κατά πολύ μειωμένες; Δεν είναι πρωτοφανής κυνισμός να μη μιλάς για την ταμπακέρα, να στέλνεις τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων σε συνταξιοδότηση στα 67, να καταργείς το ΕΚΑΣ, να αυξάνεις τιςεισφορές και την ίδια στιγμή να δηλώνεις ότι ικανοποιείς (!) ένα πάγιο αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος για ενιαίο ταμείο ασφάλισης και να δίνεις υποσχέσεις για αυξήσεις μετά το 2018;
Ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί είναι χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι; Διότι, όπως είπε ο κομπορρήμων κ. υπουργός, οι προτάσεις προς τους δανειστές γράφτηκαν στη χώρα μας από την ελληνική κυβέρνηση και δεν ήρθαν απ έξω απλώς για μια μετάφραση, όπως γινόταν, κατά δήλωση του, παλαιότερα; Γιατί δεν έχει ευθύνη η τωρινή κυβέρνηση για τις περικοπές των συντάξεων, που έγιναν τα περασμένα χρόνια; Επειδή εκείνοι δε συνεχίζουν την ίδια πολιτική που χάραξαν οι προηγούμενοι;Γιατί δεν κινείται η χώρα στις ίδιες αδιέξοδες ράγες; Και τι θα πουν εντέλει αν, όπως αναμένεται, η πρόταση που θα έρθει για ψήφιση στη Βουλή είναι χειρότερη από εκείνην που κατέθεσαν; Τότε γιατί όλος αυτός ο θόρυβος;
Είπαμε η λέξη κλειδί είναι η προπαγάνδα. Ας μην ξεχνάμε ότι το χαρτί αυτό το έχει παίξει με επιτυχία ως τώρα. Ένα χρόνο περίπου κυβερνά και έχει πείσει ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας ότι διαπραγματεύεται. Από τις 25 του περασμένου Ιανουαρίου κάνει, τάχα μου, το ίδιο. Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Στέγνωσαν τα ταμεία, το μεγαλειώδες ΟΧΙ του δημοψηφίσματος έγινε ΝΑΙ και ένα χειρότερο μνημόνιο αλυσόδεσε τη χώρα για πολλά χρόνια. Με ποιους διαπραγματεύεται αλήθεια; Ξεχνά η κυβερνητική πλειοψηφία ότι η διαπραγμάτευση απαιτεί ισοδύναμα περίπου μέρη για να μπορείς έτσι να δίνεις και να παίρνεις. Όταν είσαι από κάτω, εξουδετερωμένος, με την πλάτη στον τοίχο, τι ακριβώς και με ποιες αντοχές κουβεντιάζεις; Η ελληνική κυβέρνηση εξαπατά για μια ακόμη φορά την ελληνικό λαό ότι θα συζητήσει. Οι κυρίαρχες δυνάμεις στη σημερινή Ευρώπη δε διαλέγονταιμε τους αδύναμους, με τις αποικίες τους, με τους χρεοκοπημένους, γιατί δεν τους φοβούνται πια, αλλά απαντούν με προσβολές, δίνουν σφαλιάρες και στέλνουν τελεσίγραφα. Την έκβαση της διαπραγμάτευσης δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να την προβλέψει. Η ελληνική κυβέρνηση θα αποδεχτεί τελικά μέτρα χειρότερα από εκείνα που πρότεινε, αλλά θα ξαναπεί στον ελληνικό λαό το ίδιο παραμύθι ότι μαχόμενη σκληρά διατύπωσε αντιρρήσεις, αλλά… Ε, και λοιπόν αυτόσε τι θα μας παρηγορήσει; Η ελληνική κοινωνία θα βυθιστεί ακόμη περισσότερο στο αδιέξοδο, στη θλίψη και την απόγνωση, όποια και αν είναι η απόχρωση του ολέθρου. Μήπως ήρθε, λοιπόν, η ώρα με αφορμή το ασφαλιστικό να απασφαλίσει;
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου