Σαμαράς: «Θα προστατέψουμε τις ξένες επενδύσεις με κάθε κόστος».
«Ελληνικός Χρυσός-Eldorado»: «Η επένδυση στις Σκουριές αποτελεί πρότυπο επενδύσεων για
όλη τη χώρα».
Βορίδης: «Ο χρυσός ανήκει σε όλους τους έλληνες και όχι μόνο στους κατοίκους της Ιερισσού».
Άδωνις: «Ο ΣΥΡΙΖΑ διώχνει τις επενδύσεις και δημιουργεί ανεργία. Η τρομοκρατική ενέργεια έγινε τη μέρα που ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ έκανε φεστιβάλ»(!) (εννοούσε την αναπτυξιακή διημερίδα της ΝΕ Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ).
Βενιζέλος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει πολιτικά στην καταστροφή της χώρας διώχνοντας τις επενδύσεις και εμποδίζοντας την ανάπτυξη. Η επένδυση του χρυσού πρέπει να προχωρήσει άμεσα».
Πάχτας: «Τρομοκράτες και ναρκομανείς με επικεφαλής την τοπική βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ διώχνουν τις επενδύσεις και εμποδίζουν την ανάπτυξη».
Όλα τα πρωτοκλασάτα μπουμπούκια του μνημονιακού λόμπι της καταστροφής είχαν κάτι να πουν για Επενδύσεις, Ανάπτυξη και ΣΥΡΙΖΑ, και μετά καταφτάνουν ΜΑΤ και ΕΚΑΜ στην Ιερισσό, ένας πάνοπλος αστακός για κάθε 5 κατοίκους (!!). Προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ με τεράστιες δαπάνες συντήρησης φυλάγουν καθημερινά μια παρανομία. Γιατί άραγε; Για να δούμε λοιπόν πιο είναι το πρότυπο των επενδύσεων και της ανάπτυξης που προστατεύεται με σοκ και δέος, και σε ποιον τελικά ανήκει ο χρυσός.
Αυτά που έχει κάθε σόφρων άνθρωπος στο μυαλό του όταν ακούει για (καλοδεχούμενες) επενδύσεις είναι κάποια από τα παρακάτω. Ότι κάποιος επιχειρηματίας -αφού πρώτα ερευνήσει- θα βάλει τα (δικά του) λεφτά από τα οποία θα βγάλει θεμιτό κέρδος αφού πρώτα αποσβέσει το κόστος της επένδυσης και τις υποχρεώσεις του στους εργαζόμενους και στο δημόσιο. Ότι θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και μάλιστα σε βάθος χρόνου. Ότι θα καταθέσει αληθινά στοιχεία για τη δραστηριότητά του προκειμένου να αδειοδοτηθεί και μετά να φορολογηθεί. Ότι θα προστατέψει το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους της περιοχής. Ότι δεν θα συγκρουστεί με άλλες αναπτυξιακές δραστηριότητες της ευρύτερης περιοχής όπου γίνεται η επένδυση, ώστε να διατηρηθεί η αειφορία της. Και κυρίως ότι θα έχει τη συγκατάθεση της τοπικής κοινωνίας. Τι από αυτά συμβαίνουν στη συγκεκριμένη περίπτωση; Η απάντηση είναι τίποτα απολύτως και μάλιστα ακόμα χειρότερα από το τίποτα. Στην περίπτωση των Σκουριών της Χαλκιδικής βρίσκει απόλυτη δικαίωση η παροιμία «ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος». Μια δραστηριότητα από τη φύση της καταστρεπτική και με όρους αρπαχτής βαφτίζεται ντε και καλά «επένδυση» που πρέπει να γίνει πάση θυσία. Το συγκεκριμένο «πράγμα» μάλλον απευθύνεται σε πολίτεςΚαφριστάν, ή μήπως είμαστε τέτοιο; Γιατί όμως τέτοια πρεμούρα για τις Σκουριές;
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ.
v Που ακούστηκε «Επένδυση» που να βάζει τα κεφάλαια ο έλληνας φορολογούμενος και ο «επενδυτής» να παίρνει τα κέρδη;
Με δωρεάν εκχώρηση (χωρίς αξιολόγηση και διαγωνισμό) πλούτου (προ- και μετα-εξορυκτικού) πάνω από 15 δις (προς το παρόν -και μόνο για τις Σκουριές- και χωρίς να συνυπολογίζονται ο ανεκτίμητος πλούτος της γης, των νερών, των δασών) και με μετοχικό κεφάλαιο μόλις 60.000 οι επίδοξοι «επενδυτές» αποκομίζουν μέσα σε λίγα χρόνια 2,5 δις στο χρηματιστήριο, κυριολεκτικά μόνο από αέρα. Έρχονται τώρα να «επενδύσουν» -λένε- τα 800 εκατομμύρια (δηλαδή το ένα τρίτο από τα κέρδη τους) σε βάθος 10 χρόνων, και τα λεφτά αυτά τα θεωρούν δικά τους! Πού τα βρήκαν; Μήπως τα «σήκωσαν» από την «τράπεζα» της Χαλκιδικής για να τα φέρουν πίσω στη Χαλκιδική με τις ευλογίες Πάχτα;; Επιπλέον εκμεταλλεύονται τα συμπυκνώματα χρυσού της Ολυμπιάδας που άφησαν οι προηγούμενοι -που και αυτά τα πήρανδωρεάν- βγάζοντας μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδος, και για τα οποία δεν θα φορολογηθούν ποτέ γιατί ισχυρίζονται (ψευδώς) ότι όλα τα κέρδη θα τα χρησιμοποιήσουν για δήθεν αποκατάσταση -ρίχνοντας βέβαια ανεξέλεγκτα αρσενικό και άλλα δηλητήρια στη θάλασσα. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το ελληνικό κράτος θα τους επιδοτήσει με το νέο επενδυτικό νόμο με μερικές ακόμα εκατοντάδες εκατομμύρια γιατί είναι λέει παραγωγικοί επενδυτές. Πότε οι «επενδυτές» αυτοί θα βάλουν το χέρι στην τσέπη τους για να κάνουν επένδυση και θα σταματήσουν να παρασιτούν από τα αποταμιεύματα της ελληνικής κοινωνίας;;
v Που ακούστηκε «Επένδυση» που να αποκομίζει ο επενδυτής αμύθητα ποσά από δημόσια περιουσία και το δημόσιο να μένει στο άσσο;
Πρόκειται για την εξωφρενική (αλλά συνηθισμένη ελληνική) περίπτωση όπου ο δημόσιος και λαϊκός πλούτος γίνεται ιδιωτικός με τη σύμφωνη γνώμη του κράτους. Με αναμενόμενα κέρδη εικοσαετίας περίπου 20 δις (μόνο από τις Σκουριές, γιατί τους έχουν παραχωρηθεί και πολύ μεγαλύτερες «Σκουριές» στη Χαλκιδική) οι «επενδυτές» ισχυρίζονται ότι το ελληνικό δημόσιο θα εξασφαλίσει έσοδα 1 δις, δηλαδή περίπου 50 εκατομμύρια το χρόνο με τη μορφή της ελεημοσύνης. Αλλά και αυτό το στοιχείο είναι ψευδές αφού τα δικαιώματα του δημοσίου είναι τριτοκοσμικώς ανύπαρκτα (και λόγω του αποικιοκρατικού Μεταλλευτικού Κώδικα), όπως το ίδιο είναι και η πρόθεση και ικανότητα του δημοσίου να εισπράξει φόρους ειδικά από εταιρείες του είδουςEldorado που μέσα από ένα δαίδαλο διαδικασιών εξαφανίζουν τα κέρδη (μέσα από φορολογικούς παραδείσους και από μυστικές δικαιοδοσίες των θυγατρικών εταιρειών). Αλήθεια γιατί το ελληνικό δημόσιο (λέμε τώρα) δεν ζητά αναπροσαρμογή των οικονομικών στοιχείων της ΜΠΕ αφού οι υπολογισμοί έγιναν με 475 δολάρια την ουγγιά χρυσού και που σήμερα βρίσκεται στα 1500 δολάρια την ουγγιά;;; Γιατί το ελληνικό δημόσιο (λέμε τώρα) δεν ζητά συμμετοχή επί των κερδών (ώστε να τα ελέγχει κιόλας) και αρκείται σε κοκαλάκια «αντισταθμιστικών»; Η αλήθεια είναι ότι τα λεφτά είναι πολλά -και πολλά από αυτά είναι μαύρα και κατωτράπεζα- και προσδοκούν από αυτά μερτικό το πολιτικό, το μιντιακό και το «επιχειρηματικό» προσωπικό της διαπλοκής και του παρασιτισμού.
v Που ακούστηκε «Επένδυση» όπου το Δημόσιο προσφεύγει στα δικαστήρια ενάντια στο ίδιο το συμφέρον του;
Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπίστωσε -μετά από σχετική καταγγελία- ότι η μεταβίβαση ήταν σικέ και παράνομη κρατική ενίσχυση σε εταιρεία, επέβαλλε πρόστιμο στην «Ελληνικός Χρυσός» 15 εκατομμυρίων τα οποία αυτή όφειλε να επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο. Το ελληνικό (λέμε τώρα) δημόσιο (ξαναλέμε τώρα) όμως προσέφυγε πρώτο και καλύτερο εναντίον της απόφασης (!!) θυμίζοντάς μας ότι πρόκειται για δημόσιο της διαφθοράς όπου προτιμά να κόψει συντάξεις παρά να εισπράξει το τίμημα. Γίνεται προφανές ότι πρόκειται για χοντρό παρασκηνιακό deal διαχείρισης και διακίνησης μαύρου χρήματος για να ανταμειφθούν για τις υπηρεσίες τους κόμματα, μέσα και πολιτικοί -η υπόθεση Siemens ίσως να αποδειχτεί ότι ωχριά μπροστά στην υπόθεση #Skouries.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ.
v Που ακούστηκε «Επένδυση» να αδειοδοτείται με κατάθεση και έγκριση ΨΕΥΔΩΝ και ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΩΝ στοιχείων; Δηλαδή επένδυση ΧΩΡΙΣ όρους;
Για να φανεί στην κοινή γνώμη ότι το περιβάλλον και γενικότερα η περιοχή δεν θα διατρέξουν κανένα κίνδυνο από την «επένδυση», η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της «Ελληνικός Χρυσός» έγινε μετεχνική κοπτοραπτικής από τους μόδιστρους της εταιρείας. Ψεύδη και επιστημονικές αυθαιρεσίες χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον μόνο και μόνο για να παράσχουν το άλλοθι της αδειοδότησης, με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ανάληψη ευθυνών από την εταιρεία. Η Διοίκηση (κυβέρνηση, ΥΠΕΚΑ) φυσικά και γνώριζε ότι τα στοιχεία που παρατέθηκαν ήταν ψευδή και αλλοιωμένα. Το είχαν επισημάνει πλείστοι φορείς και σύσσωμη η ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα, εκτός από αυτήν της εταιρείας -που δεν θα μπορούσε να είναι ανεξάρτητη αφού εκτελούσε εντολές επί πληρωμή. Μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί ούτε ένας ανεξάρτητος επιστημονικός φορέας που να υποστηρίξει ότι η «επένδυση» είναι επωφελής.
Η διοίκηση είχε τυφλή εμπιστοσύνη μόνο στην εταιρεία ή μήπως παίζονταν άλλα πιο σοβαρά και σκόπιμα παιγνίδια που συνεχίζονται και σήμερα; Η τοποθέτηση του μαθητή του Πάχτα και του ΔΝΤ Παπακωνσταντίνου στο πόστο του υπουργού ΠΕΚΑ εκείνη τη χρονική στιγμή έγινε ακριβώς για να σιγουρευτεί η υπογραφή από άνθρωπο του πυρήνα του μνημονιακού λόμπι και δοκιμασμένο υπογραφέα με την τρόικα. Το γεγονός αυτό μαρτυράει και τη μεγάλη σημασία που έδινε -και δίνει- το μνημονιακό λόμπι της καταστροφής στην «επένδυση» αυτή. Ακούγονταν ήδη από την εποχή εκείνη -και σήμερα ακούγεται πιο έντονα φωτογραφίζοντας και την «Ελληνικός Χρυσός»- ότι σχεδιάζεται αυτό-αδειοδότηση και αυτό-επιθεώρηση (Θεός φυλάξοι!) για τους μεγάλους «επενδυτές» παρακάμπτοντας τις «γραφειοκρατικές» διαδικασίες ελέγχου (πρόσχημα όχι ανικανότητας αλλά σκοπιμότητας, γιατί όταν πονάει χέρι δεν κόβεις χέρι οπωσδήποτε).
Τόσα ψέματα πάνω σε περιβάλλον, ανθρώπινες ζωές και περιουσίες και τόσοι άνθρωποι μαριονέτες σαν Πάχτα, Παπακωνσταντίνου κλπ, που όχι μόνο αποδέχονται τα καταστροφικά ψέματα αλλά τα προβάλλουν σαν αλήθειες, δεν μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο σαν στοχευμένη καταστροφή. Η λέξη επιφύλαξη δεν ακούστηκε ποτέ από τα άτομα αυτά. Η εταιρεία είναι εκ προοιμίου αδίστακτη αφού το μόνο που την νοιάζει είναι το κέρδος, με κάθε τίμημα. Αλλά οι άρχοντες και οι κυβερνώντες που γνωρίζουν; Πως γίνεται να ακούν την άποψη μιας χούφτας πληρωμένων επιστημόνων-ατόμων της εταιρείας και να αγνοούν την άποψη εκατοντάδων άλλων ανεξάρτητων επιστημόνων και επιστημονικών φορέων; Δεν εμπιστεύονται την επιστήμη, ενεργούν τυχαία ή υπακούουν τυφλά σε κάποιον σχεδιασμό; Ιδιαίτερα όταν σύσσωμη η επιστήμη σε όλο τον κόσμο τεκμηριώνει ότι δεν είναι -προς το παρόν- σε θέση να εξάγει από τη γη χρυσό με ασφαλή και βιώσιμο τρόπο (αν και ο χρυσός είναι ένα «άχρηστο» τεχνολογικά μέταλλο).
Θα επισημάνουμε μερικές από τις πιο υψηλές δημιουργίες κοπτοραπτικής στη ΜΠΕ της «Ελληνικός Χρυσός» που παρατίθενται στο τέλος σαν ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
Επισημαίνουμε ότι η τήρηση των περιβαλλοντικών όρων που επικαλούνται οι υπέρμαχοι της «επένδυσης» δεν είναι παρά μόνο έναπιπίλισμα καραμέλας αφού περιβαλλοντικοί όροι ΔΕΝ υπάρχουν. Είναι όροι σικέ και κάποια στιγμή στο μέλλον η εταιρεία θα πει «δεν έχουμε ευθύνη για το αποτέλεσμα, εμείς τηρήσαμε όλους τους όρους που μας έβαλε η πολιτεία». Αλλά τότε η ζημιά θα είναι ανεπίστρεπτη και θα τη λουστούνε όλοι, και αυτοί που το έλεγαν και αυτοί που σαν θύματα προπαγάνδας της εταιρείας λοιδορούσαν αυτούς που το έλεγαν.
Στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ δίνονται μερικά παραδείγματα για άμεση κατανόηση σχετικά με τους ψεύτικους όρους.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
v Που ακούστηκε «Επένδυση» να δημιουργεί ανεργία αντί για απασχόληση;
Το δείγμα γραφής για την απασχόληση το έδειξε η εταιρεία από την πρώτη αρχή. Εικονικές προσλήψεις με ατομικές συμβάσεις διμήνου, με αμοιβές Καφριστάν που και αυτές δεν είναι από λεφτά της εταιρείας αλλά από εθνικά και κοινοτικά κονδύλια και με σκοπό την ειδίκευση στο ξύσιμο των χορταριών και στην αποψίλωση του δάσους! Ισχυρίζονται ότι θα απασχολήσουν συνολικά 1200 εργαζόμενους, δηλαδή επιπλέον 500 από αυτούς που απασχολούνται ούτως ή άλλως στις παλιές δραστηριότητες. Το πρώτο που εξοργίζει είναι αν είναι δυνατόν με κέρδη 1 δις το χρόνο να απασχολείς μόλις 500 εργαζόμενους! Αλλά αυτό που κυριολεκτικά σοκάρει είναι ότι για κάθε μια από τις 500 θέσεις που θα δημιουργείται, άλλες 20 θα χάνονται στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής από υπάρχουσες δραστηριότητες που θα υποστούν βαρύτατο πλήγμα ή από επενδύσεις που δεν θα γίνουν ποτέ εξαιτίας της «επένδυσης». Ο Στρατουδάκης (γ. δ/ντής της Ελλ. Χρυσός) το είπε ξεκάθαρα: « Ή εμείς ή οι άλλοι. Γιατί οι άλλοι να εμποδίσουν τη δική μας δραστηριότητα;». Το τραγικό όμως είναι ότι αφού η εταιρεία φύγει (γιατί κάποτε θα φύγει), θα έχει πάρει βέβαια τα μέταλλα της περιοχής, θα έχει όμως αφήσει πίσω της τόσα συντρίμμια που η ερήμωση της περιοχής θα είναι αναπόφευκτη με παραπαίουσες τις άλλες βιοποριστικές και παραγωγικές δραστηριότητες όπως π.χ. τουρισμός και αγροτο-κτηνοτροφία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα δημιουργηθεί ένα κύμα φυγής κατοίκων και επισκεπτών από τη Χαλκιδική.
v Που ακούστηκε «Επένδυση» να θυσιάζει στο βωμό του ιδιωτικού κέρδους τους φυσικούς πόρους και τις περιουσίες των κατοίκων σε μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους;
Δεν φτάνει που οι περιουσίες γενικά απαξιώνονται από την επίθεση της τρόικα, στη Χαλκιδική -του δημοφιλούς τουριστικού προορισμού- θα απαξιωθούν ακόμα περισσότερο επειδή το φυσικό υπόβαθρο της περιοχής θα πληγεί ανεπανόρθωτα από καταστροφή και ρύπανση των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος (δάση, νερά, αέρας, θάλασσες, βιοποικιλότητα). Η επισκεψιμότητα της περιοχής θα βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με τον εφιάλτη λειψυδρία-αρσενικό-κυάνιο. Οι ακίνητες περιουσίες δεν θα αξίζουν ούτε για άγονα χωράφια. Η Χαλκιδική θα βρίσκεται κυριολεκτικά κάτω από το διπλό ζυγό τρόικα-Eldorado (αν συνεχίσουν να υπάρχουν).
v Που ακούστηκε «Επένδυση» να συλεί την ιστορικότητα μιας περιοχής;
Το πογκρόμ στη Χαλκιδική με πρόσχημα την «επένδυση» δεν γίνεται ενάντια σε έναν τυχαίο τόπο αλλά σε έναν τόπο ευλογημένο που είναι η πατρίδα του Αριστοτέλη και η πύλη του Αγίου Όρους. Εάν σήμερα υπάρχουν πολλές δυνατότητες προσέλκυσης επισκεπτών αλλά και επενδύσεων με βάση αυτά τα ιστορικά κεκτημένα της περιοχής, στο μέλλον αυτές οι δυνατότητες θα έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Και σαν συνέπεια, η παρεμπόδιση της επισκεψιμότητας λόγω του βανδαλισμού που θα προκαλέσει η «επένδυση» θα αποτελεί βεβήλωση δυο συμβόλων ανεκτίμητης εθνικής σπουδαιότητας.
v Που ακούστηκε «Επένδυση» να γίνεται χωρίς τη στοιχειώδη συγκατάθεση της επιστημονικής και τοπικής κοινωνίας και να επιβάλλεται με τη μπότα των ΜΑΤ και τα όπλα της ΕΚΑΜ;
Ο ρόλος του «ναι σε όλα» που διαδραμάτισε η τότε νομαρχιακή χρυσο-διοίκηση Χαλκιδικής θα καταγραφεί ιστορικά σαν η κερκόπορτα για την άλωση της Χαλκιδικής. Μερικές ώρες παρωδίας με face-control ονομάστηκαν διαβούλευση, με τους εντιμότατους νομαρχιακούς «συμβούλους» να μην γνωρίζουν τι καν έγραφε μία σελίδα από τις χιλιάδες σελίδες της ΜΠΕ. Παρ’ όλα αυτά όμως γνωμάτευσαν θετικά «συμπεραίνοντας» ότι «το δημόσιο όφελος(!) υπερακοντίζει τις όποιες(!) βλάβες στο περιβάλλον» -μνημείο υποκρισίας και αυτοδιοικητικού αίσχους. Αυτό είναι σήμερα και το βασικό επιχείρημα των χρυσοθήρων: «Έγιναν όλα νόμιμα με τη συγκατάθεση της τοπικής κοινωνίας και των θεσμικών της οργάνων». Η αλήθεια είναι όμως ότιδεν ρωτήθηκαν ποτέ ούτε η επιστημονική κοινότητα ούτε η τοπική κοινωνία, ούτε καν εκ των υστέρων. Ο λόγος είναι απλός: οι ψευδείς και ατεκμηρίωτες αιτιάσεις της εταιρείας δεν θα άντεχαν σε μια τέτοια δοκιμασία, αυτή της ουσιαστικής διαβούλευσης. Σε αυτή την περίπτωση, δηλαδή της κατάλυσης της δημοκρατίας, είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχουν τον πρώτο λόγο οι διμοιρίες των ΜΑΤ και της ΕΚΑΜ. Που είναι το περίεργο; Τον τελευταίο όμως λόγο θα τον έχει σίγουρα η κοινωνία.
v Που ακούστηκε «Επένδυση» που να κρατάει ο επενδυτής όμηρους τους εργαζόμενους και το περιβάλλον με τον εκβιασμό «όλα ή τίποτα» και το ελληνικό δημόσιο να δέχεται τον εκβιασμό με βάση τις ρυθμίσεις Πάχτα;
Σαν πρώτο θέμα κριτικής στη ΜΠΕ που κατέθεσε το 2010 η Ελληνικός Χρυσός ήταν το γεγονός ότι σαν «μηδενική λύση» προτείνονταν το «τίποτα». Δηλαδή ή παίρνουμε όλο το project της εξόρυξης και εκμετάλλευσης του χρυσού στη περιοχή ή φεύγουμε και αφήνουμε την κατάσταση όπως είναι (στο χάλι της). Η Ελληνικός Χρυσός είχε την εποχή εκείνη δραστηριότητα (όπως και σήμερα) που ήταν συνέχεια της προηγούμενης TVX. Αυτό σήμαινε δυο πράγματα, πρώτον ότι δεν συνεχίζουμε καμιά δραστηριότητα εξόρυξης, και άρα απολύουμε το προσωπικό και αποχωρούμε, και δεύτερον ότι δεν κάνουμε καμιά ενέργεια αποκατάστασης του περιβάλλοντος που εγκαταλείπουμε(τέλματα, όξινες απορροές κλπ). Βέβαια ο μπαγαπόντης και σκανδαλο-θρεμμένος Πάχτας είχε φροντίσει να τους διασφαλίσει. Τους απάλλαξε το 2004, μαζί με τη μεταβίβαση, από κάθε υποχρέωση αποκατάστασης ζημιών που άφησαν οι προηγούμενοι. Έτσι το άλλοθι ότι όλες οι ζημιές που υπάρχουν οποιαδήποτε στιγμή, σήμερα και στο μέλλον, ήταν των προηγούμενων, είναι τώρα εύκολη υπόθεση. Έτσι η Παχτική διαπλοκήτους έδωσε σήμερα τη δυνατότητα να εκβιάζουν ότι θα φύγουν και ότι εργαζόμενοι και περιβάλλον θα μείνουν αμανάτι στην κοινωνία. Έδρασε φυσικά και ο μαθητής του Πάχτα (Παπακωνσταντίνου) που με την αποδοχή της «μηδενικής λύσης» άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου στους εκβιασμούς της εταιρείας με θύματα τους εργαζόμενους και το περιβάλλον. Αν είχε «καλές» προθέσεις θάπρεπε να απαιτήσει σαν «μηδενική λύση» τη συνέχιση των σημερινών εργασιών μέχρι πέρατος, με τήρηση των περιβαλλοντικών όρων (π.χ. «μετροπόντικας» αντί για φουρνέλα) και σταδιακή αποκατάσταση του περιβάλλοντος (και να μην δεχτεί φυσικά τις υπόλοιπες ψευδείς και ανυπόστατες υποσχέσεις στη ΜΠΕ).
Συμπερασματικά: Το λόμπι της καταστροφής επιχειρεί στις Σκουριές μια στρατηγικής σημασίας επιδρομή με τον παραπλανητικό τίτλο «Επένδυση Σκουριές». Η «Επένδυση Σκουριές» είναι επιλογή που οδηγεί σχεδιασμένα και με μαθηματική ακρίβεια μια περιοχή στο φυσικό και οικονομικό θάνατο, ενώ το λόμπι και η «χώρα του» θα βουτήξουν σε πακτωλό «νομίμως» παράνομων κερδών σε βάρος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Οι Σκουριές είναι ορόσημο για το καθεστώς της καταστροφής και θα δώσει τα πάντα για να τις πάρει οριστικά (διόλου τυχαία η «επίσκεψη» της τρόικα στο ΣτΕ για τις Σκουριές). Μόνο αρρωστημένα μυαλά θα μπορούσαν ωστόσο να χαρακτηρίσουν επένδυση τον βανδαλισμό που επιχειρείται στη Χαλκιδική. Γίνεται προφανές ότι το καθεστώς φρόντισε να διευκολύνει με κάθε τρόπο μια εταιρεία της αρπαχτής (μέλος του λόμπι) ώστε να «επιτύχει» μια αδειοδότηση έωλη έως αστήρικτη, μόνο και μόνο για να διευκολύνει τη λεηλασία και τη φυγάδευση των «νόμιμων» κλοπιμαίων, πολλά από τα οποία αποτελούν το μαύρο χρήμα της παρασιτικής διαπλοκήςπου τροφοδοτεί την ίδια τη ζωή του καθεστώτος. Τι άλλες αποδείξεις χρειάζονται για να κατανοήσουμε ότι το λόμπι της καταστροφής είναι δίπλα μας βυσσοδομώντας στην ίδια την ύπαρξή μας και ότι οι Σκουριές είναι μέρος του δόγματος του σοκ για όλη την Ελλάδα;
Και τρεις ακόμα σημαντικές επισημάνσεις: Α) το καθεστώς της κλεπτοκρατίας και της παρασιτικής διαπλοκής έχει συνέχεια, από την εποχή της επώασης της κρίσης (Πάχτας), μέχρι την εκδήλωσή της (Παπακωνσταντίνου) και μέχρι σήμερα που φαίνονται τα αποτελέσματά της (Σαμαράς, Βενιζέλος). Β) το αρπακτικό λόμπι των χρυσοθήρων μαζί με το εγχώριο καταστροφικό λόμπι ετοιμάζουν τηντελική έφοδο τη στιγμή της κρίσης και του πόνου της κοινωνίας από τη μνημονιακή εξαθλίωση, επιβεβαιώνοντας έτσι τις λαϊκές ρήσεις ότι «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» και «μεταξύ κατεργαρέων αλληλεγγύη». Γ) Οι υποστηρικτές της «επένδυσης», ελλείψει άλλων επιχειρημάτων, καταφεύγουν στη σύγκριση της Χαλκιδικής με αχανείς παγωμένες εκτάσεις του βορρά (Φινλανδία, Σουηδία κ.α.), με πυκνότητα κατοίκησης έναν άνθρωπο ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (!!) και όπου μπορεί κάποιος να ζήσει μόνο για λίγο καιρό παίρνοντας έναν καλό μισθό από τη μεταλλευτική εταιρεία. Εις υγεία τους!!
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Τα Ψεύτικα τα Λόγια τα Μεγάλα
1. Οι υδατικοί πόροι. Ισχυρίστηκαν ότι δεν θα υπάρξει σοβαρή διατάραξη του ισοζυγίου των υδατικών πόρων της περιοχής μετά από μακροχρόνια αποστράγγιση των ορεινών όγκων και με κατανάλωση του 70% των υδατικών αποθεμάτων για τις ανάγκες της υδρομεταλλουργίας (όση η ετήσια ανάγκη της Χαλκιδικής σε νερό). Ότι οι 9 περιμετρικές γεωτρήσεις αποστράγγισης μέχρι 250 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας δεν θα επηρεάσουν τα υδατικά αποθέματα ενώ μία μόνο δοκιμαστική γεώτρηση έχει ήδη σχεδόν στερέψει τα νερά στην περιοχή της Μ. Παναγιάς. Όλοι οι ανεξάρτητοι και έγκριτοι υδρογεωλόγοι τεκμηριώνουν το αντίθετο. Αναφερόμαστε στο νερό, στην πηγή ζωής και το «χρυσάφι» του μέλλοντος.
2. Η τοξική σκόνη και η αέρια ρύπανση. Ισχυρίστηκαν ότι η σκόνη από τη δραστηριότητα (ανατινάξεις, λειοτρίβηση, οχήματα κλπ) ποσότητας 2.500 τόνων την ώρα (!) δεν είναι επιβλαβής. Όλοι οι ανεξάρτητοι και έγκριτοι επιστήμονες σχετικοί με το αντικείμενο (χημικοί, γεωπόνοι) τεκμηριώνουν ότι η σκόνη αυτή, όπου επικαθήσει, θα έχει τοξικά αποτελέσματα στο έδαφος, στη βλάστηση, στην κτηνοτροφία, στη μελισσοκομία κλπ, επειδή περιέχει μεγάλο φορτίο βαρέων μετάλλων από το γεωλογικό υπόβαθρο της περιοχής. Ισχυρίστηκαν (με μερικά υποτυπώδη σενάρια ανέμων στην περιοχή) ότι η σκόνη αυτή μετά βίας θα φτάνει στη διπλανή Αρναία, δηλαδή σε 5 χιλιόμετρα απόσταση, ενώ στη Θεσσαλονίκη φτάνει η σκόνη απ’ τη Σαχάρα. Όλοι οι ανεξάρτητοι και έγκριτοι φυσικοί της ατμόσφαιρας τεκμηριώνουν ότι η σκόνη θα καλύπτει μεγάλες περιοχές της Β. Ελλάδας (τουλάχιστον). Επιπλέον από την ομάδα εργασίας του ΤΕΕ/ΤΚΜ τεκμηριώθηκε ότι το διαφεύγον διοξείδιο του θείου (αέριο όξινης βροχής και αναπνευστικών προβλημάτων) στην ατμόσφαιρα από τη μονάδα μεταλλουργίας, δεν θα είναι μόνο 148 τόνοι ετησίως όπως παρουσιάστηκε στη ΜΠΕ αλλά 100 φορές περισσότερο, δηλαδή περίπου 15 χιλιάδες τόνοι το χρόνο, υπέρ-αρκετό για να «οξινίσει» την περιοχή.
3. Τα δηλητήρια και η «ακαριαία τήξη». Ισχυρίστηκαν ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν επιπλέον κυάνιο (γιατί και σήμερα χρησιμοποιούν) για την απόληψη του χρυσού με τη μέθοδο της «ακαριαίας τήξης» (flashsmelting). Η ομάδα εργασίας του ΤΕΕ/ΤΚΜ επισήμανε στην έκθεσή της ότι η μέθοδος αυτή δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά στον κόσμο για απόληψη χρυσού και ακόμα ότι, η εφαρμογή της στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αδύνατη λόγω του δυσκατέργαστου των χρυσοφόρων συμπυκνωμάτων της Ολυμπιάδας που περιέχουν τεράστιες ποσότητες αρσενικού, και μάλιστα χωρίς πιλοτικές δοκιμές. Το γεγονός ότι η εταιρεία κατέθεσε ψευδή στοιχεία για την εφαρμοσιμότητα της μεθόδου ήρθε να επιβεβαιωθεί ένα χρόνο αργότερα όταν η ίδια η μητρική “Eldorado Gold” σε έκθεσή της εκφράζει σοβαρές αμφιβολίες και παραπέμπει τη μεταλλουργία στις καλένδες. Αρνητικές επιφυλάξεις εκφράζει και η ίδια η εφευρέτρια της μεθόδου (Φινλανδική Outotec, πρώην Outocumpu). Αυτό ήταν αναμενόμενο ότι θα συμβεί αφού ηEUROMINE (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων) προανήγγελλε ότι «δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος απόληψης χρυσού για το περιβάλλον από αυτόν της κυάνωσης». Όλοι οι ανεξάρτητοι και έγκριτοι μεταλλειολόγοι τεκμηριώνουν ότι κάθε προσπάθεια απόληψης καθαρού χρυσού θα γίνει αναγκαστικά με τη χρήση κυανίου (σε τεράστιες ποσότητες της τάξης των χιλιάδων τόνων το χρόνο) που σε συνδυασμό με την ύπαρξη τεραστίων ποσοτήτων αρσενικού (12% αντί 0,5% σε αντίστοιχες δραστηριότητες ανά τον κόσμο), είναι αναπόφευκτη η απόρριψη των φονιάδων κυάνιο και αρσενικό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο.
4. Η όξινη τοξική απορροή και η τεχνική της λιθογόμωσης. Ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση όξινης απορροής (θειικό οξύ, «βιτριόλι») που πάντα συνοδεύεται και από τοξική απορροή (αφού διαλυτοποιούνται τα βαρέα τοξικά μέταλλα που υπάρχουν στο γεωλογικό υπόβαθρο -και που στην περιοχή βρίσκονται σε μεγάλες συγκεντρώσεις). Ακριβώς όπως ισχυρίζονται και σήμερα ότι δεν τρέχει τίποτα για την περιοχή του Μαντέμ-Λάκκο όπου η θάλασσα του Στρατωνίου έχει νεκρωθεί από τις αλλεπάλληλες όξινες απορροές και οι κάτοικοι τροφοδοτούνται σε νερό από άλλες μακρινές πηγές για να μην δηλητηριαστούν (αν και η σημερινή δραστηριότητα στην περιοχή του Μαντέμ-Λάκκο είναι μόλις το 1% αυτής που θα αρχίσει(;) στις Σκουριές). Ο ισχυρισμός αυτός καταρρίπτεται από τις ίδιες τις αναλύσεις υπεδάφους που παρουσιάζουν στη ΜΠΕ αφού, στις 2 από τις 10 αναλύσεις, η πιθανότητα όξινης απορροής εμφανίζεται αυξημένη (και γιατί να είναι 2 στις 10 και όχι 9 στις 10 αφού αυτό εξαρτάται από το ποια αποτελέσματα παρουσιάζονται και από πού έγινε η δειγματοληψία;). Όλοι οι ανεξάρτητοι και έγκριτοι επιστήμονες (χημικοί μηχανικοί, μεταλλειολόγοι) τεκμηριώνουν ότι ακόμα και μετά το κλείσιμο των ορυγμάτων με λιθογόμωση (ένα χαλαρό μίγμα κονιοποιημένων αποβλήτων μαζί με τα τοξικά της κατεργασίας και 7% τσιμέντο) η όξινη και τοξική απορροή στον υδροφόρο και τη θάλασσα θα διαρκέσει γιαεκατοντάδες χρόνια μετά τη λήξη των εργασιών.
5. Οι αστοχίες και τα ακραία φυσικά φαινόμενα. Η πιο χοντροκομμένη «απόκρυψη» (λέμε τώρα απόκρυψη, γιατί είναι όπως την κάνει η γάτα στο σκ@@@ της) ήταν ότι δεν συμβαίνουν πουθενά στον κόσμο ατυχήματα από μεταλλευτικές δραστηριότητες (!!!!), αλλά μόνο από εταιρείες εκμετάλλευσης πετρελαίου. Ήθελαν με τον τρόπο αυτό να αποκρύψουν το γεγονός ότι υποβάθμισαν σκόπιμα τα στοιχεία για δυο φυσικά φαινόμενα που μπορούν να προκαλέσουν, όχι μόνο καταστροφή, αλλάαρμαγεδδώνα στην περιοχή. Το πρώτο φαινόμενο είναι ο ΣΕΙΣΜΟΣ. Όλη περιοχή της δραστηριότητας κάθεται ιππαστί σε σεισμικά ρήγματα που έχουν δώσει ισχυρότατους καταστροφικούς σεισμούς στο παρελθόν και είναι πάντα εν δυνάμει ενεργά για να δώσουν της ίδιας έντασης ή και ισχυρότερους σεισμούς. Όλοι οι ανεξάρτητοι και έγκριτοι σεισμολόγοι που εξέφρασαν γνώμη για το θέμα τεκμηριώνουν ότι το αποτέλεσμα από ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι βιβλική καταστροφή επισημαίνοντας και έναν επιπλέον λόγο: ότι οι δραστηριότητες (εκρήξεις, σήραγγες, αποστράγγιση) θα αυξήσουν τις πιθανότητες να συμβεί το μοιραίο. Τοδεύτερο φαινόμενο είναι η ΠΛΗΜΜΥΡΑ. Η περιοχή έχει στο πρόσφατο παρελθόν συμβάντα ακραίων πλημμυρικών φαινομένων τα οποία υποβαθμίστηκαν σκόπιμα στη ΜΠΕ. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο τα απόβλητα των φραγμάτων στα ρέματα της περιοχής (φτιαγμένα από χώμα ύψους μέχρι 140 μέτρων) θα καταλήξουν στα κατάντη και στη θάλασσα. Όλοι οι ανεξάρτητοι και έγκριτοι μηχανικοί περιβάλλοντος και δασολόγοι που εξέφρασαν γνώμη για το θέμα τεκμηριώνουν ότι το αποτέλεσμα από ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι ανεπανόρθωτη καταστροφή επισημαίνοντας και έναν επιπλέον λόγο: ότι η αποψίλωση του δάσους και η καταστροφή της φυτικής γης θα εντείνουν τα πλημμυρικά φαινόμενα στην περιοχή.
6. Η έκταση, οι περιοχές και τα όρια της εκσκαφής (ξεκοιλιάσματος). Ίσως εδώ να βρίσκεται και η πεμπτουσία της επιμονής του λόμπι να επέμβει στη Χαλκιδική. Οι Σκουριές είναι το 20% μόνο του χρυσού που κρύβει η Χαλκιδική. Οι περιοχές Πιάβιτσα, Φισώκα, Τσικάρα, Στανός, κρύβουν το υπόλοιπο 80% και είναι σε έκταση 100 φορές μεγαλύτερες από τις Σκουριές. Οι τρεις πρώτες περιοχές έχουν ήδη στοχοποιηθεί στη ΜΠΕ. Ένα μήνα μετά την υπογραφή της ΑΕΠΟ από τον Παπακωνσταντίνου, ο εκπρόσωπος της European Goldfields (που εξαγοράστηκε αργότερα από την Eldorado Gold) δήλωσε ότι «με την ΑΕΠΟ πήραμε άδεια για εξόρυξη σε όλη την περιοχή των 320 χιλιάδων στρεμμάτων που μας παραχωρήθηκε». Πριν λίγο καιρό ο Στρατουδάκης (γ. δ/ντής της Ελλ. Χρυσός) δήλωνε ότι «το project που έχουμε επεξεργαστεί δεν αφορά μόνο τις Σκουριές αλλά όλο το μεταλλευτικό πεδίο της περιοχής». Γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι το παιγνίδι είναι πολύ χοντρό. Τα 20 δις κέρδη από τις Σκουριές είναι η κορυφή του παγόβουνου. Εδώ πλέον μιλάμε για εκατοντάδες δις αρπαχτή καιμάλιστα χωρίς νέες άδειες. Αυτός είναι ο ορισμός του ξεπουλήματος και της καταστροφής. Η καταστροφή της Χαλκιδικής και της χώρας στο μέλλον με βάση τα project της «Ελληνικός Χρυσός-Eldorado» θα είναι 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι υπολογίστηκαν για τις Σκουριές. Και το δημόσιο, όχι μία αλλά εκατό φορές στον άσσο. Ίσως θα ήταν τώρα πλεονασμός να αναφερθεί ότι ακόμα και για τις Σκουριές η ΑΕΠΟ δίνει τη δυνατότητα στην «Ελληνικός Χρυσός-Eldorado» να φύγει από τα όρια της εκσκαφής (700 μέτρα διάμετρος) αν εκτιμήσει ότι η τιμή του χρυσού επιτρέπει εκμετάλλευσή του σε όρια χαμηλότερα από 0,4 γραμμάρια τον τόνο (!!!!) που είναι και το όριο που (ψευδώς) κατέθεσαν στην ΜΠΕ. Αυτά τα ίχνη χρυσού είναι και τα πιο καταστροφικά αφού απαιτούν, εκτός από τερατώδες ξεκοίλιασμα-αποστράγγιση, και χρήση τεράστιων ποσοτήτων νερού και κυανίου για απόληψη.
7. Η απουσία Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ). Η μελέτη αυτή είναι γνωστή και σαν μελέτη σκοπιμότητας. Το θέμα αυτό είναι κλειδί στην όλη υπόθεση για τους παρακάτω λόγους. Η ΣΜΠΕ είναι υποχρεωτικό να κατατεθεί για μεγάλα έργα που θα έχουνεπεκτάσεις στο μέλλον και θα επηρεάσουν καθοριστικά το αναπτυξιακό πρότυπο μιας περιοχής. Το γεγονός ότι αυτή (έκνομα) δεν κατατέθηκε (αλλά και δεν ίδρωσε το αυτί κανενός ταγού του νόμου για την εκνομία αυτή), δηλώνει και την προσπάθεια απόκρυψης (με τη συνέργεια και του ελληνικού κράτους) δυο βασικών σκοπιμοτήτων. Πρώτη σκοπιμότηταείναι να αποκρυβεί ότι σχεδιάζεται επέκταση των εξορυκτικών δραστηριοτήτων εκτός Σκουριών, σε άλλες μεγαλύτερες περιοχές, όπως αναφέρθηκε προηγούμενα, και μάλιστα χωρίς νέες άδειες. Αυτό έχει ήδη αρχίσει με ερευνητικές γεωτρήσεις για τις οποίες δεν υπάρχει καμιά σχετική άδεια. Γίνεται στα μουλωχτά και υπόγεια με προφορικές συμφωνίες με διοικητικά στελέχη υπουργείων. Η πραγματικότητα είναι ότι η εταιρεία έχει πάρει άδεια να διαχειριστεί όπως αυτή θέλει όλη την περιοχή των 317.000 στρεμμάτων που της παραχωρήθηκε από τον Πάχτα και αδειοδοτήθηκε από τον Παπακωνσταντίνου. Δεύτερη σκοπιμότητα, και πιο σημαντική, είναι να αποκρυβεί ότι η εξορυκτική δραστηριότητα του χρυσού θα αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα τον χαρακτήρα της περιοχής εξοβελίζοντας κάθε άλλη δραστηριότητα. Στη ΣΜΠΕ θα έπρεπε η εταιρεία να αξιολογήσει λεπτομερώς πως θα επηρεαστούν όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες της περιοχής (τουρισμός, γεωργία, κτηνοτροφία, υλοτομία κλπ) και έτσι θα έπρεπε αναγκαστικά να παραδεχτεί ότι ο μόνος επηρεασμός θα είναι η σταδιακή εκμηδένισή τους.
Μερικά παραδείγματα για άμεση κατανόηση σχετικά με τους ψεύτικους όρους.
*«Όρος» της ΑΕΠΟ είναι ότι τα νερά δεν θα στερέψουν. Αλλά όταν τα νερά σε μερικά χρόνια στερέψουν από την εντατική αποστράγγιση, όπως τεκμηριώνει με βεβαιότητα η ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα, και επειδή τα νερά δεν θα μπορούν να «ξε-στερέψουν» εκ των υστέρων, η βλάβη θα είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη και η εταιρεία δεν θα έχει καμιά ευθύνη αφού η πολιτεία βεβαίωσε (με την ΑΕΠΟ) ότι τα νερά δεν θα στερέψουν. Άρα στο τέλος ούτε υπεύθυνοι θα υπάρχουν αλλά ούτε και νερό. Από ποιον θα αναζητηθεί ευθύνη; Ποιος είναι ο όρος που θα τηρηθεί;
*«Όρος» της ΑΕΠΟ είναι ότι δεν θα προκληθούν καταστρεπτικά αποτελέσματα από σεισμό γι’ αυτό και δεν προβλέπονται αντίστοιχα μέτρα προστασίας. Αλλά αν ο καταστρεπτικός σεισμός γίνει (με μεγάλη πιθανότητα όπως τεκμηριώνει η ανεξάρτητη επιστήμη) και επειδή τα αποτελέσματά του δεν «ξε-γίνονται» κατόπιν εορτής, η καταστροφή θα είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη και η εταιρεία δεν θα έχει καμιά ευθύνη αφού η πολιτεία βεβαίωσε (με την ΑΕΠΟ) ότι δεν υπάρχει περίπτωση καταστροφών από σεισμό. Άρα στο τέλος υπεύθυνοι δεν θα υπάρχουν αλλά θα υπάρχουν τα αποτελέσματα της καταστροφής. Ποιος είναι ο όρος που θα τηρηθεί; (το ίδιο ισχύει για τα πλημμυρικά φαινόμενα και τις υπόλοιπες πιθανές αστοχίες).
*«Όρος» της ΑΕΠΟ είναι ότι τα νερά, το έδαφος και ο αέρας δεν θα ρυπανθούν. Αλλά όταν διαπιστωθεί ότι στο μέλλον τα νερά, το έδαφος και ο αέρας έχουν ρυπανθεί, όπως τεκμηριώνει με βεβαιότητα η ανεξάρτητη επιστήμη, και επειδή αυτά δεν θα μπορούν εύκολα να «ξε-ρυπανθούν» εκ των υστέρων, η βλάβη θα είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη και η εταιρεία δεν θα έχει καμιά ευθύνη αφού η πολιτεία βεβαίωσε (με την ΑΕΠΟ) ότι ρύπανση δεν θα υπάρξει. Άρα όλοι θα είναι χωρίς ευθύνη, αλλά τα νερά και το έδαφος θα είναι ακατάλληλα για χρήση. Η ζημιά που θα έχουν υποστεί ο τουρισμός, η αγροτική παραγωγή και οι υπόλοιπες δραστηριότητες θα είναι ανεπανόρθωτη. Ποιος είναι ο όρος που θα τηρηθεί;
*«Όρος» της ΑΕΠΟ είναι ότι το δάσος δεν θα καταστραφεί και ότι το μικρό τμήμα που θα χρειαστεί να «ξεπατωθεί» θα ξαναδημιουργηθεί. Οι πιο έγκριτοι δασολόγοι τεκμηριώνουν με βεβαιότητα ότι το αρχέγονο δάσος δεν ξαναγίνεται και ότι η καταστροφή δεν θα περιοριστεί στην περιοχή της εκσκαφής αλλά σε τεράστιες εκτάσεις εξαιτίας της τοξικής σκόνης, της όξινης βροχής και των επεκτάσεων. Σε αυτή την περίπτωση ισχύει ό,τι και για όλες τις προηγούμενες, δηλαδή και δάση μόνιμα κατεστραμμένα και ευθύνη πουθενά. Ποιος είναι ο όρος που θα τηρηθεί;
*«Όρος» της ΑΕΠΟ είναι ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί κυάνιο. Κυάνιο χρησιμοποιείται και σήμερα για το οποίο η εταιρεία δηλώνει ότι δεν γνωρίζει που πηγαίνει μετά τη χρήση του επειδή δεν μπορεί να το ανιχνεύσει πουθενά, άρα είναι σαν να μην χρησιμοποιείται (!). Γιατί να μην χρησιμοποιηθεί το ίδιο επιχείρημα και στο μέλλον και γιατί δεν ανιχνεύει η πολιτεία το σημερινό κυάνιο ώστε, αφού γνωρίζει ότι χρησιμοποιείται, να απαγορεύσει τη χρήση του και να μπορέσει να κάνει ελέγχους στο μέλλον; Ποιος όρος τηρείται;
*«Όρος» της ΑΕΠΟ είναι ότι δεν θα φύγει αρσενικό προς τον υδροφόρο και τη θάλασσα. Με τον τρόπο που προτείνει η εταιρεία τη διαχείριση του αρσενικού η ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα τεκμηριώνει ότι η διαφυγή αρσενικού είναι αναπόφευκτη. Ήδη και σήμερα, που βρίσκεται σε εξέλιξη μόνο το υποέργο της Ολυμπιάδας, έχουν εντοπιστεί μεγάλες ποσότητες αρσενικού που κατευθύνονται στον υδροφόρο και τη θάλασσα από το εργοστάσιο εμπλουτισμού της «Ελληνικός Χρυσός». Για να εντοπιστούν όμως έπρεπε να παρέμβουν πρωτόβουλα οι κάτοικοι ενώ οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της πολιτείας κάνουν μαζί με την εταιρεία τα στραβά μάτια. Ποιος όρος τηρείται;
Φυσικά τα παραδείγματα περισσεύουν και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Από Ενεργοί Πολίτες Δ. Ε. Αρναίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου