Η Ελλάδα της Μάνδρας

Από Γιάννη Ανδρουλιδάκη*

Πέρυσι ήταν η Καλαμάτα. Φέτος η Μάνδρα. Αύριο ποια περιοχή έχει σειρά; Το νεοελληνικό κράτος των παράνομων εξυπηρετήσεων χρόνο με το χρόνο βουλιάζει στα σαθρά θεμέλια που στήθηκε, καίγεται από την ανοργανωσιά του και καταρρέει από την ανυποληψία και το λαϊκισμό. Οι πολιτικές επιλογές όσων κυβέρνησαν τη χώρα έχοντας σαν πυξίδα το ρουσφέτι, την αρπαχτή, τη διαφθορά και τα παραθυράκια στους νόμους έφτιαξαν ένα κράτος, όπου όλα σχεδόν επιτρέπονται. Έτσι σε πολλές περιοχές της χώρας με την

Χαράλαμπος Θεοδωρίδης: Ενας δάσκαλος που αγαπούσε τα νιάτα

Σαν σή­με­ρα 18 Νο­εμ­βρί­ου 1957 πε­θαί­νει ο κα­θη­γη­τής φι­λο­σο­φί­ας Χα­ρά­λα­μπος Θε­ο­δω­ρί­δης, στα­θε­ρά στην πλευ­ρά του ιστο­ρι­κού υλι­σμού (γεν­νή­θη­κε στα 1883 στην Και­σά­ρεια της Καπ­πα­δο­κί­ας).
«Φοί­τη­σε στην Φι­λο­σο­φι­κή Σχολή του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών ώρι­μος, ύστε­ρα από την θη­τεία του σε Σχο­λεία Ελ­λη­νι­κών Κοι­νο­τή­των της Μι­κρα­σί­ας. Η με­τεκ­παί­δευ­σή του στα Πα­νε­πι­στή­μια του Μο­νά­χου και της Λει­ψί­ας (1915-1919) τον έφερε κοντά στην μήτρα των σύγ­χρο­νων φι­λο­σο­φι­κών κι­νη­μά­των.
Επι­στρέ­φει στην Ελ­λά­δα και συ­ντάσ­σε­ται με τους πρω­τερ­γά­τες του Εκ­παι­δευ­τι­κού Ομί­λου, ερ­γά­ζε­ται για την ανα­νέ­ω­ση της παι­δεί­ας και την απε­λευ­θέ­ρω­σή της από την μι­κρό­νοια του Ελ­λα­δι­τι­σμού. (Η Μι­κρα­σια­τι­κή Κα­τα­στρο­φή τον βρί­σκει Κα­θη­γη­τή της Ιστο­ρί­ας του Νε­ώ­τε­ρου Πο­λι­τι­σμού στο Δι­δα­σκα­λείο Μέσης Εκ­παι­δεύ­σε­ως).
Από το 1926 ήταν Κα­θη­γη­τής της Φι­λο­σο­φί­ας στο νε­ο­σύ­στα­το (τότε) Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λο­νί­κης» ( «Δια­βά­ζω», Άνοι­ξη 1977 – ανα­δη­μο­σί­ευ­ση στο δια­δί­κτυο Κώ­στας Π. Πα­ντε­λό­γλου)
Για να γνω­ρί­σου­με κα­λύ­τε­ρα τον Χα­ρά­λα­μπο Θε­ο­δω­ρί­δη επι­λέ­ξα­με να ανα­δη­μο­σιεύ­σου­με ένα κεί­με­νο του Αση­μά­κη Παν­σέ­λη­νου από την Αυγή,

Χαράλαμπος Θεοδωρίδης: Ο πόλεμος κατά του λογικού

Σαν σήμερα 18 Νοεμβρίου 1957 πεθαίνει ο υλιστής καθηγητής φιλοσοφίας Χαράλαμπος Θεοδωρίδης

«Οι ξυπνητοί έχουν ένα και τον ίδιο κόσμο οι κοιμισμένοι ο καθένας το δικό του.»
Ηράκλειτος

Το επόμενο άρθρο του καθηγητή Φιλοσοφίας Xαράλαμπου Θεοδωρίδη πρωτοδημοσιεύτηκε το 1954 στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέ­χνης, όταν ήταν νωπές ακόμη οι φρικαλεότητες του ναζισμού και του φασισμού. Όπως σημειώνει η συντακτική επιτροπή του περιοδικού, συγγραφέας εξετάζει τις βασικές αρχές του ανορθολογισμού στην ιστορική τους διάσταση και καταδείχνει τον αντιδραστικό του χαρακτήρα. Οι φιλοσοφικές αυτές αντιλήψεις ήταν η θεωρητική βάση του φα­σισμού. Σήμερα, που λόγω της όξυνσης της κρίσης στον καπιταλισμό παρατηρούνται πολλά φαινό­μενα και εκδηλώσεις με ανορθόλογο χαρακτήρα, που επιχειρείται η αναβίωση ανορθόλογων φι­λοσοφιών, το άρθρο του X. Θεοδωρίδη έχει ιδιαίτερη επικαιρότητα.

Κείμενο: Χαράλαμπος Θεοδωρίδης
Για ν’ αρχίσω με κάποιον ορισμό σημειώνω. Η ζωντανή κι άμεση αίσθηση του εαυτού μας είναι φλόγα στο στήθος και λάμψη στο κεφάλι. Το κορμί μας και τον

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Κυβέρνηση και Τρόικα επιχειρούν με κάθε τρόπο να ξεκινήσουν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας στις 29 Νοεμβρίου.
H Επιτροπή Αλληλεγγύης και Αγώνα Μεσσηνίας καλεί όλες και όλους που θέλουν να ενημερωθούν και να αγωνιστούν μαζί μας, τη Δευτέρα 20 Νοέμβρη στις 7 μ.μ., στην αίθουσα του ξενοδοχείου REX σε εκδήλωση – συζήτηση με θέμα «Να μην επιτρέψουμε να αρπάξει η τρόικα τη λαϊκή περιουσία» 

Ο οδηγός του τανκ που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο: «Ήθελα να τους φάω, τους έβλεπα σαν μαμούνια»

συνέντευξη του Α. Σκευοφύλαξ  που είχε δώσει στον Κώστα Χατζίδη και η οποία δημοσιεύτηκε στις 9/11/2003 στο ΒΗΜΑ

«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ'' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ'' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ...

Ανεξάρτητη Αγωνιστική Παρέμβαση
Δήμου Βύρωνα:

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ μας στέλνει μήνυμα.
Κανένας αντίπαλος δεν είναι τόσο ισχυρός για να είναι αήττητος. Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη! Αρκεί να στεκόμαστε όρθιοι και όχι γονατιστοί.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Οι φωνές του παρελθόντος αντηχούν σήμερα εκκωφαντικά δυνατές. «Κάτω το ΝΑΤΟ», «Η γη είναι δική μας», «Λαέ χτύπα», «Θάνατο στο φασισμό», «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»… τα συνθήματα του 1973 παραμένουν 44

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 44 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΑΥΡΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 7 Μ.Μ . ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 44η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
44 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το εξεγερτικό του πνεύμα παραμένει ζωντανό μέσα στους αγώνες του σήμερα.
Τα συνθήματα: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ» συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία, το Νοέμβρη του 1973. Η εξέγερση του λαού και της νεολαίας ενάντια στη δικτατορία, στην αμερικανοκρατία και στη ξένη

Τι Έγραφαν οι Εφημερίδες της Εποχής για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου

Ο τρόπος που τα πρωτοσέλιδα αποτυπώνουν την κατάσταση είναι ένα δείγμα της έντονης λογοκρισίας που ασκούσε η χούντα στον Τύπο.

Φωτογραφία: Flickr

Οι μήνες που προηγήθηκαν του Νοέμβρη του 1973 ήταν γεμάτοι μηνύματα γι' αυτό που θα ακολουθούσε. Η κατάληψη της Νομικής από τους φοιτητές το Φεβρουάριο του 1973, η απεργία των εργατών τύπου στις 3 Ιούλη με αποτέλεσμα να μην κυκλοφορήσουν οι εφημερίδες στην Αθήνα για τρεις μέρες και η απεργία των

Ζοζέ Σαραμάγκου – Ο άνθρωπος και η αναμέτρηση των δυνάμεων

γράφει η Ιωάννα Μπαλάφα

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου (Jose Saramago), συγγραφέας τουλάχιστον τριάντα βιβλίων, είναι παγκόσμια γνωστός με εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες σε όλο τον κόσμο και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της πορτογαλικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1922 στο χωριό Αζινιάγκα της Πορτογαλίας και πέθανε στις 18 Ιουνίου 2010 στο Λανθαρότε στα Κανάρια Νησιά, όπου ζούσε αυτοεξόριστος από το 1993 με τη δεύτερη γυναίκα του Πιλάρ δελ Ρίο, (επίσημη μεταφράστρια των έργων του στα Ισπανικά), ύστερα από τη ρήξη του με την πορτογαλική καθολική Εκκλησία με αφορμή την έκδοση του έργου του «Το κατά

Νίκου Γκάτσου: Ελλαδογραφία*

Τω καιρώ εκείνο ο ακμαιότερος κλάδος της πελασγικής δρυός εκάλυπτε τρεις οικισμούς πέριξ του μυστηριώδους Βράχου της Ακροπόλεως. Αλλά μετά τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας, τα οποία οδήγησαν εις την έξωσιν των πρωτοπλάστων εκ της κοιλάδος του Τίγρεως και προεκάλεσαν σύγχυσιν εις τας φρένας των ανθρώπων, οι οικισμοί των Αθηνών ήρχισαν να πληθύνονται παραλόγως. Αποτέλεσμα υπήρξεν η αλματώδης επέκτασις της πόλεως και η δημιουργία του λεγομένου άστεως, το οποίο κατά τους αρχαιοπλήκτους ιστορικούς εμεγαλούργησε και περιεβλήθη την αίγλην της αιωνιότητος.

Επαναπροσδιορίζοντας την κυριαρχία στην Καταλονία και την Ισπανία: Ένα καθήκον της Αριστεράς

του Κώστα Λαπαβίτσα 

Τα γεγονότα της Καταλονίας αποτελούν πρόκληση για την κυριαρχία του ισπανικού κράτους και ρίχνουν φως στο ζήτημα της κυριαρχίας στην ΕΕ. Αυτό που διακυβεύεται είναι ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας και της πρακτικής της κυριαρχίας στην Ευρώπη και μεγάλο μέρος της ευθύνης γι’ αυτό πέφτει τόσο στην καταλανική όσο και στην ισπανική ριζοσπαστική Αριστερά.

Η πρόκληση για την ισπανική κυριαρχία

Ουτοπικοί σοσιαλιστές

Του Δρ. Παναγιώτη Ξηρουχάκη
Τον 19ο αιώνα οι θεωρίες για τη δημιουργία μίας ουτοπικής κοινωνίας διαδίδονται στην Ευρώπη και προκαλούν αίσθηση. Μην ξεχνάμε ότι η Γαλλική επανάσταση έχει προηγηθεί και μαζί με την τεχνολογική πρόοδο της εποχής συντελεί στη σάρωση της πίστη, του θρησκευτικού φανατισμού και της αριστοκρατίας. Η Γαλλική επανάσταση έδειξε ότι ακόμα και οι βασιλιάδες πεθαίνουν. Η εξουσία πλέον αμφισβητείται. Τα πάντα φαντάζουν δυνατά. Ακόμα και η

Πολυτεχνείο 1973: η εξέγερση που έριξε τη Χούντα

Νικόλας Κολυτάς

Τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποτέλεσαν τη βασική ρωγμή που οδήγησε στην ανατροπή του χουντικού καθεστώτος.
Τη ρωγμή μέσα από την οποία ξε­πρό­βα­λε δυ­να­μι­κά ο λαϊ­κός πα­ρά­γο­ντας, θέ­το­ντας αι­τή­μα­τα που δεν πε­ριο­ρί­ζο­νταν μόνο στην ανα­τρο­πή των συ­νταγ­μα­ταρ­χών αλλά και στη διεκ­δί­κη­ση μιας άλλης κοι­νω­νί­ας. Σή­με­ρα αυτά τα αι­τή­μα­τα απο­κρύ­πτο­νται σκό­πι­μα από την αστι­κή αφή­γη­ση και τη σχο­λι­κή βι­βλιο­γρα­φία. Στα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων,

Αυταρχικό ντελίριο Τόσκα-Κοντονή. ”Λυσσασμένο” το υπουργικό δίδυμο σε ρόλο φερέφωνου των τραπεζών, τρόικας και funds για την αρπαγή της λαϊκής περιουσίας

Με ένα κρεσέντο αυταρχισμού και κατασυκοφάνησης του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, Τόσκας και Κοντονής με κοινή δήλωση τους εξαγγέλλουν μια πρωτοφανή αστυνομικό–δικαστική επιχείρηση κατά του κινήματος για την προστασία της λαϊκής περιουσίας, με στόχο μια άνευ προηγουμένου ληστεία των λαϊκών νοικοκυριώνκαι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Στη συνέχεια παρατίθεται ολόκληρη η κατάπτυστη κοινή δήλωση Κοντονή-Τόσκα:
«Μετά τη γνωστοποίηση τις προηγούμενες ημέρες από το Σύλλογο Συμβολαιογράφωντου γεγονότος ότι ματαιώθηκαν με βίαιο

Η πλειοψηφία των νέων στις ΗΠΑ προτιμά το σοσιαλισμό ή τον κομμουνισμό από τον καπιταλισμό

Η πλειοψηφία των νέων στις ΗΠΑ προτιμά το σοσιαλισμό ή τον κομμουνισμό από τον καπιταλισμό
12/11/2017
Το 51% των ατόμων ηλικίας από 21 έως 29 ετών στις ΗΠΑ, δηλώνει ότι θα προτιμούσε να ζει σε μια σοσιαλιστική ή κομμουνιστική χώρα και όχι σε μια καπιταλιστική, αναφέρει έκθεση που πραγματοποίησε η διεθνής εταιρεία δημοσκοπήσεων YouGov στο διάστημα Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου.
Tο 56% όσων συμμετείχαν στην ίδια δημοσκόπηση δήλωσαν ότι δεν θεωρούν προσβλητικό να τους αποκαλέσει κάποιος κομμουνιστές ενώ το 53% ανέφερε ότι το σημερινό οικονομικό σύστημα στις

Πολυτεχνείο 1973: Η αφήγηση του μοναδικού φωτορεπόρτερ που κατέγραψε την εξέγερση

Ο Τέλης Σαρρηκώστας ήταν ο μοναδικός φωτορεπόρτερ, που βρέθηκε τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου, στο Πολυτεχνείο και απαθανάτισε την εισβολή του τανκς, ενώ υπήρξε ένας από τους κορυφαίους φωτορεπόρτερ στη χώρα μας, για δεκαετίες ανταποκριτής του Associated Press και που κάλυψε πολέμους και εντάσεις σε όλο τον κόσμο.
Ο κορυφαίος φωτορεπόρτερ σε μια κατάθεση ψυχής διηγείται σε άρθρο του όλα όσα έζησε κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενώ παραθέτονται και φωτογραφικά

Ποια είναι η χώρα του Τράμπ;

Του Tristan Hughes (μετάφραση: barikat)

Η εκλογική βάση στην οποία απευθύνεται ο Ντόναλντ Τράμπ είναι πάντα η ανώτερη τάξη - όχι φτωχοί εργαζόμενοι.
Αυτό που ακολουθεί είναι η διερεύνηση ενός παζλ: πώς μπορούμε να σχηματίσουμε τη ρητορική του Ντόναλντ Τράμπ σχετικά με τη διάσωση της (λευκής) Αμερικανικής εργατικής τάξης από μια διεθνή οικονομική συνωμοσία με τα δεδομένα που έχουμε σχετικά με την πραγματική εκλογική βάση του, που υποδηλώνουν ότι η

Από την επαναστατική εποποιία στην αντίστροφη μετάβαση. Ανιχνεύοντας της αιτίες της ήττας του Οκτώβρη

Μαυροειδής Παναγιώτης – Μηνακάκης Βασίλης

Το κείμενο επιχειρεί να προσεγγίσει τις αιτίες που οδήγησαν από την εποποιία της Οκτωβριανής Επανάστασης στον εκφυλισμό, την αστική αναγέννηση και τη δυσφήμηση του κομμουνισμού. Αναπτύσσονται πλευρές σχετικά με τα όρια που έθεταν α) το επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού στη Ρωσία, β) η αποτυχία των επαναστατικών προσπαθειών στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης (ειδικά στην Γερμανία) και γ) η αντεπαναστατική αντίδραση του εντός και εκτός Ρωσίας αστικού

Σπύρος Μελετζής: Ο Ίμβριος φωτογράφος της Αντίστασης

Ο Σπύρος Μελετζής (δεξιά) παρέδωσε στην ιστορία φωτογραφικά πορτρέτα του Άρη Βελουχιώτη που έμελλε να πάρουν συμβολικές διαστάσεις

Ο Άρης Βελουχιώτης κοιτάζει σταθερά το φακό. Είναι φωτογραφημένος σε εσωτερικό χώρο και πίσω του διακρίνεται το τζάμι μιας πόρτας. Αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Το βλέμμα του είναι εκείνο που κλέβει το πορτρέτο. Και αυτό το βλέμμα του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ το έχει κλέψει ένας πεισματάρης Ίμβριος, ο Σπύρος Μελετζής, που στις

30 χρόνια από το θάνατο της Πασιονάρια

Στις 12 Νοεμβρίου του 1987, έκλεισε τα μάτια της, σε ηλικία 93 ετών, η επαναστάτρια που για περισσότερο από μισό αιώνα γοήτευσε και ενέπνευσε με το ασυμβίβαστο πνεύμα της ανθρώπους και κινήματα σε ολόκληρο τον κόσμο, Ντολόρες Ιμπαρούρι, ή αλλιώς «Πασιονάρια».
Oγδοη από τα έντεκα παιδιά μιας φτωχικής οικογένειας Βάσκων ανθρακωρύχων, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο σε ηλικία 15 ετών για να στηρίξει

ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟ - για όσους την ψάχνουν.. - Γεώργιος Κηπιώτης: Ένας φίλος των παιδιών Τέος Ρόμβος & Μιντιλού

Γεώργιος Κηπιώτης: Ένας φίλς των παιδιών
Τέος Ρόμβος & Μιντιλού

Κλικ Εδώ

Θεωρώ σχεδόν απίθανο κάποιος ο οποίος αντικρύζει το συγκεκριμένο βιβλίο να θεωρήσει πως είναι κάτι το οποίο θα λαχταρούσε να διαβάσει. Ο τίτλος, παρότι ακριβέστατος ως προς την περιγραφή της κεντρικής μορφής του βιβλίου είναι συνάμα παραπλανητικός μιας και δεν υπονοεί καν το πόσο πολύπλευρη είναι αυτή η προσωπικότητα, και ως εκ τούτου τα πόσα άκρως ενδιαφέροντα ζητήματα πραγματεύεται το πόνημα αυτό των Ρόμβου, Μιντιλού και Κηπιώτη. Ακόμη κι αν κάποιος δεν σταθεί στον τίτλο και το φυλλομετρήσει, πιθανώς να διστάσει μπροστά στις αμέτρητες σελίδες της καθαρεύουσας. Κι όμως, οι συγγραφείς συνέθεσαν με τέτοιο τρόπο τα αρχειακά τεκμήρια ούτως ώστε το βιβλίο να έχει ροή και ρυθμό. Μάλιστα η εναλλαγή των ζητημάτων τα οποία πραγματεύεται το κάθε κεφάλαιο, σε συνδυασμό με τα αναστοχαστικά δοκίμια του Ρόμβου, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Η προσφορά του Τέου Ρόμβου στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία είναι αδιαμφισβήτη, τουλάχιστον για όσους τον διαβάζουν. Στο προηγούμενό

Το Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης καταδίκασε τα θύματα επίθεσης χρυσαυγιτών

Τα ρόπαλα των χρυσαυγιτών που χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση

Το δικαστήριο καταδίκασε τους δύο χρυσαυγίτες σε 21 μήνες φυλάκιση για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών και οπλοχρησία, όμως καταδίκασε και σε 12 μήνες φυλάκιση και τα τρία θύματα της επίθεσής τους, στον έναν τραυματία και σε άλλους δύο εργαζόμενους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, επειδή αμύνθηκαν και προσπάθησαν να τους αφοπλίσουν. Το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό της άμυνας για τα θύματα και προσέγγισε τα γεγονότα στη λογική της

Γιάννης Ρίτσος: «Δεν υπογράφω, είμαι κομμουνιστής»

Γιάννης Ρίτσος, φωτογραφία στην Ασφάλεια

Συντάκτης:
Νικόλας Ζηργάνος, Γιώργος Πετρόπουλος, Νίκος Χατζηδημητράκος

Διαρκώς υπό παρακολούθηση και υπό διωγμό, ο Γιάννης Ρίτσος αποτελεί ένα ξεχωριστό μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της δίωξης των κοινωνικών και πολιτικών φρονημάτων στη χώρα μας
Ο Γιάννης Ρίτσος δεν έχει μείνει στη συνείδηση του ελληνικού λαού μόνο ως ο ποιητής της Ρωμιοσύνης αλλά και ως ο πλέον πολιτικοποιημένος στον χώρο του πολιτισμού.

200 πανεπιστήμια προσφέρουν 600 δωρεάν online μαθήματα - Δείτε την λίστα

Διακόσια πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο προσφέρουν online μαθήματα δωρεάν ή με πολύ μικρό κόστος.
Τα online μαθήματα (MOOC ή Massive Open Online Courses) πραγματοποιούνται τα τελευταία έξι χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων περίπου 800 πανεπιστήμια έχουν δημιουργήσει και προσφέρουν διαδικτυακά περισσότερα από 8.000 μαθήματα.
Μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες, περισσότερα από 200 πανεπιστήμια ξεκίνησαν 600 online δωρεάν μαθήματα.
Οι κατηγορίες μαθημάτων που προσφέρονται είναι μεταξύ άλλων: Πληροφορική, Μαθηματικά, Προγραμματισμός, Επιστήμη

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

172 υπογραφές συμπαράστασης!

Το καλοκαίρι του 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά εντάσσει μαζικά στο ΤΑΙΠΕΔ την δημόσια περιουσία. Στον κατάλογο του ξεπουλήματος την τιμητική της έχει και η περιοχή της Αργολίδας με ακίνητα ανυπολόγιστης αξίας (ιστορικής-αρχαιολογικής, οικολογικής, ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος). Πωλητήριο μπαίνει και σε όλη την παραλία της Καραθώνας και στο Κονδύλι, σε έκταση εντός του ιστορικού-αρχαιολογικού χώρου της Ακροναυπλίας και σε έκταση εντός του υγροβιοτόπου στην παραλιακή Ναυπλίου-Νέας Κίου.

“Έφυγε” ο σπουδαίος οικονομολόγος Κώστας Βεργόπουλος

Σε ηλικία 75 ετών πέθανε σήμερα ο σπουδαίος οικονομολόγος, διονοητής και άνθρωπος των γραμμάτων, Κώστας Βεργόπουλος, καθιστώντας φτωχότερη την ακαδημαϊκή κοινότητα των γραμμάτων. Ο θάνατός του πάρα τη σύντομη νοσηλεία του σε νοσοκομείο οφείλεται σε αιμάτωμα στο κεφάλι.
Ο Κώστας Β. Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d’ Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο

Αρθούρος Ρεμπώ «Ν’ αδράξω την αλήθεια μέσα σε μια ψυχή και σ’ ένα σώμα»

Γράφει: Βαγγέλης Τζικούδης

«Ζούμε και πεθαίνουμε εντελώς διαφορετικά απ’ ότι θα θέλαμε, χωρίς ελπίδα οποιασδήποτε ανταμοιβής… Ευτυχώς που αυτή η ζωή είναι η μόνη, και που μόνο αυτό είναι σίγουρο»

Η περίπτωση του Αρθούρου Ρεμπώ είναι ιδιάζουσα στα λογοτεχνικά χρονικά. Δε συμβαίνει συχνά ένας άνθρωπος, ένα παιδί είκοσι χρονών για την ακρίβεια, να επηρεάζει με τόσο κρίσιμο τρόπο τη σύγχρονη ποίηση, και μάλιστα έχοντας παραγάγει ένα τόσο μικρό σε έκταση έργο. Ηγέτης του συμβολισμού; Θεμελιωτής του

Αφρική: Η τρομοκρατία των μονοπωλίων

Αφρική: Μάννα εξ ουρανίου

Της Δέσποινας ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Είμαι ο Αμπίκου, 

που προσκαλώ τον πρώτο
Και τον επανερχόμενο καιρό.

Το χώμα είναι βρεμένο με θρήνο
Λευκή δροσιά 

θηλάζει σαρκοφάγα πουλιά
Η νύχτα υποστηρίζει την αράχνη, 

πιάνοντας
Μύγες στον αφρό του ανέμου·
Νύχτα κι ο Αμπίκου 

ρουφά το λάδι
Απ’ τις λάμπες. 

Μητέρες! 

Θα ’μαι το
Ικετευτικό φίδι κουλουριασμένο στο περβάζι
Η δικιά σας θανατερή κραυγή.
Wole Soyinka (Νιγηρία,1934- ), 

Αμπίκου(*)

(Μετάφραση, Αλέξης Τραϊανός)

ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ: Μια αιρετική σκέψη ευρείας αποδοχής (60 χρόνια από το θάνατό του)

Δημήτρης Κατσορίδας

Ο Βίλχελμ Ράιχ γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1897 στην Αυστρία και πέθανε στις 3 Νοεμβρίου 1957. Ήταν μαθητής του Φρόυντ και μία από τις πιο ριζοσπαστικές προσωπικότητες στην ιστορία της ψυχιατρικής.
Ήταν αυτός που δια­πί­στω­σε, σε αντί­θε­ση με τον Φρό­υντ, ότι τα προ­βλή­μα­τα που χει­ρί­ζε­ται η ψυ­χα­νά­λυ­ση δεν είναι απλά ατο­μο­κε­ντρι­κά, αλλά έχουν βα­θιές κοι­νω­νι­κές αι­τί­ες. Θε­ω­ρού­σε ότι τα διά­φο­ρα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα, όπως η φτώ­χεια, η ανερ­γία, η ανε­παρ­κής

Η ποιήτρια Μελισσάνθη και το δημοτικό τραγούδι

Η Ήβη Κούγια- Δασκαλάκη Μελισσάνθη πέθανε στην Αθήνα στις 9 Νο­εμ­βρί­ου 1990.

Σταυρούλα Γ. Τσούπρου

«Κατεβαίνουν στο γιαλό και σηκώνουν το φουστάνι. Λάμπουν τα πόδια στο γιαλό, λάμπει και της πεντάμορφης, που ’ναι σαν νερατζούλα φουντωτή ο ποδαστράγαλος. Λάμπει ο γιαλός, λάμπει το περιγιάλι». Το παραπάνω απόσπασμα από το μυθιστόρημα Ο πεθαμένος και η ανάσταση του Ν. Γ. Πεντζίκη[1] μάς εισάγει με τον κατάλληλο τρόπο σε εκείνον τον

Το κράτος στη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

Το 1799 σαν σή­με­ρα 9 Νο­εμ­βρί­ου ο Να­πο­λέ­ων
Βο­να­πάρ­της κα­τα­κτά την εξου­σία στη Γαλ­λία. Είναι η 18η Μπρυ­μαίρ, σύμ­φω­να με το ημε­ρο­λό­γιο των
Γάλ­λων επα­να­στα­τών.

γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης *

Ο Καρλ Μαρξ στο έργο του που φέρει τον τίτλο ‘Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη’ αναλύει την κοινωνική και πολιτική διαπάλη που οδήγησε στο πραξικόπημα του Λουδοβίκου Βοναπάρτη στις 2 Δεκεμβρίου του 1851. Η βραχύβια Β’ Γαλλική Δημοκρατία ‘κυοφορούσε’ ουσιαστικά τις εξελίξεις που οδήγησαν στο πραξικόπημα του μέχρι τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Λουδοβίκου Βοναπάρτη, πραξικόπημα που οδήγησε στην εγκαθίδρυση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Πραγματικά, ο Καρλ Μαρξ σκιαγραφεί με ιδιαίτερη ενάργεια τις αντιπαραθέσεις που σημάδεψαν τη Β΄ Γαλλική Δημοκρατία, την παρουσία και το ρόλο της κοινοβουλευτικής αστικής τάξης, τον δυϊσμό μεταξύ εκτελεστικής-νομοθετικής εξουσίας, έτσι όπως προσδιορίζεται ως ‘πεδίο’ εκδίπλωσης πολιτικών στρατηγικών.
Ο Μαρξ ουσιαστικά εστιάζει στην κίνηση των κοινωνικών τάξεων, στις ιδιαίτερες και λεπτές εκείνες

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΕΞΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ!

Ανταρσία στο Μωριά
Συμπόρευση για την Ανατροπή
Την Παρασκευη 10 του Νοέμβρη στα δικαστήρια του Ναυπλίου δικάζονται έξι άτομα στα οποία ασκήθηκε δίωξη για τη μεγάλη κινητοποίηση που είχε πραγματοποιηθεί πριν τρία χρόνια κατά του ΤΑΙΠΕΔ και συγκεκριμένα για το κτήριο της οδού Β. Αλεξάνδρου 6 (Μεγάλος Δρόμος) στο Ναύπλιο. Στο πρόσωπο των 6 διωκόμενων ποινικοποιείται ο αγώνας των κατοίκων ενάντια στο ξεπούλημα του τόπου μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Αποτελεί πολιτική δίωξη που εξυπηρετεί την καταστολή των κοινωνικών αγώνων και

Ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος (ή όπως αλλιώς ονομαστεί μελλοντικά) είναι ήδη εδώ

Του Παναγιώτη Ξηρουχάκη

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι για τον τίτλο που ίσως φαίνεται λίγο πομπώδης. Αλήθεια τι είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος? Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, είναι μία σύγκρουση που εξαπλώνεται σε όλη την υφήλιο και στην οποία παίρνουν μέρος τα περισσότερα κράτη. Οι δύο πόλεμοι που έχουν ονομαστεί παγκόσμιοι είχαν θεωρητικά αυτά τα χαρακτηριστικά. Και όμως τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν επεκτάθηκαν

Εργατική τάξη και εργατικό κίνημα στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974

Φωτογραφία | Αριστοτέλης Σαρρηκώστας

Από το Γιώργο Αλεξάτο, συγγραφέα

Το δικτατορικό καθεστώς που επιβλήθηκε με το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 υπήρξε ταυτόχρονα τομή και συνέχεια του καθεστώτος που επικράτησε στην Ελλάδα μετά τη νίκη του αστισμού κατά τον Εμφύλιο.

Κεν Λόουτς: Βιομήχανοι και σοσιαλδημοκράτες ανέβασαν την ακροδεξιά

Συνέντευξη στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
Τι προνόμιο να περπατάς για ώρες στο κέντρο της Αθήνας με τον Κεν Λόουτς! Συζητώντας για τα παιδικά του χρόνια στη γενέτειρα του Σαίξπηρ. Συζητώντας ακόμα για το Brexit, τον Μακρόν, τους σοσιαλδημοκράτες που πάντα προδίδουν («όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι»).
Για τον Τραμπ. Για το ποδόσφαιρο που λατρεύει γιατί «είναι το άθλημα των εργατικών τάξεων» και που με αυτό συνδέεται ο λόγος για τον οποίο δεν πήγε στο Χόλιγουντ ενώ είχε προσκληθεί («Στην Αμερική δεν έχουν καλό ποδόσφαιρο»!). Συζητώντας, τέλος και για τον

Δικαίωση για τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ

Τα μηχανήματα που είχαν πάρει από την εγκαταλειμμένη επιχείρηση οι εργαζόμενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ. κατοχυρώθηκαν σε αυτούς «μετά κόπων και βασάνων» φέρνοντάς τους «πιο κοντά στην ολική λειτουργία του εργοστάσιου», όπως αναφέρουν σε σχετική ανακοίνωση τους.Σύμφωνα με την ανακοίνωση των εργαζόμενων, «κάποιοι από τους πρώην συναδέλφους, 19 στον αριθμό από συνολικά 70, που ήταν «θιγμένοι» από την πλειστηρίαση μηχανημάτων αφέθηκαν να παρασυρθούν. Διεκδικώντας τον ρόλο του εφιάλτη ακούγοντας τους

Η Εκκωφαντική Σιωπή των Αμνών

του Γιάννη Περάκη

Θεωρείστε το κείμενο αυτό σαν εξομολόγηση σ΄αγαπημένους φίλους μετά δύο, τρείς τσικουδιές. Τότε που τα πράγματα είναι πιο «cool», μιλάς «ελεύθερα» και τα «τείχη και οι άμυνες» κατεδαφίζονται. Αισθάνεσαι όλο το κόσμο φίλο και συνταξιδιώτη. Μιλάς για πολιτική για ενότητα, για παλιούς φίλους, πρώην συντρόφους που δώσατε μαζί μάχες και άλλες χάσατε και άλλες κερδίσατε. Παραμένει όμως η πίκρα σε όλους ότι είμαστε στα μισά της διαδρομής. Τότε κάποιοι απο τους φίλους σε «προσβάλλουν», λέγοντας ότι έχεις συμβιβασθεί. Αισθάνεσαι «ντροπή». «Ντροπή» που ξεστόμισες τη λέξη ενότητα με όρους που νοιώθεις και καταλαβαίνεις εσύ. Είσαι «καθαρός» δεν είσαι λαμόγιο, αρχίζεις να μιλάς. Ψάχνεις για επιχειρήματα, τα βρίσκεις και τα ξεφουρνίζεις:

Με αφορμή τον μικρό Αμίρ. Πατρίδα με το κιλό και οι «αξίες» της σε ευρώ…

Παναγιώτης Μαυροειδής

Έτσι λοιπόν ο μικρός Αμίρ από το Αφγανιστάν, έγινε ο μεγάλος εχθρός.
Για χάρη της αντιμετώπισης αυτού του επικίνδυνου εχθρού, καθωσπρέπει νοικοκυραίοι έφτασαν «στα άκρα», σε αντίθεση φυσικά με τις «απαραβίαστες» αρχές τους. Άσκησαν πρωτοφανέρωτη βία πετροβολώντας και βανδαλίζοντας μια κατοικία, ατομική ιδιοκτησία (που τόσο σέβονται) συμπολίτη τους, στην οποία όμως έμενε ο 11χρονος εχθρός.

Ο Ζακ Τατί και η άλλη ... αισθητική της κωμωδίας

Ο γάλλος Ζακ Τατί ( 9/10/1907-5 Νοεμβρίου 1982),

(αληθινό όνομα Ζακ Τατισέφ, εγγονός του Πρέσβη της τσαρικής Ρωσίας στη Γαλλία), 

υπήρξε κορυφαίος κωμικός, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. 

Την περίοδο της νουβέλ βαγκ χρησιμοποίησε μια κινηματογραφική γλώσσα εντελώς ιδιότυπη. 

Το έργο του ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των κωμωδιών, αλλά όπως και κάθε λειτουργική κωμωδία, φέρει την προσωπική σφραγίδα του δημιουργού της. Το λεπτό του χιούμορ (η αγγλική λέξη humour σημαίνει υγρασία), πέρασε στο φιλμ μέσα από έναν ευφυή συνδυασμό όλων των εκφραστικών μέσων του κινηματογράφου.
Το 1951, λίγους μόλις μήνες αφότου έκανε την πρεμιέρα του στο Παρίσι το «Περιμένοντος τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, οι κινηματογραφικές οθόνες χαιρέτισαν για πρώτη φορά έναν ήρωα ονόματι κύριο Ιλό. Η ταινία, το μαρτυρικό γουίκεντ ενός γάλλου αστού σε κάποια παραλία της Βρετάνης, είχε τον τίτλο «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό» και σκηνοθετήθηκε από τον πρωταγωνιστή της στον ρόλο του Ιλό, τον Ζακ Τατί. Οπως ο «Γκοντό» του Μπέκετ, έτσι και «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό» του Τατί είναι έργα αντισυμβατικά και πρωτογενή.

Σαν σήμερα συστήθηκε η Κυβέρνηση του Βουνού

Foto: Τα μέλη της ΠΕΕΑ και ο Μητροπολίτης Ιωακείμ. Από αριστέρα προς δεξιά: Κ. Γαβριηλίδης, Στ. Χατζήμπεης, Αγγελος Αγγελόπουλος, Στρατηγός Μανώλης Μάντακας, Γιώργ. Σιάντος, Πέτρος Κόκκαλης, Αλεξ. Σβώλος, Ιωακείμ Κοζάνης, Ευρ. Μπακιρτζής, Ηλίας Τσιριμώκος και Νίκος Ασκούτσης

Oρκίζομαι ότι θα εκτελέσω πιστά τα καθήκοντά μου σαν μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης, έχοντας σαν γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας μου και του ελληνικού λαού, ότι θα αγωνιστώ με αυτοθυσία για την απελευθέρωση της χώρας μου από το ζυγό των κατακτητών, ότι θα

Με τον αυταρχισμό των λίγων ή με την δημοκρατία των πολλών;

Με το γενναίο καταλανικό λαό ή με τους νεοφιλελεύθερους δημίους του;

Του Γιώργου Μητραλιά

Κυνηγημένη, λογοκριμένη, καταργημένη, φυλακισμένη, κακοποιημένη, τραυματισμένη και κατασυκοφαντημένη, αυτή η αιώνια εφήμερη Δημοκρατία της Καταλονίας πρέπει να φοβίζει περισσότερο από ό,τιδήποτε άλλο τους απανταχού γης -κάθε λογής και πολιτικής τοποθέτησης- δυνάστες της ανθρωπότητας για να της επιτίθενται με τέτοιο μένος όλοι μαζί και με κάθε δυνατό τρόπο προκειμένου να την εξαφανίσουν από προσώπου γης! Τι μπορεί να

Η κόκκινη ομορφιά, ένα ποίημα του Γκυγιώμ Απολλιναίρ

Το ποίημα τυπώνεται στο Παρίσι 

το 1918 – 

έναν χρόνο μετά την 

Οκτωβριανή Επανάσταση. 

Με τον τρόπο 

που οι πρωτοπορίες διασταυρώνονται μεταξύ τους, 

μιλά για την έλευση 

μιας καινούργιας εποχής, 

και για αυτούς 

που την προετοιμάζουν.

(έργο του Πάμπλο Πικάσο, Λουόμενες στο δάσος (1908)

© 2017 Estate of Pablo Picasso / 

Artists Rights Society (ARS),

 

New York)

ΣΕΚΕ: Η ίδρυση του πρώτου εργατικού κόμματος στην Ελλάδα

Το Νοέμβρη του 1918 το ελληνικό προλεταριάτο, ολιγάριθμο αλλά εξαιρετικά μαχητικό, απόκτησε το πρώτο του πολιτικά ανεξάρτητο κόμμα, το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ. Μέσα σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης της χώρας και πολιτικής καταπίεσης από την ανταντόφιλη βενιζελική κυβέρνηση, συνθήκες στρατιωτικού νόμου και πολεμικού πυρετού, με την άρχουσα τάξη βαθιά διασπασμένη, το προλεταριάτο έκανε το μεγάλο βήμα προς την πολιτική του ανεξαρτησία. Η ιστορική αυτή πράξη έγινε κάτω από την επίδραση της ακτινοβολίας της Ρώσικης Επανάστασης.

Για την Ενότητα, του Αλέκου Αλαβάνου

Στη φωτογραφία ο Δημήτρης Γληνός, συγγραφέας το 1942 της μπροσούρας «Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» που κυκλοφόρησε σε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα και αποτέλεσε το εγκόλπιο των αγωνιστριών και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Η Μαύρη Τετραετία πρέπει να κλείσει.

Δεν χρειάζεται εδώ ανάλυση της κατάστασης. Την έχει κάθε οικογένεια αποτυπωμένη στις άγριες συνθήκες της ζωής της. Άλλη με ανεργία, άλλη με μειωμένο ή χωρίς καθόλου εισόδημα, άλλη χωρίς ηλεκτρικό, άλλη με χρέη, άλλη με το διαμέρισμα στον πλειστηριασμό, άλλη χωρίς πόρους για την αναγκαία εκπαίδευση των παιδιών, άλλη χωρίς τα απαραίτητα για τα φάρμακα, άλλη χωρίς τη στοιχειώδη άνεση που είχε συνηθίσει τις προηγούμενες δεκαετίες. Και πολλές, πάρα πολλές με όλα τα δεινά μαζί.

Δεν είναι όμως μόνο το μεγάλο κακό που έχει έρθει. Είναι και το μεγαλύτερο κακό που συντελείται υπογείως. Σε μια εποχή εκρηκτικής ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας στον πλανήτη, η Ελλάδα είναι πια αποκλεισμένη. Είναι πρόσφυγας και μετανάστρια, με τον αντίστροφο από τον συνηθισμένο τρόπο: από το χώρο των αναπτυγμένων κρατών, στο χώρο των

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ στη ΔΕΗ για τα κομμένα ρεύματα

Αντιπροσωπεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης και Αγώνα Μεσσηνίας, αφού επισκέφτηκε την οικογένεια της οποίας κάηκε το σπίτι από το κερί και εξέφρασε έμπρακτα την αλληλεγγύη της, στη συνέχεια επισκέφτηκε τον Διευθυντή του ΔΕΔΔΗΕ κ. Ε. Παπαντωνόπουλο και ζήτησε να ενημερωθεί:

1) Γιατί δεν έχει αποκατασταθεί το ρεύμα στη συγκεκριμένη οικογένεια;