Ο Τζουλιέτο Κιέζα ήταν για χρόνια στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος ως τη διάλυσή του, ανταποκριτής στη Μόσχα στα χρόνια της περεστρόικα, φίλος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, πολέμιος και αναλυτής της παγκοσμιοποίησης αλά pax americana και λάτρης της Ελλάδας, όπου κάνει τις διακοπές του ως και σήμερα, επιλέγοντας σταθερά την Αντίπαρο.
Η γλώσσα του αιχμηρή, λέει όσα δεν φαίνονται στην επιφάνεια και εξηγεί γιατί η κρίση της Ουκρανίας μπορεί να είναι μια προετοιμασία ακόμη και για έναν Γ’ Παγκόσμιο. Έδωσε τη συνέντευξή του στο διαδικτυακό τόπο «Ζέρκαλο Κρίμα», το πλήρες κείμενο της οποίας παραθέτουμε, γιατί λυπούμαστε να αλλάξουμε ακόμη και μια λέξη από το λόγο και τις αλήθειες του:
«Αρκετά συχνά αναγκάζομαι να εξηγώ ότι δεν είμαι και πολύ χαρούμενος, που είμαι δημοσιογράφος. Το επάγγελμα αυτό έχει στις μέρες μας δυσφημιστεί πολύ. Όταν νέα παιδιά μου λένε ότι θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι, τους εξηγώ ότι θα τους είναι πολύ δύσκολο ψυχολογικά να το πετύχουν. Σήμερα μπορείς να γίνεις πετυχημένος υπό έναν όρο – να ξέρεις να λες ψέματα.
Μελετώ εδώ και καιρό φαινόμενα κρίσης. Πολλοί λένε ότι είμαι καταστροφολόγος, υπερβολικά απαισιόδοξος, όμως απλά λέω ό,τι βλέπω. Πολλοί συνάδελφοί μου βλέπουν το ίδιο και δεν λένε τίποτα, για ποικίλους λόγους. Οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται γιατί δεν γνωρίζουν πολλά για τα σύγχρονα προβλήματα. Η απάντηση είναι προφανής: διότι η δημοσιογραφία έπαψε να είναι έντιμη, έπαψε ακόμη και να προσπαθεί να είναι.
Κατανοητό ότι πλήρης αντικειμενικότητα δεν υπάρχει, πρόκειται για ψευδαίσθηση. Όμως και το ίδιο το σύστημα μετάδοσης των πληροφοριών έχει ριζικά μεταβληθεί.
Για παράδειγμα, για όλα τα γεγονότα, που σχετίζονται με την Ουκρανία, η δυτική κοινή γνώμη δεν γνωρίζει εν γένει τίποτα. Είναι απληροφόρητοι ακόμη και οι (Ιταλοί) πολιτικοί, τί να πει κανείς για τους απλούς πολίτες. Τα δυτικά ΜΜΕ μεταδίδουν πληροφορίες αλλοιωμένες είτε εντελώς αποσιωπούν κραυγαλέα δεδομένα: κατά τη δική τους ερμηνεία η Ρωσία κατέλαβε κατ’ επιθυμία του δικτάτορα Πούτιν ολόκληρη την Ουκρανία, η οποία θέλει να είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος και να γίνει μέλος της ΕΕ.
Με ανησυχεί πολύ το χαμηλό διανοητικό επίπεδο των κρατικών ηγετών. Είδα πολλές φορές με τα ίδια μου τα μάτια, ότι εκείνοι, που λαμβάνουν σημαντικότατες αποφάσεις, δεν γνωρίζουν, δεν κατανοούν περί τίνος πρόκειται.Τώρα όλοι όσοι ανέρχονται στην εξουσία έχουν πολύ στενούς ορίζοντες, σκέφτονται και ενεργούν σε μια κοντόθωρη ιστορική προοπτική και αυτό δεν είναι σωστό.
Δεν μπορεί πάλι να πεις ότι είναι μόνο δική τους η ευθύνη. Όχι, το ίδιο το πολιτικό σύστημα οδήγησε σε αυτή τη μετάλλαξη. Η ζωή επιταχύνθηκε πολύ, οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να τη φθάσουν, ούτε είναι σε θέση να αφομοιώσουν έναν τόσο τεράστιο όγκο πληροφοριών σε τόσο σύντομα χρονικά διαστήματα.
Αυτό το ένοιωσα ο ίδιος ως ευρωβουλευτής, όταν απλώς δεν έχεις χρόνο να μελετήσεις οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα. Άλλοτε οι πολιτικοί έγραφαν βιβλία, τώρα απλώς τα εκδίδουν με το όνομά τους, χωρίς να έχουν καταβάλει καμία διανοητική προσπάθεια γι’ αυτό.
Σε ό,τι αφορά τώρα στην Ουκρανία. Τα χρόνια της ανεξαρτησίας το ουκρανικό κράτος κυβερνήθηκε από τέσσερις προέδρους, όλοι τους έδρασαν εκτός κάθε στοιχειώδους κατανόησης του κοινωνικού τους χρέους ενώπιον των πολιτών τους. Πρόκειται για ανεύθυνος ανθρώπους. Ο Κραφτσούκ υπέγραψε την πράξη διάλυσης μιας τεράστιας χώρας (σ.σ. της ΕΣΣΔ) χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τί θα κάνει στη συνέχεια.
Προφανώς όσοι συγκεντρώθηκαν στο Μπελαβέσκοε Πούσε δεν σκέφτονταν καθόλου το μέλλον τη στιγμή εκείνη. Δείτε, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ ο Γέλτσιν απλώς ξεπούλησε τη Ρωσία, αυτό είναι ολοφάνερο.
Οι Ουκρανοί συνάδελφοί του, Κραφτσούκ, Κούτσμα, Γιούσενκο, σε τίποτε δεν ήταν καλύτεροι, ούτε ήταν ανεξάρτητοι παίκτες, δεν είχαν τη δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις, απλώς εκτελούσαν τις υποδείξεις έξωθεν των συνόρων, ήταν κοινοί μισθοφόροι. Η Ουκρανία ήταν από καιρό στα χέρια των ΗΠΑ. Όμως αυτό το φαύλο σύστημα είναι δυνατό και πρέπει να κατεδαφιστεί, χρειάζεται φρέσκο αίμα, νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα φοβούνται να ρισκάρουν. Το γεγονός ότι δεν έχουν εμπειρία είναι ευτύχημα, διότι όλη η προηγούμενη εμπειρία των πολιτικών παλαιάς κοπής είναι αρνητική. Φυσικά και θα κάνουν λάθη, αλλά δεν θα «πουλήσουν» τη χώρα.
Η κρίση κλιμακώνεται και αποκαλύπτει τεράστια, παγκόσμια προβλήματα, τα οποία και θα διαμορφώσουν νέους ηγέτες. Η διεθνής κρίση θα θέσει υπό αμφισβήτηση όλους τους προηγούμενους κανόνες και συνήθειες ζωής. Οι ιδέες του 20ού αιώνα δεν θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις. Στο νέο αιώνα θα υπάρχει άλλο σύστημα κρισιακών φαινομένων, ενώ οι νέοι άνθρωποι σε κάθε περίπτωση θα είναι πιο ικανοί στο να τα διαχειριστούν.
Στην Ιταλία υπάρχει το κόμμα των «Πέντε αστέρων», το οποίο πρόσφατα ίδρυσε ο δημοφιλής κωμικός Πέπε Γκρίλο. Κατάλαβε πριν από όλους τους υπόλοιπους Ιταλούς πολιτικούς ότι η κρίση διευρύνεται και πρώτος προκάλεσε μια γενικευμένη δημόσια συζήτηση, ξεσηκώνοντας έναν ολόκληρο στρατό νέων ανθρώπων. Σήμερα υπάρχουν στο ιταλικό Κοινοβούλιο 173 βουλευτές και γερουσιαστές του κόμματος αυτού και η έλλειψη εμπειρίας δεν τους εμπόδισε να αναπτύξουν τη δραστηριότητά τους, πολύ γρήγορα βρήκαν τον προσανατολισμό τους στη νέα κατάσταση. Η ανανέωση είναι αναπόφευκτη, αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε.
Η διαδεδομένη αποσύνθεση του ανθρώπου εξελίσσεται σε ολόκληρο τον κόσμο και η διαδικασία αυτή δεν άρχισε χθες. Υπάρχει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον έγγραφο, το The Powell Memo, που πήρε το όνομά του από έναν τραπεζίτη, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1970 το διαμόρφωσε.
Η περίοδος εκείνη ήταν ένα κομβικό σημείο, εκείνη ακριβώς τη στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας, μετά την κρίση του πετρελαίου, μετά την απόφαση του Νίξον να εγκαταλείψει την εξάρτηση του δολαρίου από το χρυσό, πραγματοποιήθηκε μια ριζική στροφή, ξεκίνησε η εποχή του νεοφιλελευθερισμού.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι διεθνείς ελίτ, η παγκόσμια καπιταλιστική ανώτερη ηγεσία, οι τραπεζίτες, οι ιδιοκτήτες των πολυεθνικών εταιρειών, οι δημιουργοί του συστήματος του Federal Reserve, οι άνθρωποι, που ελέγχουν την κεντρική τράπεζα της Ευρώπης και της Μ. Βρετανίας, αποφάσισαν να μπλοκάρουν την εμφάνιση νέων ιδεών μέσω της επιβολής αυστηρού ελέγχου επί όλων των ΜΜΕ, των Πανεπιστημίων, όλων των σημείων, όπου αναπαράγονται νέα στελέχη.
Το βασικό αποτέλεσμα είναι η συνολική πτώση του διανοητικού επιπέδου των ανθρώπων. Η σημερινή γενιά, ακόμη κι εμείς οι ίδιοι, γίναμε πολύ πιο αδύναμοι από όλες τις απόψεις, από ό,τι τότε, που σημειώθηκε αυτή η επανάσταση στη μαζική συνείδηση. Αλλά τη στιγμή της κρίσης στο μοντέλο αυτό της ζωής εμφανίζεται η δυνατότητα να σταματήσει η διαδικασία της πτώσης και να στραφεί αυτό προς την πλευρά της ανάπτυξης.
Μετά από δύο-τρία χρόνια θα γίνει καταφανές τί έπραξαν στην Ουκρανία, ο κόσμος οπωσδήποτε θα μάθει τί πραγματικά συνέβη στην Οδησσό (σ.σ. όπου πυρπολήθηκε το Μέγαρο των Συνδικάτων και κάηκαν ζωντανοί περίπου 100 άνθρωποι). Και το πραξικόπημα στην Ουκρανία είναι απλώς ένας κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των γεγονότων, τα οποία προετοίμασαν τη γρήγορη ανάπτυξη της χρηματιστικής κρίσης, την κατάρρευση του καπιταλιστικού μοντέλου. Οι παγκόσμιες ελίτ κατάλαβαν ότι όλα κρεμάστηκαν σε μια κλωστή και σύντομα μπορούν να καταρρεύσουν, ότι η κοινωνία της αφθονίας τερματίστηκε και ότι ο κόσμος προσέγγισε την κοινωνία των ελλείψεων, στην οποία η δημοκρατία είναι αδύνατη. Χρειάζεται να μετατραπεί η εξουσία από δημοκρατική και καταναλωτική σε αυταρχική και αναδιανεμητική, διότι πολύ σύντομα οι πηγές πλούτου θα πάψουν να επαρκούν. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας και είναι ο βασικός μηχανισμός προώθησης αυτού του σχεδίου.
Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν μια μεγάλη σύγκρουση. Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία είναι η προετοιμασία του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Και ο κεντρικός τους στόχος είναι η Ρωσία, διότι είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, ο πιο βασικός ιστορικός εχθρός. Μετά τη Ρωσία, η καπιταλιστική άρχουσα ελίτα θα ασχοληθεί με την Κίνα. Και η Ουκρανία είναι απλώς ένα εργαλείο! Είναι η αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας.
Και αυτή τη φορά ξεπέρασαν όλα τα νοητά όρια. Για να ανακηρύξουν τον Πούτιν δικτάτορα, τους είναι απαραίτητο να τον δυσφημίσουν, να τον θέσουν σε πολύ δύσκολη θέση και γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν ακραία μέτρα, ο ναζισμός. Θυμάμαι τη διατύπωση του Μπρεχτ, ο οποίος έγραψε το 1938 ότι «όταν η δημοκρατία μετατραπεί σε φασισμό, θα έχει λάβει τη μορφή της Αμερικής». Και όλα αυτά επιβεβαιώνονται μπροστά στα μάτια μας, η Αμερική εντελώς ευθέως αξιοποιεί το ναζισμό.
Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ ξόδεψαν αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια για το «νέο μέλλον της Ουκρανίας, αυτό που της αξίζει», σύμφωνα με την υπέροχη φράση της Βικτώρια Νούλαντ, όμως οι ίδιες έγιναν φασιστικές. Όταν ο γερουσιαστής Μακέιν πηγαίνει στην πλατεία του Ευρωμαϊντάν και υποστηρίζει ανοιχτά τους ναζιστές ηγέτες στην Ουκρανία, αυτός, ένας άνθρωπος με επιρροή και υποψήφιος πρόεδρος, ομολογεί ενώπιον όλου του κόσμου ότι είναι και ο ίδιος ναζιστής. Με τον Τζον Κέρι η ίδια ιστορία.
Η ηγεσία των ΗΠΑ δήλωσε ευθέως στον κόσμο ότι είναι φίλη των ναζιστών.Βλέπουμε στην Ουκρανία το τέλος της δυτικής δημοκρατίας. Η Δύση ως τόπος, όπου κάποτε γίνονταν σεβαστά τα δικαιώματα του ανθρώπου, όπου σέβονταν την ελευθερία επιλογής, τις αρχές χωρισμού των εξουσιών, έπαψε να υπάρχει.
Πέρασαν τρείς μήνες από την τραγωδία στο Μέγαρο των Συνδικάτων της Οδησσού και η Ευρώπη ήδη βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, έχουν υποστηρίξει και με κάθε τρόπο διευκολύνει τους εκδικητές στην Ανατολική Ουκρανία, Όμως μια διόρθωση. Δεν ήταν, κάθε άλλο, ολόκληρη η Ευρώπη, αλλά η Γερμανία στο πρόσωπο της κυρίας Μέρκελ και του υπουργού Εξωτερικών Σταϊνμάγερ. Όμως υπήρχαν εκεί και πολύ διαφωνούντες, ειδικά μεταξύ των παραγωγικών τάξεων. Εν συνεχεία ήταν η Πολωνία και οι Δημοκρατίες της Βαλτικής.
Το υπόλοιπο τμήμα της Ευρώπης δεν υποστήριξε το πραξικόπημα στο Κίεβο και καταδίκασε τις εκδικητικές ενέργειες της λεγόμενης νέας ηγεσίας. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στο Μαϊντάν, αλλά και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των εγγράφων του Βίλνιους, κανείς δεν διαβουλεύθηκε με την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία. Αυτές οι αποφάσεις προετοιμάστηκαν στην κουζίνα των Βρυξελλών υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ.
Το Μαϊντάν ήταν ένα διπλό χτύπημα στη Ρωσία και την Ευρώπη. Γιατί ο Ομπάμα επισκέφθηκε την Ευρώπη δύο φορές μέσα σε δύο μήνες; Αυτό είναι ένα πρωτοφανές περιστατικό. Στο παρελθόν δεν πραγματοποιούσε περισσότερες από μία επίσκεψη το χρόνο.
Ο Ομπάμα έδωσε να καταλάβουν ότι πρέπει να αρνηθεί η Ευρώπη το ρωσικό αέριο. Τώρα, είπε, θα σας εφοδιάζουμε με το σχιστολιθικό μας αέριο. Δηλαδή τώρα η Ευρώπη πρέπει να πληρώνει τα πάντα για χάρη της Αμερικής και προπαντός το χρέος της Ουκρανίας. Είναι σοβαρή η η αύξηση της αξίας της ενέργειας και όλα τα συναφή. Για τη Ρωσία αυτό σημαίνει απώλειες περισσότερες από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτός ο ενδιαφέρον συνδυασμός έχει σχεδιαστεί. Αλλά εξαιτίας της μεγάλης βιασύνης τους, τους διέφυγαν ορισμένα σοβαρά λάθη.
Αυτή η ισχυρή και απροκάλυπτη ρωσοφοβία διευκόλυνες την αναγέννηση του ρωσικού πνεύματος. Για πρώτη φορά μετά από είκοσι και πλέον χρόνια, ο ρωσικός λαός απέκτησε συνείδηση του εαυτού του. Αυτό το ξύπνημα ξεκίνησε με την Κριμαία. Έως τότε τίποτα δεν υπήρχε, οι Ρώσοι στην Ουκρανία σιωπούσαν και τώρα ξύπνησαν. Ήθελαν να αποδυναμώσουν τον Πούτιν, αλλά αυτός αντιθέτως, βγήκε από αυτήν την παρτίδα ακόμη πιο ισχυρός. Φυσικά μπορούν έως και τώρα πολύ σοβαρά να επιδράσουν στην εσωτερική κατάσταση της Ρωσίας, γιατί διαθέτουν γι’ αυτό τα απαραίτητα εργαλεία.
Κι αυτό γιατί η Ρωσία είναι μια καπιταλιστική χώρα. Όλα αυτά τα χρόνια ο ίδιος ο Πούτιν οδήγησε τη χώρα προς την κατεύθυνση της Δύσης. Όταν διαβάζω τα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η Γκαζπρόμ και η Ροσνέφτ ανήκουν κατά το ήμισυ στους Αμερικανούς και άλλους ξένους επενδυτές, είναι φυσικό ότι μπορούν να το εκμεταλλευτούν αυτό το γεγονός.
Πιστεύω ότι η Ρωσία θα μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της, αλλά θα είναι δύσκολο. Θα πρέπει γι’ αυτό να πάρει αποφάσεις για ριζικές αλλαγές. Υπάρχουν δυνάμεις, οι οποίες είναι ακόμη σε θέση πλήρως να μην υποκύπτουν στα αμερικανικά συμφέροντα: η Κίνα και η Ρωσία. Η Ρωσία έχει πυρηνικά όπλα, τεχνολογία, ικανή να αντιπαρατεθεί στην δική τους. Υπάρχουν επίσης και άλλοι γίγαντες: η Ινδία, το Ιράν, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο Πούτιν κατανόησε ότι ειρήνευση με τη Δύση είναι αδύνατη και άρχισε να αλλάζει την ομάδα του. Η αδύναμη απάντηση της Ρωσίας οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει ακόμη το απαραίτητο δυναμικό, το οποίο ακόμη δεν έχει ακόμη επαρκώς διαμορφωθεί σε επίπεδο στελεχών.
Οι ίδιες οι ιδέες του Πούτιν βρίσκονται στη μέση της οδού, έτσι πιστεύω. Υπάρχουν στιγμές, που δίνει αφορμή να σκεφτεί κανείς ότι έχει καταλάβει τη σοβαρότητα της συνολικής κατάστασης. Έδρασε εξαιρετικά όταν κατανόησε ότι τα συμφέροντα Ευρώπης και Αμερικής δεν συμπίπτουν και άρχισε ταχύτατα να προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί.
Ο Πούτιν καταλαβαίνει ότι τώρα η Ρωσία δεν μπορεί μόνη της να σταματήσει τις ΗΠΑ. Αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση, που επιτευχθεί να διαχωριστούν οι γνώμες Ευρωπαίων και Αμερικανών, να δημιουργηθεί η δική του στρατηγική ένωση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας. Το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί με κοινές προσπάθειες, προσελκύοντας εταίρους στη δική σου πλευρά και με τη βοήθεια νέων ιδεών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου