Έχει αφηνιάσει όλο αυτό που αποκαλούμε σύστημα εξουσίας ή απλώς είναι η ιδέα μου; Καθόλου δεν νομίζω κάτι τέτοιο. Αντίθετα η εφαρμοσμένη κρατική τρομοκρατία ζει και πάλι ημέρες δόξης λαμπρές. Και από την κρατική αυτή τρομοκρατία φυσικά δεν γίνεται να εξαιρεθεί η παρακρουστική θριαμβολογία περί ενός νέου -ευρωπαϊκού αυτή τη φορά- σχεδίου Μάρσαλ. Όλος αυτός ο ανασκολοπισμός εννοιών και νοημάτων που ξεκινάει από τον πρωθυπουργό και φτάνει πιο κάτω κι από το τελευταίο αλητάριο της (ο Θεός να την κάνει τέτοια) δημοσιογραφίας που εμφανίζει την υποδούλωση και την εθνική απομείωση για εμφατική σώτειρα επιτυχία, αν δεν συνιστά τρομοκρατία, τότε τι άλλο συνιστά; Είναι δε τόσο κραυγαλέα φανερή η συνθήκη που εξανεμίζει την υπόσταση της χώρας στους τέσσερις ανέμους των αγορών, ώστε το κλασικό οπλοστάσιο των υποστηρικτών θεωρήσεων δεν επαρκεί ούτε κατ' ελάχιστον.
Κι έτσι επιστρατεύεται ολόκληρος ο χειραγωγικός μηχανισμός με απίστευτης γελοιότητας επιχειρήματα για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Επιθετικής γελοιότητας επιχειρήματα βγαλμένα από τις καλύτερες εμφυλιακές και μετεμφυλιακές μέρες της θρησκόληπτης και πανάκριβα πληρωμένης εθνοσωτήριας αφήγησης (για να θυμηθούμε και το παλιό σχέδιο Μάρσαλ και ποιοι φάγανε τα λεφτά). Επιχειρήματα, θέλω να πω, που και μόνο η χυδαιότητα, η βαρβαρότητα και η χαμέρπειά τους αρκούν για να καταδείξουν το μέγεθος της ασχημίας που μας περιμένει. Κι όμως οι ταγοί όλης αυτής της κατάστασης νομίζει κανείς ότι ζούνε σε άλλη χώρα, ότι απευθύνονται σε κάποιον άλλο λαό, σε κάποιο παράλληλο χρόνο.
Δεν υπερασπίζονται άποψη, επιτίθενται -θα 'λεγε κανείς- σε κάφρους. Που ουδέν κατενόησαν, ουδέν αντιλήφθηκαν παρά μόνο επιμένουν σε κάποιο γενικό και αόριστο "παλιό". Σε αντίθεση φυσικά με το πολύκλαυστο "καινούργιο" που ήταν ψωμοτύρι στο στόμα του Α. Παπανδρέου, αλλά τώρα δυστυχώς αποκαλύπτεται το τρομακτικό του περιεχόμενο. Όμως δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Αντιγράφω ένα ενδεικτικό απόσπασμα από άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στα "Νέα", χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο η καθεστωτική προπαγάνδα τυμπανίζει και επανατυμπανίζει την φρικώδη της αφήγηση. Γράφει λοιπόν... ο ανατροπέας μεγαλοδημοσιογράφος του ΔΟΛ και του Mega στις 28.8.2011: "Νομίζω ότι λάθος χώρα διάλεξε ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ (σ.σ.: ο μακελάρης της Νορβηγίας) για το δολοφονικό μένος του. Στη Νορβηγία ας πούμε ο πόνος από την κτηνωδία οδήγησε στη γενική κατακραυγή. Ακόμη και ο ίδιος ο πατέρας του τον έστησε στον τοίχο. Στην Ελλάδα θα είχαν βρεθεί εφημερίδες, δημοσιογράφοι και δικηγόροι να του αναγνωρίσουν ένα σωρό ελαφρυντικά ή να ανασύρουν αναρίθμητους συμψηφισμούς. Θα έλεγαν ότι κακώς διώκεται διότι ο άνθρωπος είναι "αντιεξουσιαστής" και ως γνωστόν ο "αντιεξουσιαστής" είναι στη χώρα μας κάτι σαν προστατευόμενο είδος. (...)Ή θα αναρωτιόντουσαν πονηρά γιατί να καταδικαστεί ο φονιάς από τη στιγμή που οι υπαίτιοι της Siemens ή του Χρηματιστηρίου δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη (...)".
Δηλαδή τώρα, αυτή η ακραία τρομοκρατική χυδαιότητα, αυτή η φασιστική δίκη προθέσεων, αυτό το βαθύτατα σκοταδιστικό "και ερωτώ και απαντώ" αποτελεί δημοσιογραφικό κείμενο. Αποτελεί άρθρο το οποίο ανήκει στον κόσμο των αντιπαρατιθέμενων ιδεών και προκαλεί σε απάντηση ως εναλλακτική υπόθεση αλήθειας που είναι πάντοτε η διαφορετική άποψη. Δεν είμαστε με τα καλά μας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το δογματικό έκτρωμα της ενοχοποίησης ιδεών, προσώπων, πολιτικών χώρων, εφημερίδων, νομικών, του κάθε αγωνιζόμενου πολίτη τελικά. Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο με το αίμα των θυμάτων του Νορβηγού φασίστα, συνιστά προσβολή νεκρών και είναι ανθρωποφαγική σκύλευση πτωμάτων.
Απαραίτητο συμπλήρωμα στην αθλιότητα της δικαστικής εξουσίας που επέβαλε ποινές 130 συνολικά χρόνων σε έξι 20χρονα παιδιά της "Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς" για κροτίδες μέσα σε κατσαρόλες. "Μνημείο αναλγησίας", "αθλιότητα", "ιαβερική αντίληψη καταδίωξης και καταστολής κοινωνικών προβλημάτων", χαρακτηρίστηκε η απόφαση από τους υπερασπιστές των παιδιών. "Ποινές τρομοκρατικές" τις είπε ο Γιώργος Βότσης στην "Ελευθεροτυπία". Μάλλον όλοι αυτοί ανήκουν στους δικηγόρους και τους δημοσιογράφους που ΘΑ δικαιολογούσαν έναν μακελάρη επειδή ΘΑ ήταν "αντιεξουσιαστής". Σημείωση: Σ' αυτούς τους δικηγόρους βέβαια δεν συγκαταλέγεται ο Μιχ. Δημητρακόπουλος, δικηγόρος των Κεντέρη και Θάνου, που κατά τη διαδικασία ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων, προκειμένου να μεταθέσει τα ρεζιλίκια των πελατών του στο απυρόβλητο, είπε κατόπιν ωρίμου σκέψεως: "(...) Και έχουμε δικαστές που σχολιάζονται επειδή καταδίκασαν τους αληταράδες των 'Πυρήνων' και κάνετε αγώνα (σ.σ.: ο αθλητικογράφος Φίλιππος Συρίγος που εκείνη, την ώρα κατέθετε) γι' αυτούς ('θέλετε να τους σταυρώσετε' είχε πει προηγουμένως) γιατί είναι τα καλά παιδιά".
Μα φυσικά και είναι καλά παιδιά. Όλα τα παιδιά του συστήματος είναι "καλά παιδιά". Και ο Γιάννης Πρετεντέρης "καλό παιδί" είναι. Και οι δικαστές του Αρείου Πάγου που έστειλαν στον βέβαιο υποτροπιασμό ένα πρώην τοξικομανή για κλοπή μιας ζάντας αυτοκινήτου, μετατρέποντας εν τοις πράγμασι μια ποινή τετραετούς φυλάκισης σε θανατική ποινή, "καλά παιδιά" είναι. Και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες που ζητάει προηγμένες κάμερες για γρηγορότερες καταδίκες, "καλό παιδί" είναι. Και ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Λ. Οικονόμου που κατέθεσε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για το τι τραβάει το ηρωικό μπατσολόι που σε μια μόνο μέρα έστειλε 600 τραυματίες στα νοσοκομεία είναι "καλό παιδί" του λαού, γιατί βέβαια κανείς εξ Εκάλης ορμώμενος δεν πάει να γίνει μπάτσος. Και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ που τον άκουσαν και έφριξαν για τα δεινά των μπάτσων, "καλά παιδιά" είναι. Και "εκλεκτά" επίσης.
Κι ο Χ. Καστανίδης που θέλει δημοψηφίσματα τα οποία δεν θα δεσμεύουν τις κυβερνήσεις, "καλό παιδί" είναι. Φυσικά και ο Γ. Παπακωνσταντίνου που θέλει να μας βάλει να πληρώσουμε κάτι δισ. ρεγάλο στον Μυτιληναίο, έτσι, γιατί μας περισσεύουν, κι αυτός "καλό παιδί" είναι. Όλοι τους (δειγματοληπτικές οι περιπτώσεις) καλά παιδιά είναι. "Άνθρωποι που έχουν μέλλον αντί για πρόσωπο" όπως λέει και ο Σουηδός ποιητής Τούμας Τρανστρέμερ. Πάντοτε τα καλά παιδιά, είναι καλά παιδιά. Το έβλεπε και ο Μέγας Πιέρ Πάολο Παζολίνι και έγραφε σ' ένα του ποίημα: "Μέσα από τον φακό της μηχανής, βλέπω τους δήμιους να παρελαύνουν".
Όλοι αυτοί που σύμφωνα με τον ίδιο ποιητή "μυρίζουν ζεστή οικογενειακή απελπισία, που ξεχειλίζει σε χίλιες κατσαρόλες". Που δεν έχουν και εκρηκτικά, ώστε να επισύρουν ποινή 30 ετών. Να τους προσέχουμε. Είναι αδίστακτοι.
... κι αυτός έρχεται από την Κίνα που χθες πήδηξαν απ' τα παράθυρα του εργστασίου 6 εργάτες επειδή δεν άντεχαν άλλο τη ζωή τους ... ευτυχώς δεν θα έρθουν οι ... επενδυτές όσο και να τους γλείφουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου