Φωτογραφία: Flickr
Οι μήνες που προηγήθηκαν του Νοέμβρη του 1973 ήταν γεμάτοι μηνύματα γι' αυτό που θα ακολουθούσε. Η κατάληψη της Νομικής από τους φοιτητές το Φεβρουάριο του 1973, η απεργία των εργατών τύπου στις 3 Ιούλη με αποτέλεσμα να μην κυκλοφορήσουν οι εφημερίδες στην Αθήνα για τρεις μέρες και η απεργία των οδηγών τρόλεϋ στις 27 Αυγούστου ήταν μερικά παραδείγματα της φλόγας που σιγόβραζε.
Στις 4 Νοεμβρίου, χιλιάδες φοιτητές και εργαζόμεοι μετατρέπουν το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου στο Α' Νεκροταφείο σε αντιχουντική εκδήλωση, εξαπλώνοντας τις συγγρούσεις με την αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας. Δέκα μέρες μετά, την Τετάρτη 14 Νοέμβρη, φοιτητές που ήταν συγκεντρωμένοι στη Νομική ειδοποιούνται για όσα συμβαίνουν στο Πολυτεχνείο και ξεκινούν πορεία προς τα εκεί. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου μέσα στις επόμενες ώρες αρχίζει και γίνεται γνωστή και κόσμος συρρέει προς το κτίριο από διαφορετικές περιοχές της Αθήνας. Μέχρι το βράδυ η κατάληψη του κτιρίου γίνεται οριστική μετά και από τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των φοιτητών. Συγκροτείται προσωρινή Συντονιστική Επιτροπή και οργανώνεται η εσωτερική ζωή από τις ομάδες περιφρούρησης μέχρι την σύσταση του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Πολυτεχνείου, το οποίο έμελλε να γίνει η φωνή των εξεγερμένων φοιτητών.
Συνθήματα όπως "Κάτω η Χούντα", "Έξω οι Αμερικάνοι", "Επανάσταση Λαέ", "Γενική Απεργία", "Ο λαός στους δρόμους", "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία", είναι μερικά από αυτά που γίνονται σήμα κατατεθέν την εξέγερσης των φοιτητών. Μαθητές, εργάτες, οικοδόμοι, αγρότες φτάνουν τις επόμενες μέρες στο κτίριο του Πολυτεχνείου και ενώνονται στον αντιδικτακτορικό αγώνα μαζί με τους φοιτητές.
Η καταστολή από πλευράς του καθεστώτος κορυφώνεται την Παρασκευή 16 Νοέμβρη με τα τεθωρακισμένα και τις ειδικές δυνάμεις του στρατού να σφίγγουν τον κλοιό γύρω από το Πολυτεχνείο. Από τα κάγκελα ακούγονται οι εκκλήσεις των φοιτητών να μην πυροβολήσουν, όμως στις 3 το πρωί του Σαββάτου 17 Νοέμβρη, το τανκ γκρεμίζει την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται για τις επόμενες ώρες στους δρόμους της Αθήνας με ξυλοδαρμούς και δολοφονίες. Η χούντα είχε βάψει την εξέγερση με αίμα. Τις επόμενες μέρες ο τρόπος που τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αποτυπώνουν την κατάσταση είναι ένα δείγμα της έντονης λογοκρισίας που ασκούσε η χούντα εκείνη την περίοδο στον Τύπο.
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: Αρχείο Βιβλιοθήκης Πόλης
Πηγή: www.vice.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου