Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Σκόρπιες σκέψεις για μια απεργία που δεν έγινε


1. Ο υπονομευτικός και προδοτικός ρόλος των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΑΠ στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι γνωστός και η μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων δεν περίμενε την απεργία της ΟΛΜΕ για να το πληροφορηθεί. Απλά στη μακριά λίστα της ξεφτίλας, προστέθηκε χθες μια ακόμα καταχώρηση.
2. Το ΠΑΜΕ δικαιώθηκε σε μεγάλο βαθμό, από τις εξελίξεις αν και η στάση του είχε, όπως αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, τον χαρακτήρα της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Έλεγε εξ αρχής ότι απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις δεν βγαίνει, διαχώρισε την θέση του και όσα ακολούθησαν είναι γνωστά…
3. Είναι αδιαμφισβήτητη η συμβολή των “Παρεμβάσεων” στο να πάρουν μαζικό χαρακτήρα οι συνελεύσεις, στο να αποκρουστεί ως ένα βαθμό ο κοινωνικός αυτοματισμός και στο να παρθούν αποφάσεις για απεργία παρά την επιστράτευση (άλλο αν έμειναν, ελέω των εργατοπατέρων, “κενό γράμμα”) . Αδιαμφισβήτητο είναι όμως και το γεγονός ότι φέρουν μερίδιο ευθύνης για αυτήν την ήττα καθώς αφ’ ενός (φαίνεται να) έδειξαν μια ακατανόητη εμπιστοσύνη στην ηγεσία της ΟΛΜΕ και αφ’ ετέρου επιδόθηκαν σε έναν επαναστατικό βερμπαλισμό και μαξιμαλισμό που σήμερα τους καθιστά έκθετους.
4. Μια σειρά από βιτριολικά και χαιρέκακα σχόλια που κατακλύζουν από εχθές τα προσκείμενα στο ΚΚΕ ιστολόγια είναι το λιγότερο απαράδεκτα. Κανένας αγωνιστής, πόσο μάλλον κομμουνιστής, όσο δικαιωμένος και αν αισθάνεται για την γραμμή του, δεν μπορεί να επιχαίρει για την ήττα ενός ακόμα κλάδου εργαζομένων, μόνο και μόνο επειδή του δίνει την δυνατότητα να βγει και να πει, κουνώντας επιδεικτικά το δάκτυλο, “εμείς σας τα λέγαμε!”
5. Το βάθεμα του χάσματος μεταξύ των συνδικαλιστικών δυνάμεων της εξ. αριστεράς και του ΚΚΕ κάνει ακόμα δυσκολότερες τις προοπτικές ανάπτυξης αγώνων μαζικών και ικανών να νικήσουν, τόσο στον συγκεκριμένο κλάδο όσο και γενικότερα.
6. Η κυβέρνηση επιβάλει χωρίς να συναντά σημαντική αντίσταση εκ μέρους του κινήματος, καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, οι φασίστες αυξάνουν την επιρροή τους και ξεσαλώνουν, τα συνδικάτα βαράνε διάλυση, οι ήττες διαδέχονται η μία την άλλη. Πόσο ακόμα;

Πηγή: Φτού ξελευτερία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου