Ο γάλλος Ζακ Τατί ( 9/10/1907-5 Νοεμβρίου 1982),
(αληθινό όνομα Ζακ Τατισέφ, εγγονός του Πρέσβη της τσαρικής Ρωσίας στη Γαλλία),
υπήρξε κορυφαίος κωμικός, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Την περίοδο της νουβέλ βαγκ χρησιμοποίησε μια κινηματογραφική γλώσσα εντελώς ιδιότυπη.
Το έργο του ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των κωμωδιών, αλλά όπως και κάθε λειτουργική κωμωδία, φέρει την προσωπική σφραγίδα του δημιουργού της. Το λεπτό του χιούμορ (η αγγλική λέξη humour σημαίνει υγρασία), πέρασε στο φιλμ μέσα από έναν ευφυή συνδυασμό όλων των εκφραστικών μέσων του κινηματογράφου.
Το 1951, λίγους μόλις μήνες αφότου έκανε την πρεμιέρα του στο Παρίσι το «Περιμένοντος τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, οι κινηματογραφικές οθόνες χαιρέτισαν για πρώτη φορά έναν ήρωα ονόματι κύριο Ιλό. Η ταινία, το μαρτυρικό γουίκεντ ενός γάλλου αστού σε κάποια παραλία της Βρετάνης, είχε τον τίτλο «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό» και σκηνοθετήθηκε από τον πρωταγωνιστή της στον ρόλο του Ιλό, τον Ζακ Τατί. Οπως ο «Γκοντό» του Μπέκετ, έτσι και «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό» του Τατί είναι έργα αντισυμβατικά και πρωτογενή.
