Τι προνόμιο να περπατάς για ώρες στο κέντρο της Αθήνας με τον Κεν Λόουτς! Συζητώντας για τα παιδικά του χρόνια στη γενέτειρα του Σαίξπηρ. Συζητώντας ακόμα για το Brexit, τον Μακρόν, τους σοσιαλδημοκράτες που πάντα προδίδουν («όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι»).
Για τον Τραμπ. Για το ποδόσφαιρο που λατρεύει γιατί «είναι το άθλημα των εργατικών τάξεων» και που με αυτό συνδέεται ο λόγος για τον οποίο δεν πήγε στο Χόλιγουντ ενώ είχε προσκληθεί («Στην Αμερική δεν έχουν καλό ποδόσφαιρο»!). Συζητώντας, τέλος και για τον γείτονα που «πρέπει να ξαναδούμε όχι ως εχθρό και ανταγωνιστή, αλλά με αλληλεγγύη».
Προσκεκλημένος του 30ού Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, αυτός ο μεγάλος βραβευμένος δις με τον Χρυσό Λέοντα («Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι», 2006, «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», 2016) Βρετανός μετρ της κινηματογραφικής τέχνης, που έδωσε φωνή και υπόσταση στους αδύναμους, για ένα πράγμα όμως μας προέτρεψε πάνω απ’ όλα: «Οργανωθείτε! Για μια νέα κοινωνία, κάποτε!».
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με το Brexit. Εσείς, κύριε Λόουτς, ψηφίσατε υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ. Ηταν μια έκπληξη γνωρίζοντας ποια είναι η γνώμη σας για την Ενωση!
Αυτή η ΕΕ είναι μια οργάνωση για τις μεγάλες business. Θέλουμε ένα άλλο είδος Ευρώπης. Μια Ευρώπη βασισμένη σε σοσιαλιστικές αρχές. Το ερώτημα που αναδύεται εδώ είναι πώς το επιτυγχάνεις.
Την απάντηση τη δώσατε ψηφίζοντας κατά του Brexit;
Ναι. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να καταστραφεί η ΕΕ και να είσαι μόνος σου, υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν ότι είναι καλύτερα να παραμείνεις μέσα σε αυτό το club, δουλεύοντας με τις εργατικές οργανώσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο να μείνουμε εντός ΕΕ και να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε από μέσα. Δεν γίνεται να αφεθούμε έκθετοι στα χέρια της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Μέι, που θα κάνει τη Μ. Βρετανία ελκυστική στο κεφάλαιο μέσα από τα φθηνότερα εργατικά χέρια και τους μειωμένους φόρους. Γιατί αυτή την κατάσταση αντιμετωπίζουμε σήμερα! Το ερώτημα, επομένως, δεν ήταν αν θα φύγουμε από την Ευρώπη, αλλά αν θα δημιουργήσουμε έναν νέο διεθνισμό που θα προστατεύσει τα συμφέροντα των εργατών. Φεύγοντας από την ΕΕ, απλώς αφήνουμε τους εργαζόμενους περισσότερο ανυπεράσπιστους.
Τι σας προκαλεί τη βεβαιότητα ότι το Εργατικό Κόμμα θα διαδραματίσει σοβαρό ρόλο στη Μεγάλη Βρετανία την επόμενη ημέρα;
Το γεγονός ότι υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν έχει γίνει ακόμα ισχυρότερο, ενώ τα προγνωστικά θέλανε το αντίθετο.
Είναι η αντίδραση στις πολιτικές της Τερέζα Μέι;
Είναι η αντίδραση στη λιτότητα. Είναι η ίδια αντίδραση που έφερε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλη την προπαγάνδα και τα γκάλοπ.
Τι σας κάνει να πιστεύετε όμως στον Τζέρεμι Κόρμπιν;
Δύο πράγματα. Είναι άνθρωπος με τιμή. Λέει τα ίδια ακριβώς πράγματα σε όλη την πολιτική του σταδιοδρομία. Δεύτερον: Παρ’ όλες τις πιέσεις, ενδυνάμωσε το κίνημα, αναπτύσσοντας το πολιτικό του πρόγραμμα με συνέπεια. Ο Τζέρεμι είναι ένας πολύ καλός φίλος και τον σέβομαι, αλλά δεν θα καταφέρει τίποτα αν δεν έχει μαζί του ένα μεγάλο κίνημα να τον υποστηρίξει.
Έχετε πει ότι η σημερινή ζημιά έχει προκληθεί από το γεγονός ότι η κυρίαρχη τάξη, σε αντίθεση με τη δεκαετία του ’60, μια δεκαετία κοινωνικών παροχών, αισθάνεται να απειλείται. Να απειλείται από ποιον;
Από την κατάρρευση του ίδιου του συστήματός της.
Του καπιταλιστικού συστήματος;
Ναι. Ποια μέτρα χρησιμοποιούνται για να διατηρήσει τα κέρδη της; Ενα: η διαρκώς αυξανόμενη εκμετάλλευση. Επισφαλή συμβόλαια και αβέβαιη εργασία. Μπορούν να τηλεφωνήσουν το πρωί και να σου πουν: δεν έχεις πια δουλειά! Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, σε όλη την Ευρώπη. Οι επιθέσεις στα εργατικά συνδικάτα και σε όσους χρειάζονται βοήθεια, λόγω αναπηρίας ή ανεργίας κ.λπ., εντείνονται. Είναι λιγότερα τα λεφτά για την υγεία και την εκπαίδευση, που ολοένα και περισσότερο ιδιωτικοποιούνται, και όσο ιδιωτικοποιούνται τόσο περισσότερο δημιουργούν επισφαλή εργασία. Πρόκειται για φαύλο κύκλο. Η κρίση μεγαλώνει κι αυτό που τους φοβίζει είναι πώς θα καταφέρουν αυτό να συνεχίζεται επ’ άπειρον.
Αναφέρεστε διαρκώς στην αναγκαιότητα των κοινωνικών κινημάτων. Ποιος θα ηγηθεί σε αυτά;
Ο θυμός υπάρχει. Αν δεν ηγηθεί όμως η Αριστερά, θα το κάνει η Δεξιά. Αυτή είναι η πρόκληση για τη σημερινή αριστερή ηγεσία. Πρέπει να αναρωτηθεί: «Εχουμε το κουράγιο να δημιουργήσουμε κάτι νέο;». Κανείς δεν φανταζόταν ότι θα έχουμε αριστερή ηγεσία στο Εργατικό Κόμμα. Ηταν κάτι τρελό! Αν αυτό έχει συμβεί στη Μ. Βρετανία, γιατί να μη συμβεί κι αλλού; Είναι μια πρόκληση για την Αριστερά. Τα κινήματα χρειάζονται ηγεσία.
Ποιος ευθύνεται για τη σοκαριστική άνοδο της άκρας Δεξιάς πανευρωπαϊκά;
Οι μεγάλες επιχειρήσεις, βασικά. Γιατί δημιούργησαν τις συνθήκες της σημερινής ακραίας φτωχοποίησης, μαζί με την απελπισία και τον θυμό. Ιστορικά, όποτε υπάρχει απελπισία και θυμός, αναδύεται η άκρα Δεξιά. Οι βιομήχανοι έχουν ανάγκη από τον φασισμό και φοβούνται τον κομμουνισμό. Ο δεύτερος υπεύθυνος για την άνοδο της ακροδεξιάς είναι οι σοσιαλδημοκράτες, όπως ο Τόνι Μπλερ, που επέτρεψε να γίνει η εργατική τάξη ευάλωτη, προσποιούμενος ότι την εκπροσωπεί. Ενας νέος Τόνι Μπλερ είναι ο Εμανουέλ Μακρόν! Μην τρέφετε αυταπάτες! Τέτοιας μορφής άθλιες πολιτικές ηγεσίες ενισχύουν την άκρα Δεξιά. Είναι, με άλλα λόγια, μια αληθινή δοκιμασία για την Αριστερά να καταφέρει να ανακόψει σήμερα τον φασισμό.
Γιατί συμμετέχετε στο DiEM 25 του Γιάνη Βαρουφάκη;
Γιατί εδώ που είμαστε, αντιλαμβανόμαστε ότι η ΕΕ επέβαλε ένα χρέος στην Ελλάδα το οποίο θα επιστρέψει κατευθείαν στις τράπεζες και δεν θα πάει στις επενδύσεις. Ο ελληνικός λαός, στο μεταξύ, φτωχοποιείται.
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου